REIS FRANKRIJK NORMANDIE/BRETAGNE – WEEK 3 – 11 t/m 16 oktober 2020

 

Zondag 11 oktober 2020 – Carantec tot Camaret sur Mer (CC 1198 N 48.27421 W -4.60834) – 100 km

‘Onderweg naar het schiereiland Crozon, stoppen we bij Guimilliau om een van de mooiste parochie erven (enclos) van Bretagne te bekijken. Tussen de 16^e en 18^e eeuw was er zo’n grote welvaart in dit deel van Bretagne dat er rondom de kerken allerlei bouwwerken werden neergezet. Dit waren o.a. kapellen, kruiswerkbogen en toegangspoorten, allemaal van het grijze graniet gemaakt wat je hier in de streek zoveel ziet. De kerk is trouwens ook erg mooi van binnen, overal prachtig houtsnijwerk. Daarna rijden we langs het stadje Crozon naar de Pointe de Penhir. Weer een prachtig stukje natuur, ver beneden de rotsen ligt de zee. Er zijn ook heel veel wandelpaden hier, je kunt echt je hart ophalen. We zien nu ook weer bunkers uit de 2^e Wereldoorlog met allerlei loopgraven en schuttersputjes. Een stuk verder zien we een zandstrand waar we ook even naar toe rijden. Daar kan Aad zich dan weer uitleven met zijn nieuwe hobby. Ach het is weer eens wat anders dan vissen. Jammer genoeg is de opbrengst weer helemaal niets. Op het hele schiereiland mag je overdag wel staan met je camper maar overnachten is verboden. Gelukkig is er in het stadje Camaret sur Mer is een betaalde camperplaats en zo betalen we voor de eerste keer van deze reis overnachtingsgeld. Ach 7 euro, daar kunnen we natuurlijk niet wakker van liggen! Naast de camperplaats staan heel veel menhirs. Het is prachtig weer en dus gaan we barbecueën! 

Pointe de Penhir

Pointe de Penhir

Pointe de Penhir

Pointe de Penhir

Pointe de Penhir

Pointe de Penhir

Op de camperplaats in Camaret.

Net voor de camperplaats in Cameret staan deze menhirs.

Maandag 12 oktober 2020 – Camaret sur Mer tot Cap Sizun (N 48.07146 W -4.66420) – 60 km

Was het gisteren nog zo’n mooie dag, vandaag is het heel anders. Grijs en veel regen. We rijden naar het stadje Locronan, een heel bijzonder stadje want alles is hier echt nog zoals vroeger. Je ziet geen straatlantaarns, geen electriciteitskabels, geen schotels. Alleen maar prachtige huizen in het overbekende grijze graniet van Bretagne. Echt super jammer dat het zo regent maar zelfs met regen is het erg mooi om te bekijken. Het moet een vrij toeristisch stadje zijn, maar vandaag zijn er amper mensen. Wel borden dat je, ook buiten, je mondkapje om moet. We eten wat en rijden dan weer verder. Nu een andere landpunt op, die van Point du Van en Point du Raz. Bij Cap Sizun is weer zo’n ongelofelijk mooi plekje om vrij te staan, gevonden op de app P4N. Hmmm…. Nou ja we nemen aan dat het hier mooi is. Veel zien we niet door de dikke mist die er nu hangt. Maar we hoeven niet lang te wachten tot er een wind op steekt en langzamerhand de mist verdwijnt. Ja dan zien we toch echt een prachtig uitzicht. Onbetaalbaar. We lopen even een rondje over met overal dat prachtige uitzicht. We zien nu ook de landtong liggen waar we vanmorgen nog waren.

Locronan

Omdat het zo authentiek is, worden hier vaak historische films opgenomen.

We rijden naar Cap Sizun, het moet hier heel mooi zijn, maar als we aankomen is alles in mist gehuld.

Maar aan het eind van de middag steekt de wind op en kunnen we de mooie kusten zien.

Als dan ook nog eens de zon gaat schijnen, zitten we ons helemaal te vergapen. Wat een uitzicht vanuit je camperraam!

Tijd om eens even wat rond te lopen. Zie je de camper staan? We staan aan een eind van een weggetje, verder kun je niet. Middenin de natuur.

Zo zie je dat we vanuit de camper zo uitkijken op de prachtige kust. Er staat nog 1 camper naast ons.

