zwerfleeuwen: februari 2020

Vrijdag 21 februari 2020 – Trancoso tot Unhais da Serra (CC 48198 N 40.25601 W 7.62319) – 120 km

Vanaf zeven uur was er al veel te doen op de parkeerplaats want er is vandaag markt. Wij ontbijten op ons gemak en rijden dan een klein stukje naar de Intermache om te gaan wassen. Dat is hoog nodig want we hebben inmiddels een flinke berg wasgoed. Dus vullen we twee machines, daarna alles in de droger en dan hebben we alles weer lekker schoon. Snel op weg, we rijden via de stad Guarda het natuurpark Serra da Estrella in. We willen bij Caldas de Manteigas gaan staan, maar helaas, de plaats staat vol met bouwmateriaal. Dan op naar onze volgende keus. Geen straf dat we verder moeten rijden want nu wordt de natuur helemaal spectaculair. Overal grote zwarte granieten rotsen. Echt fantastisch mooi hier. We rijden naar het hoogste punt van Portugal en dat is op 1993 meter. Ze hebben daar een stenen torentje geplaatst zodat ze de 2000 meter bereikten. Vanaf hier rijden we naar Covilha. Deze weg gaat al slingerend met 10% naar beneden tot we weer op 400 meter hoogte zitten. Dan is het nog een kleine 20 km tot Unhais da Serra. Daar is een erg mooie camperplaats aan een snel stromend riviertje. Uitzicht op het dorpje met daarachter de bergkam van de Serra da Estrella. Het is inmiddels 5 uur, het was een lange dag maar op dit mooie plekje kunnen we weer een paar dagen lekker genieten.

We rijden naar het natuurpark Serra da Estrella.

Erg mooi hier.

Al snel komen we bij de zwarte granieten rotsen.

We rijden naar het hoogste punt van Portugal, je ziet de weg die omhoog slingert.

En dit ligt achter ons.

Overal de zwarte granieten rotsen, hier is een beeld uitgehakt in de rots.

Het hoogste punt van Portugal met 1993 meter.

We vinden een mooie plek bij het stadje Unhais da Serra, rechts een riviertje.

Zaterdag 22 februari 2020 – Unhais da Serra (CC 48198 N 40.25601 W 7.62319)

Wordt Nederland al voor het derde weekend geplaagd door storm, wij hebben een stralende zonnige dag. Het wordt vandaag 20 graden maar ’s morgens is het nog flink fris hoor. Het wordt echt pas aangenamer als de zon boven de heuvels uitkomt en op de camper staat. ’s Morgens lopen we een rondje door het dorpje en ’s middags gaan de korte broeken aan en genieten we van het zonnige weer. Echt grappig dat ze hier in de zomers een stuk van de rivier kunnen afzetten zodat er een soort zwembad ontstaat. Aan het eind van de middag lopen we nog naar een complex met thermaal baden om te kijken of we hier ook gebruik van kunnen maken. Maar helaas, de thermaal baden zijn alleen te bezoeken tijdens een behandeling. Daar hebben we geen zin in, we willen gewoon lekker van het warme water genieten. Maar dat gaat hier niet lukken.

Een deel van het riviertje kan worden afgezet zodat er een zwembad ontstaat.

Unhais da Serra.

Het is vandaag heerlijk weer met 20 graden, dus gaat (bij mij) voor het eerst mijn korte broek aan.

De camperplaats in Unhais da Serra.

Zondag 23 februari 2020 – Unhais da Serra (CC 48198 N 40.25601 W 7.62319)

Niet veel te vertellen over vandaag. Het was heerlijk weer en daar hebben we enorm van genoten.

Maandag 24 februari 2020 – Unhais da Serra tot Casal da Lapa (CC 19818 N 40.08951 W 7.85064) – 140 km

Zo we vinden het weer tijd om op pad te gaan. Dat gaat weer door prachtige natuur. We genieten samen enorm van al het moois om ons heen. We stoppen na 90 km in Gois (CC 64333 N 40.16416 W 8.10911) waar een camperplaats ligt aan een rivier. Zag het er nog leuk uit op de app van CamperContact, in het echt valt de camperplaats ons toch tegen. Op de app staat ook dat er een prima restaurant vlakbij zit, dus gaan we daar naartoe. Het is een restaurant lijkt een beetje op een kantine waar veel lokale werklui aan het eten zijn. We hebben al meer van dit soort restaurantjes gehad en daar kun je vaak eenvoudig maar lekker eten. Helaas is dat deze keer niet zo. We bestellen biefstuk maar dit is zo door en door gebakken dat het meer op een stuk schoenzool lijkt. Niet te eten dus. Jammer hoor. Op de camperplaats willen we ook niet blijven en dus besluiten we om 50 km verder te rijden naar een plek aan een stuwmeer. Ook nu is de route weer heel erg mooi. Geen straf hoor om hier te rijden. In Casal da Lapa is een parkeerplaats waar we wel erg gezellig kunnen staan tussen de bomen, uitzicht op het stuwmeer Santa Luzia. Een prima plek.

We gaan weer verder en rijden alweer door prachtige natuur.

Heel vaak zien we van deze landbouw terrassen.

