zondag 28 september 2014

GRIEKENLAND, VIERDE WEEK



Dag 23 – zaterdag 27 september 20 km
Het waaide enorm hard vannacht, de camper stond aardig te schudden. Voor de verandering hebben we de boiler eens aangezet en ons in de camper gedoucht. Ook wel weer eens lekker. We gaan op weg naar Pirgos Dhirou, een klein stukje noordelijker. Hier zijn ook grotten die we in 2003 bekeken hebben. Net voorbij de grotten is een prachtige baai waar we met een smal steil weggetje naar toe rijden. Er staan hier al wat campers zo aan de zee. Grote ronde witte kiezels hier in de zee. We kijken uit op de ingang van de Diros grotten. Prachtige plek! Omdat het nog steeds aardig waait, is de zee flink rumoerig, flinke golven. We zien hier trouwens cyclamen bloeien, zo in het wild! Aad steekt er een aantal uit om mee naar huis te nemen. Het is vandaag heerlijk weer, 26 graden. Het is voor het eerst deze vakantie dat we in de zon gaan zitten. Echt genieten dus!

Helemaal beneden de prachtige plek zo aan de zee, er staan al wat campers.

Onze baai, niet verkeerd toch? Aan de kant liggen kiezels, maar iets verder in zee is er zand.



Dag 24 – zondag 28 september 15 km
Ook vandaag blijven we op deze mooie plek staan. Weer heerlijk zwemmen in de warme zee. Heerlijke golven waar je je op kunt laten drijven. Wat een paradijsje is het hier toch! De temperaturen zijn ook echt een stuk beter zo rond de 26 graden. Kun je nog eens af en toe in de zon zitten, in plaats van alsmaar schaduw op te zoeken. Ook het slapen is wat prettiger. En ik maar klagen dat we zo laat in het jaar pas weggingen! Eigenlijk passen deze temperaturen veel beter bij ons. Aan het eind van de dag gaan we hier wel weg. We hebben geen groente meer om zelf eten te kunnen maken. Dus rijden we ietsje verder langs de kust tot we bij Karavostasi komen. Er is hier een parkeerplaats waar campers kunnen staan. Het is niet te vergelijken met de plek bij de Diros grotten, maar hier zijn wel tavernes vlakbij, dus voor 1 nacht goed te doen. Ook hebben we hier weer eens open wifi en dus mooi tijd om het blog weer bij te werken!

De ingang van de Diros grotten.

Overal cyclamen hier.

Klein kerkje vlakbij het strand.

Hier ons volgende plekje in Karavostasi, je snapt wel waarom we hier morgenochtend weer vertrekken!
Hier hebben we gegeten.
Het uitzicht vanaf de taverne is werkelijk prachtig!


