REIS ZUID ITALIE & SICILIE – WEEK 8 – 13 t/m 19 oktober 2018

Zaterdag 13 oktober 2018 – Torre Specchia via Lecce tot Torre Rinalda (CC 65624 N 40.481602 E 18.158199) – 45 km

Vandaag staat er weer een bezoek aan een stad op het programma. We gaan naar Lecce. We hoeven niet ver de rijden, maar 28 km en wonderbaarlijk genoeg rijden we eens over goede wegen! In Lecce vinden we al snel een lekkere grote parkeerplaats vlakbij een begraafplaats. Het is een betaalde plaats maar de parkeerkosten zijn ook hier weer super laag. Nou weten jullie inmiddels vast wel dat in Italië alles tussen de middag sluit. Maar wat je vast niet weer is dat tijdens die pauze, het parkeren ook vaak gratis is. Zo ook hier, tussen 1400 en 1600 uur is het parkeren gratis. Voor de rest betaal je € 0,60 per uur. Ik gooi € 2 in de automaat en voor dat kleine beetje geld kunnen van 1100 tot 1615 hier staan. Geen geld toch?

Nou ja genoeg geklets over geld. We gaan de stad bekijken. Lecce is weer een stad vol met barok. Dat zien we al gelijk bij de enorme toegangspoort van de begraafplaats. Dan volgt de Porta Rudiac een 18^e eeuwse poort en vlak daarna Santa Croce. Dat laatste is een enorme kerk waar jammer genoeg wordt de gevel gerestaureerd en we die niet kunnen zien. De binnenkant kunnen we wel gewoon bekijken, mooi maar we hebben mooiere kerken gezien. Ja dat ga je krijgen als je al zoveel kerken hebt gezien. We lopen verder en genieten van alle barokke gevels, wat is het hier mooi! We komen bij het Piazza Sant’Oronzo waar ook een Romeins amfitheater is. Dit theater is in 1938 voor de helft opgegraven. Aad koopt hier maar weer eens een ijsje wat dat is eigenlijk best alweer een tijd geleden dat hij die heeft gegeten. Daarna lopen we weer verder, genietend van al het moois hier. Wij zijn nier de enige toeristen, het is best druk. We komen op het Piazza Duomo, een heel erg mooi plein waar naast de enorm gevel van de dom, ook veel paleizen staan. Geweldig mooi en super indrukwekkend. We lopen de dom in. Het is 12.27 en ja je bent in Italië dus gaat alles hier tussen de middag dicht en ook de dom. Dus als we net binnen zijn, gaan de lichten al uit. We kunnen nog net even een rondje lopen, erg mooie kerk maar we moeten weer snel naar buiten. Na een uurtje of twee hebben we voor ons gevoel wel genoeg gezien en gaan we weer naar de camper.

In het natuurpark Bosco E Paludi di Rauccio is een camperplaats is waar wij naar toe rijden (N 40.456574 E 18.166601). De camperplaats ligt echt super rustig middenin een natuurgebied. We rijden hier speciaal naar toe omdat we er water kunnen pakken. Zo kan ik weer even een handwasje doen. Als het goed is, de laatste keer van deze reis. Als mijn wasje lekker hangt te drogen, komt er een dame ons vertellen dat we hier wel mogen staan, maar dan op de parkeerplaats zelf. Mijn wasje moet ik ook weghalen want ze gaan hier een of andere activiteit met kinderen doen. O.k. geen probleem, we halen alles weer weg. We twijfelen nog even of we inderdaad op de parkeerplaats zullen gaan staan. Op zich sta je daar ook prima, maar we besluiten toch om een kleine 5 km verder te rijden tot we weer aan zee staan. Zo komen we bij Torre Rinalda waar we een prima plek hebben weer vlakbij de zee. Aangezien het inmiddels als 5 uur is, gaan we maar niet meer buiten zitten. Ja, het koelt echt goed af aan het eind van de dag. Het wat een heerlijke dag vandaag, weer erg veel moois gezien. Wat heeft Italië toch prachtige steden!

De ingang van de begraafplaats in Lecce.

