zondag 4 oktober 2020

REIS FRANKRIJK NORMANDIE/BRETAGNE – WEEK 1 – 27 september t/m 3 oktober 2020

 

Zondag 27 september 2020 – Rotterdam tot Callengville (CC 14060 N 49.83373

W 1.51407) – 440 km

Een week geleden hebben we super bijzondere gebeurtenis meegemaakt want we zijn we weer opa en oma geworden! Het is ons 9de kleinkind, een prachtig jochie met de mooie namen Daniël Lambertus. Vernoemd naar Aad en Aad zijn vader. Heel bijzonder! We zijn helemaal verliefd op het kleine mannetje. Toch besluiten we om er weer een paar weken tussenuit te gaan. Doel is Normandië en Bretagne. Maar het kan zomaar ook een heel andere kant op gaan. Alles hangt af van het weer en van corona.

 

Het is net 9 uur geweest als we op pad gaan. We vertrekken met miezerregen, prima om te rijden. We rijden tot net voorbij het oranje gedeelte van Frankrijk. We verbazen ons in Frankrijk over de vele jagers die we hier zien. We nemen ruim de tijd om wat te eten en rijden dan de laatste 100 km naar de camperplaats in Callengville. De camperplaats is echt helemaal niets bijzonders, gewoon een parkeerplaats langs de weg. Door de harde wind staat de camper aardig te schudden. Ach we doen het er maar mee voor 1 nachtje. Jammer genoeg heeft Aad (alweer) migraine.

Challengville

Maandag 28 september 2020 – Callengville tot Caen (CC 22457 N 49.19935

W -0.38573) – 200 km

De dag begint weer grijs met miezerregen maar als we onderweg zijn, komt het zonnetje door. We genieten van de rit. Mooie oude Normandische vakwerkhuizen, piepkleine maar prachtige dorpjes. Ja reizen in het buitenland heeft (voor ons) toch veel meer charme dan reizen in Nederland. Als we door Rouen rijden (een oranje gebied) zien we dat alle mensen op straat met een mondkapje lopen. En heel ander gezicht dat in Nederland.

Ik heb de coördinaten verkeerd in de TomTom gezet, ik ben vergeten om het min teken voor het tweede getal te zetten. Ja we zitten nu op de Westerlengte. Zo komt het dat we over kleine binnenwegen rijden en ergens eindigen wat totaal niet op de grote stad Caen lijkt. Oeps. Ach we hadden wel een prachtige route zo. Eerst maar even een plekje zoeken om te eten. Dat vinden we in Moyaux voor een mooie oude kerk. Dan is het nog 70 km tot Caen waar we hebben gekozen voor een camperplaats bij het Mémorial de Caen, een enorm museum over de 2e Wereld oorlog en natuurlijk D-day. Het leek ons een goed begin van onze reis langs de invasiestranden waar de troepen op D-day aan land kwamen. De camperplaats is niets bijzonders, maar goed we komen voor het museum. Dat gaan we vandaag niet meer bezoeken, het is al 4 uur. Wel vragen we in het museum of we een tijd moeten reserveren vanwege corona, maar dat hoeft niet want het is erg rustig.

’s Avonds kijken we naar de persconferentie van Premier Rutte en, zoals verwacht, worden de regels weer flink aangescherpt. Heel beangstigend allemaal. Nu maar hopen dat deze maatregelen ervoor zorgen dat alles over drie weken weer onder controle is.

Onderweg in Normandië.

Onderweg.

Onderweg.

Onderweg.

Maar behalve mooie dorpjes, rijden we ook af en toe door een bos.

Weer zo'n mooi pandje.

In deze streek wordt heel veel cider en calvados gemaakt.

We stoppen om te eten in Moyaux, weer zo'n mooi dorpje.

Onze camper staat rechts van de kerk.

