REIS ZWEDEN/NOORWEGEN – WEEK 5 – 30 juni t/m 6 juli 2019

Zondag 30 juni 2019 – Vågåmo tot Billingen (CC 68034 N 62.00928 E 7.86621) – 80 km

Dus gaat de neus van onze camper richting het westen. We komen eerst langs Lom, bekend om zijn prachtige staafkerk. Deze keer stoppen we niet bij de kerk, we zijn hier al heel vaak geweest en het regent, dus nee, wellicht als we hier na ons rondje weer langskomen. Nu rijden we verder de weg 15 richting Stryn op. We rijden langs een rivier die prachtig van kleur is, echt groen/blauw. Vooral bij de stroomversnellingen komt die kleur goed naar boven. Even voorbij Bismo zien we ineens enorm veel campers op een groot veld staan. Er staan er honderden. We denken dat er een festival of zoiets wordt gehouden. Veel campers zien we hier trouwens toch wel. Van iedere 5 auto’s die ons tegemoet rijden, is er eentje een camper. We rijden nu het Ottadalen in langs de rivier de Otta. De eerste plek die we hadden uitgezocht om te blijven staan, keuren we af. Iets verder vinden we wel een prachtige plek bij Billingen. Dit is echt weer een plekje in de overtreffende trap en dat komt door de enorm waterval die hier is. Wat een kracht heeft zo’n waterval toch! We lopen ook even omhoog naar de bovenste brug. Dan begint het weer te regenen, snel weer terug naar de camper. Maar gedurende de middag is het toch vaak genoeg droog en komt zelfs de zon nog even door. Dat geeft sowieso altijd mooiere foto’s.

Ook al is het donker weer, Noorwegen blijft prachtig.

We rijden langs een enorm terrein waar honderden campers staan.

Een picknickplek onderweg.

We rijden langs de rivier de Otta.

Bij Billingen is een enorme waterval. We blijven hier op de parkeerplaats staan.

In dit gebouw is een restaurant.

Rechts boven zie je nog net onze camper staan.

Maandag 1 juli 2019 –  Billingen tot Loen (N 61.0298 E 6.81575) – 90 km

Lekker geslapen met het geruis van de waterval op de achtergrond. We zitten nu vlakbij de Geirangerfjord maar die gaan we niet bekijken. We zijn hier sowieso al een aantal keer geweest en alhoewel het een prachtig plaatje blijft, dat uitkijken over die fjord, hebben wij andere plannen. We rijden richting Stryn maar dan niet via de doorgaande weg 15. Nee wij gaan over de oude weg 258 met de naam Strynefjellsvegen. Deze is met heel veel pijn en moeite aangelegd van 1881 tot 1894.  Het is een gravelweg van 27 km lang, het hoogste punt is op 1139 meter. Omdat deze weg alleen zomers beschikbaar was, is in 1978 de aanzet gegeven voor een 12 km nieuwe weg met tunnels. Sinds 1997 is de oude route een nationale toeristische weg waarvan er in totaal 18 zijn in Noorwegen. Nou genoeg geschiedenis, wij rijden de smalle gravelweg op. Hij is te smal om met twee auto’s langs elkaar te rijden, maar er zijn genoeg uitwijkmogelijkheden gemaakt waar je even kunt wachten tot een tegenligger is gepasseerd. Het is moeilijk voor te stellen dat dit voor de jaren 80 gewoon de doorgaande weg was. We hebben deze route lang geleden al eens gereden en ik had onthouden dat het een mooie route was. Nou dat klopt nog steeds want ondanks de regen is het hier prachtig! Overal zien we water stromen en wat zijn al die kleuren mos toch prachtig. Hoe hoger we komen, hoe meer sneeuw we zien. Wel raar dat de sneeuw af en toe roze is gekleurd. We zien hele meren bedekt met sneeuw. Op het hoogste punt rijden we de mist in. Jammer want nu zien we niet veel meer. Gelukkig is dat maar even want als we weer dalen, krijgen we ook weer uitzicht. Als we weer op de doorgaande weg zijn, stoppen we bij een enorme waterval. Het blijft toch zo’n indrukwekkend gezicht de kracht van zo’n waterval. We stoppen in Hjelle waar we uitzicht hebben op het Oppstrynsvatnet, een enorm meer. Daar eten we wat en gaan dan weer verder. Eerst komen we in Stryn waar weer een sani station is. Het is inmiddels wel erg hard gaan regenen, zo zien we niet zoveel van de rest van de route. Net voorbij het plaatsje Loen stoppen we op een picknickplaats met erg luxe toiletgebouw aan het fjord. Aad trekt zich niets aan van de regen en gaat hier, ingepakt in een regenpak, vissen. Ik heb echt geen zin om kleddernat te worden en vermaak me binnen wel.

