donderdag 27 oktober 2016

REIS KROATIE/GRIEKENLAND - WEEK 10



Vrijdag 21 oktober (130 km). Het zou vandaag gaan regenen maar de zon schijnt nog volop als we weer verder trekken. Ik verbaas me over de mooie kust, had verwacht dat het meer volgebouwd zou zijn. We komen een groentemarkt tegen, altijd leuk. Kunnen we mooi onze voorraad weer aanvullen. Het is allemaal echt super goedkoop! In Vouliagmeni in een prachtig zoutwatermeer met zwavelhoudend water. Temperatuur van het water is 26 graden. Het ziet er echt heel mooi uit allemaal, toegang is 12 euro p.p. Wij houden het bij het bekijken van dit mooie meer en gaan dan weer verder langs de kust. We komen in Piraeus, de haven van Athene. Wat een drukte hier, heel veel huizen natuurlijk want de helft van de bevolking van Griekenland woont in Athene. Wij kunnen goed doorrijden. We tanken nog even LPG, 1 tank was leeg en dan is het wel zo prettig als ze beide weer vol zitten. Gelukkig is LPG heel goed te krijgen in Griekenland. Als we Athene uit zijn, gaan we richting Korinthos tot aan de plaats Megara. Bij het gehucht Pachi (N 37.977898 E 23.351303) kunnen we aan de zee staan. We eten daar wat en besluiten dan toch verder te gaan omdat we het plekje niet heel bijzonders vinden. Nou vindt je niet zoveel leuke plekken langs deze kust, dus rijden we door tot net over het kanaal van Korinthe. Aan het eind (oostkant) van het kanaal bij het plaatsje Isthmia (N 37.91502 E 23.00835) vinden we plekje. Het is vlakbij de brug over het kanaal die in het water zakt als de brug open gaat. Zo zijn we dus weer op de Peloponnesos belandt. Het is inmiddels aardig bewolkt en af en toe vallen er een paar regendruppels uit.

Onderweg van Sounion naar Vougliameni.

Zo geniet je ook van je bootje, toch?

Vougliameni meer, water van 26 graden waar je, tegen betaling, mag zwemmen.

Ja Aad hoeveel kost het nou?

Het is wel super mooi, het Vougliameni meer.

Dan volgt druk Piraeus met Athene.

Ons plekje  bij Isthmia aan de oostkant van het kanaal van Korinthe.
 Zaterdag 22 oktober (10 km). Eerst maar eens even kijken bij de brug. We hebben gelukt want hij is net in het water gezakt om wat schepen erdoor te laten. Erg apart dat daarna de brug uit het water weer omhoog komt. We rijden eerst even naar de Lidl. Wat een donkere wolken hangen er zeg! Als we net bij de Lidl zijn, barst het onweer los. Er valt echt enorm veel regen, even wachten maar. Na een half uurtje is het droog genoeg om naar binnen te gaan. Weer wat water inslaan en nog wat spul wat op is. Als we weer buiten komen, probeert een zigeuner ons ruitenwissers aan te smeren. Eh sorry nee die hoeven we niet. Als dat niet lukt, gaat zijn dochtertje proberen of ze wat geld van ons kan krijgen. We hebben dit al eerder meegemaakt. Maar als je ze wat geeft, zijn ze niet eens tevreden. Nee dan blijven ze helemaal om je heen hangen en vragen om meer. Dus helaas, ik geef niets meer. We rijden weer terug naar het kanaal van Korinthe maar nu helemaal aan de westkant. Ook hier is een brug die in het water zakt. Wij vinden een plekje waarbij we ze op de brug kunnen kijken. Prachtig plekje maar wat een rommel ligt hier overal. Het lijkt wel een vuilnisbelt! Er zijn ook een stuk of zes honden die dit terrein als hun huis beschouwen. Honden zie je overal in Griekenland en gelukkig zien we er allemaal goed gevoed uit. Jammer genoeg blijft het de hele dag regenen. Ik ga weer eens wat kerstkaarten maken en Aad trotseert de regen en gaat vissen (weer niet gevangen, helaas).

De brug bij Isthmia, deze zakt dus in het water en de schepen gaan er overheen. Je ziet hem nog net onder water.

De brug komt zachtjes aan omhoog.

En het verkeer kan er weer overheen.

Beetje nat, dat wel.