Dinsdag 29 september 2020 – Caen tot Bénouville (N 49.242901 W -0.272864) – 15 km

Mondkapjes op en op naar het Mémorial de Caen. Het is een enorm museum waar op overzichtelijke wijze alles in beeld wordt gebracht. Van de opkomst van het nazisme, de machteloosheid van de andere mogendheden om het gevaar ‘Hitler’ te bestrijden, de inval in Polen, de massaslachting door de Japanners in China, de betrokkenheid van Franco in Spanje, het Vichy-regime in Frankrijk, Mussolini en zijn bruinheden in Italië, de oorlog in Afrika en Pearl Harbour. Maar natuurlijk ook de verschikkingen van de massavernietigingskampen. Er werden 1,4 miljoen kinderen jonger dan 15 jaar vermoord. We bekijken ook nog een film over D-day. Erg indrukwekkend allemaal. Er is ook een hal waarin aandacht wordt besteed aan de koude oorlog. Het maakt op mij veel indruk als je zo opgesomd ziet in hoeveel landen de machtsstrijd tussen het Oosten en het Westen is geweest (en nog steeds is). Wij zijn niet zo van die museum bezoekers, maar deze was een bezoek meer dan waard.

Weer terug in de camper is het al 2 uur geweest, hoog tijd om even wat te eten. Dan rijden we 15 km naar een plek bij het Pegasus museum in Bénouville. Hier landen de Britse troepen als eerste op 6 juni 1944 en zij namen al snel de twee bruggen in. Eén van die bruggen is gebouwd door Gustave Eiffel, ja die van de Eiffeltoren. Die brug is in 1994 vervangen voor een andere en de oude ligt nu op het terrein van het museum. Daar staat ook een Horsa zweefvliegtuig. Die werden door de Britten gebruikt om hier te landen, in ieder vliegtuig zaten 30 soldaten. Er werden 96 van deze Horsa zweefvliegtuigen ingezet waarvan er 22 verongelukten bij de landing. Het museum gaan we niet bezoeken, vanaf de weg zien we de Pegasus brug en een Horsa zweefvliegtuig. 

HetMemorial de Caen, een zeer indrukwekkend museum over de 2e Wereldoorlog.

De oude Pegasus brug gebouwd door Gustave Eiffel, vervangen in 1994 en ligt nu bij een museum.

Dit is de nieuwe Pegasus brug.

Als hij open gaat, is het wel een enorme klep die in de lucht steekt.

Woensdag 30 september 2020 – Bénouville tot Longues sur Mer (CC 27418 N 49.34584 W -0.68980) – 50 km

We rijden nu naar de zee, naar Ouistreham. Vanaf deze plaats varen ferry’s naar de Britse eilanden Guernsey en Jersey. Naast de haven is een camperplaats waar we ons toilet even legen. Hier is ook Sword beach waar de Britten tijdens de invasie aan land kwamen. Op het strand staat een vredesboom die hier is neergezet bij de herdenking van 70 jaar D-day in 2014.

We rijden verder langs de kust en komen bij het plaatsje Courseulles sur Mer. Dit is Juno beach waar de Canadezen aan land kwamen. Zij leden hier grote verliezen, van de 40 tanks waren er 34 vernietigd door granaten en kwam de helft van de bemanning om. In 2003 is hier een groot Canadees herdenkingsmuseum gebouwd, het is ontworpen in de vorm van een eikenblad, het nationale symbool van Canada. Ook dit museum gaan we niet bezoeken, er is buiten genoeg informatie te vinden over de strijd die hier is gevochten. Ook staan er flink wat bunkers en ondergrondse gangen.

Ons volgende doel is Arromanches, waar in 12 dagen tijd door de Britten een haven werd gebouwd, we zijn nu in Gold beach. Eerst werden 17 oude vrachtschepen tot zinken gebracht om zo de golven te breken, waarna de caissons een voor een op hun plaats werden geschoven. Zo ontstond een haven die belangrijk was voor de aanvoer van goederen en troepen.

We eindigen onze rit van vandaag in Longues sur Mer. Hier staan 4 enorme bunkers met kanonnen die een bedreiging vormden voor de invasievloot. Deze kanonnen van 150 mm hadden een reikwijdte van 20 km en bestreken het gebied tussen Gold beach en Omaha beach. De stellingen waren al op 28 mei en 3 juni zwaar gebombardeerd, maar zonder resultaat. In de nacht van 5 op 6 juni werd er nog een 600 ton bommen afgeworpen door 124 bommenwerpers. Maar de kanonnen werden pas uitgeschakeld door de kanonnen van het battleship USS Arkansas. Op een klif net voorbij de bunkers is een plaats waar we de camper neerzetten. Een prima overnachtingsplek!

De vredesboom in Quistreham, der herdenking van 70 jaar D-day in 2014 neergezet.