Dag 25 – maandag 29 september 90 km
Gisteren met het afrekenen bij de taverne kwam ik erachter dat ons contante geld bijna op is. Dus op de TomTom maar even een pinautomaat ingetypt. In het plaatsje Stoupa zou er eentje moeten zijn. Onderweg zien we prachtige oude kerkjes. Ze zijn heel klein maar staan vol met fresco’s, echt heel mooi. We zien er best veel hier we bekijken er drie. Dan komen we in Stoupa, de TomTom zegt dat we ergens een straatje in moeten. Nou kijken we altijd wel heel goed uit of dat ook een straatje is waar we met de camper doorheen kunnen. Dat leek hier wel het geval, maar het straatje werd steeds smaller en smaller en eindigde in een straatje langs de zee. Dus Aad probeert de scherpe bocht naar links te nemen en oeps… veel gekraak. Stoppen en kijken. De hele bumper eraf gereden. Door de korte draai die we moeten maken, kwam de bumper tegen de hoge stoeprand. Balen! Maar we kunnen hier niet veel verder eraan doen. We moeten verder, het is super smal hier allemaal. Pas een eind verderop is het ietsje breder en kunnen we de schade goed gaan bekijken. De bumper is er bijna helemaal afgescheurd. Aad kan hem nog wel provisorisch maken. De pinautomaat heb ik trouwens ook niet kunnen vinden. Dan maar weer verder. Vlak voor het plaatsje Kardamilli is een plek aan zee waar we zouden kunnen gaan staan. Het weggetje ernaartoe is enorm steil. Moeten we dat ook weer omhoog? Eenmaal beneden vinden we de plek toch niet erg geschikt. Dus weer omhoog. Heel steil en heel smal. We zijn blij dat er even geen auto naar beneden komt. Dan komen we in Kardamilli, hier is ook een pinautomaat, gewoon langs de doorgaande route. Hebben we daarom onze bumper in Stoupa kapot gereden? Nou ja, we hebben weer geld. We stoppen even bij een supermarkt voor de nodige groente en dan gaan we weer verder. We zitten inmiddels al vlakbij Kalamata. Deze stad gaan we door en langs de kust iets naar beneden tot we bij Paralia Analipsis komen. Er staan hier al heel veel campers, zeker 15. Ze staan allemaal langs doodlopende weg geparkeerd, daar is ook het strand en dan natuurlijk de zee. Jammer genoeg ligt de zee wel ietsje verder, maar goed. We zien wel onze eerste stranddouche waar zelfs water uitkomt! We kletsen wat met andere Nederlandse camperaars die voor het eerst in Griekenland zijn. Ik geef ze wat tips van mooie camperplekken en wat er allemaal voor moois te zien is in Griekenland. Vandaag koken we zelf: zalm, macaroni, kaassaus en champignons. Het smaakt ons prima! Aan het eind van de dag wordt al het water afgesloten, dus geen stranddouche meer. Het zit er echt niet in deze vakantie.
’s Avonds hebben we een vreemd probleem, de accu is weer leeg. Als de accu op 10,5 volt staat, dan slaat het 12 volt systeem uit omdat er dan nog te weinig stroom in de accu’s zit. Dat gebeurt dus rond een uur of elf. Terwijl we alleen 2 kleine lampjes en de tv aan hebben. De zon heeft de hele dag geschenen en we hebben ook nog eens een flink stuk gereden. Dan zouden de accu’s toch goed vol moeten zijn. Dit probleem thuis maar onderzoeken. Want het is knap vervelend als je ’s nachts dus geen water meer kunt spoelen als je naar de wc gegaan bent.
Het is trouwens best fris ’s nachts en om zes uur ’s morgens pak ik de dekbedden uit de kast. Dat is beter!

Mooie kleine oude kerkjes bovenin de Mani.

Nog zo'n prachtig kerkje.

Overal in Griekenland zitten mannen op het terras, echt een mannending dus.
Een typisch Grieks dorpje onderweg.

Ook hier is het weer zo mooi!


Kalamata, een vrij grote stad aan de zee.

Paralia Analipsis, helemaal links zie je nog Kalamata.

Hier de stranddouche, die dus alweer snel werd afgesloten.
Dag 26 – dinsdag 30 september 0 km
We worden wakker met een strak blauwe lucht, de accu is weer genoeg opgeladen om alles te laten werken. Gelukkig maar! Is toch wel erg belangrijk dat we stroom hebben. We blijven vandaag hier staan. Onze Nederlandse buren zijn af vertrokken zoals ook meerdere campers. Er staan nu nog voornamelijk Duitsers. Er komt een auto langsrijden met allerlei groente dus wij vullen onze voorraad sinaasappels weer aan. Verder doen we vandaag niet veel. Lekker luieren dus. ’s Avonds uit eten bij de taverne die hier aan het strand staat. We eten verrassend goed, souvlaki en Griekse salade en dat voor 15 euro.


Sinaasappels persen.

Iedere morgen een vitaminebom.