Even naar de Lidl in Korinthe, oeps daar komen wel heel donkere wolken.

Net bij de Lidl, barst het onweer los.
Zondag 23 oktober (20 km). Ja hoor, de zon schijnt weer volop. De temperatuur loopt als snel op naar 23, 25 en blijft hangen op 27 graden. We rijden naar Oud Korinthe. Dat is een enorm terrein wat we in 2003, toen we voor het eerst in Griekenland waren, hebben bezocht. Het opvallendste zijn de Dorische zuilen van de Apollo tempel. We gaan deze keer het terrein niet op omdat je een goed zicht hebt op het hele terrein als je langs de hekken loopt. Het centrum van het stadje is enorm toeristisch  met veel toeristen winkels en heel veel tavernes.  Als we alles bekeken hebben, gaan we weer terug naar het kanaal van Korinthe. Weer aan de westkant maar dan aan de overkant van de brug. Wij mogen met onze 3,5 ton niet over de bruggen die in het water zakken, daar mag max 3 ton over. Dus rijden over de grote brug in het midden van het kanaal, dan naar Loutraki om langs de zee weer terug te rijden. Hier is een erg mooie plek om te staan met een groot strand erbij. Prachtig uitzicht over de golf van Korinthe met aan de ene kant Korinthe en aan de andere kant Loutraki. Maar ook hier weer enorm veel rotzooi. Het is echt onbeschrijfelijk. Het is dat het uitzicht zo prachtig is, maar we moeten ons er wel even overheen zetten om in deze troep te blijven staan. Je snapt toch niet dat ze van zo’n mooie plek, zo’n rotzooi maken. Maar goed, het is heerlijk weer. Aad is al snel aan het snorkelen. Hij ziet allerlei prachtige vissen. Verder is het een komen en gaan van mensen die hier komen vissen. Heel vaak zijn het ook vrouwen die vissen. Sommige houden het echt uren vol. We krijgen weer een prachtige zonsondergang. Dan koelt het wat af (het is hier ’s nachts nog 17 graden) en gaan we naar binnen.

Ons plekje aan de westkant van het kanaal van Korinthe. Ook hier een brug die in het water zakt.
Het kanaal van Korinthe, niet heel lang, maar 6,8 km.



Oud Korinthe, veel tavernes, super toeristisch.
De opgravingen bij Oud Korinhe.
De Dorische zuilen van de Appolo tempel.
Ons plekje aan de golf van Korinthe, net over de brug aan de westkant van het kanaal.
Uitzicht op de stad Korinthe.
 
Dit grote schip gaat door het kanaal van Korinthe, wel met een sleepboot.


Het past ook maar net.

En alweer een mooie zonsondergang.

Maandag 24 oktober. Heerlijk stil hier ’s nachts en dus erg goed geslapen. De zon schijnt weer volop en daar genieten we ook heerlijk van. Het is zo’n 24 graden. Jammer genoeg heeft Aad wat last van migraine, die moet ’s middags even gaan liggen. Is lang geleden dat hij daar last van had. Het gaat eigenlijk best erg goed met hem. O.k. hij is af en toe nog wat vermoeid. Maar het niet meer hoeven te werken met die slopende wisselende diensten, zorgen ervoor dat hij zich nu een stuk beter voelt. ’s Avonds bel ik weer met Suus, die heeft weer een heftige dag achter de rug. Naar het ziekenhuis geweest voor een gesprek met de oncoloog. Ze moesten meer dan 1,5 uur wachten, schandalig vind ik dat! Zo ziek zijn en daar dan zo lang moeten wachten voor een gesprek voor maar 10 minuten. Maar goed, uitkomst van het gesprek was dat er uitzaaiingen in haar longen zitten. Als ze voor chemo zou kiezen, wordt dat een super zware en daar is haar conditie niet goed genoeg meer voor. Grote kans dat ze dan aan de chemo zou komen te overlijden. Plus dat ze dan in het ziekenhuis moet blijven, er heel ziek van wordt en haar haar uit gaat vallen. Ik snap heel goed dat ze daar niet voor kiest. Hoelang ze nog heeft, is niet te zeggen. Enige wat ze hoopt is dat de pijn beheersbaar wordt, want dat is toch nog steeds, ondanks verhoogde dosis, niet onder controle.