Een van de eerste kerken die we in Lecce tegenkomen.

En nog een kerk, deze gevel is echt prachtig!

Overal waar we kijken zien we barok.

Mooie gevels in Lecce.

De binnenkant van de kerk Santa Croc.

En alweer een kerk.

Mooi van binnen omdat deze heel simpel is.

Het Romeins amfitheater in Lecce.

Deze klok hing aan een gevel, geen barok natuurlijk maar oh dit vind ik ook echt waanzinnig mooi!

De dom in Lecce.

Op het dom plein staan nog veel meer prachtige gebouwen.

De Porta Rudiac een poort uit de 18e eeuw.

De camperplaats in het natuurpark Borco E Paludi di Rauccio.

In doe even wat met de hand wassen en hang het te drogen. Helaas moeten we hier weg want er wordt iets in dit gebouwtje georganiseerd. We kunnen wel op de parkeerplaats voor de slagboom gaan staan.

Maar we besluiten om 5 km verder te rijden tot we weer bij de zee staan bij Torre Rinalda.

Zondag 14 oktober 2018 – Torre Rinalda tot Costa Merlata (N 40.7774 E 17.641658) – 65 km

Lag ik gisterenavond in mijn bed te bedenken dat ik toch wel even hier moest vertellen waarom we er toch voor kozen om vanaf de prima plek in het natuurpark naar de zee te verkassen. Ik wilde uitleggen dat het geluid van de zee zo heerlijk is om bij te slapen. Dat we straks thuis waarschijnlijk een cd moeten opzetten met zee geluid omdat we anders niet meer zouden kunnen slapen.

Ja dat lag ik me dus allemaal te bedenken. Maar…. Oh oh oh wat hebben wij een onrustige nacht gehad. We staan hier op een parkeerplaats en daar worden ook allemaal kleine bootjes in en uit het water gehaald. Je verwacht natuurlijk niet dat dat echt de hele nacht doorgaat, maar dat gebeurde dus wel. Alsmaar Italianen die met hun heel kleine of iets grotere boot de zee op gaan om te vissen. Er schijnt hier heel veel inktvis gevangen te worden en iedereen is hier blijkbaar mee bezig.

Dus ja, achteraf hadden we beter in het natuurpark kunnen blijven staan. Maar ja als je alles vooraf weet!

Als we nog maar net op weg zijn, zien we een markt. Jippie eindelijk weer eens een markt. Dan ben je toch ook super blij met de relaxte houding van de Italianen. Je zet gewoon je camper ergens neer langs de weg en dat is prima. Niemand die daar een probleem van maakt. Iedereen zet gewoon zijn auto ergens neer waar het maar kan. Heerlijke houding hoor. Wat dat betreft lijken ze erg veel op de Grieken. Wij slenteren lekker over de markt. De zomerkleding is helemaal verdwenen. We wilden eigenlijk nog een zwembroek voor Aad kopen, maar die zijn nu niet meer te vinden. Ook de leuke zomerbloesjes zijn er niet meer. Ik vind wel een heerlijk warm vest. Nu nog niet nodig, maar straks in Nederland zal ik er wel blij mee zijn.

We rijden verder en gaan met een boog om de grote stad Brindisi heen. Met een vierbaansweg en wonderbaarlijk genoeg is het grootste deel ook nog eens een goede weg. Wel rijden we weer langs hele velden vol met olijfbomen die half of helemaal dood zijn. Wat een triest gezicht blijft dit toch. Voorbij Brindisi, op de hoogte van Ostuni, zijn heel veel vrije plekken aan zee. De eerste die we bekijken vinden we niets maar de tweede is echt weer een paradijselijk plekje. Een enorme grote vlakte op de rotsen waar we prima kunnen staan. Daarbij is het ook nog eens erg rustig hier. Geen bootjes die in en uit het water worden gehaald. Alleen maar vissers die vanaf de kant of met een duikpak aan inktvissen proberen te vangen. Ook vandaag is het heerlijk weer en kunnen we lekker buiten zitten genieten van de zon. Voorlopig is dit even de laatste dag aan zee. We trekken een klein stukje het binnenland in om een aantal steden te bezoeken. Maar dat lezen jullie vanzelf wel weer.

