zwerfleeuwen: REIS ZUID ITALIE & SICILIE – WEEK 9

Zaterdag 20 oktober 2018 – Manfredonia tot Vieste (N 41.912412 E 16.135533) – 60 km

Wat een slechte nacht hebben wij gehad in Manfredonia. We stonden natuurlijk in een bewoonde omgeving en dat geeft altijd meer geluiden dan wanneer je in de vrije natuur staat. Logisch. Maar ja Italianen praten nogal wat hard en ze schijnen nooit te slapen. Dus tot heel (echt heel) laat staan ze vlakbij de camper flink hard met elkaar te praten. Ja dan valt het echt niet mee om in slaap te vallen. Nog maar een hoofdstukje lezen en weer proberen. Als het dan eindelijk bijna lukt, zoemt er een mug om je oren. Aad (die normaal met geen kanon wakker is te krijgen) is ook gelijk wakker. Licht aan, de muggenjacht is begonnen! Ja hoor mug dood, licht uit weer proberen om in slaap te vallen. Wat? Weer een mug! Zelfde ritueel herhaalt zich een aantal keren. Ik ga zelfs met mijn hoofd onder mijn dekbed liggen in de hoop dat ik die muggen niet meer hoor. Voor zeven uur begint het gekakel van de Italianen alweer en rijden er ook flink wat auto’s langs. Nee dit is echt geen plek waar we ooit nog zullen staan.

Nou ja, weer genoeg geklaagd nu want eigenlijk is het natuurlijk niet normaal dat je zo klaagt als je al eens een wat minder plekje hebt en als je dan eens een keertje last van muggen hebt. Kom op Hennie, jullie zijn gewoon een stel geluksvogels die al 8 weken met hun billetjes in het prachtige Italië zitten!

Zo dat is beter. Hier vlakbij is een winkelcentrum waar we eerst heen gaan. Ik loop een kledingwinkel in en pas wel vier truien. Hmmm maat L is toch echt wel ruim Hennie. Ik pak er eentje in maat M en die is goedgekeurd. Jippie een trui uit Italië voor de winter, ik weer blij natuurlijk. We lopen ook nog de supermarkt in. Even onze Pepsi Max voorraad aanvullen, kaas hebben we ook nodig, maar lekkere kaas zien we hier niet. Dan zetten we onze neuzen en die van de camper richting Vieste. Dat ligt op de punt van het schiereiland Gargano. Bijna het hele schiereiland bestaat uit een nationaal natuurpark en ik moet zeggen: het is hier echt prachtig! Ik kan het niet goed omschrijven. Ik hoop dat het duidelijk wordt met de foto’s. Dan zien we Vieste liggen. Ook deze stad ligt hoog op een rotspunt. Ook deze stad was oorspronkelijk Grieks. Het oude centrum is erg goed bewaard gebleven met super smalle straatjes waar zelfs geen auto doorheen kan en kleine pleinen. De huizen zijn echt dicht op elkaar gebouwd en vaak alleen bereikbaar door trappetjes. Vlakbij de stad liggen prachtige zandstranden. Het valt ons wel op dat hier momenteel niet veel toeristen zijn. Er zijn genoeg restaurantjes maar de meeste zijn dicht en als je er al eentje open ziet, is hij helemaal leeg. Dat is best jammer want wij wilden juist vandaag uit eten. Maar gelukkig zien we op een pleintje een leuk restaurant waar wel wat mensen zitten. We bestellen lasagne en pasta en het smaakt erg lekker. We zitten naast mensen uit Oostenrijk, die hoeven maar 8 uur te rijden om hier te komen! Dat is wel een stuk dichter bij dan Rotterdam. We nemen nog een lekker toetje en dan zit mijn buik helemaal vol (beter de buik gebarsten dan de pap bedorven zou Aad zeggen). We rijden de stad uit om 5 km verder een echt super prachtig plekje aan zee te vinden (natuurlijk via de app Park4Night). Het plekje ligt aan een enorme baai met zandstrand. De Trabucco die er staat, maakt het plaatje helemaal compleet. Echt super mooi hier.

Ik zal even wat vertellen over trabucco’s. Dit is een oude vissers installatie die helemaal van hout is en typisch voor de visserij langs de Gargano kust. Vissers zijn in de 18^e eeuw begonnen om deze constructies van pijnbomen te bouwen. Met deze ingenieuze manier van visserij waren de vissers voor hun vangst niet meer afhankelijk van de weersomstandigheden. Er wordt nog steeds mee gevist.