Dinsdag 25 oktober. Een dag vol zon maar ook wel met harde windstoten. De wind komt dan weer van de ene kant, dan weer van de andere kant. Aan het eind van de dag zetten we de camper iets beschutter. We krijgen bericht dat onze boot van 30 oktober op een andere tijd vertrekt, om 2230 i.p.v. 1630, dat houdt in dat we ook om die tijd zullen aankomen in Ancona. We zouden wel kunnen vertrekken op 27 oktober om 1630. Daar kiezen we ook voor. Dan zijn we zaterdag eind van de middag in Ancona. Eigenlijk zouden we nog een week in Italië blijven, maar door de ziekte van Suus zien we daar vanaf. We willen in drie dagen naar huis rijden. 



Woensdag 26 oktober (85 km). We rijden eerst langs de Lidl. Dezelfde zigeuner familie staat er nog steeds met dezelfde brutale kinderen. Helaas, van ons krijg je dus weer niets. We doen onze laatste boodschappen in Griekenland. Dan gaan we op weg naar Diakopto. Er wordt nog steeds gewerkt aan de tolweg van Korinthe naar Patras, dus tol wordt er nog niet gevraagd. Gaat wel lekker snel zo. Het zal nog wel jaren duren voordat de tolweg helemaal af is. In Diakopto vertrekt een tandradtrein naar Kalavryta. Dat ligt in de bergen en de treinrit gaat door prachtig natuurgebied. In 2003 zijn we met dit treintje mee geweest, dat was een hele belevenis. We rijden langs het station naar het kleine haventje en hier kunnen we de camper neerzetten. Er staat nog een Nederlandse camper. Een kleine km verderop staan nog 6 campers. Het is ook vandaag prachtig weer. We maken een heerlijke fietstocht. ’s Avonds willen we eigenlijk uit eten gaan, maar alle tavernes zijn dicht. Ach zelf koken is ook geen straf. 

Ons plekje in Diakopto.

Het kleine haventje van Diakopto.

Lekker plekje zo aan de zee. Kunnen we het geruis van de zee weer goed horen.

Oud treintje wat vroeger werd gebruikt tussen Diakopti en Kalavryta.


Ook deze wagonnetjes worden niet veel meer gebruikt.

Donderdag 27 oktober (100 km). Zoals voorspelt, is het aan het regenen. Het is ook gelijk een stuk kouder, nog maar 19 graden. We maken een trip de bergen in, naar het eindstation van de tandradtrein, Kalavryta dus. Het is een mooie route, erg jammer dat het regent want nu hangen er veel wolken tegen de bergen aan en hebben we niet zulk mooi uitzicht. Kalavryta is een klein stadje natuurlijk op de toeristen gericht. Die komen met grote getale met de tandradtrein hier naartoe. Moet wel zeggen dat de winkeltjes wel erg leuke spullen verkopen. Hier niet de standaard souvenirs maar erg mooi aardewerk, kunst voorwerpen en prachtige handgemaakte sieraden. Ook winkeltjes met lokale producten. Ik trakteer mijzelf op twee ringen en een paar oorbellen. Aad proef heel wat soorten honing en koopt natuurlijk ook een pot. Als we naar de camper terug lopen, is er net een trein aangekomen. Ondanks de regen, komen er super veel toeristen uit. Wij rijden weer terug naar Diakopto. Daar gaan we weer de tolweg op die dus nog gratis is en rijden we naar Patras. Net voor Patras aan de kust, vinden we een mooie plek om te staan (N 38.28111 E 21.75111). Direct aan het strand, met strand douche en prachtig uitzicht op de brug over de golf van Korinthe.

Het station bij Kalavryta.

Station van Kalavryta.

Kijk met deze mooie treinen rijden ze tegenwoordig.

De brug over de golf van Korinthe.

Ons uitzicht vanaf het plekje bij Patras.