Ons plekje bij Torre Rinalda, zo zie je dat de bootjes vlak langs onze camper in het water worden gelaten. Lekker slapen zo, maar niet heus!

Kijk deze oma jurk vond Aad wel wat voor mij.

Nou echt niet! Ik heb voor dit vest gekozen.

Het super mooie plekje bij Costa Merlata.

Maandag 15 oktober 2018 – Costa Merlata via Ostuni tot Cisternino (N 40.7411 E 17.4233) – 27 km

Wat was het hier vannacht lekker rustig! Heerlijk geslapen. Eerst wil Aad toch nog een dag hier blijven omdat hij wil proberen om ook een inktvis aan zijn hengel te krijgen. Maar rond half twaalf vindt hij het toch weer genoeg geweest en gaan we op pad. Dat is natuurlijk ook het fijne van reizen met de camper, je kunt alle kanten op. Soms geeft dat iets te veel keus en weten we niet wat we moeten kiezen. Maar nu gaan we op weg naar Ostuni, het is maar 12 km landinwaarts. De camper parkeren op een parkeerplaats vlakbij het oude centrum (N 40.7323 E 17.574499). Voor € 1 mogen we hier tot 15.36 staan. Nou zo lang zullen we vast niet bezig zijn. Ostuni is een mooi vestingstadje op een berg. Het ziet er prachtig uit want alle huizen zijn wit geverfd. De smalle kronkelende straatjes leiden allemaal naar de kathedraal. Vroeger woonden de rijke mensen boven en de arme beneden. Dat was omdat alle drek de berg af liep en zo stonk het beneden natuurlijk veel erger dan boven. Nu is het een gezellig stadje waar heel wat toeristen doorheen lopen. Ik heb deze vakantie nog erg weinig gekocht (hoeveel spullen moet een mens ook hebben?) maar als ik stukken van olijfbomen zie waar bomen zijn ingebrand, vind ik die toch erg mooi en koop ik er eentje van. Ieder verder kopen we ook nog een blik met olijfolie. We eten heerlijke pizza’s in een pizza restaurant en dan lopen we weer terug naar de camper. Volgende stopplaats is 15 km verder bij het stadje Cisternino. Onderweg zien we onze eerste trulli’s, daarover vertel ik morgen meer. De camper parkeren we vlakbij het oude centrum van Cisternino op een parkeerplaats in het groen met mooi uitzicht over de omgeving. Hier blijven we vannacht staan. Maar eerst lopen we naar het oude centrum wat vlakbij is. Ook deze huizen zijn allemaal wit gekalkt. Het oude centrum is leuk en ook hier bestaat het uit smalle straatjes, met af en toe een pleintje. Maar het is wel heel klein en we hebben alles vrij snel gezien. Achteraf gezien, hadden we dit stadje wel over kunnen slaan. We zien nog een begrafenisstoet lopen, eerst een priester, daarachter de begrafenis auto gevolgd door een hele stoet mensen. Als ze voorbij zijn, lopen we terug naar onze camper.

Ostuni.

Ostuni.

Kijk dit vind ik nou mooi, een stuk van een olijfboom nog helemaal in de vorm van de boom. Prachtig toch?

Dit gave stuk staat bij de ingang van dit winkeltje waar ze olijfolie verkopen. Wij hebben hier ook een blik olijfolie gekocht.

Zoals overal ook hier mooi (maar erg duur) keramiek.

Poortje vlakbij de kathedraal van Ostuni.

De kethedraal van Ostuni.

De parkeerplaats bij Cisternino, lekker in het groen met een mooi uitzicht en vlakbij het oude centrum.

Net als in Ostuni zijn hier ook alle huizen wit gekalkt. Smalle straatjes, alles in het wit.

Cirternino.

Cisternino.

Aad zit even lekker op een bankje terwijl ik wat foto's maak.

Maar eigenlijk had hij hier naast moeten gaan zitten natuurlijk!

