woensdag 14 februari 2018

REIS MAROKKO – WEEK 07 – 8 t/m 14 februari 2018



Donderdag 8 februari 2018 – Marrakesh (CC 20835 N 31.62366 W 7.99605)
Het heeft de hele nacht geregend maar wij hebben echt mazzel vandaag, want wij hebben overdag geen druppel regen gehad. Het was best fris met 11 graden maar daar kun je je op kleden. We hebben een aantal dingen die we willen zien vandaag en met behulp van Google Maps, hebben we geen moeite om alles te vinden. Als eerste lopen we naar de poort Bab Agnaou, de naam betekent ‘’hoornloze zwarte ram’’. Het bewerkte zandsteen heeft rood en blauw/grijze tinten, hij was de hoofdingang van het Almohadenpaleis. We lopen de poort door en komen even later bij de Saadische Graven. Deze graven dateren van de 16e tot 18e eeuw. Het complex is pas sinds 1917 toegankelijk voor het publiek. Het complex heeft twee mausoleums en die zijn echt schitterend. De muren zijn helemaal bedekt, bovenin met prachtig stucwerk, onderin geglazuurde tegels.
Ons volgende bezoek is aan het Paleis El-Badi uit 1603. Ooit was het een enorm bouwwerk waar nu niet veel meer van over is. De binnenplaats is enorm met een enorm bassin. Er draait een film waar je kunt zien hoe prachtig het er vroeger moet hebben uitgezien. Vanaf een terras hebben we een mooi uitzicht over dit deel van Marrakesh. Overal op de huizen zijn terrassen, sommige mooi, sommige meer een opslagplaats. Maar wel overal schotels.
We lopen weer verder, nu naar Paleis Bahia. Dit paleis is aan het eind van de 19e eeuw gebouwd en bestaat uit twee delen. Het oudste deel is enorm kleurrijk met geel en blauw. Het nieuwere deel is enorm mooi met overal cederhouten plafonds die prachtig zijn beschilderd. Het is werkelijk een plaatje dit paleis, ongelofelijk mooi gewoon.
Dan is het tijd om een hapje te eten, niet te veel want we willen vanavond op het Place Jemaa el-Fna gaan eten. De restaurantjes die we hier zien, vragen het dubbele van wat we nu gewend zijn te betalen in Marokko. Dat gaat hem niet worden. We kiezen voor een echt Marokkaans eettentje. Het ziet er niet uit maar voor een klein bedrag hebben wij lekkere broodjes, cake en verse jus d’orange. Zo wij kunnen er weer even tegen. Tijd om een petit taxi op te zoeken. Nou ja, zoeken hoeft niet, er zijn er genoeg hier. We spreken een prijs af om ons naar de Majorelletuin te laten brengen, dat ligt helemaal aan de andere kant van Marrakesh. De rit in de taxi is een belevenis, het is onbegrijpelijk dat het steeds goed gaat met het verkeer. Alles sjeest door elkaar heen. Voor 5 euro zijn we aan de andere kant van Marrakesh. Er staat een kleine rij voor de kassa. Je kunt kaartjes kopen voor alleen de tuin, of samen met het Berber museum of samen met het Yves Saint Laurent museum. Wij gaan alleen de tuin bezoeken. In 1923 is door Jacques Majorelle een Moorse villa gebouwd met daaromheen een prachtige tuis. Later werd dit huis gekocht door Yves Saint Laurent. In de tuin zijn meer dan 400 palmen en 1800 cactussoorten. Maar er staat nog veel meer, dikke bamboe, yucca’s, bougainville, laurier, hibiscussen en ga zo maar door. Het is er heel erg mooi. Wat een enorm grote cactussen! De villa zelf  is donker blauw geverfd met gele bloempotten. Erg apart en erg leuk al die heldere kleuren blauw, geel, oranje, groen. We blijven maar foto’s nemen van al het moois. We nemen weer een taxi terug naar de Koutoubia moskee. Als we net in de camper zijn, begint het te regenen.

Poort Bab Agnaou.

Masouleum bij de Saaidische Graven. De muren zijn helemaal bedekt, bovenin prachtig stucwerk, onderin geglazuurde tegels.

De prachtige mausoleums bij de Saadische Graven.

Mausoleum bij de Saadische graven.

Ook buiten zie je prachtig gedecoreerde graven.

Andere mausoleum bij de Saadische Graven.

We vinden het allemaal super mooi.

Met Google Maps bij de hand, vinden we prima onze weg door de Kashbah.