Dag 27 – woensdag 1 oktober 160 km
We gaan vandaag weer verder want de plek hier is wel o.k. maar meer ook niet. We gaan eerst terug naar Kalamata om daar bij het warenhuis Jumbo spulletjes voor onze zeven kleinkinderen te gaan kopen. Het is altijd leuk als je iets meeneemt, nietwaar? We kijken ook nog of we iets vinden voor het achtste kleinkind maar dat valt niet mee als je niet weet of het een jongen of meisje wordt. Niets neutraals te vinden, erg jammer. Voor de andere zeven slagen we wel goed en dus lopen we met grote pakken de winkel weer uit. Nou zijn we dan wel vier weken onderweg en natuurlijk slinkt je voorraad dan, maar het kost ons nog heel wat passen en meten om alles opgeborgen te krijgen. Dan nog even naar de Lidl om een voorraad flessen water te kopen. Want ja, we vertrekken naar de westkust van de Peloponesos. Hier is een plek vlakbij de stad Kastro waar we twee jaar geleden ook gestaan hebben en we weten dat er niet veel winkels zijn. Dus goed bevoorraad gaan we op pad. We moeten 160 km rijden. De plek wordt door andere camperaars vaak Killini Beach genoemt. De camper staat op een groot plateau en je kijkt zo uit over de zee. Zandstrand voor je deur, een simpele taverne erbij met w.c. en water. Een ideale plek voor een camperaar dus. Hier willen we een week blijven. Tot we volgende week donderdag weer naar Patras moeten voor de terugtocht. De tocht verloopt zonder problemen. We vinden wel dat de westkust echt niet mooi is, vergeleken met de rest van de Peloponesos. Beetje saai eigenlijk. Om drie uur komen we op het plateau aan. Natuurlijk staan er al zo’n zeven campers, maar wij passen er gemakkelijk bij. Snel zwemkleding aan en de zee in. Heerlijk!
Er is hier wel open wifi, maar het is zo traag dat ik de foto's een andere keer erbij zal zetten.

Killini Beach.

Kefalonie in de ondergaande zon.
Dag 28 - donderdag 2 oktober 0 km
Als eerste gaan we zwemmen. Als we uit het water gaan, voel ik ineens pijn in mijn teen. Ben ik blijkbaar geprikt door het een of ander. Jeetje wat brandt dat zeg! Ik blijf er nog lange tijd last van houden.
Ik blijf er nog lange tijd last van houden. De dag wordt gevuld met zwemmen, langs het strand lopen en verder niet veel.

De ondergaande zon zakt achter Zakinthos.
Dag 29 – vrijdag 3 oktober 20 km
We rijden vandaag naar het plaatsje Killini. Daar vertrekken de ferries naar Zakinthos en Kefalonië en we zijn benieuwd hoeveel het kost om met de camper daarheen te gaan. Een retourtje komt op 120 euro. Misschien eens een idee voor een andere vakantie. We rijden ook door Kastro en stoppen daar om wat boodschapjes te doen. Het dorp stelt niet veel voor. Het enige indrukwekkende is het grote kasteel wat boven het dorp uitsteekt. Dit kasteel hebben we al eens eerder bezocht dus dat doen we vandaag niet. We kopen wat vlees en groente en dan rijden we weer terug naar ons strand plaatsje. We kunnen nu helemaal in de hoek gaan staan. Om zes uur rijden we nog een keer naar Kastro. We gaan eten bij de taverne Mylos. Hier hebben we in 2006 en 2012 ook gegeten en dat beviel toen erg goed. Deze keer is het jammer genoeg toch iets minder. Weer terug bij het strand is ons mooie hoekplekje al bezet. Maar er is genoeg plek om te staan.

Bij de haven Illini met de ferries naar Zakinthos en Kefalonie.
Kastro met daarboven het kasteel.