De begrafenisstoet die we tegen kwamen.

Het stuk hout van een olijfboom wat ik het gekocht. De vorm van een boom is erin gebrand.

Dinsdag 16 oktober 2018 – Cisternino via Albeobello naar Monopoli (N 40.957821 E 17.298317) – 45 km

We rijden eerste naar de andere parkeerplaats hier in Cisternino want daar kunnen we onze wc lozen (weer hoog nodig natuurlijk!).

Ik heb best veel stadjes aangekruist die leuk zijn om te bezichtigen maar we besluiten voor de stad te gaan waar de meeste trulli’s zijn: Alberobello. De 20 km zijn zo gereden maar een parkeerplaats vinden is voor het eerst van deze reis een probleem. Uiteindelijk besluiten we de camper op een soort van camperplaats te zetten (CC 8790 N 40.78277 E 17.23417). Blijf je hier 24 dan betaal je € 18, blijf je 6 uur dan kost het je € 10. Waar kiezen voor het laatste. Vergeleken bij alle parkeertarieven die we in Zuid Italië hebben betaald, is het hier dus echt wel de hoofdprijs. Maar we klagen niet, want… we staan echt vlakbij de wijk van de trulli’s. Zo lopen we een soort Efteling stad in. Of is het meer de Hobbit huisjes van Lord of the Rings? Het zit er zo prachtig en apart uit. De huisjes zijn allemaal rond en opgebouwd uit kalksteen, de dakpannen zijn van natuursteen. De huisjes zelf zijn wit gekalkt. Het is super leuk om tussen de huisjes door te lopen. Overal prachtige straatjes. Echt jammer dat vandaag de zon niet schijnt, dat zou helemaal een prachtig gezicht zijn op de witgekalkte huisjes. Bij een souvenirwinkeltje mag je bovenop het dak kijken. Dat is helemaal leuk, uitzicht over alle rond daken. Geweldig! Er zijn veel trulli’s waar je binnen mag kijken. Sommige zijn natuurlijk gewoon winkeltjes maar sommige zijn ingericht zoals het vroeger was. Echt heel leuk om te zien. En dat bezichtigen is dan weer allemaal gratis. Bij een ander winkeltje kunnen we ook weer naar boven en dan staan we helemaal tussen alle ronde daken van de trulli’s. We nemen wat te eten en lopen dan naar een ander gedeelte. Hier geen souvenirwinkeltjes en weinig toeristen. Deze trulli’s zijn gewoon nog bewoond. Ook hier kunnen we af en toe een trulli van binnen bekijken. Als we wat hebben gegeten, daarna om het af te leren maar weer eens een schepijsje hebben genomen, een kleinigheid voor onze 8 kleinkinderen hebben gekocht, lopen we weer terug naar de camper. We hebben echt een super leuke dag hier. Wat is dit een aparte stad!

We besluiten om naar de stad Monopoli te rijden die we ook willen bezoeken, het is maar 25 km rijden. We rijden in het begin nog langs heel veel trulli’s. Als we in de buurt van de zee komen, zien we weer velden vol met olijfbomen. Oh gelukkig, deze zien er weer goed uit. Geen half dode bomen meer hier. Ik vind het toch zo’n mooi gezicht die oude olijfbomen. In Monopoli is een enorm parkeerterrein waar we gratis kunnen staan. Deze ligt op 1 km van het oude centrum wat we morgen willen gaan bekijken. Vandaag doen we niets meer.

We zijn in Alberobello waar heel veel van deze huisjes staan, trulli's!

Het lijken toch net huisjes van de Efteling? Of toch de Hobbit huisjes van Lord of the Rings?

Bij veel winkeltjes mag je op het terras kijken en dan zit je ineens tussen alle ronde daken.

We staan hier wel meer dan 1000 trulli's.

En steeds heb je dan van deze mooie plaatsjes, ik krijg er maar niet genoeg van. Mijn fototoestel (hmmm gewoon mijn telefoon dus) wordt volop gebruikt.

Is toch mooi? Jammer dat de zon niet schijnt.