Dinsdag 13 oktober 2020 – Cap Sizun tot Plouhinec (N 47.990501 W -4.47782) – 30 km

Wat prettig dat de zon nog steeds schijnt als we wakker worden. Wat is het hier toch mooi. Sorry dat ik het zo vaak herhaal maar we genieten volop van deze prachtige natuur. Voedsel voor je ziel, zo noem ik het altijd. We trekken verder naar Point du Vac waar prima parkeerplekken zijn voor de camper en gaan dan een stuk lopen. In de verte zien we de vuurtoren van Point du Raz maar ook het eilandje Ile de Sein. We rijden ook nog naar Point du Raz maar als je hier alleen maar betaald kunnen parkeren, besluiten we om dit over te slaan. Ach niet voor dat bedrag, maar we hebben al zoveel prachtige kust gezien waar je gewoon mag parkeren, dat het een beetje gek voelt dat je juist voor deze plek, parkeergeld moet betalen. We rijden nu langs de zuidkant verder. Op de app P4N een mooi plekje gevonden bij een strand. De flinke golven trekken heel wat surfers. We zetten onze camper eerst langs de weg, maar al snel is er een plekje vrij en staan we ook bij het strand. Ik ga een stuk lopen, Aad gaat met zijn metaaldetector aan de slag. Het is echt GENIETEN hier.

Wandelpad over de hoge kliffen bij Point du Vac.

De landtong met vuurtoren van Point du Raz (wat wij dus niet bezocht hebben).

Onderweg langs de mooie kusten.

Ook onderweg.

Dan vinden we weer een erg mooie plek direct aan zee, heel veel surfers hier.

Aan het eind van de dag dit mooie uitzicht.

Woensdag 14 oktober 2020 – Plouhinec tot Ploemeur (N 47.7066 W -3.46321) – 110 km

Ja dat was dus genieten gisteren, tot we een bericht doorkregen van de app van Buitenlandse zaken dat heel Frankrijk op oranje gaat. Op Google gezicht wat dat dan precies inhoudt als je al in een land bent dat van geel naar oranje gaat. Sowieso dat we 10 dagen in quarantaine als we weer in Nederland zijn. Verder heeft het gevolgen voor je camper- en reisverzekering. Er wordt van je verwacht dat je zo snel mogelijk aan de terugreis gaat beginnen. Erg jammer, maar we kunnen ons rondje Bretagne niet afmaken zoals we dat gepland hadden. Maar we zijn het er samen wel over eens dat we niet halsoverkop naar Nederland gaan rijden. Gewoon rustig aan, iedere dag een kleine 100 km en nog even genieten. Zo rijden we een stuk naar het westen om dan weer op een prachtige plek aan zee te gaan staan. Aan de zuidkust deze keer. We gaan ook hier weer een lekker stuk lopen langs de mooie kust. Het is zulk heerlijk weer dat we deze keer alleen een dun vest aan hoeven. We zitten tussen twee dorpen in en dat merken we wel aan de hoeveelheid wandelaars op het wandelpad. Maar wij wijken steeds uit naar de rotsen als we iemand tegenkomen. Ik zie tegenwoordig in ieder mens, geen mens meer maar een bron van besmettingen! Wegwezen allemaal, uit mijn buurt. Nee hoor gekkigheid, maar we letten wel goed op. We denken nog steeds dat we in Frankrijk minder kans lopen om corona te krijgen dan in Nederland.

Weer een stuk lopen langs de zee, we zijn nu in Ploemeur aan de zuidkust van Bretagne.

Aan de zuidkust geen hoge kliffen maar de kust is nog net zo mooi. En super lekker weer, gewoon een dun vestje aan is genoeg.

De kust bij Ploemeur.

Zelfs in corona tijd wordt een nog altijd jeus de boules gespeeld.

Donderdag 15 oktober 2020 – Ploemeur tot Locmariaquer (CC 1284 N 47.55726 W -2.94847) – 65 km

We trekken weer een stukje naar het oosten en daarmee komen we aan op onze laatste bestemming van Bretagne. Vanaf morgen gaat de neus van de camper richting het noorden. Maar goed, we rijden vandaag naar naar Locmariaquer. Hier is een gratis camperplaats vlakbij zee. Het is even wennen want deze plek is erg populair en er staan dan ook heel wat campers. Dat is even wat anders dan alleen of met hooguit nog 1 camper. In het hoogseizoen zal het hier wel helemaal dringen zijn. Het is wel jammer dat vanuit de camper de zee niet te zien is. Hiervoor moeten we even over een dijkje lopen. Het is eb en overal zien we mensen oesters en kokkels rapen. Ik vind het erg mooi zo met eb als de geribbelde rotsen boven water komen. In een haventje liggen de boten weer schuin op hun kant. Het blijft een mooi gezicht allemaal. We lopen natuurlijk weer een aardig stuk want ook hier zijn wandelpaden genoeg. Naast de camperplaats is een oude grafkelder. Als we wat hebben gegeten gaan we op de fiets naar het dorpje waar nog meer grafkelders zijn. Aad gaat natuurlijk ook nog met zijn metaaldetector het strand afstruinen en zo verloopt onze laatste dag in het mooie Bretagne. Echt erg jammer dat we het sneller moeten afbreken dan we wilden.