Erg mooi hier op het schiereiland Gargano.

Het schiereiland Gargano, we zijn onderweg naar Vieste.

Het schiereiland Gargano.

Erg mooi stuk kust, rechts in de verte zie je Vieste liggen.

We komen langzamerhand dichterbij Vieste.

Het oude centrum van Vieste bestaat uit smalle straatjes.

De huizen staan echt dicht op elkaar, maar hier wordt wel gewoon nog gewoond.

Ook hier zien we een bruidspaar.

Af en toe is er ineens een pleintje.

Vieste hoog op een rots. Ook deze stad is van oorsprong Grieks.

De andere kant van de landtong waar het oude centrum van Vieste op is gebouwd.

Uit eten, Aad heeft pasta met garnalen en ik heb voor lasagne gekozen.

We rijden weer verder en zien al snel een Trabucco.

Net voorbij Vieste vinden we een erg mooie vrije plek, aan een enorm zandstrand met een Trabucco erbij!

Er staat een lekker windje en daar maakt de kite surfer gebruik van.

Even de Trabucco van dichterbij bekijken.

Best groot hoor deze bouwwerken.

We lopen nog een stuk langs de kust en komen nog een Trabucco tegen. Met de typische toren die we overal langs de hele kust van Italië en Sicilië tegenkomen.

Zondag 21 oktober 2018 –Vieste tot Petacciato Marina (CC 5050 N 42.03544 E 14.85153) – 150 km

Wat hebben we lekker geslapen op deze super rustige plek! De bedoeling was om hier vandaag te blijven staan, maar het is flink bewolkt en er staat een harde, vrij koude, wind. Zo komt het dat we besluiten om dan toch maar van dit mooie plekje te vertrekken en een stuk verder te rijden. Het eerste stuk gaat natuurlijk nog door Gargano en is, ondanks het bewolkte weer, erg mooi. Anders wordt het als we Gargano achter ons laten. Nu is alles weer vlak. We rijden over de kustweg SS16 en ik kan niet anders zeggen dan dat het een saaie weg is. Natuurlijk is er niets mis met de kust, kilometers lange zandstranden is niet verkeerd. Maar vlak langs deze kust ligt de spoorlijn, de Autostrada en de SS16. Van alle kilometers kust die we deze reis inmiddels hebben gereden, is dit stuk het saaiste. Voorbij Termoli gaat de SS16 weer vlak langs de kust en een kleine 10 km verder is een parkeerplaats bij Petacciato Marina waar we prima kunnen staan. Er staan nog een aantal campers. In het hoogseizoen moet hier betaald worden, maar nu is het gratis. Natuurlijk staat ook hier nog de harde wind en aan het eind van de middag gaat het ook nog eens regenen. Nou ja mooi de tijd om even door te nemen hoe we de laatste weken gaan inplannen. We gaan sowieso weg van de kust want we willen naar de thermaal baden van Saturnia en die liggen aan de westkant van Italië. We stippelen een leuke route uit. Niet al te veel kleine bergweggetjes want ons rechter achterwiel maakt een piepend geluid bij iedere rechtse bocht. Aad kijkt er nog even of het wellicht de lagers zijn, maar hij wordt er niet veel wijzer van. We hopen maar dat het niets bijzonders is en we zonder problemen weer thuis kunnen komen.

We rijden weer verder en de route door Gargano is, ondanks het bewolkte weer, ook vandaag prachtig.

De kust bestaat hier uit rotsen maar daar tussen heel veel baaien met zandstrand.

Deze torens zien we echt overal in Italië langs de kust staan.

We zijn nu boven Termoli op een parkeerplaats aan de kust, bij Petacciato Marina om precies te zijn.

Het is een enorme parkeerplaats waar in het hoogseizoen voor betaald moet worden, nu sta je hier gratis.