We rijden over de toeristische weg Strynefjellsvegen.

Dit is een smalle gravelweg die tot de jaren 80 als doorgaande route werd gebruikt. Er zijn genoeg uitwijkpunten waar je elkaar kunt passeren.

Nu is het dus 1 van de 18 toeristische routes van Noorwegen en dat is meer dan terecht want jeetje wat een prachtige natuur!

Strynefjellsvegen.

Strynefjellsvegen.

Strynefjellsvegen.

Het hoogste punt is op 1139 meter en natuurlijk ligt hier nog sneeuw. Wel raar dat de sneeuw af en toe roze is.

Dit meer ligt nog bijna helemaal bedekt met sneeuw.

Strynefjellsvegen.

Als we weer op de doorgaande weg 15 komen, zien we deze enorme waterval. De foto is recht boven de waterval genomen.

Het plaatsje Hjelle ligt aan een groot meer, we stoppen hier om even wat te eten.

Uitzicht over het meer bij het plaatsje Hjelle.

Nog even een stukje langs het meer tot we weer op de doorgaande weg 15 komen.

Zo komen we bij de fjorden uit waar we een overnachtingsplekje aan het fjord vinden.

Overnachten op een picknickplaats vlakbij Loen.

Dinsdag 2 juli 2019 – Loen tot Fjaerland (N 61.401798 E 6.73859) – 130 km

Het werd toch nog droog gisterenavond en dat is het vanmorgen nog steeds. Wat een mazzel! Het is maar een klein stukje rijden naar het stadje Olden waar we afslaan naar het Briksdalbreen. Om daar te komen moeten we 25 km over een smalle weg langs het meer met de naam Oldevatner. Aan dit meer liggen diverse campings en toen wij nog met de caravan in Noorwegen waren, hebben we hier ook op een camping gestaan. Breen betekent gletsjer en dat is waar we naar toe rijden. Onderweg zien we op verschillende punten de gletsjer liggen. Deze gletsjer hebben we in 2000 bezocht en later in 2015. We waren toen zo verbaasd hoe ver de gletsjer teruggetrokken was. Vlakbij de gletsjer is een prima parkeerplaats alleen wordt er tegenwoordig 50 NOK (€ 5,=) parkeergeld gevraagd. Dat is nieuw voor ons. Om bij de gletsjer te komen moet je 45 minuten omhoog lopen. In 2000 kon je ook met een paard en wagen meerijden. Tegenwoordig is dat geregeld met grote elektrische golfkarren. Voor 250 NOK (€ 25,=) wordt je heen en weer gebracht. Ideaal voor mensen die niet zo gemakkelijk dat stuk kunnen lopen. Wij lopen deze keer niet helemaal naar de gletsjer, ons doel is de enorme waterval je onderweg tegenkomt. Ook al is het droog, bij deze waterval wordt je vanzelf nat. Wat een water stuift hier vanaf! Wat een water geweld! Ook al hebben we de waterval al vaker gezien, we zijn weer onder de indruk. Als we genoeg gezien hebben, rijden we weer terug naar Olden waar we wat brood kopen en maar gelijk blijven staan om te eten. Om twee uur gaan we weer verder. Om de Nordfjord te verlaten moeten we flink klimmen en dat geeft dan natuurlijk een prachtig uitzicht over het fjord. De route is weer echt enorm mooi. We zeggen wel tig keer per dag tegen elkaar dat we zo blij zijn dat we hebben besloten om een paar weken in Noorwegen door te brengen. Ondanks de regen, genieten we echt volop. Net voorbij Skei komen we in de Fjaerlandstunnel van 6400 km. Net voorbij de tunnel is ook een plek waar je de gletsjer erg goed kunt zien. Natuurlijk stoppen we daar even. Inmiddels is het weer flink hard gaan regenen, regenjas aan en op weg dan maar. Het is maar een klein stukje nu. Met mijn fototoestel kan ik gelukkig goed inzoomen op de gletsjer. Dan is het tijd voor de laatste 10 km naar onze bestemming van vandaag: Fjaerland. Daarmee zijn we nu aan het Sognefjord gekomen. We vinden hier een plekje aan het fjord, prima voor Aad om te vissen maar vandaag schrikt de regen hem toch wel af. Hij rent in ieder geval niet gelijk naar buiten om te vissen!