zondag 21 september 2014

GRIEKENLAND, DERDE WEEK



Dag 16 – zaterdag 20 september 25 km
’s Morgens rijden we even naar de andere kant van Gefyra om daar te zwemmen. Dan trekken we verder naar Viglafia, een stadje bijna onderin Lakonië. Hier is een onderwaterstad in zee die pas in de jaren 60 is ondekt. Deze stad is 5000 jaar oud. Natuurlijk erg leuk om hier te snorkelen! We rijden langs een taverne waar heel veel campers bij staan. De eigenaar van deze taverne (Andreas) heeft een overeenkomst met de politie dat campers bij hem en in het duingebied mogen staan. Daar haalt hij nl door het hele jaar zijn inkomsten vandaan. Wij willen in het duingebied gaan staan. We zien overal al campers staan. Wij zetten de camper neer bij een prachtige zandstrand. Ons eerste zand van deze vakantie! Aan het eind van de middag rijden we nog iets verder. Een andere camper heeft een generator aangezet, wat een rotgeluid is dat zeg! Maar Aad vindt een heel mooi plekje nog ietsje verderop. Nu staan we helemaal vlakbij de zee! En zonder generatorgeluid, dat is dan ook mooi meegenomen. Het is hier echt heel erg mooi! Vanavond voor de verandering maar eens zelf koken, babi ketjap. Best wel o.k. alhoewel natuurlijk niet zo lekker als al dat Griekse eten. En ja het is toch wel erg gemakkelijk als je niet hoeft te koken of af te wassen.

Piepklein marktje in Gefyra.

Alleen maar groeten, het ziet er allemaal erg goed uit.

Deze schat kwamen we onderweg tegen.
Strand, strand, strand!!!

Ons eerste plekje, rechts de bus die het nodig vond een generator aan te zetten. Grrr...
Dag 17 – zondag 21 september 0 km
Zondag, prachtig weer, enorm lang zandstrand. Dan verwacht je toch hordes Grieken. Maar dat zie je dus helemaal niet. Af en toe komt er een auto bij ons staan en komen wat mensen even een uurtje zwemmen. Dat is natuurlijk het grote verschil met Nederland. Bij ons ga je een hele dag naar het strand. Want als het een keertje mooi weer is, dan moet je daar optimaal van genieten. Hier is het bijna altijd mooi weer en de zee is altijd vlakbij. Dus gaan de Grieken even een uurtje zwemmen. Meestal hebben ze hun badkleding aan, jurk of korte broek erover, klein handdoekje mee en dat is het dan. Niet zoals bij ons met stoelen, koelboxen, windschermen en noem maar op. Aad vermaakt zich enorm met snorkelen. Hij duikt ook de mooiste schelpen op. Ik vermaakt me met natuurlijk zwemmen maar ook lekker lezen en haken. Lekker luieren dus. Het is heerlijk weer. Ik schat 30 graden met een heerlijk zeewindje is dat goed uit te houden. Aan de overkant van de baai zien we dorpjes liggen. Witte huisjes met rode daken. Toen we in 2003 voor het eerst in Griekenland kwamen, hadden alle huizen geen daken. Overal stak betonijzer omhoog. Dan hoefden te Grieken geen belasting over het huis te betalen omdat het, zogenaamd, nog niet af was. Dat is dus veranderd en gelukkig maar. Die rode dakpannen daken op de huizen ziet er echt veel gezellig uit. We zien ook een verandering met rotzooi op de straat. Het is er nog wel hoor, veel meer dan bij ons. Maar toch zie je dat het minder is. In de duinen waar wij nu staan is het redelijk schoon. Overal in Griekenland zie je nu afvalcontainers staan die bijna iedere dag geleegd worden. Het zal nooit helemaal zonder rommel worden hier, maar toch zit er wel verbetering in. Ik heb trouwens ook hier weer open wifi, dus mooi even tijd om ons blog bij te werken. We blijven hier in ieder geval morgen ook nog staan.

Ons tweede plekje, nu helemaal dicht bij de zee.

Hoeveel strand wil je hebben? Erg weinig mensen hier.

Maar wel heel veel vlinders!

Nog maar weer een foto van ons prachtige plekje!