We komen twee wagens met ezels tegen vol met stenen.

Dan komen we bij het El-Badi Paleis.

Er staat nu niet veel meer, maar het heeft een enorme binnenplaats.

El-Badi Paleis.

Naar boven naar een terras.

Waar we mooi uitzicht over dit deel van Marrakesh hebben.

En natuurlijk over het El-Badi Paleis.

Dan komen we bij het Bahia Paleis met zijn prachtige cederhouten plafonds.

Bahia Paleis.

Bahia Paleis.

Bahia Paleis.

Een prachtige haard in een appartement van het Bahia Paleis.

Nog zo'n mooi plafons in het Bahia Paleis.

Bahia Paleis. Er is zoveel moois te zien, ongelofelijk gewoon.

Bahia Paleis.

Nog zo'n mooi houten plafond in het Bahia Paleis.

Bahia Paleis.

Bahia Paleis.

Bahia Paleis.

Bahia Paleis.

Bahia Paleis.

Bahia Paleis.

Bahia Paleis.

Even een kleine lunch.

De schitterende Majorelletuin.








Op de parkeerplaats vlakbij de Koutoubia moskee.


Tegen 7 uur lopen we weer naar het place Jemaa el-Fna, tijd om wat te eten. We willen bij de eettentjes gaan eten die ’s avonds worden opgebouwd op het plein. Het is heel vervelend om langs deze eettentjes te lopen want overal wordt je aangeklampt door jonge gasten die een menukaart voor je neus houden en je vertellen dat het bij hun echt het beste eten is. Ik bedoel, het is ook best komisch hoor, we moeten er wel om lachen om te zien hoe ze hun best doen om je bij hun eettentje te krijgen. Maar ze blijven echt voor je staan en zijn wel heel erg opdringerig. Maar goed, we kunnen wel wat hebben, zien de humor er maar van in. Als we dan onze keus hebben gemaakt en ergens gaan zitten, oh dat zijn ze zo blij dan je voor hun gekozen hebt. We kijken op de menu kaart maar de ober stelt voor om allerlei Marokkaanse hapjes te laten voorzetten. Nou dat gebeurt dan ook, het is allemaal even lekker. Couscous, diverse hapjes gegrilde groente, worstjes, balletjes gehakt, stokjes met vlees, lams karbonades. We zitten lekker te smullen. Vragen ons wel af wat dit gaat kosten en zeggen al tegen elkaar dat het vast 200 Dirham ( 20,=) zal worden wat een flink bedrag is voor Marokko. Haha wat zegt de ober na afloopt: 480 Dirham ( 48,=). Is hij helemaal gek? Dat is echt een bizar hoog bedrag voor Marokko. We hebben ook maar 240 Dirham bij ons. Wilde niet te veel op zak hebben hier op dit plein wat bekend staat om zakkenrollers. Maar 240 Dirham vinden wij meer dan genoeg betaald. Er volgt een hele discussie, maar uiteindelijk gaat ze er toch mee akkoord.

Onze conclusie over Marrakesh. We hebben prachtige dingen gezien vandaag, maar het uitbuiten van toeristen dat staat ons enorm tegen. Zo erg als hier, hebben we het nog nergens mee gemaakt. Loop je door de souk, krijg je echt niet de kans om rustig te kijken. Het was leuk maar het zal bij dit ene bezoek blijven.

Place Jamee el-Fna.
Hier zitten we nog te genieten van alle hapjes die ons worden voorgezet. Wel koud hoor zo buiten eten!

De Koutoubia moskee.