 

Bij Olden slaan we af, richting het Briksdalbreen.

We rijden 25 km langs het Oldenvatner, een enorm langgerekt meer.

We hebben geluk want het regent niet en we zien zelfs heel af en toe de zon.

Lekker smal tunneltje, gelukkig geen tegenliggers.

De camping waar we op stonden toen we nog met de caravan waren.

De gletsjer komt steeds dichterbij.

Dit is de enorme waterval die hier ook is en die we heel graag nog een keertje wilde zien.

Het water stuift alle kanten op, je kunt hier echt niet droog voorbij lopen.

Dat bruggetje moet je over en dan ben je echt flink nat.

We trekken verder en verlaten de Nordfjord.

Een stukje binnenland.

Voorbij de Fjaerlandstunnel van 6,4 km komen we weer bij een plek waar je de gletsjer goed kunt zien.

Met mijn fototoestel kan ik goed inzoomen.

Ik vind dat blauw altijd zo mooi.

Woensdag 3 juli 2019 – Fjaerland tot Skjolden (N 61.478444 E 7.561735) – 90 km

Fjaerland is bekend om zijn vele boekwinkeltjes met hele oude maar ook nieuwe boeken. Deze winkels zijn alleen in de zomer open. Het is daardoor een druk bezocht stadje. Naast de vele winkels staan er ook overal open kasten met boeken die je voor 10 Nok kunt kopen. Tot 1986 was Fjaerland alleen per boot te bereiken. Door de aanleg van weg 5, wat eerst nog een tolweg was, werd Fjaerland eindelijk ook per weg bereikbaar.

Aad is gisteren toch nog wezen vissen, maar niets gevangen. Ook vanmorgen vangt hij helemaal niets. Omdat het hier nog steeds aan het regenen is, besluiten we om ons volgende plekje maar op te zoeken. Gelukkig stopt het met regenen als we nog maar net onderweg zijn. We krijgen nog een lange tunnel van bijna 7 km, voor de rest rijden we alweer door prachtige natuur. We komen bij de flinke plaats Songedalsfjøra. Vanaf hier kun je, via een ferry, naar Laerdal rijden. Dat doen wij niet, wij gaan de weg 55 op richting Lom. Echt geweldig om zo langs het fjord te rijden al is de weg af en toe best heel erg smal. Het plekje wat we hadden uitgezocht, vinden we niet geschikt om te blijven overnachten. Wel een prima plek om even te eten met uitzicht op een gigantische waterval. Een kleine 20 km verder, net voor Skjolden vinden we een goede plek om te blijven staan. De weg 55 loopt er wel vlak langs, maar zoveel verkeer rijdt daar niet over. Aad probeert hier ook nog wat te vissen, maar als hij niets vangt, bergt hij zijn visspullen op. In Zweden gaat hij het weer eens proberen. Het is af en toe aan het regenen maar we zien ook af en toe de zon. Nog even volhouden met dit regenachtige weer, vrijdag zou het beter moeten worden.

Ons plekje in Fjaerland. Best somber met alsmaar regen.

Fjaerland.

Ons plekje in Fjaerland.

In heel Fjaerland zie je deze open boekenkasten, de boeken kun je voor 10 NOK (1 euro) kopen.

Fjaerland.

De wat grotere stad Sognedalsfjora.

Onderweg over de weg 55 langs het Sognefjord.

Hier blijven we overnachten, net voor het plaatsje Skjolden.

Donderdag 4 juli 2019 – Skjolden tot Ridderspranget (CC 67333 N 61.68374 E 9.07424) – 130 km