Dag 18 – maandag 22 september 0 km
Het wordt misschien een beetje saai verhaal. Maar ook vandaag is het warm en zonnig , wel met een windje waardoor het heerlijk uit te houden is. Als we wakker worden, is het eerste wat we doen een duik in de zee nemen. Dan afspoelen onder onze eigen douche. We hebben zo’n zwarte douchezak bij ons, die hangen we dan achterop aan de fietsen en binnen een korte tijd is dat water lekker opgewarmd. Zo kunnen we het zoute water van ons afspoelen. Deze vakantie hebben we al heel veel lol van de douchezak gehad, want stranddouches zien we niet veel en als ze er al zijn, zijn ze niet aangesloten. Maar goed, wij hebben dus onze eigen douche. Dan gaan we op ons gemak ontbijten, stoelen in de schaduw. Aad gaat vandaag maar eens niet snorkelen, hij heeft een aardig rood gezicht en rug, dus maar even uit te zon blijven. Als het een uur of één is, vertrekken we van ons mooie plekje om bij de taverne te gaan staan. Weer even spannend door alle plassen heen, maar het gaat goed. Bij de taverne spoelen we het zoute zand van de camper af. Hier kun je tussen de olijfbomen gaan staan. Er staan drie Franse campers. Helaas zijn het erg ongezellige mensen, ze nemen niet eens de moeite om iets terug te zeggen als wij ze vriendelijk begroeten. Nou ja, dan niet toch? We komen hier om ons beddengoed te wassen. Niet dat het nou erg vuil geworden zal zijn, we liggen meestal zonder iets over ons heen te slapen. Dekbedden zijn al weken geleden naar de kast verbannen. Maar goed, het is toch wel even fijn als alles weer fris is. Dus wassen maar! Als we alles hebben opgehangen, wordt ons verteld dat we de was niet zomaar aan de lijn mogen hangen. Dan krijgen ze problemen met de politie want het is hier alleen maar een ‘parking’. De was mag boven het huis opgehangen worden. Erg grappig, bovenop is inderdaad een waslijn en met het windje is het allemaal met een uurtje droog. Dus ook maar onze t-shirts gewassen, dan is alles maar weer fris en fruitig. Omdat we hier bij de taverne mogen staan, is het wel de bedoeling dat we hier ook gaan eten. We offeren ons maar weer op!



Het is wel weer een belevenis, dat eten. Open een gegeven moment komt iemand bij ons tafeltje staan, mompelt iets. We komen er later pas achter, dat hij het menu aan het vertellen was. Oh ok, vertel nog maar een keertje dan. We kiezen voor pork chop (karbonade) en een Griekse salade. De karbonade is echt mega groot, de kleine poesjes genieten volop mee dus. Het is trouwens nog erg warm. Er staat wel wind maar toch, pff wat een warmte. Als we naar bed gaan, staat de themometer nog op 29 graden. Ondanks dat alle raampjes nu ook open staan en er een windje door de camper heen gaan. Echt zweten dus deze nacht.


Wasje gedaan, het mocht hier dus niet blijven hangen.


In de olijfboomgaard bij taverne Oasis, wel even wennen hoor al die campers om ons heen!


Dag 19 – dinsdag 23 september 85 km
’s Morgens gaan we hier even onder de douche, het nachtzweet eraf wassen. De w.c. legen. Aad krijgt nog een sneer van een Franse dame dat hij het niet goed doet. Ja, dan praten ze wel tegen ons, die zes Franse camperaars die hier staan. Echt gezellig vinden we het niet. Dus snel wegwezen. Onderweg gaan we wel ontbijten. Oh jeetje, krijgen weer een tik op de camper. Er ligt een snoer van 1 van de Fransen over de weg, dat moet eerst weggehaald worden. Stel je voor dat we daar overheen rijden. Wat een stelletje zeikerds zeg, sorry dat ik het zeg! Nou ja, wij zijn weer op weg. We komen weer door de gebruikelijk smalle Griekse dorpjes. Altijd een belevenis maar alles gaat zoals altijd heel gemoedelijk tot iedereen er weer langs kan. We komen in Skala de Lidl tegen. Het wordt tijd dat we weer even wat inslaan. Flink wat flessen water, druiven, meloenen, olijfolie en ga zo maar door. Het lijkt wel een pleisterplaats voor camperaars, zo’n Lidl. Er staan er een stuk of tien, allemaal verschillende nationaliteiten. Dan is het nog maar een klein stukje tot we bij Aghio Konstantinos zijn. Hier ligt een scheepswrak met de naam Dimitros. Op het camperforum zijn hier al vaak foto’s van voorbij gekomen en wij wilden dit zelf wel eens zien. Er is een taverne Glyfada en daar net voor is een stuk waar campers kunnen staan. Wij vinden een plekje met schaduw van een olijfboom. Gelukkig maar, want het is ook vandaag echt heel erg warm. Er staan zeker 10 campers hier. Jammer genoeg kun je niet zo op de zee kijken. In zee zijn lekkere hoge golven door de harde wind. Heerlijk om lekker in te zwemmen. Iets verder op het strand ligt inderdaad het scheepswrak. Helemaal verroest. Wat een gek gezicht. Dat ze dat zo laten liggen! In de camper is het, zelfs met de wind die er lekker doorheen gaat, 34 graden. Zweten, zweten, zweten vandaag. Ook Balou vindt het veels te warm. We houden haar koel door haar af en toe helemaal nat te maken. Dat vindt ze erg lekker.  Volgens de weersverwachting schijnt het de komende dagen iets minder warm te worden, 28 graden. We hopen het maar.