Maar hier toch even de zon en dan ziet het er helemaal gaaf uit. Vooral op de foto wordt het wat helderder.

Na onze heerlijke dag tussen de trulli's van Alberobello, rijden we 25 km naar de kust. Naar Monopoli waar we op een enorme parkeerplaats kunnen overnachten zodat we morgen hier het oude centrum kunnen gaan bekijken.

Woensdag 17 oktober 2018 – Monopoli  tot Polignano A Mare (N 40.999001 E 17.2118) – 10 km

Een bijzondere dag vandaag want Balou is 11 jaar geworden! Al best een leeftijd toch? Alhoewel kleine hondjes gemakkelijk 15 tot 18 jaar kunnen worden, vind ik het heel bijzonder dat Balou nog steeds bij ons is. Toen ze 5 jaar was, moest er een oogje worden verwijderd. Toen ze 7 jaar was moest ook haar andere oogje eruit. Vooral die laatste operatie was heftig en heeft een erg lange nasleep gehad. Als ik daaraan denk, kan ik er nog steeds super verdrietig onder worden. Mijn arme hondje, kon niets zien, grote kap om haar hoofd. Ze snapte er niets van. En dan nog zoveel complicaties waardoor het 3 maanden duurde voordat ze eindelijk van die kap was verlost. Pfff… wat een rot tijd was dat. Dat ligt nu alweer 4 jaar achter ons en alhoewel ze best angstiger is geworden en ze een eind lopen helemaal niet meer ziet zitten, is ze toch over het algemeen een tevreden hondje. Ik ben blij dat ze nog steeds bij ons is.

Ondanks dat we hier hebben overnacht op een grote parkeerplaats in de stad, hebben we toch een erg rustige nacht gehad. We gaan Monopoli in en dat doen we deze keer eens met de fietsen. Worden ze ook nog eens gebruikt tijdens deze reis. We zijn al snel in het oude centrum wat niet heel groot is. Maar het valt allemaal een beetje tegen. Ook hier heel veel kerken met die enorme barokke voorgevels, maar alles is erg vervallen en slecht onderhouden. Zonde hoor! Eigenlijk is het enige wat we leuk vinden, het oude haventje wat bij een kasteel ligt. Nee Monopoli is geen stad die je nu echt op je lijstje van mooie steden moet zetten. Helaas voor ons. We fietsen nog naar 2 verschillende supermarkten voor Pepsi Max (die hebben ze sowieso niet bij de Lidl) maar helaas, die vinden we niet. Dan met de camper naar de Lidl voor weer een flinke voorraad groente en yoghurt. Onze volgende bestemming is maar 10 km verder. Net voorbij het plaatsje Polignano A Mare is een plek waar we met de camper bovenop de rotsen kunnen staan. Er staan hier zelfs al drie campers, dat zien we niet vaak. Omdat de bewolking van gisteren heeft plaatsgemaakt voor een strak blauwe lucht, zetten we snel onze stoelen buiten en is het weer genieten van het heerlijke weer.

Balou is vandaag jarig, 11 jaar geworden!

Het kasteel in Monopoli. Verder was er niet veel moois te zien hier helaas.

Het kasteel in Monopoli.

Maar oude mannetjes die gezellig zitten te kletsen, vind ik altijd een foto waard.

Ook dit haventje in Monopoli achter het kasteel is wel leuk.

Met nog meer kletsende mannen.

In Polignano A Mare, 10 km verder, is een groot terrein aan zee waar we prima kunnen staan.

Er staan hier zowaar nog drie andere campers, weer eens wat anders want meestal staan we alleen.

De bewolking van gisteren is verdwenen, vandaag strak blauwe lucht en dus genieten we van het lekkere weer.