Wat heerlijk dat de zon vandaag schijnt! We gaan met de weg 55 (de Sognefjellsveien) van Skjolden naar Lom, ook weer één de bijzondere routes van Noorwegen. Deze prachtige bergweg is alleen in de zomer open. Met 11 haarspeldbochten en stijgingen van 8-11% rijden we van het fjord weg. We komen steeds hoger en hoger, we zien sneeuw op de bergtoppen. Even later rijden we zelf door de sneeuw. Wat een geluk dat we vandaag helder weer hebben! Het ziet er allemaal prachtig uit zo. Het hoogste punt van de weg is op 1434 meter, een hogere weg vindt je niet in Noorwegen. Wat is het super genieten zeg. De natuur is overweldigend. Ik hoop dat het een beetje overkomt op de foto’s. Wij zitten in ieder geval de hele tijd tegen elkaar te zeggen “wat is het hier mooi hé”. Na 80 km komen we in Lom aan en komt er een eind aan ons rondje fjorden. We doen weer even de nodige sani stop en dan zetten we de camper bij de enorme staafkerk van Lom. De zon schijnt prachtig op de kerk, dat levert dan weer mooie foto’s op. Alhoewel ik de kerk lang geleden al eens van binnen heb bekeken, wil ik hem graag nog een keertje zien. Voor 80 NOK (€ 8,=) mag je naar binnen en ik ben weer onder de indruk van het prachtige interieur. Wat een gave kerk is het toch. We blijven hier even staan om te eten. Dan gaan we weer verder voor een rit van 50 km. Net voor Vagamo, waar we zaterdag hebben overnacht, slaan we af naar de weg 51. Alweer een bijzondere route over de Jotunheimen die ook alleen in de zomer te berijden is. Het hoogste punt van deze weg ligt op 1389 meter maar daar komen we vandaag niet hoor. Nee als we net 20 km op deze weg zitten, slaan we af naar Ridderspranget. Hier is het riviertje Sjoa die zich hier door een nauwe kloof perst en dan uitkomt in een waterval. Erg mooi om te zien. Als we hebben gegeten, rijden we nog een stukje verder over een bospaadje naar een open plek in het bos. Hier staan we echt helemaal alleen. Een super plekje! We hebben hier zelfs weer t.v. ontvangst.

Afscheid van het Sognefjord.

We gaan met 11 haarspeldbochten met een stijging van 8-11% omhoog, de Sognefjellsveien op.

We zien de sneeuw op de bergtoppen liggen.

Zo rijden we het sneeuwgebied in.

Dit is de hoogste weg van Noorwegen en met 1434 ligt hier in de zomer ook gewoon sneeuw.

Het is een prachtig gezicht. We hebben geluk dat het helder weer is. We hebben hier wel eens met dichte mist gereden.

Maar vandaag geen mist en is het een feest om deze route te rijden.

Dan dalen we weer en laten we de sneeuw achter ons.

We komen weer bij Lom en is er een eind gekomen aan ons rondje fjorden.

De prachtige staafkerk van Lom.

Ik heb hem al een van binnen gezien, maar ik ga vandaag nog een keertje kijken en wauw wat is hij toch mooi!

Vanaf Lom rijden we nog 50 km verder, nu de weg 51 op richting Fagernes.

We stoppen bij Ridderspranget waar we deze leuke picknicktafel zien.

Ridderspranget is een waterval in het riviertje Sjoa, erg mooi weer!

We zetten onze camper op een rustige plek aan het eind van een bospad en hebben zelfs weer tv ontvangst.

Vrijdag 5 juli 2019 – Ridderspranget tot Dokka (N 60.8358 E 9.83093) – 140 km

Wat een heerlijke stille plek. Als dan ook nog eens de zon volop schijnt als we wakker worden, dan hebben we niets meer te wensen. Als we ons ontbijt op hebben, gaan we eerst een lekker stuk wandelen. Lekker om weer even je benen te kunnen strekken. Dan trekken we weer verder over de prachtige route van de weg 51. Het is lekker helder weer en zo kunnen we genieten van de prachtige vergezichten. Het is een heel andere route dan die met alle sneeuw van gisteren maar op een heel andere manier, net zo mooi. Volop genieten dus. Op het hoogste punt van 1389 meter parkeren we de camper om even wat te eten. Eigenlijk wilden we hier vandaag blijven staan, maar Aad wil toch verder. Zo komt het dat we de hele 51 uitrijden tot aan Fagernes. Fagernes is een gezellig stadje met best heel veel winkels. Als Aad een kringloopwinkel ziet, parkeert hij gelijk de camper. Het is een flinke winkel maar veel bijzonders hebben ze niet. Daarbij zijn de prijzen (voor ons Nederlanders dan) aan de hoge kant. Maar sowieso hoor als je hier in de winkels kijkt wat alles kost, dan moeten de Noren toch wel een flink salaris hebben om dit allemaal maar te kunnen betalen. Voor ons is het echt te duur. En zo dus ook in de kringloopwinkel. Al moet ik zeggen dat we ook helemaal niets zagen wat ons aansprak. We trekken weer verder. Vanwege wegonderbrekingen moeten we een flink eind omrijden om bij het door ons uitgezochte plekje te komen. Als we daar eindelijk zijn, kunnen we er niet bijkomen omdat ze ook hier aan de weg bezig zijn. Gelukkig is er 10 km verder nog een plek en die is wel goed bereikbaar. De parkeerplaats zelf ligt vlak langs de weg, maar wij rijden een onverharde weg in en vinden een prachtige plek bij een snel stromende rivier. De dag is zo wel een stuk langer geworden met het rijden dan we hadden gepland. We willen eigenlijk eens een dag ergens blijven staan, maar daar is dit plekje niet echt geschikt voor. Iedere dag rijden, hoe mooi de route ook is, is best vermoeiend. Aad heeft er minder last van dan ik. Voor mij hoeft het even niet meer. Ik wil lekker een dagje kunnen lummelen. Nou wie weet op ons volgende plekje. Duimen maar!