We gaan uit eten bij de taverne Glyfada, echt heel erg lekker gegeten. Aad gevulde aubergines en ik gehaktballetjes in tomatensaus. Het smaakt gewoon zo lekker en echt Grieks. Jammie! Ook vannacht laten we de ramen open, het is zo warm!


Het scheepswrak Dimitros.





Dag 20 – woensdag 24 september 30 km
Wat is het toch heerlijk om wakker te worden, je zwemkleding aan te doen en in de zee te duiken. De golven zijn echt enorm hoog. Als ik tot mijn knieën in water sta, komen de golven tot mijn hoofd. Geweldig! Dan het zoute water even afspoelen en we zijn weer klaar voor vertrek. Op een parkeerplaats op de doorgaande weg, zien we van boven het plekje waar je gestaan hebben. Natuurlijk ook het scheepswrak. Dan gaan we door naar Gythio, 10 km verder. Dit is een erg leuk plaatsje waar ferries o.a. naar Kreta vertrekken. Langs de kade allemaal terrasjes. Toen we hier 11 jaar geleden waren, hingen er overdag nog inktvissen langs de overkappingen te drogen. Dat is er nu niet meer. Overal zijn moderne grote parasols, geen inktvis te zien. We zouden op de pier de camper kunnen laten, maar ze zijn de haven aan het uitbreiden en op de pier mag niet geparkeerd worden. We vinden wel een andere parkeerplaats zodat we in ieder geval Gythio kunnen bezoeken. Aad is helemaal blij als hij in een ongelofelijk typisch Grieks winkeltje vistuig kan kopen. Ik kijk mijn ogen uit in die winkel, wat een aparte spullen hebben ze hier. Het lijkt wel of ik in de jaren 50 ben. Eigenlijk vind ik het gênant, maar ik maak toch een aantal foto’s. Verderop in het stadje vinden we een winkel met allemaal aparte katoenen jurken. Ik vraag of ze ook iets in mijn maat hebben en voor ik het weet pas ik de een na de andere jurk. Om uiteindelijk met drie verschillende de winkel uit te lopen. Daar zal ik veel plezier aan beleven met dit warme weer! Ik ben helemaal blij! We gaan weer ietsje verder langs de kust tot het dorpje Kamares. Hier kunnen we de camper zo langs de zee plaatsen. Prachtig plekje! Het is trouwens inderdaad niet zo warm vandaag, 26 graden in de schaduw. Jammer genoeg is hier geen taverne in de buurt. Dan maar weer eens zelf koken toch? Is ook wel weer eens lekker. We zitten hier dus op de middelste punt van de Peloponnesos, dit gebied heet de Mani. Het zuidelijkste punt is vrij onherbergzaam, daar komen we nog. Waar we nu zitten, zijn er nog volop olijfbomen en ander groen. We hebben de zee 5 meter voor onze camperdeur. Wat wil een mens nog meer?

Het scheepswrak met links de plek waar al de campers staan en de taverne ervoor.
Gythio

Een typisch Griekse supermarkt in Gythio.

De hele aparte winkel waar Aad vistuig heeft gekocht.

Zouden ze nou weten wat er in al die dozen zit?
Ons plekje in Kamares, lekker dicht bij de zee.