Vrijdag 9 februari 2018 – Marrakesh tot Cmp Zaythoune Ait Benhaddou (CC 41824 N 31.04666 W 7.13463) – 175 km
Zelfs met de TomTom valt het niet mee om uit Marrakesh te komen want we worden naar te smalle straatjes geloosd. Dan maar weer Google Maps aan, zo kan ik heel gemakkelijk ons naar een doorgaande weg loodsen en rijden we al snel de N9 op richting Ouarzazate over de Tizi-n-Tichka pas. Al snel zitten we in de sneeuw. Wat een dik pak ligt er! Gelukkig is de weg sneeuwvrij, maar de weg is wel heel slecht om te rijden. We rijden van kuil naar kuil. Het gaat niet hard zo maar dat geeft niets want wij genieten van het prachtige uitzicht. De zon schijnt lekker en dat maakt het plaatje helemaal mooi. Als we eenmaal door de slagboom van de Tizi-N-Tichka pas zijn, krijgen we ineens een prachtige weg, vaak 3-baans. Dat schiet lekker op. Deze pas is door Franse militairen in 1936 aangelegd, het hoogste punt is op 2260 meter. Als we dit punt zijn gepasseerd, wordt de weg helemaal slecht. Zo zakken we langzaamaan naar beneden en laten we de sneeuw weer achter ons. Het landschap wordt weer dor en droog wat zijn eigen charme heeft. Door al het gehobbel schiet de koelkast open en vallen een aantal emmertjes yoghurt eruit, kapot! Een berg yoghurt over onze kleden!
Rond vier uur rijden we de Kashba Ait Benhaddou binnen. We gaan op de camping Zaythoune staan. Dit is een eenvoudige camping die 50 Dirham ( 5,=) per nacht kost, je hebt prachtig uitzicht op het leemdorp Ait Benhaddou. Wij gaan eerst de yoghurt opruimen. De kleden uit de camper, zeep erop en boenen maar. Gelukkig hebben we hier voldoende water. Als de kleden schoon zijn, gaat Aad ook de camper van alle modder ontdoen. De camper is flink vuil van al het smeltende sneeuwwater wat hier in Marokko veel modder betekent. Morgen zal ik iets meer vertellen over het leemdorp.

We rijden naar de hoge Atlas waar heel veel sneeuw ligt.

Al snel rijden we door een dik pak sneeuw, met de zon erbij is het helemaal prachtig.

Dorpje in de sneeuw.

Overal langs de weg bieden ze deze stenen aan, maar zoals je ziet, zijn we onnatuurlijk van kleur.

De Tizi-N-Tichka pas.





En dan zijn we bovenop de pas, 2260 meter hoog.

Weer uit de sneeuw.

Het leemdorp Air Benhaddou.

Op de camping Zaythoune in Air Benhaddou met uitzicht op het oude leemdorp.



Zaterdag 10 februari 2018 – Ait Benhaddou tot Cmp Auberge Escale Tazantoute (CC 19508 N 30.97545 W 7.09787) – 10 km
Ait Benhaddou is heel vaak als filmlocatie gebruikt. Hier is b.v. de film The Gladiator opgenomen. Het staat nu dan ook op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Een aantal van de kasba’s zijn gerestaureerd, achter de kasba’s staan eenvoudige lemen huizen met ook een kleine stal voor de ezel. Er wonen nu nog zo’n 10 families in de kasba. We lopen er lekker vroeg naar toe en zo kunnen we op ons gemak alles bekijken. Want dit dorp wordt door heel veel toeristen bezocht. Veel taxi’s n busjes met toeristen komen hier naartoe. Maar wij kunnen nog rustig kijken. Zelfs de winkeltjes gaan nog maar net open. Het is maar een klein dorpje, maar erg leuk om hier doorheen te lopen. Vanaf het hoogste punt hebben we een prachtig uitzicht. We zien de camper staan en natuurlijk de besneeuwde Hoge Atlas. Als we weer naar beneden lopen, willen de winkeliers toch wel erg graag dat we iets bij hun kopen. Helaas, wij hebben echt geen zin in opdringerige verkopers. We rijden weer terug naar de N9 naar het plaatsje Tazantoute. Hier is de camping Auberge Escale waar een wasmachine zou moeten zijn. Ja hoor, die is er en hij werkt ook nog, zegt de eigenaar. Mooi, want het is hoog tijd om weer eens te wassen. Het is een erg kleine wasmachine, mijn was zal in 2 x gedaan moeten worden, kost 50 Dirham ( 5,=) per keer. Eerst maar het beddengoed erin. Als ik na een tijdje ga kijken, staat de wasmachine uit, stekker is ook uit de muur. Mijn was zit er nog in, kleddernat. Hmmm…. Wasmachine toch kapot gegaan. Ik had al zo’n voorgevoel. De kletsnatte spullen eruit gehaald, en maar opgehangen. De rest van mijn was allemaal met de hand gewassen. Het zal wel niet super schoon zijn, maar wel weer fris. Er staat een harde wind dus drogen doet het snel genoeg.
Deze camping heeft zelfs een (koud) zwembad. Verder moeten er warme douches zijn want bij de wasmachine zie ik geisers met gasflessen eronder. We kunnen, ondanks de harde wind, wel de hele middag lekker buiten zitten.

De Kasba Ait Benhaddou

Prachtig uitzicht vanaf boven, links staat onze camper.