Weer onderweg rijden we door mooie dorpjes.

Juno beach bij Courseulles sur Mer waar de Canadezen grote verliezen leden.

Een Canadees museum wat er pas sinds 2003 staat. Bij elkaar gebracht door de veteranen en groud funding.

Bij Arromanches zijn we bij Gold beach, waar de Britten in 12 dagen tijd een haven hebben aangelegd.

Je ziet nog steeds chaissons van de haven in de zee liggen.

Ons overnachtingsplekje in Longues sur Mer. Hier staan 4 enorme bunkers die een flinke bedreiging vormden voor de geallieerden.

Dit zijn die enorme bunkers.

Donderdag 1 oktober 2020 – Longues sur Mer tot Saint Marin de Varreville (CC 61966 N 49.44082 W -1.20421) – 67 km

Gisteren werd bij RTL weer gewaarschuwd voor noodweer in Normandië en Bretagne maar wij hebben er vandaag helemaal niets van gemerkt. Gelukkig maar.

We rijden als eerste naar de Normany American Cemetery in Colleville sur mer en komen daarmee bij Omaha beach waar de Amerikanen aan land gingen. De  begraafplaats is immens groot, op de 70 hectaren liggen 9387 doden begraven. Rijen wit marmeren kruizen en davidsterren staan bij elkaar. In een kapel staan nog de namen van 1557 vermiste militairen. Het maakt indruk op ons. Dat deze jonge mannen gestorven zijn zodat wij nu in vrijheid leven, daar wordt je echt wel even stil van.

Ons volgende doel is Pont du Hoc, een rotspunt in zee die met veel moeite pas na 2 dagen door de Amerikanen werd veroverd. 135 Commando’s sneuvelden door geweervuur en granaten. Het is een gebied met nog veel bomkraters die nu natuurlijk wel allemaal begroeid zijn. Heel vreemd om te bedenken dat hier, op deze mooie plek in de natuur, zoveel gevochten is.

Dan rijden we naar Saint Mère Église. Eerst even stoppen bij een supermarkt waar we een lekker vers bruin stokbrood kopen. Ik ben aan het lijnen, dus voor mij maar een klein stukje, maar het smaakt erg lekker. We vullen ons water en de diesel bij en dan rijden we naar de kust. Natuurlijk rijden we even langs de kerk waar de soldaat John Steele met zijn parachute in terecht kwam. Omdat hij zich dood hield, kon hij het overleven. Uitgebreid te zien in de film The Longest Day.

De kust heeft hier de naam Utah beach, ook hier kwamen de Amerikanen aan land. We rijden naar een kleine camperplaats direct aan zee. Er is maar plaats voor een paar campers, maar we hebben geluk, er is nog een plekje voor ons. Het is echt een super mooi plekje, we kijken zo uit op de zee, die langzaamaan steeds verder weg is. Eb en vloed geeft hier een verschil van wel 6 meter strand. Er rijden tractors vol met zakken oesters. Die zakken worden vastgemaakt aan stellages in zee. Ook zien we regelmatig paarden rijden met een wagentje erachter. We lopen zelf nog een stuk over het strand. Er liggen nog genoeg stukken uit de oorlog in zee. Aan land staan een aantal bunkers die kapot geschoten zijn.

De Amerikaanse begraafplaats in Colleville sur Mer.

Een overzicht van de invasie op D-day.

Op deze begraafplaats liggen 9387 doden begraven en in de kapel staan nog eens namen van 1557 vermisten. We worden er stil van.

Point du Hoc, nu een mooi stukje natuur maar hier is een enorme slag geleverd door de Amerikanen.

De kerk in Saint Mere Eglise waar John Steele met zijn parachute aan bleef hangen. Door zich dood te houden, redde hij zijn leven.

Utah beach bij Saint Martin de Varreville.

Ook hier werd zwaar gevochten door de Amerikanen. Overal zie je nog restanten van de oorlog.

Lekker met de paarden rennen over het strand. Op de achtergrond palen waar oesters gekweekt worden.

We staan hier met nog 2 campers waarvan deze wel heel bijzonder is.