Donderdag 18 oktober 2018 – Polignano

Wat een super rustig plekje hier. En dan is het ook nog eens zo mooi hier, wat zijn we toch bofkonten hé! Ik heb bij de ervaringen van dit plekje gelezen dat er een keertje was ingebroken bij één van de campers toen de mensen weg waren om Polignano te bezoeken. Daarom zetten we onze camper iets meer in de buurt waar de lokale mensen hun auto’s parkeren. Staat hij lekker “in the picture”. Het stadje is niet ver, maar we pakken toch maar weer de fiets, dat gaat een stuk sneller. Viel Monopoli ons tegen, nou Polignano is weer een schot in de roos. Wat een prachtig plekje is dit. Deze plaats is net als Monopoli van oorsprong Grieks. Maar waar Monopoli een erg verwaarloosde indruk maakte, dat is hier heel anders. Alles ziet er goed onderhouden uit. Daarnaast zien we overal bouw- en reparatie werkzaamheden. Ze zijn goed bezig hier.

De huizen zijn hoog op de rotsen gebouwd. Onder de rotsen zijn heel veel grotten en we zien continue bootjes met toeristen deze grotten invaren. Het water heeft een prachtige kleur groen. Maar wauw die huizen hoog op de rotsen en daaronder het groene water, het is een echt enorm mooi gezicht. Er hangt ook een erg leuke sfeer. We lopen tussen de hoge huizen door smalle straatjes en steeds is daar weer een plek waar je op zee en de stad uit kunt kijken. Al met al een zeer bijzondere stad. We hebben natuurlijk al erg veel steden gezien deze reis, maar deze is dan toch weer heel anders. Geen barok te zien hier, maar het heeft zijn eigen charme en sfeer. Als Aad nog maar weer eens een ijsje naar binnen heeft gewerkt (ach hij moet er nog maar van genieten zolang we nog in dit ijsjes land zitten), rijden we weer terug naar de camper. Fietsen er weer op en dan weer terug naar ons plekje een kleine stukje verder waar we iets rustiger kunnen staan.

Polignano is op de rotsen gebouwd.

Deze van oorsprong Griekse stad heeft een heel andere sfeer dan de (vele) steden die we tot nu toe gezien hebben.

Heel charmant en erg goed onderhouden.

Overal plekjes waar je naar de zee kunt kijken. Vooral de rotsen met daarop de huizen en dan die groene zee. Ik vind het prachtig.

Klein plaatsje in Polignano.

Polignano.

Polignano is goed onderhouden en overal zijn ze aan het werk, zoals deze mannen. Ik zou niet met ze willen ruilen.

En weer een doorkijkje waar je de stad kunt zien.

Beetje uitgezoomd. Je ziet links onderin een bootje een grot invaren.

En Aad geniet van het zoveelste ijsje!

Vrijdag 19 oktober 2018 – Polignano via Trani (CC 21514 N 41.2814 E 16.41981) tot Manfredonia (CC 8904 N 41.63544 E 15.93188) – 165 km

Voordat we op weg gaan, lozen we onze cassette en vullen we onze watertank weer. Altijd weer erg prettig voor een camperaar. Dan nog even de dieseltank vol en we zijn er klaar voor. We rijden 90 km naar de stad Trani. Dit gaat over een vierbaansweg die redelijk goed te rijden is en met een uurtje zijn we dan ook in Trani. Ik had een parkeerplaats uitgezocht vlakbij de kathedraal. Deze parkeerplaats zou goed te bereiken moeten zijn. Nou nee dus. Wat een smalle straatjes moeten we door! Natuurlijk staan er overal auto’s geparkeerd en als die niet helemaal strak langs de stoep staan, is het voor ons een extra obstakel waar we langs moeten. Maar we rijden ook door nog smallere straatjes waar geen auto’s geparkeerd staan en waar wij nog maar net door kunnen. Pfff… wat leuk, maar hier heus! Eindelijk zijn we dan op de parkeerplaats. Nee! Helemaal vol! Als we de coördinaten van een camperplaats vlakbij op de TomTom zitten in te vullen, komen al veel Italianen ons vriendelijk vertellen waar we wel kunnen parkeren. Er komt ook een Duits echtpaar aanlopen die met hun camper aan de andere kant van de haven staan. Ook die parkeerplaats staat op de app Park4Night maar er stond bij dat hij moeilijk te bereiken was. Volgens de Duitsers is het goed te doen, gewoon borden Porto volgen. O.k. dan gaan we dat doen. Weer door allerlei smalle straatjes. Het wordt eigenlijk steeds gekker. Als we door een straat moeten die niet eens zo smal is, maar waar de auto’s zo lekker geparkeerd staan, dat we er ook amper langs kunnen (Ik hang met mijn hoofd uit het raam, spiegel ingeklapt en zo schuifelen we heel zachtjes langs de auto’s) duikt er ineens een man op een fiets voor ons. “Porto?” vraagt hij. Ja daar willen we inderdaad heen. Hij gaat voor ons uit rijden. Natuurlijk zijn de straatjes niet breder doordat hij voor ons rijdt en natuurlijk geeft de TomTom precies dezelfde route aan, maar wel aardig van hem. Dan eindelijk zijn we bij de haven. Hier is een groot parkeerterrein waar we prima kunnen staan. We geven de man een kleinigheid voor de moeite en gaan de stad verkennen.