Ons plekje bij Ridderspranget, lekker middenin het bos, helemaal alleen.

Even een stukje lopen.

Flink mierennest.

En heel veel rendierenmos.

We gaan weer verder over de weg 51. Het is helder weer en zo kunnen we genieten van prachtige vergezichten.

Het is allemaal zo ongelofelijk mooi.

De bergen van Jotunheimen.

De weg is prima te rijden, niet smal en erg goed wegdek.

Natuurlijk staat er langs deze route een souvenirs shopje.

Genieten op de weg 51.

In Fagernes lopen we even deze kringloopwinkel in maar zien niet wat ons aanspreekt. Bovendien zijn de prijzen aan de hoge kant.

Net voor het plaatsje Dokka vinden we een prima plek aan een riviertje. Het was een lange dag vandaag.

Zaterdag 6 juli 2019 – Dokka tot Jevnaker (N 60.240428 E 10.389409) – 100 km

Zo gaan we weer op weg. Even een sani stop houden in Dokka. Ik blijf het zeggen, dat is toch wel erg goed geregeld hier in Noorwegen! Als alles weer leeg en gevuld is, draaien we de weg 245 op. We rijden 100 km langs het Randsfjord, wat je noemt een flink groot meer waarvan Dokka aan de noordkant en Jevnaker in het zuiden ligt. Het is een mooie route zo langs het meer. Ik heb er geen foto’s van genomen want ik zat met mijn oor aan mijn telefoon lekker te beppen met het thuisfront. In Jevnaker heb je verschillende plekken waar je met de camper kunt staan. Wij kiezen voor een plek met uitzicht op het enorme meer. Het is geen geweldige plek maar goed genoeg. In Jevnaker staat een 200 jaar oude glasfabriek Hadelangs Glassverk. Je kunt de glasblazerij en het museum bezoeken. Geen idee of we dat nog gaan doen. Wij gaan eerst even kijken in een zaakje waar heel veel gebruikt en antiek glas verkocht wordt. Wat een mooie spullen in deze winkel! Je raadt het natuurlijk al, ondanks dat het allemaal prachtig is, vinden wij het toch te duur. Natuurlijk als ik iets had gezien waar ik helemaal weg van was, dan had ik het gewoon gekocht. Maar dat heb ik niet gezien. We duiken nog even een supermarkt in die vlak achter onze camper is waar we ons ook weer kunnen blijven verbazen over de prijzen. Alhoewel sommige dingen echt wel meevallen. De champignons b.v. en de courgette die zijn maar een klein beetje duurder dan bij ons. Maar twee broodjes die in de aanbieding zijn voor € 2,20, ik vind het een hoop geld. Wij kopen meestal een Jegerbrood. Dat is super lekker bruin brood en daar betaal je dan maar € 3,= voor. Ach niet klagen Hennie, Scandinavië is nu eenmaal duur. En wat klaag ik nou? We staan iedere avond gratis en ook nog eens op vaak erg mooie plekken. Als we wat gegeten hebben en schoon beddengoed op ons bed hebben gelegd, gaan we relaxen. Het is geen weer om lekker buiten te zitten (is het plekje trouwens ook niet echt geschikt voor) maar ik vermaak me in de camper met mijn bullet journal en Aad vindt ook altijd wel wat te doen. Zo komt er een eind aan onze 5^e week alweer waarvan we al 2 weken in Noorwegen zitten. Nog 3 te gaan!

Broodjes in de aanbieding in de supermarkt. Twee voor 2,20, vier voor 4 euro. Lekker duur toch?!

Wij gaan meestal voor dit jegerbrood, erg lekker voor de prijs van... 3 euro.

Ons uitzicht vanuit de camper over het 100 km lange Randsfjord. Is geen fjord hoor, maar gewoon een enorm meer.

Nog maar een fotootje van het Randsfjord.