Ons plekje bij Patras, aan het strand. Helaas geen strandweer maar regen.
Morgen moeten we om 1430 inchecken bij de Superfast ferry en varen we over met de Hellinic Spirit. Duimen maar dat de zee rustig is Ik hou mijn Mercalm reisziekte pillen bij de hand. Dit zijn pillen die ze in Frankrijk verkopen en die echt goed helpen. Maar ik hoop ze niet nodig te hebben. Zaterdag komen we aan in Ancona en overnachten daar op een camperplaats. Dan willen we de 1400 km naar huis in drie dagen rijden. Na 10 weken op naar huis dus. Het verslag van onze verdere reis zal ik dan thuis op ons blog zetten.



donderdag 20 oktober 2016

REIS KROATIE/GRIEKENLAND - WEEK 9



Vrijdag 14 oktober (35 km). Onze overnachtingsplek is verder niets bijzonders vandaar dat we weer verder trekken. Het is weer even zoeken naar de juiste weg in het dorp Kimi maar dan we toch op weg naar Paralia Metochiou. Wat een prachtige route is dit! We zien hier wat meer groen en zelfs  wat herfstkleuren er tussen. Een stil en ruig gebied. We zien amper een andere auto. Weer veel klimmen en dalen en de weg is af en toe erg smal. Ook liggen er rotsblokken op de weg en de zijkanten zijn soms erg beschadigd. Maar al met al toch goed te doen en de prachtige natuur doet ons super genieten. Dan zien we ver beneden de baai liggen waar we naar toe gaan. Dus veel afdalen weer en dan komt de afslag over een smalle weg naar Paralia Metochiou. Het is ook hier weer een prachtige baai. Er staan wat huizen om heen, er liggen wat kleine bootjes op het strand. En het is er stil, super stil. Mooi plekje dus en het weer is nog steeds erg lekker met 23 graden. Weer even met mijn broer gebeld en gehoord dat Suus steeds meer pijn heeft. Wat moet ze toch lijden, arme meid. Nu weer andere medicijnen en alweer de hoop dat de pijn dragelijk wordt.

Onderweg van Paralia Kimis naar Paralia Metochiou.

Nog steeds onderweg.

Echt een heel erg mooie route.

Daar beneden ligt de baai waar wij naar toe gaan: Paralia Metochiou.

We zijn beneden in de baai, strand voor ons alleen.

Prachtig stukje Griekenland weer.
Zaterdag 15 oktober. De dag begint bewolkt. Gelukkig komt de zon toch ook nog even kijken. We lopen naar een grot waar veel drijfhout ligt. Aad wil een zeilbootje maken van dat hout, dus het is even zoeken naar de juiste vorm. We bekijken de weersverwachting en zien dat na morgen de temperatuur op Evia 14 tot 18 graden wordt. Maar even bedenken of we op Evia blijven of toch de Peloponnesos maar weer opzoeken.


Even de geiten naar een stukje groen brengen.

Vrij harde wind maakt de zee lekker wild.
Zondag 16 oktober (100 km). Onze drang om nieuwe dingen te zien is groter, dan het verlangen naar warme temperaturen (uiteindelijk hebben we al weken achter elkaar prachtig weer!). Dus besluiten we om Evia verder te ontdekken. De eerste km’s gaan weer door prachtige bergen, dan volgt een klein weggetje waarmee we een stukje afsnijden. Prachtige route, maar de weg is wel super slecht. Gaten in de weg, aan de afgrond kant zijn vaak hele stukken naar beneden gevallen en wordt het dus nog smaller, natuurlijk ook weer de nodige rotsblokken op de weg. Maar eerlijk is eerlijk, het is prachtig! Langzaam aan maar, zo komen we er ook. Vanaf Steni Dirfos wordt het weer wat vlakker. We zien weer van alles verbouwd worden. Maar bij de stad Psachna is het weer slinger de slinger. Best druk ook op deze weg, het is dan ook de enige weg naar het noorden van Evia. Het is natuurlijk ook nog eens zondag en dan zijn er meer mensen onderweg. Ook veel motorrijders, die vinden zo’n slingerweg natuurlijk helemaal geweldig. Dan volgt de afslag naar Pili waar we na 10 km weer de zee zien. Het is inmiddels weer helemaal bewolkt, niet koud, nog steeds 20 graden. De weg eindigt in een onverharde weg. We rijden langs het strand en parkeren bij twee tavernes. Het is gezellig druk bij de tavernes en wij gaan ook maar eens op deze, voor ons vreemde tijd (1400 uur), uit eten. Voordeel is dat je niet alleen zit, veel Grieken zitten nu ook warm te eten. Het is eten smaakt o.k. Het blijft toch allemaal een beetje hetzelfde, dat eten hier in Griekenland. De camper zetten we bij het haventje. Het is allemaal een beetje troosteloos, dus morgen maar weer verder. 

Onderweg naar Pili, zo lijkt het net Noorwegen met die wolken tegen de berg aan.