Veel camperaars weten van dit plekje, 's avonds staan er zeker 10.

Dag 21 – donderdag 25 september 0 km
Eerst vannacht alleen de dakluiken open en de ramen dicht (we staan hier uiteindelijk in de middle of nowhere) maar rond drie uur toch maar het raam bij ons bed open gezet. Dat was beter, koelere lucht over ons heen. Vandaag wordt het toch weer 30 graden en ook wat bewolkt waardoor het benauwd is. Maar ach, de zee is een paar stappen weg dus genoeg verkoeling. Ik haak de voorkant van het bloemenkussen voor Katja af. Nu alleen de achterkant nog maar en er is weer een kussen af. Aad probeert wat te vissen, helaas geen visje die in zijn hengel wil happen. Ook vandaag dus weer zelf koken. Morgen trekken we ietsje verder naar het zuiden. Over twee weken zitten we weer op de boot richting Italië. Nog maar even niet aan denken.

Haken, haken, haken... oh ja of lezen of zwemmen natuurlijk.
Het bloemenkussen voor Katja is in ieder geval af!

Dag 22 – vrijdag 26 september 75 km
Vanmorgen heel vroeg ging het onweren en het regende een paar spatjes. Ons ochtendritueel is hetzelfde: zwemkleding aan en de zee is. Die is zo lekker warm dat het ons moeite kost om er uiteindelijk weer uit te komen. Even ontbijten en dan weer op weg. We rijden langs de oostkust van deze streek Mani. Ook hier weer een prachtige route. In het dorpje Kotrones staan een aantal campers op de pier. Ook wij gaan hier even staan. Er is hier een waterkraan, dus kunnen we mooi onze watertank en douchezak vullen. Kijk en dan is een camperaar weer helemaal tevreden: alles gevuld, wc en vuilwatertank leeg. We rijden werkelijk een ongelofelijk prachtige route. Het wordt allemaal steeds ruiger. De streek de Mani staat er bekend om dat hier bepaalde clans het voor het zeggen hadden. Ieder dorp heeft versterkte huizen met een toren. De bouwstijl is hier dus echt heel anders dan in de rest van Griekenland. Erg leuk om te zien dat de nieuwe huizen ook allemaal in dezelfde stijl gebouwd worden. We rijden helemaal tot het zuidelijkste punt van Europa: Kokinogia. Het is KaapTenaro, een helemaal kaal gebied. Ook hier kijken we even rond om dan weer verder te rijden langs de westkust van de Mani. We komen bij het museumdorp Vathia. Geweldig mooi om te zien. Ze zijn het nog steeds aan het restaureren. We eindigen in het dorpje Gerolimenas. Hier zijn aardig wat tavernes. We kunnen de camper niet echt heel leuk neerzetten, gewoon op een parkeerplaats. Maar we vinden dat we wel genoeg gereden hebben vandaag. Het is al vier uur. Dus hier blijven we overnachten en natuurlijk gaan we ergens eten. Het was één van de mooiste routes tot nu toe. Helaas was het eten geen succes. Er hier geen menu met prijzen. Nu gebeurt dat wel vaker, maar we hadden de keus uit veel verschillende tavernes. We dachten bij een leuke authentieke te gaan eten. Maar het eten was bar slecht. We kozen voor souvlaki en biefteki, samen met tzaziki. Maar alles was slecht, de patat heel slap en vet en enorm zout. De souvlaki vet en de biefteki (soort gehakt) aangebrand. Als je dan ook nog eens bijna 2x zoveel hiervoor moet betalen, is het niet leuk. We nemen ons voor om voortaan alleen nog ergens te gaan eten, als we vooraf prijzen zien.

Het ruige landschap van de Mani.

Het zuidelijkste puntje van Europa, Kaap Tenaro.

Kaap Tenaro, de westkant.
Parkeerplaats op kaap Tenaro, verder kunnen we niet.


Typisch dorp in de Mani: Vathia.
Vathia

In Gerolimenas hangen poten van een inktvis te drogen.

Gerolimenas, ons overnachtingsplekje.