We staan bij Locmariaquer, bij het strand zien we veel mensen lopen die oesters en kokkels lopen te rapen.

Even zijn maaltje bij elkaar rapen.

De camperplaats, deze keer geen direct uitzicht op de zee en ook veel andere campers om ons heen. Het is een populaire plek hier.

Locmariaquer.

In Locmariaquer is deze oude grafheuvel.

Vrijdag 16 oktober 2020 – Locmariaquer tot Gouvets (CC 66064 N 48.93162 W -1.09500) – 265 km

We gaan nog even voor de laatste keer een kijkje nemen bij zee. Het is weer eb en het is ongelofelijk hoeveel mensen er nu bezig zijn met het zoeken naar oesters en kokkels. Aad telt er meer dan 100. Je zou toch denken dat er op een gegeven moment geen oester meer zit op dit stukje? Ik bedoel maar, ze hebben toch ook een lange tijd nodig om te groeien?

Voor ons is het tijd om op pad de gaan. In Rennes tanken we bij een LeClerc waar de diesel maar € 1,18 per liter kost. Natuurlijk stoppen we ook om wat te eten. In het piepkleine dorpje Gouvets hebben we een prima overnachtingsplekje. Het zonnetje schijnt volop, heerlijk om even buiten te lopen.

Voor we vertrekken, kijken we nog even bij de zee. Daar zijn meer dan 100 mensen bezig om kokkels en oesters te rapen. Blijft er nog wat over?

Kerkje in Gouvets waar we overnachten.

Ons plekje voor vannacht.

Zaterdag 17 oktober 2020 – Gouvets tot Cambron/Abbeville (N 50.122981 N 1.77992) – 310 km

Het was vannacht echt enorm stil in dit dorpje. Tot Rouen gaat het over tweebaanswegen, je rijdt niet echt lekker door want ieder moment is er wel een rotonde of een dorpje waar je voor moet afremmen. Maar het verveeld ons geen moment want wat een prachtige oude vakwerkhuizen staan hier toch overal. Rouen is altijd een beetje een gedoe om doorheen te rijden en als we die stad achter ons hebben, is het alleen nog maar vierbaansweg over de A28. We stoppen even om wat boodschappen te halen zodat we thuis niet gelijk naar de drukke supermarkten hoeven. Als we nog 50 km van Abbeville af zijn, klinkt er ineens een flinke klap en horen we een raar geluid. Wat is er aan de hand? Geen klapband, we kunnen nog wel gewoon rijden maar er valt wel veel druk weg. Geen mogelijkheid om te stoppen bij deze snelweg. We rijden door tot de eerstvolgende afslag en stoppen op een oprit bij een huis. Is het de uitlaat? Maar Aad vindt al snel het probleem, de slang van de intercooler is eraf geschoten. Zit vast met een slangenklem. Normaal gesproken kun je zo’n klem met een schroevendraaier wel weer vast draaien. Maar deze klem zit wat anders in elkaar. Gelukkig lukt het Aad met veel gepriegel om hem toch vast te zetten. Eerst maar even naar een Brico (een doe het zelf zaak in Frankrijk) om een nieuwe slangenklem te kopen. Zo’n Brico is altijd op zijn Frans: enorm groot dus. Maar ik heb een slangenklem meegenomen en daarmee lukt het me om te vragen waar ze liggen. Gelukkig maar, dat scheelde ons heel veel zoekwerk. Voor € 2,45 zijn we weer geholpen. Dan is het nog maar een klein stukje tot Cambron een gehucht naast Abbeville aan de rivier de Somme. De parkeerplaats is niet groot maar wij kunnen er prima staan. Voor ons de Somme met daarlangs een fietspad. Echt een plekje om te onthouden om een volgende keer de omgeving met de fiets te ontdekken. Dat gaat vandaag niet meer lukken want door al het oponthoud is het al 5 uur geweest.

We vervelen ons niet onderweg want overal zien we de prachtige Normandische vakwerkhuizen.

De intercoolerslang is losgeschoten. Gelukkig maar dat Aad snel doorheeft wat het probleem is.

In Cambron (net naast Abbeville) vinden we een prima overnachtingsplek naast de Somme.

Er staan nu nog wat auto's naast ons, maar al snel staan we alleen.

De rivier de Somme.

Zondag 18 oktober 2020 – Cambron/Abbeville tot Rotterdam – 375 km

Zonder problemen komen we ’s middags weer aan in Rotterdam. Jammer genoeg wat eerder dan we gepland hadden, maar we kunnen in ieder geval terugkijken op een paar heerlijke weken met prachtige natuur. We hebben er weer van genoten. Nu zal het wel weer een aantal maanden duren voordat we weer weg kunnen met de camper. Want als we weg gaan, willen we toch wel erg graag naar het buitenland en dat gaat voorlopig niet. Afwachten tot een vaccin maar.