En altijd lopen er geiten over de weg.

Herfstkleuren in Griekenland, nog steeds onderweg naar Pili.

Hars opvangen voor de Retsina wijn.

Pili, het is een beetje somber weer vandaag.

De zon komt nog heel even kijken voordat ze onder gaat.

Maandag 17 oktober (75 km). We gaan nog iets verder naar het Noorden. We komen tot onze verbazing door een bos met loofbomen. Rode bladeren op de grond, een klein stroompje water. Je zou bijna denken dat je in Luxemburg zit! We komen zelfs nog door een kleine kloof. Daar staan borden met de tekst ‘’falling rocks’’. Het is maar dat je het weet als er eentje op je dak valt. Bij het plaatsje Kirinthos gaan we van de hoofdweg af om naar Kria Vrissi te gaan. Ook nu verbazen we ons weer want we zien allemaal veld met katoen planten. Nooit geweten dat ze dat ook in Griekenland hadden! Het strand bij Kria Vrissi is enorm groot, hier kun je echt gemakkelijk staan met een aantal campers. Je staat helemaal vrij. Maar wij blijven hier toch niet. Het begint erg hard te regenen. Weer overleggen, wat gaan we doen? Maken we het rondje Evia af of kiezen we voor iets beter weer? Uiteindelijk besluiten we toch om Evia te gaan verlaten. We gaan het stuk onder Athene eens bekijken. Dus moeten we dezelfde weg weer terug, want op het midden gedeelte van Evia is maar 1 doorgaande route. Bij Chalkida komen we weer met de brug op het vaste land. Iets naar beneden langs de kust vinden we een overnachtingsplekje bij Paralia Avlidas (N 38.370551 E 23.639970). Niets bijzonders, gewoon langs een weggetje maar wel direct aan de zee (zulk heerlijk geluid is dat toch, die golven!). Aan de overkant zien we Evia. De regen is opgehouden, het is 20 graden met een flinke bewolking. ’s Avonds nog een wanhopige Suus aan de lijn, ze heeft zo’n pijn en wordt daar totaal niet  mee geholpen. Ze voelt zich enorm in de steek gelaten door alle dokters en ziet het helemaal niet meer zitten. Arme, arme meid. Ik vind het zo erg voor haar. Voel me enorm machteloos.

Kria Vrissi net voordat het hard gaat regenen en wij besluiten om van het eiland Evia af te gaan.

De ''vallende stenen'' zijn nu echt op de weg gevallen.

Gewoon langs een stil weggetje geparkeerd voor onze overnachting bij Paralia Avlidas.

Maar met prachtig uitzicht op Evia en het heerlijke geluid van de zee.

Nog steeds aardig wat dikke wolken, maar het is wel droog nu.
Dinsdag 18 oktober (50 km). Aad en ik hebben veel gesproken over de situatie met Suus en hoe wij ons daaronder voelen. Mag en kan je nog wel genieten als je weet dat iemand die je zo na staat, zo’n pijn heeft? Het antwoord is niet te vinden. We weten dat het niets helpt als we in Rotterdam zouden zijn. O.k. dan kunnen we wat praktische hulp bieden, maar die hebben ze nu ook al. We zetten onze reis maar gewoon verder en proberen er toch van te genieten. Dus rijden we eerst naar Marathonas. Het verbaast ons dat we nog door erg mooi landschap rijden. We hadden verwacht dat het helemaal volgebouwd zou zijn, zo rondom Athene. Vanaf Marathonas tot Rafina is dat wel het geval, het is een aaneengesloten rij van bedrijven en winkels. In Rafina zoeken we naar de haven en vinden daar ook nog een erg leuke plek. Er is een groot parkeerterrein vlak voor een groot zandstrand. Uitzicht op Evia en op de haven van Rafina. Er liggen een aantal ferry’s in de haven. Er staat een enorm harde wind maar de zon schijnt ook weer. Op de hoge golven zijn een aantal surfers bezig. We lopen naar de haven en daar zijn heel veel tavernes die ons proberen te verleiden om bij hun te gaan eten. Het blijft bij een soft ijsje voor Aad, meer raken ze aan ons niet kwijt. De Lidl zit ook op loopafstand en bij de haven staat een dixie. Dat is mooi, kunnen we onze cassette weer legen. Door de harde wind kunnen we helaas niet buiten zitten maar in de camper is het ook genieten van het mooie uitzicht. Aan het eind van de dag komt er tot onze grote verbazing nog een camper aanrijden. Dat is lang geleden dat wij dat hebben gezien! Het is een Duitser, hij blijft hier ook overnachten.