Natuurlijk zijn hier ook de nodige winkeltjes, toeristen genoeg die hier naar toe gaan.




We rijden 10 km verder naar camping Auberge Escale in Tazantoute. Hier kunnen we de was weer eens doen.


Zondag 11 februari 2018 – Tazantoute tot Tansikhte (N 30.7227 W 6.15116) – 125 km
Ons dag begint met een bezoek aan de CLA studios in Ouarzazate. Hier zijn vele bekende films opgenomen zoals Lawrence of Arabia, The Fall of the black falcon, Gladiators, the Mummy 1 en 2, Alexander de Grote, Troy, Exorcist 1 en 2, Babel, Kingdom of Heaven, Asterix en Obelix en ga zo maar door. Ook de serie the Viking is hier opgenomen. We betalen 80 Dirham ( 8,=) en krijgen een rondleiding (alleen wij tweeën dus) door een perfect Engels sprekende gids. Hij weet heel veel te vertellen en de rondleiding is dan ook heel erg leuk. Prachtig om alle spullen te zien, die uit piepschuim of polyester zijn gemaakt maar er net echt uit zien. De studio’s hier zijn erg geliefd bij vele beroemde regisseurs omdat ze hier van alles hebben. Heel goed helder licht, de sneeuwbergen van de Hoge Atlas, het meer bij Ouarzazate, de woestijn maar ook de oases. Alle attributen worden door de lokale mensen gemaakt. Normaal werken ze hier in de stad, maar als er een film wordt opgenomen, werken ze voor de studio. De mensen uit deze stad verdienen ook vaak wat extra’s door als figurant te spelen.  Als de rondleiding is afgelopen, kunnen we met de camper naar het decor van Jeruzalem rijden, 2 km verder middenin de woestijn. Dat is een heel complex wat in vele films is gebruikt. Aan de buitenkant staan allemaal steigers maar binnenin ziet het er heel echt uit. Terwijl het allemaal gewoon piepschuim is. Echt leuk om te zien.
Als we alles hebben bekeken is het tijd om richting Zagora te gaan rijden. Onderweg eten we wat. Voor het eerst maken we mee wat we vaker hebben gehoord, binnen no time allemaal kinderen om onze camper. We doen maar net of we gek zijn en negeren ze. Dan stopt er een brommer en ik weet niet wat er wordt gezegd, maar de kinderen druipen allemaal heel snel af. We kunnen rustig verder eten.
Ik kan niet goed omschrijven hoe mooi het is om door dit landschap te rijden. Ik hoop dat de foto’s het een beetje kunnen laten zien. Als we de stad Agdz voorbij zijn, rijden we langs de rivier de Draa en langs deze rivier zijn vele palmbomen plantages. Ook zien we heel veel lemen kasba’s. Net voorbij Tansikhte gaan we naar een vrije overnachtingsplek die we via de app Park4Night hebben gezien. Het is een prima plek, omgeven door kale bergen. Tijd om de stoelen buiten te zetten en te genieten van het heerlijke weer. Enige nadeel van deze plek: veel vliegen!

Bezoek aan de CLA studios in Ouarzazate, entree 4 euro per persoon.

Dit is een overzicht van de regisseur zodat hij per dag weet welke acteur waar moet zijn. Ik maak er helemaal niets van.

Een slavenschip, net echt.

De crew voor de serie The Viking met hun stand-ins.

Verschillende attributen.


Boot van Cleopatra, deze heeft echt gevaren op het meer hier vlakbij.

De set van Jeruzalem, 2 km verderop in de woestijn. Aan de buitenkant steigers.

Maar binnen is het net echt, terwijl het allemaal piep schuim is.

Je mag overal kijken, ook bovenop de muren. Alles kun je zien en aanraken.



Maar het is dus allemaal nep.

We gaan verder, richting Zagora en de Sahara.

We rijden door steen woestijn, echt heel erg mooi om te zien.


Dan rijden we langs de rivier de Draa waar veel palmbomen plantages langs zijn.




Ons overnachtingsplekje, heel rustig en allemaal prachtige kale bergen om ons heen.

Als de zon ondergaat, kleuren de bergen helemaal mooi.