Als eerste lopen we langs de prachtige haven. Overal staan kleine kraampjes waar vissers hun vis verkopen. De haven ziet er prachtig uit, vooral de enorme Normandische Duomo op de achtergrond maakt het een erg mooi plaatje. Deze grote dom is gebouwd tussen 1159 en 1186. Als we bij het andere havenhoofd zijn, zien we een bruidspaar. Ja dit is wel een erg mooi plekje om foto’s te nemen. Later zien we voor de Duomo nog een ander bruidspaar een fotosessie houden. Ook niet verkeerd deze prachtige Duomo als achtergrond van je foto’s. Jammer genoeg is de Duomo vandaag gesloten. Als we genoeg hebben gezien, kopen we een stuk pizza brood als lunch. We zouden op deze parkeerplaats ook kunnen overnachten, maar ik denk dat ik dan de hele nacht lig te piekeren over die smalle straatjes, dus gaan we toch maar weg. Het is iets na twee uur en nu erg rustig met het verkeer want tussen twee en vier ligt heel Italië in coma. We hadden vooraf bekeken hoe we moesten rijden en dat moet lukken. Alleen 1 tunneltje met daarna een scherpe draai is erg moeilijk. Maar met een beetje steken lukt het ons om hier doorheen te rijden. Ik ben super blij dat we uit het centrum zijn.

Ons doel is 75 km verder. Eerst rijden we langs enorme vlaktes waar zout wordt gewonnen. Ik denk dat we daar wel zo’n 25 km langs rijden. Echt enorm. Dan zien we het gebergte van het schiereiland Gargano. We rijden wel weer over een super slechte weg, echt niet normaal gewoon. Bij de stad Manfredonia vinden we een plek om te staan. Het is niet de meest geweldige plek van deze reis, maar ach we doen het er maar mee voor vandaag.

Ik bedenk me ineens dat we alweer aan het eind van week 8 zijn. Wat gaan die weken toch snel voorbij. We hebben ook niet veel meer op de planning staan. Eigenlijk alleen nog het schiereiland Gargano. Daarna is het weer op ons gemak richting Rotterdam waar we sowieso over 3 weken weer zullen zijn.

Het heeft wat stress gekost om bij het parkeerterrein bij de haven in Trani te komen maar we zijn er. Op de achtergrond de enorme Duomo.

Wat (of is misschien nog steeds?) een kerk.

Sfeervolle haven van Trani.

De haven van Trani.

Trani, met als opvallendste gebouw de enorm Duomo.

Mooi plekje voor een fotosessie.

De smalle straatjes van Trani (door deze hoeven we gelukkig niet heen te rijden).

Maar dit straatje wel en waar ik sta om een foto te nemen is een scherpe hoek naar rechts die we maar net konden nemen.

De prachtige Normandische Duomo gebouwd tussen 1159 en 1186.

Er staat hier ook een kasteel van Ferdinand II (links een ander bruidspaar).

En dit bruidspaar kiest voor de Duomo als achtergrond van hun foto's.

De deur van de Duomo.

Als we verder rijden, zien we de bergen van het schiereiland Gargano.

Ons plekje in Manfredonia, niet geweldig maar we doen het er maar mee.