Maandag 22 oktober 2018 – Petacciato Marina tot Bagnola di Piano (CC 6474 N 44.76822 E 10.86652) – 525 km

Ja hadden we gisteren nog bedacht dat we naar de thermaal baden van Saturnia wilden en daar een leuke route naartoe gemaakt, vanmorgen worden de plannen toch weer gewijzigd. Aad heeft eigenlijk een beetje genoeg van de slechte wegen hier in het zuiden van Italië en hij wil liever onze laatste weken wat noordelijker doorbrengen. Mij maakt het niet veel uit, ik vind alles prima, er is overal altijd genoeg moois te zien. Zo komt het dat we vandaag de Autostrada opdraaien voor 525 km naar het noorden. We rijden langs Pescara, Ancona, Ravenna, Bologna, Modena en bij Reggio Emilia gaan we van de tolweg af. Het kostte ons € 38,50. Wat ik zo prettig vind aan de tolweg in Italië is dat je een kaartje trekt als je erop rijdt en pas weer betaald als je er af gaat. In Frankrijk heb je heel vaak tijdens je rit tolpoorten waar je steeds voor een stuk moet afrekenen. Dat houdt altijd zo op. We rijden weer naar de camperplaats in Bagnola di Piano waar we op onze heenreis ook hebben gestaan. Toen we vanmorgen weggingen was het nog steeds aan het regenen, maar onderweg werd het droog en hadden we weer als vanouds een heerlijk zonnetje. Jullie zijn vast wel benieuwd wat onze plannen nu zijn. We willen de meren van Italië gaan bekijken, het Gardameer, het Lido d’Iseo, het Como meer en het Lago Maggiore. We willen ook nog iets meer van Zwitserland zien.

We gaan een stuk noordelijker over de Autostrada. Vlak langs de weg is de zee.

De regen laten we achter ons en met het zonnetje erbij hebben we mooi zicht op de zee die vlak langs de Autostrada ligt.

Het mooie station van Reggio Emilia.

Erg mooi station van Reggio Emilia.

De voor ons bekende brug richting Bagnola di Piano waar we op de heenweg ook hebben overnacht.

Dinsdag 23 oktober 2018 – Bagnola di Piano tot Solarolo (N 45.544201 E 10.563) – 105 km

Dat was even wennen vannacht, het was flink koud. Pas nadat ik een fleece deken erbij had gepakt werd ik lekker warm en viel ik in slaap. We lezen dat in het zuiden van Italië flink noodweer is geweest. In Rome heeft een ijsstorm de stad binnen 10 minuten helemaal lam gelegd. Wij blij dat we alleen maar regen hebben gehad in het zuiden! Hier is het prima weer, het zonnetje schijnt en het warmt al snel lekker op tot zo’n 22 graden. We gaan eerst even wat boodschappen halen in de Coop waar we vlak naast staan. Gelukkig slagen we om iets te kopen voor onze 8 kleinkinderen. Altijd best moeilijk om te verzinnen wat we mee zullen nemen. Als ik dan ook nog eens een prachtig servies zie voor maar € 22,50 kan ik dat echt niet laten staan. Het is helemaal wat ik mooi vindt. Alle borden in een andere kleurtje. Ik hou er van! (Had het natuurlijk echt niet nodig maar ja.)

Vandaag zetten we koers naar het Gardameer. Ik heb een plek uitgezocht op de app Park4Night en we laten de TomTom ons de weg wijzen. Zo gaan we over allerlei binnen weggetjes, die zijn niet heel breed maar wel goed te doen. We gaan de rivier de Po over, verder is het een heel vlak landschap met veel landbouw. De wegen zijn wel wat beter dan in het zuiden maar om nou te zeggen dat we goede wegen hebben, is zwaar overdreven. Maar de tocht is erg leuk. Onderweg stoppen we om wat te eten en dan weer verder. In de buurt van het Gardameer wordt de bebouwing een stuk drukker. Dan zien we ineens het heldere blauw van het Gardameer met vaag op de achtergrond de bergen van de Alpen. Het plekje wat ik had uitgezocht is niet geschikt voor een camper van 6,50 meter lengte dus zoek ik een ander plekje uit, 10 km verder. Die is wel helemaal goed. Het zijn twee parkeerplaatsen boven elkaar met een mooi uitzicht op het Gardameer. Er staan borden dat je hier alleen overdag mag staan, maar in het na seizoen zal het vast geen probleem om hier ook de overnachten. Voordeel van het na seizoen! Ze zijn hier olijven aan het oogsten. Daarvoor leggen ze een groot net op de grond. Dan laten ze de takken schudden met een soort elektrische hark aan een lange steel zodat de olijven uit de boom vallen. Mooi systeem.