 Maandag 12 februari 2018 – Tansikhte tot Zagora (CC 26348 N 30.32732 W 5.83549) – 75 km
Wat was het donker vannacht! Met een prachtige sterrenhemel! Dan ook nog eens superstil, geen moskee te horen, geen auto’s. Al met al een prima vrij plekje dus. Toch gaan we vandaag weer verder naar het zuiden. Op naar Zagora. Onderweg zien we heel veel jeugd naar school lopen of fietsen. Het valt ons op dat veel meisjes gewoon een spijkerbroek aan hebben. De vrouwen zijn ook wat anders gekleed, hier dragen ze een lange gekleurde rok. Natuurlijk hebben alle vrouwen wel een hoofddoek. Links van de weg nog steeds een zee van palmen, rechts van de weg alleen maar heuvels met steen. We zien heel wat oude kasba’s die ook nog bewoond zijn. In en om Zagora zijn heel wat campings. Wij kiezen voor een kleine camping Sindibad waar we onder de palmbomen staan. Het sanitair is heel apart, maar wel heel schoon. Ach, ik maak er toch geen gebruik van want ik heb alles in de camper. Het is warm vandaag met 25 graden. We doen niet heel veel meer dan lekker buiten zitten. Aan het eind van de dag lopen we Zagora in om wat te eten te halen. We slagen weer voor een gegrilde kip. Als we dan ook nog lekker gebak vinden, zijn we helemaal geslaagd.


De vrouwen dragen hier lange gekleurde rokken.


De schoolmeisjes hebben vaak gewoon een lange broek aan.

Maar, zoals je ziet, niet altijd. Wel altijd de hoofddoek.

Ons plekje op de camping Sindibad in Zagora.

Camping Sindibad in Zagora.

Het is maar een kleine camping met ongeveer 25 plekjes, we betalen 5 euro per nacht.

Moskee in Zagora.

Zagora.

Even een kip kopen, Aad spreekt alleen maar Nederlands maar voert met iedereen hele gesprekken.

Als we dan ook nog langs een bakker lopen met dit lekkere gebak, moeten we echt wat kopen. Echt waar, het moest gewoon!



Dinsdag 13 februari 2018 – Zagora – Tinfouduinen – Zagora (CC 19856 N 30.32303 W 5.82497) – 40 km
Er hangt een sluierbewolking als we opstaan. Eigenlijk wilden we een dag blijven staan op deze camping, maar we besluiten nu toch om vandaag al een kijkje te nemen bij de Tinfouduinen. Deze liggen 20 km onder Zagora. We rijden eerst door de stad Tamegroute. Hier is produceren leden van 7 families het traditionele, functionele aardewerk met groen glazuur. Het heeft echt een prachtige kleur. Ook vandaag veel schooljeugd op weg naar school. We rijden natuurlijk door de woestijn maar die ziet er hier heel anders uit dan het plaatje van zandheuvels die we erbij hebben. Dat komt omdat hier heel veel zwarte lavastenen liggen en geen zand. Maar net onder Tamegroute liggen de Tinfouduinen, een geïsoleerde heuvelrug van zand die ineens opduikt in de steenwoestijn. Er staat ook een hotel bij en er zijn heel veel dromedarissen waar je natuurlijk een ritje op kunt maken. Ook staan er veel tentenkampen waar toeristen een nachtje kunnen doorbrengen. Vanuit Zagora worden deze tochten georganiseerd. Wij hoeven niet zo nodig op een dromedaris en klauteren zelf het hoge duin op. Daar vandaan hebben we een prachtig uitzicht over de omgeving. Echt mooi zo met dat zand. Op onze volgende Sahara stop in Merzouga zullen we nog veel meer zandduinen zien. Dit was een erg leuk voorproefje. We rijden weer terug naar Zagora en gaan nu op een andere kleine camping staan, camping Oasis Palmier. Als we de camper hebben neergezet, komt de eigenaar gelijk met een kleed tegen het stof. Maar ook met een tafel en krukjes en even later met thee. Op deze camping worden ook woestijn safari’s georganiseerd. De sluierbewolking is inmiddels weg en het wordt erg warm in de zon. Gelukkig hebben we de luifel en kunnen we in de schaduw gaan zitten.
Er is hier een restaurant in een prachtige Berber tent. Wij spreken met de eigenaar af dat we komen eten, we kiezen voor een Berber omelet. We kunnen om 7 uur ’s avonds daar eten, aangezien wij nog steeds op de Nederlandse tijd leven, is dat voor ons 8 uur. Gelukkig zijn we niet de enige die komen eten, er zit nog een Belgisch stel. Vooraf krijgen we soep, daarna hebben de heerlijke Berber omelet die wordt opgediend in de overbekende tajine. We krijgen wat bakjes olijven en dadels erbij en als toetje lekkere mandarijnen. We zijn erg benieuwd wat we moeten betalen want ja een menu kaart of zo, dat hebben we niet gezien. Maar het valt ons mee, 120 Dirham ( 12,=) en dat is het dubbel en dwars waard.

