zwerfleeuwen: januari 2017

Woensdag 18 januari 2017 – Barcelona tot Amposta – 185 km

We hebben erg goed geslapen na het vele wandelen van gisteren. Het was -1 vannacht, maar in de camper merkt je daar niets van. Horen dat Suus nu in het ziekenhuis ligt zodat ze haar pijn beter kunnen bestrijden. Ze heeft nu een morfine pomp en daardoor heeft ze al minder pijn. Ze hoopt voor het weekend weer thuis te zijn. Volgende stap is waarschijnlijk chemo. Wij gaan weer verder, van de camperplaats is verder niets bijzonders. We trekken een stuk naar het zuiden en gaan onder Tarragona naar de Ebro delta. Hier is de camperplaats Casa de Fusta bij Amposta (CC 14262). De laatste 8 km gaan door de delta, een grote vlakte met velden die onder water staan of heel modderig zijn. We zien allerlei vogels. De camperplaats is vrij groot en er staan al heel wat campers. De zon schijnt weer volop maar zoals al we nu al dagen hebben, weer een erg koude wind. Jammer hoor want daardoor kunnen we echt niet buiten zitten. Natuurlijk maken we wel een (kleine) wandeling en zien hele aparte vogels in een boom. De weersverwachting voor de komende ziet er niet goed uit, er wordt een aantal dagen regen verwacht. Dat is minder.

Onderweg.

Camperplaats Casa de Fusa bij Amposta.

Even een stukje lopen met de honden.

Hele aparte vogels hier, wij kunnen maar niet ontdekken wat voor vogels dit zijn. Met dank aan het camperforum ontdekt: een Kwak, dat is dus een reiger soort.

Een witte reiger.

En dit zijn??? DE KWAK een reigersoort.

Ebro delta.

Een kleine en grote witte reiger.

Nog maar een keer van de Ebro delta. vindt het hier zo mooi.

Donderdag 19 januari 2017 – Camperplaats Casa de Fusta bij Amposta

Gisteren zagen we op het journaal dat er in Valencia sneeuw ligt. Als we het weerbericht bekijken, zien we dat het op deze plek misschien vandaag nog droog blijft, en daarom besluiten we hier nog een dag te blijven. ’s Morgens schijnt de zon nog, maar nog steeds die harde en koude wind. We willen de omgeving wat verkennen maar vanwege de wind doen dat liever met de camper dan op de fiets. Het is een prachtig gebied met enorm veel vogels. Grote en kleine witte reigers, aalscholvers maar ook flamingo’s. We rijden tot bij de zee. Wat een hoge golven! Geweldig om te zien. Wel super koud met die harde wind. De zon is ook nog eens verdwenen. We rijden verder over het strand en zien nog meer flamingo’s. We blijven foto’s nemen. Echt heel mooi hier. Na een uurtje of twee vinden we het genoeg geweest en gaan we weer terug naar de camperplaats. Wat is het koud! Gelukkig wordt het vanaf dinsdag weer 18 graden. Nog even volhouden dus.

Flamingo's!

Hoge golven hier!

Maar die harde wind maakt het wel super koud.

Nog meer flamingo's.

Overal staan van deze kleine huisjes. Vroeger voor de landbewerkers, nu vakantie huisjes.

Flamingo's op een kluitje bij elkaar, zouden ze het ook koud hebben?

De weg over het strand.

Grappig oud schuurtje.

Vrijdag 20 januari 2017 – Amposta tot Guadalest (41146) – 325 km

Het heeft de hele nacht flink geregend en de camperplaats staat flink onder water. We overleggen wat we nu vandaag gaan doen en besluiten om een flink stuk zuidelijker te gaan rijden. Niet dat het daar niet regent, maar vandaag regent het sowieso de hele dag en zo zijn we wel alvast een stuk zuidelijker. Onderweg zien we overal modderstromen. Wat een water is er gevallen, echt niet normaal. In Benicassim is een serviceplaats waar we de cassettes weer legen en water bijvullen. Zo kunnen we er weer even tegenaan. Iets verder halen we de nodige boodschappen bij een Carrefour. Gelijk maar eten en tanken en dan zijn we klaar voor de laatste 225 km. Af en toe regent het flink en af en toe is het droog. Als we nog 50 km te gaan hebben, komen we in de sneeuw terecht. Het heeft hier gisteren enorm gesneeuwd, mensen hebben uren vast gezeten in hun auto. Nu zijn de wegen wel goed te rijden, maar er ligt echt een pak sneeuw. We zien veel Spanjaarden lekker bezig zijn in de sneeuw, sneeuwpoppen maken of sneeuwballen gooien. Leuk om te zien. Wij komen zonder problemen aan in het toeristische plaatsje Guadalest. Daar gaan we op een parkeerplaats staan. Het is al half zes. Het is genoeg geweest voor vandaag.