Vrijdag 2 oktober 2020 – Saint Marin de Varreville tot Jouburg (CC 2097 N 49.69035 W -1.93516) – 90 km

Nou dat was me een nachtje wel zeg. Er werd noodweer verwacht in Normandië maar daar hadden we de hele dag gisteren geen last van. Maar vannacht was dat wel anders. Rond half twee werden we wakker, harde wind, regen. De camper stond flink te schudden. Ik weet dat het in Frankrijk flink kan spoken en al die beelden zie ik dan ook gelijk voor me. Ik voel me niet prettig meer met ons plekje zo vlak aan zee. Wat nou als die zee heel hoog komt? Wat als het nog harder gaat waaien? Aad is nuchterder, de camper valt heus niet om hoor. Toch gaat hij de camper wat anders neerzetten om te kijken of we dan wat rustiger staan. Nee helaas, helpt niets. Uiteindelijk besluiten we om terug te rijden naar het plekje bij de supermarkt in Saint Mère Église. Dat ligt een aardig stuk van de kust af. We hopen dat er daar wat minder waait. Zo rijden we middenin de nacht 11 km over een smal binnen weggetje. Best spannend. Ik ben dan ook erg blij als we de Super U weer zien. En ja, het is veel rustiger hier. Het is inmiddels half vier als we weer proberen verder te slapen.

Als we wakker worden, schijnt de zon. Veel beter! We gaan een kijkje nemen in Barfleur, een schilderachtig vissers plaatsje. Maar hier aan de kust waait het wel weer flink. We besluiten om naar de andere kant van deze Normandische punt te rijden. Bij Jobourg vinden we een erg mooie plek aan een grote baai. Aan de overkant ligt Alderney, één van de Britse kanaal eilanden. Onze telefoons schakelen ook over op een Britse provider. Wat een super mooi plekje hier en, heel fijn, geen wind aan deze kant.

Het mooie vissersplaatsje Barfleur. De zon schijnt, maar het waait nog steeds flink.

Geen fietsenstalling maar een botenstaling.

De kerk in Barfleur.

We rijden naar de oostkant van dit stukje Normandië en hebben zo veel minder wind.

We staan aan een erg mooie baai vlakbij Jobourg.

We worden zomaar getrakteerd op een mooie zonsondergang.

Zaterdag 3 oktober 2020 – Jobourg tot Saint Rémy des Landes (N 49.296185 W -1.689719) – 60 km

Het heeft de hele nacht flink geregend en de weersverwachting is dat het de hele dag blijft regenen. We wilden een wandeling over de kliffen maken, maar we zijn niet zo stoer dat we dat in de regen gaan doen, zijn we niet. We rijden naar de Nez de Jobourg, een uitstekende klif in zee. Inmiddels is het droog geworden en dus maken we hier een wandeling langs de kust. Dan gaan we op weg naar het vissersdorpje Carteret. Vlakbij de zee is een camperplaats waar je overdag mag staan. Wat een mooi plekje weer zeg! Het strand is mega groot met eb. Inmiddels is het zonnetje zo warm dat we flink lopen te puffen tijdens onze wandeling over het immense strand. Omdat we hier niet mogen overnachten zoeken we een plekje waar we zoveel mooi staan, als lekker buiten kunnen zitten. Dat vinden we in Saint Rémy des Landes. Net achter de duinen is een parkeerplaats waar we prima kunnen staan. Stoelen naar buiten en genieten van het lekkere weer. Wat hebben we het slecht!

Maar als het donker wordt, steekt er toch weer een flinke wind op en dus verkassen we weer naar een meer beschut plekje. Op het nieuws zien we dat de storm Alex veel schade heeft aangericht in zuid Frankrijk en noord Italië, waren mijn horror gedachten toch niet zo gek.

We rijden naar de Nez van Jobourg, een uitstekende klif in de zee. Het is droog, dus gaan we stuk over de kliffen lopen.

Ondanks het donkere weer, is het echt super mooi hier.

Maar later op de dag breekt ze zon flink door, hier het enorme strand bij Carteret waar we nog maar eens een flinke wandeling maken.

In Saint Remy des Landes vinden we een plek in de duinen waar we nog lekker buiten kunnen genieten van de zon.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3 opmerkingen:

  1. Jullie zijn niet bang zeg...
    Hoop dat jullie een hele mooie reis hebben en weer veilig (coronavrij) terugkomen.

    En nog van harte gefeliciteerd met jullie nieuwe kleinzoon.

    BeantwoordenVerwijderen