Dromedarissen bij de Tinfouduinen.

Met de camper naar de Tinfouduinen gereden.

Als je een Sahara tocht hebt geboekt, wordt je hier ook naar toe gebracht.

En mag je nog een tochtje op deze dromedarissen maken. Hier staan ook tenten waar de toeristen in overnachten.

Hotel bij de Tinfouduinen.

Even omhoog klauteren.

Dan heb je een mooi uitzicht.

Weer terug naar Zagora.

In Tamegroute wordt groen aardewerk gemaakt.

Het groene aardewerk van Tamegrout.


Modern gebouw, gebouwd volgens de oude stijl.

Weer in Zagora kiezen we voor een andere camping, camping Oasis Palmiers in Zagora.

Ook een kleine camping waar gelijk een kleed, tafel, krukjes en thee voor ons wordt neergezet. Rechts zie je de Berber tent waar we 's avonds gaan eten.

Genieten van het lekkere weer. Ik heb mijn lange broek nog aan vanwege de vele vliegen.

De prachtige Berber tent waar we gaan eten.

Leuk toch?



Woensdag 14 februari 2018 – Zagora tot Ouarzazate (CC 48143 N 30.95937 W 6.756) – 175 km
We rijden vandaag terug naar Ouarzazate. Je zou denken dat het best saai is om dezelfde weg weer terug te moeten rijden, maar dat is helemaal niet het geval. Vooral het gebergte bij Agdz is zo gaaf om weer doorheen te rijden. Deze pas is 1700 meter hoog en gaat door prachtig rood gekleurde kale bergen. Als we bij een van de vele parkeerplaatsjes even stoppen, koopt Aad een doos dadels. De verkoper is helemaal blij met een doosje paracetamol. We hebben 10 van deze doosjes meegenomen, dus het wordt wel eens tijd dat we wat gaan uitdelen. Iets verder komen bij de Canon van Agdz, een kloof waar je vanaf een parkeerplaats goed in kunt kijken. Als we helemaal bovenop de pas zijn, stoppen we om wat te eten. Er stopt ook een Nederlandse camper waar we natuurlijk even mee praten. Zij zijn op reis met de NKC reis “Marokko met een hond”. We vonden al we zoveel Nederlandse campers ons tegemoet zagen rijden. Deze mensen hebben geen huis meer en wonen alleen nog maar in de camper, wat ze heel goed bevalt. Leuk om even met ze te praten. De weg van Zagora naar Ouarzazate is trouwens een enorm goede weg, het schiet lekker op. Bij Ouarzazate is een groot meer waar wij bij gaan staan. Lekker op een vrije plek, een verademing na de twee volle campings in Zagora. Er staan nog twee campers maar die gaan later weer weg. Af en toe komen mensen hier even een kijkje nemen.
Het is ook vandaag weer een heerlijke warme dag, geen wolkje te zien. Dus lekker buiten zitten, korte broeken aan. Wat een rust en stilte hier.
Als de zon ondergaat spreekt Aad een oude man die hier in de buurt woont en hier ook naar de ondergaande zon zit te kijken. Ook deze man kunnen we blij maken met een doosje paracetamol en een doos vol met muesli repen (we hebben nog 4 dozen, gaan we nooit op krijgen).

En zo zijn we alweer 5 weken in Marokko en 7 weken onderweg. Het bevalt ons nog steeds erg goed in Marokko maar toch krijg ik ook wel een beetje heimwee naar Europa. Gewoon omdat het daar toch een stuk gemakkelijker en vertrouwder is. Maar voorlopig zijn we nog bezig met onze prachtige rondreis door Marokko. Europa komt wel weer.

Onderweg zien we weer de nodige leuke vervoersmiddelen.




Overal dadels te koop.


Hier zie je goed dat onder de palmbomen van alles wordt verbouwd.




Aad koopt dadels.

Echt een erg goede weg door een prachtig gebied.





Hier de kloof.

Her meer van Ouarzazate waar wij blijven staan.

Ons overnachtingsplekje.





1 opmerking:

  1. Ik zou nog maar even lekker genieten daar, europa kan je nog genoeg zien en dit zal denk ik als ik je zo hoor bij deze ene keer
    blijven.

    BeantwoordenVerwijderen