De camperplaats Campo de Fusta, 's morgens in de regen.

Onderweg overal modderstromen van het vele water wat is gevallen.

En dan komen we ... in de sneeuw!

Hoe bedoel je? Overwinteren in Spanje, brrr.

Maar het levert wel mooie plaatsjes op.

Gelukkig hebben ze de sneeuw aan de kant geschoven.

Uitzicht 's avonds op Guadalest.

Zaterdag 21 januari 2017 – Guadalest tot La Marina – 100 km

We hoopten heel erg dat het af en toe droog zou zijn zodat we Guadalest kunnen bekijken. Maar droog wordt het echt niet. Het is vreselijk hard aan het regenen en waaien. De camper staat flink te schudden. Soms heb ik het idee dat we weer een aardbeving meemaken zo hard gaat de camper te keer. We wagen een poging om toch het stadje te bekijken. Ingepakt in regenkleding en laarzen, maar na 15 meter is bij San en mij onze broek al doorweekt en vinden we het toch gekkenwerk. Aad heeft een heel regenpak aan en die waagt het er wel op. Het is zeker een mooi stadje, vertelt hij. Als er ’s middags nog hardere windstoten komen, houden we het voor gezien. Rijden met dit weer is ook niet prettig, maar we gaan toch verder. We moeten even het gebergte uit en zien heel wat bomen en rotsen die door het water de weg op zijn gespoeld. De brandweer is ook flink bezig. Maar als we eenmaal aan de kust komen, is het allemaal een stuk beter. We zien Benidorm, wat ziet dat er lelijk uit met al die hoge flats! Niet mijn idee van vakantie houden tussen al die flats, zie ik in Rotterdam al meer dat genoeg. Net voorbij Alicante hebben we locatie doorgekregen van kennissen van San en Ger. Het is bij La Marina (N 38.15087 W 0.63276). We zijn erg benieuwd waar we terecht gaan komen. Nou dat is dus vlak aan zee. Tot onze verbazing staan er al heel veel campers. Ook campers die hier al langere tijd staan. Langs de zee staan vakantiehuisjes, ze zijn nu leeg natuurlijk. De huisjes staan echt vlak aan de zee. De golven spoelen nog net niet het terras op. De zee is weer lekker woest, altijd gaaf om te zien. Maar gelukkig waait het hier niet zo hard als in Guadalest, ik ben blij dat we daar vertrokken zijn, alhoewel ik het stadje natuurlijk erg graag had willen zien.

Aad waagt zich toch, gehuld in regenpak, Guadalest in. Het ziet er mooi uit, erg jammer dat ik het niet gezien heb.

Het ''prachtige'' Benidorm. Wie wil daar nou niet heen?

Ook hier wordt zout gewonnen.

Het strand bij La Marina, de vakantiehuisjes staan echt met hun terras in de zee.

De zee gaat flink tekeer wat natuurlijk ook weer mooie plaatjes oplevert.

Allemaal huisjes op een rijtje.

De andere kant van de huisjes.

En zo staan we met onze twee campers.

Het is wel droog vandaag, nog wel koud, maar DROOG!

Kijken naar de hoge golven.

Lekker genieten!

Zondag 22 januari 2017 – La Marina

Aad voelt zich toch weer niet zo lekker, ondanks dat hij 10 uur heeft geslapen vannacht. Maar het weer is wel een stuk beter geworden, we hoeven zelfs geen kachel aan te doen als we opstaan. Het is droog en buiten is het 13 graden en wat nog het fijnste is: eindelijk geen harde vrieskoude wind! We lopen met de honden een stuk langs de zee. Het is hier echt heel erg mooi, erg apart dat er in de duinen af en toe een palmboom staat. We blijven vandaag lekker hier staan. San en ik zijn druk bezig om alle dingen die we willen zien, aan de geven in de atlas zodat we een wat beter overzicht krijgen. We zijn er de hele middag mee bezig. Aan het eind van de middag komen er echt veel campers aanrijden. Dit is blijkbaar een bekende plek bij camperaars. Het is dan ook echt een leuk plekkie, zo vlakbij de zee!

Even lekker wandelen door de duinen.

Kijk, daar staan de horde campers, heel veel die hier lange tijd staan.

De duinen bij La Marina.

Mannen praatje.

Uitzicht op La Marina.

Best mooie terrasjes bij de vakantiehuisjes.

Toch gaaf als je zo dicht op de zee woont!