We vinden een mooi plekje aan het strand bij Rafina met uitzicht op de haven en de ferry's.

Uitzicht de andere kant op, er staat enorm harde wind en de zee gaat lekker tekeer.


Alle tavernes bij de haven.


De haven van Rafina.
Woensdag 19 oktober (65 km). We rijden eerst naar Porti Rafti. Dit is een haven in een enorm grote natuurlijk baai. Heel erg mooi om te zien. We kunnen de camper, zoals zo vaak, weer neerzetten bij de haven. Ook nu weer genieten we van het mooie uitzicht. Het waait niet meer zo hard, maar toch nog te hard om lekker buiten te kunnen zitten. Dus lopen we rond en maken veel foto’s. Er staan heel wat Griekse mannen te vissen. De ene met een hengel, de ander gewoon met een draad op het haspel. Veel wordt er niet gevangen, in de tijd dat wij er staan, is er maar 1 inktvis gevangen. Aad probeert het ook nog, maar helaas, weer niets. Rond 2 uur gaan we weer verder, nu naar de onderste punt van dit schiereiland. Dat is bij Sounion en daar is de tempel van Poseidon. Hij is gebouwd 444 v. Chr, dus die staat er al een tijdje. De tempel staat op steile klippen hoog boven de Egeïsche zee en is altijd een oriëntatiepunt voor zeelieden geweest. De zuilen zijn gemaakt van marmer wat uit nabijgelegen groeven is gehaald. Wonderbaarlijk dat het er na al die jaren nog staat! Het mooiste is om de tempel te zien in de ondergaande zon maar daar zijn wij net te vroeg voor. De zon gaat trouwens best vroeg onder, om half zes al. Maar het is pas half vier en om nou twee uur hier te blijven wachten… Met de camper rijden we zo’n 4 km verder tot het plaatsje Legrena (N 37.662733 E 23.992771). Hier is een haventje met parkeerplaats waar we de camper neerzetten. Naast de haven is een strand. De wind is een stuk afgenomen en zo kunnen we lekker buiten zitten en genieten van de zon. San belt ook nog met nieuws dat er nu (eindelijk) wel meer morfine aan Suus gegeven gaat worden. Vandaag is ze ook weer bestraald, dus nu maar weer hopen dat het deze keer eindelijk eens helpt en dat arme kind eindelijk eens zonder pijn is. Ik hoop het zo! 

Porto Rafti.

De enorme baai van Porto Rafti.

De tempel van Poseidon bij Sounion.

Uitzicht vanaf de tempel.

Ons plekje bij Legrena, 4 km voorbij Sounion. Eindelijk weer genieten van de zon.

Het strand bij Legrena.

En het haventje waar wij net achter staan.

Nu de zon er weer is, natuurlijk weer een mooie zonsondergang.

Ons plekje bij Legrena, niet heel bijzonder maar we blijven hier wel een dag staan.
Donderdag 20 oktober. Vandaag blijven we hier staan. Het is heerlijk weer en dus kunnen we lekker buiten zitten met onze korte broeken aan. Lekker genieten van de zon. We maken ook nog een lange wandeling langs het strand. ’s Middags bel ik Suus en jippie… goed nieuws. Eindelijk hebben ze de juiste hulp gekregen in pijn bestrijding. Eindelijk, eindelijk! Een anesthesist van  Erasmus ziekenhuis begeleidt haar nu en heeft de morfine dosis verhoogd en ook verteld wat ze kan doen als ze een pijn aanval heeft. En het allermooiste is dat het geholpen heeft. Suus klonk weer als Suus, nuchter en opgewekt. Ik ben zo blij voor haar! Alleen erg triest dat ze deze hulp niet gelijk heeft gekregen en zoveel pijn heeft moeten lijden. Ik ben zo super blij voor haar! Tuurlijk ze blijft die rot ziekte houden maar nu in ieder met veel minder pijn! Inmiddels zijn wij ook aan het eind van onze 9e week vakantie gekomen. Nog 3 weken te gaan. Nu zullen we daar zeker weer meer van kunnen genieten.