Maar we zien toch ook veel verbrande bossen.

De camperplaats in Gois, wij vonden hem erg ongezellig en zijn na de lunch weer verder gereden.

We gaan eerst wat eten in een restaurant vlakbij de camperplaats. Het lijkt wel een kantine met veel lokale werklui.

We bestellen allebei biefstuk maar die is heeft zo lang in de pan gelegen dat hij echt niet te eten is.

Na het eten rijden we nog een stuk verder tot aan Casal da Lapa aan het stuwmeer Santa Luzia.

Het water staat erg laag in het stuwmeer.

Het stuwmeer Santa Luzia.

Dinsdag 25 februari 2020 – Casal da Lapa tot Vila Velha Rodao (CC 21183 N 39.65138 W 7.6721) – 100 km

Vandaag weer een trip door mooie natuur. We rijden meestal vrij hoog op de bergen, erg leuk want zo hebben we steeds een prachtig uitzicht. Maar toch is het veel klimmen en dalen en dat gaat gepaard met veel, heel veel bochten. Die Aad draait zijn stuur van links naar rechts en van rechts naar links. Er is amper een recht stukje weg te vinden hier. Maar zoals al gezegd, het is hier erg mooi en zo genieten we weer volop van de trip. Ons doel is de stad Vila Velha Rodao waar een prima camperplaats is aan de rivier de Taag. Er is een restaurant met uitzicht op de Taag waar we straks uit eten gaan. Dapper hé, na het drama van gisteren. Maar het is nog vroeg, dus gaan we eerst een flink stuk lopen. Als het bijna 2 uur is (in Portugal dus 1 uur) gaan we naar het restaurant. Oeps, dat zit al aardig vol. Tafeltjes die nog leeg zijn, zijn gereserveerd. Maar we hebben geluk, na 5 minuten wachten krijgen we een tafeltje. Heel veel mensen die na ons binnenkomen, worden weggestuurd. We kiezen voor varkensvlees van het zwarte varken, een specialiteit van deze streek. Natuurlijk spannend of het eten hier wel zal smaken. Maar jeetje zeg, wat smaakt dat heerlijk! We genieten van iedere hap. De chocolade mousse als dessert maakt het eet feestje helemaal compleet. Dat hadden we nodig na het drama van gisteren.

Weer mooie uitzichten onderweg.

De rivier Zezere.

De camperplaats in Vila Velha Rodao.

De camperplaats ligt aan de rivier de Taag.

Dit is het restaurant waar we gaan eten, uitzicht op de Taag.

De rivier de Taag.

Woensdag 26 februari 2020 – Vila Velha Rodao tot Barragem de Povoa (CC 21807 N 39.48394 W 7.5476) – 30 km

Vandaag rijden we maar een klein stukje. We gaan naar een plekje waar we in 2017 ook hebben gestaan. Het is een camperplaats aan een stuwmeer vlakbij Castelo de Vide. Om er te komen moet je wel 15 km over een smal weggetje en een nog smallere stuwdam rijden. Maar het is een heel rustig gebied, weinig verkeer. Overal boerderijen met krukeiken, olijfbomen of wat schapen en koeien. De officiële camperplaats stel niet veel voor, daar sta je op elkaar gepropt op beton. Nee het leuke van deze plek zijn de vrije plekken langs het stuwmeer. Dat zijn de plekjes met het wauw factor. We zetten onze camper neer op een stuk waar we aan twee kanten water hebben. Het is echt prachtig hier maar ook super stil. Natuurlijk helpt het lekkere weer daar een handje aan mee. Het is niet heel warm met 14 graden maar als we in de zon zitten, is het echt genieten.

Over de Taag.

Over de dam van het stuwmeer Barragem de Povoa.

Ons plekje aan het stuwmeer Barragem de Povoa.

Donderdag 27 februari 2020 – Barragem de Povoa (CC 21807 N 39.48394 W 7.5476)

Gisterenavond was het zo ongelofelijk stil hier, echt niet normaal. En dan die sterrenhemel! Geweldig wat veel sterren zie je hier. Ze lijken vlak boven je hoofd te zitten. Heel bijzonder! Onze dag vandaag begint met een lekkere wandeling. Eerst lopen we een stuk langs het stuwmeer en ik wist nog dat we hier 3 jaar geleden processie rupsen tegenkwamen. Toen liepen we nog met Balou, vandaag niet, Balou vindt het niet prettig meer om een stuk te lopen. Maar we letten wel op of we die rupsen weer zien en jawel hoor, na een klein stukje gelopen te hebben zien we overal hoopjes rupsen op de grond liggen. De kans dat je op zo’n bergje met rupsen staan, is heel groot en dan heb je de poppen aan het dansen en weet ik niet hoe lang jeuk ervan. We draaien ons maar snel om en lopen de andere kant uit. Net voorbij de camperplaats is een stuwdam. Overal om ons heen vliegen ooievaars en we zien ook overal nesten. In een flinke boom zijn wel 10 nesten. De vliegen vlak over ons hoofd. Echt bijzondere beesten. Na een kleine twee uur zijn we weer bij de camper. De stoelen gaan naar buiten en verder gebeurt er niet zoveel meer.