Maandag 23 januari 2017 – La Marina tot Cabo de Palos (24339) – 80 km

We trekken weer iets verder naar het zuiden. Al komen een China store tegen. We hebben gehoord dat dit een erg leuke winkel is met goedkope producten. Dus even stoppen en kijken maar. Hmm… het valt ons tegen, bij onze Actions zijn de prijzen echt een heel stuk lager. Nou ja, hebben we dat ook weer eens gezien. Er is hier ook een plek waar je met je camper kan staan, hutje mutje staan de campers op elkaar. Snap werkelijk niet dat iemand hier zou willen staan. Ja misschien omdat je stroom nodig hebt om je accu weer even goed vol te laden. Maar we kunnen hier wel onze cassettes legen en weer water pakken, dus daar maken we graag gebruik van. We komen nog een Nederlander tegen die ons heel veel mooie plekken vertelt. Dat noteren we natuurlijk weer allemaal op onze atlas. Weer verder, overal zien we de inmiddels bekende flats langs de kust. Het is echt mega volgebouwd allemaal, veel flats en enorm veel winkels. Een heel andere ervaring dan Griekenland. Daar zie je af en toe een dorpje en als je als winkel af en toe de Lidl tegenkomt, ben je al verrast. Dat is hier dus echt totaal anders. We zien ook enorm veel campers. Echt niet te geloven gewoon hoeveel we er tegenkomen. We rijden langs enorme velden vol met sla. Ze zijn overal bezig om te sla van het land te halen, jammer genoeg lukt het me niet om hier een foto van te maken. Ik vind het apart hoor, in januari sla van het land. Maar het is buiten dan ook 16 graden, dan heb je ook niet een echte winter en kun je blijkbaar in januari sla op het land hebben. We rijden langs de binnenzee Mar Menor en ook hier veel bebouwing. Bij Cabo de Palos moet een mooie plek zijn om te staan. We rijden door tot de vuurtoren en jawel daar is een parking. Er staan al heel wat campers. We zetten onze campers er ook bij en kijken even rond of er nog een beter plekje is. Die vinden we al snel, gewoon langs een weggetje bij de vuurtoren met een prachtige baai. Wat een geweldige omgeving, enorme rotskusten en dan de zee die ertegen aan beukt. Het is super genieten hier. We maken een wandeling in de omgeving en maken heel erg veel foto’s. De politie rijdt nog langs, maar blijkbaar is het o.k. dat we hier staan. Lekker genieten dus van ons super mooie plekje.

Zout winning.

Cabo de Palos een prachtige plek.

Echt een hele gave rots kust hier.

Aad bakt proteïne pannenkoeken als lunch.

Zo mooi hier, links staan onze campers.

Even een kijkje nemen bij de vuurtoren.

Maar ook hier de welbekende flats langs de kust.

Uitzicht vanaf de vuurtoren, rechts zie je de campers.

Nog maar een keertje de vuurtoren.

Dinsdag 24 januari 2019 – Cabo de Palos tot Azohia (N 37.56332 W 1.17393) – 65 km

We willen een klein stukje verder naar Escombreres, daar moet een mooie plek zijn met uitzicht op Cartagena. We rijden door een heel mooi landschap, het lijkt wel of hier bauxiet is gewonnen. Maar de gebouwen zijn allemaal vervallen dus dat is verleden tijd. Dan komen we in een soort Botlek gebied terecht. De mooie plek vinden we niet. We weten gelukkig nog een plek, een klein stukje verder bij Azohia. Eerst even door Cartagena en dan komen we weer in mooie natuur terecht. We zien een parkeerplaats en stoppen daar natuurlijk even om foto’s te maken. Al snel zijn we in Azohia, gelegen aan de zee. Er is een stuk land tegen de heuvel aan waar we allemaal campers zien staan. De meeste staan vlak op elkaar, wij vinden een plekje hoger op de heuvel waar we een prachtig uitzicht hebben. Enige jammere is dat we niet bij elkaar kunnen staan. Het schijnt echt een bekende plaats te zijn want er komen alsmaar campers aanrijden. Het is echt prachtig weer vandaag, we kunnen voor de 2^e keer deze vakantie buiten zitten!! In de zon is het 24 graden, als er af en toe een wolk voor de zon schuift, is het wat frisser. Maar meestal schijnt lekker de zon en dus super genieten. Vlakbij is een supermarktje. Er komt een auto al toeterend de parkeerplaats oprijden, dat betekend meestal dat er iets te koop is. Dat is in dit geval lekker cheese cake en appeltaart, San koopt voor ons allemaal een stuk waar we erg van genieten (ja ik weet het, past niet in mijn eetstijl maar het was wel erug lekker). ’s Middags belt San met Suus. Zij ligt nog steeds in het ziekenhuis, heeft gelukkig geen pijn meer door de morfine pomp. Maar Suus heeft het wel weer heel moeilijk omdat het weer onduidelijk is welke behandeling er nog gegeven kan worden. Arme meid! Nog 10 weken tot ze voor de eerste keer oma wordt en wij hopen maar dat ze dat nog mag meemaken.