Ons plekje in Bagnola di Piano waar het 's nachts kouder was dan we in het zuiden gewend waren.

Over binnen weggetjes rijden we naar het Gardameer. Hier gaan we over de rivier de Po.

We rijden door de Po vlakte, dus ja dat is vlak met heel veel landbouw.

Maar op zijn eigen manier ook weer erg mooi.

De dorpjes zijn hier ook heel anders dan in het zuiden.

Ons plekje in Solarolo met uitzicht op het Gardameer.

Het enorme Gardameer. Op de foto zie je de bergen van de Alpen niet maar ze zijn er wel hoor!

Op het bord staat dat we hier alleen overdag mogen staan, maar in het na seizoen is het vast geen probleem om hier te overnachten.

Woensdag 24 oktober 2018 – Solarolo tot Marone (N 45.337187 E 10.090638) – 68 km

Echt een heel stil plekje hier, we zijn dan ook niet snel met opstaan. Ach we hebben geen haast. Alle tijd van de wereld. Het is vandaag alweer prachtig weer. De zon schijnt volop en het is zo’n 24 graden. We hebben toch maar mazzel met al dat mooie weer. Aad gaat vandaag eens kijken naar de achterwielen. Eens kijken of hij er achter kan komen waar dat piepende geluid vandaan komt als we een bocht naar rechts maken. Gisteren voelde hij aan het linker achterwiel en daar waren de bouten flink warm van. Dus gaat eerst het linker achterwiel eraf. Niets aan de hand, de remklauwen zitten niet vast. Dus met veel gezwoeg het wiel er weer op (wat zijn die banden toch zwaar!) en het rechter achterwiel eraf. Die remklauw zit wel vast. Jammer genoeg heeft Aad niet de goede sleutel bij zich om de remklauw eraf te halen. Maar het lukt hem toch om het vuil achter de remklauw weg te krijgen zodat hij niet meer vast zit. Hoop werk allemaal, maar het is gelukt.

We genieten van het lekkere zonnetje maar op een uur of vier besluiten we om toch verder te trekken naar het Lago d’Iseo. Het is niet ver rijden, met een uurtje zijn we er. Ik ben hier heel vroeger geweest met mijn ouders, dat is toch al snel meer dan 55 jaar geleden. Maar ik weet nog heel goed dat ik het een prachtig meer vond. Dan ineens zien we het meer liggen, wauw echt mooi inderdaad. Dat had ik goed onthouden. Het is veel kleiner dan het Gardameer en wordt omgeven door hoge bergen. Echt erg mooi. We rijden langs het meer tot het stadje Marone. Vanaf de doorgaande weg moeten we weer een smal en steil weggetje af voor we bij het stadje komen. Ach we zijn inmiddels wel wat gewend en ook dit lukt zonder problemen. De parkeerplaats is direct aan het meer met daar achter een klein parkje. Rustig plekje weer. Oh en dat meer: schitterend! We lopen nog even het stadje in, hopend dat we een restaurant zien die in dit na seizoen open is. Maar nee, niets is open. We moeten het doen met een diepvriespizza

Aan het eind van de dag krijgen we echt een super mooie zonsondergang. Telkens wordt de lucht nog mooier en mooier.

Het Gardameer.

Het kleine haventje van Solarolo.

Aad bezig met het achterwiel.

Onderweg naar het Lago d'Iseo.

De bergen komen een beetje dichterbij.

De druivenstruiken gaan verkleuren.

Ons plekje in Marone, op een kleine parkeerplaats direct aan het Lago d'Iseo.

Het prachtige Lago d'Iseo.

We staan lekker vlak aan het meer.

Nog maar een foto van het Lago d'Iseo.

Erg mooie zonsondergang over het Lago d'Iseo.

Maar hoe later het wordt, hoe mooier de lucht. Echt een aparte kleur.

Donderdag 25 oktober 2018 – Marone tot Vercurago (CC 7225 N 45.80904 E 9.41756) – 70 km

Als we wakker worden, hangt er mist over het Lago d’Iseo wat ook weer een prachtig gezicht is. We willen boven langs het meer rijden. Dus komen we eerst in het stadje Lovere. Voor de zoveelste keer worden we verrast door een lege benzinetank, dus even Lovere in om te tanken. Maar ons plannetje om langs het meer te rijden gaat niet lukken. Er staat een bord dat de weg maar 2 meter breed is. Ja met een camper die 2,20 breed is, gaat dat natuurlijk niet lukken. Erg jammer! Dan maar plan B en vertrekken naar het volgende meer wat we in de planning hadden: Lago di Garlate. Dit meer is een uitloper van het Comomeer. De rit er naar toe is niet verkeerd. Prachtig door berglandschap in de mooie herfstkleuren. Vandaag geen super smalle straatjes en zo komen we zonder problemen bij het Lago di Garlate in het stadje Vercurago. Aan het meer ook hier weer een parkeerplaats waren we kunnen staan. Wat fijn dat het nog zulk prachtig weer is. Het meer is niet zo mooi als het Lago d’Iseo maar heeft ook zijn eigen charme. Met Balou gaan we een stuk langs het meer lopen. Dan zien we nog een parkeerplaats waar we iets beter kunnen staan, vlak naast een pizza restaurant. Zouden we vanavond dan echt weer eens een versgebakken pizza kunnen eten? Dat zou wel erg leuk zijn op onze laatste avond in Italië!

's Morgens hangt er mist over het Lago d'Iseo.

Even naar Lovere om te tanken. Mooi stadje hoor!

Lovere ligt helemaal aan de bovenkant van het Lago d'Iseo.

Onderweg uitzicht op de mooie bergen met dorpjes, alles in herfstkleuren.

We stoppen even bij het Lago di Endine.

Het Lago di Endine, links staat Aad bij de camper.

Ons einddoel van vandaag, het Lago di Garlate een uitloper van het Comomeer.

We gaan een stuk langs het meer lopen met Balou.

Ook hier een mooie zonsondergang.

Vrijdag 26 oktober 2018 – Vercurago tot Hirtzbach (CC 12445 N 47.60067 E 7.22547) – 390 km

Lange trip vandaag, dwars door Zwitserland. Voordat we bij autobaan komen, moeten we eerst over allerlei binnen weggetjes. Vindt Aad erg leuk, hij zal ze enorm missen, die slechte wegen. Want ook hier in noord Italië zijn de wegen niet echt erg goed. Net voor Como komen we op de autobaan en dan haalt Aad opgelucht adem. Jippie, een gladde weg om te rijden! Het is trouwens, zoals voorspelt, erg mistig. Nou ja mist, het is niet zoals in Nederland dat we geen hand voor ogen kunnen zien, maar wel bewolking die vrij laag hangt. Somber weertje dus. Na 100 km komen we bij de Gotthard tunnel. Altijd mijn favoriet (maar niet heus). De tunnel is 17 km lang. Moet je voorstellen hoe lang je moet lopen als er iets mocht gebeuren in die tunnel. Over 17 km loop je normaal toch snel 3 uur. Daarbij is het ook nog eens een tweebaansweg. Nee, echt geweldig vind ik deze tunnel niet. Kijk het is fijn dat hij er is hoor, maar ik haal altijd opgelucht adem als we er weer uitkomen. En als we er dan uit zijn, wat zien we dan? Nee echt? Jawel, de zon schijnt! Dat maakt het plaatje een stuk mooier en ik neem heel wat foto’s. De reis gaat voorspoedig tot we bij Basel komen. Daar hebben we al met al een half uur oponthoud vanwege de drukte. Dan volgt de grens en kunnen we de roaming van onze telefoons weer aanzetten. Het is nog 30 km tot het plaatsje Hirtzbach. Dat ligt net onder Altkirch. We rijden over tweebaanswegen. In de dorpjes staan mooie vakwerkhuizen, echt Duits. Maar dit gebied heeft natuurlijk vaak bij Duitsland gehoord. De camperplaats is snel gevonden. Een ruimte plek midden in het dorp. Er is een sani station bij en dat allemaal gratis. Het is vier uur, hoog tijd om wat te drinken en te relaxen. Wel koud buiten zeg, mijn tenen bevriezen in mijn teenslippers. Volgens mij wordt het tijd om onze sokken op te gaan zoeken.

Zo komt er een eind aan onze negende week van deze reis. Onverwacht toch eerder op de terugweg. Ach we hebben niets te klagen, nog een paar dagen te gaan en thuis zijn is ook super leuk. Heerlijk om weer iedereen te zien!