zwerfleeuwen: REIS ZUID ITALIE & SICILIE – WEEK 7

Zaterdag 6 oktober 2018 – Camigliatello Silano tot Marina di Sibari (N 39.735028 E 16.507363) – 90 km

Ik moet toch echt nog iets vertellen over gisterenavond. We waren even het stadje ingelopen, erg gezellig met veel winkeltjes en restaurants. Natuurlijk ook de nodige pizzeria’s, jippie dat wordt pizza eten vanavond! Aad ging om zes uur naar de pizzeria, hij wilde een grande pizza. Nou dat was goed, hij zou om acht uur klaar zijn. Acht uur? Echt acht uur? Ja echt acht uur. O.k. dus we moeten nog twee uur wachten. Maar als Aad dan om acht uur de pizza gaat halen, is het echt een mega grote pizza. De doos kan niet door de deur, de doos is breder dan onze tafel. De pizza zelf is 60 cm in doorsnee. En hij smaakt? Super lekker! Hij is ook lekker dun, dus de hele pizza wordt door ons opgegeten. We moesten er even op wachten, maar het was het zeker waard!

Dan nog even vermelden dat we hier op 1300 meter hoogte zitten en dan is het natuurlijk niet warm, zeker niet ’s avonds. Balou zit helemaal te bibberen. We doen de fleece deken over haar heen en dan is ze weer helemaal blij. Die Balou, kan slecht tegen warmte en slecht tegen kou. Komt dat omdat ze bijna 11 jaar is?

Nou genoeg verteld over gisteren. Nu over vandaag, de dag dat onze schoondochter Laressa jarig is. Als we wakker worden, is het droog. Omdat het vannacht ook niet heeft geregend, besluiten we om via het nationale park Sila terug naar de kust te rijden. Dat is een erg goed besluit, wat een prachtige natuur! Het is maar 60 km rijden maar we doen er vrij lang over omdat we heel vaak stoppen. Als we weer vlakbij de kust zijn, komen we bij de stad Rossano die prachtig bovenop een rots ligt. Wat een mooi gezicht! Oh maar wat is dat? Er ligt ook heel wat afval wat naar beneden is gegooid. Oh oh, wat is dat toch met die Italianen? Ze maken toch overal een troep van. Dat hebben we ook gezien in Marokko en Griekenland maar hier in Zuid Italië is het ook echt dramatisch. Wat een troep, wat zonde van deze mooie plek weer. We stoppen hier op de camperplaats, een prima plek maar als we wat hebben gegeten besluiten we toch om verder te rijden. Net voor het stadje Marina di Sibari is een erg mooi plekje direct aan zee. Lekker afgelegen maar wel volop mensen. Veel vissers maar ook veel mensen die hier even een kijkje komen nemen. Ook worden er veel vissersbootjes in en uit het water gehaald. Genoeg te zien hier. Jammer genoeg ligt ook hier op het strand enorm veel troep, terwijl er toch ook afval containers (wat ook al heel bijzonder is). Aad gaat lekker vissen en ik ben weer lekker aan het fröbelen in mijn journal.

We rijden weer terug naar de kust via het national park Sila.

Het is echt een heel mooi natuurpark en weer even heel wat anders dan de kust.

We komen zelfs een boom in herfstkleur tegen.

Het nationale park Sila.

We rijden door heel veel bos, echt leuk even deze verandering van alsmaar kust.

En dan vlakbij de kust deze stad Rossano hoog op de rotsen, prachtig plaatje toch?

Wat zonde dan toch dat ze zoveel afval hier neergooien.

De camperplaats in Rossano.

Net voor het plaatsje Marina di Sibari vinden we weer een prachtige vrije plek aan zee.

Er worden hier veel vissersbootjes in en uit het water gehaald.

Aan het eind van de dag deze prachtige luchten.

Zondag 7 oktober 2018 – Marina di Sibari tot Marina di Pisticci – (CC 5193 N 40.301201 E 16.782301) – 80 km

We hebben een lekker rustig nachtje gehad bij de vissers. Als we wakker worden, zitten er al heel wat vissers aan de kant te vissen. Maar ook staan er veel busjes met trailers erachter die hun bootje in het water hebben gelaten. We vinden het een leuk plekje maar we gaan toch weer verder. We rijden nu zachtjes aan naar de hak van de laars van Italië. Het schiet erg snel op vandaag want het grootste gedeelte van de SS106 is vierbaans. We zien nu wel af en toe een camper op de andere rijbaan. Daarmee merken we dat we in een toeristischer gebied komen. Net voor Metaponto waar oude Griekse ruïnes staan, gaan we richting de kust. Ook hier hebben we weer een vrije plek gevonden via de app Park4night. Tot onze verbazing staan hier wel zo’n 10 campers. Nu zou je denken, ja hallo het is zondag dus staan er veel Italiaanse campers. Maar nee, het zijn allemaal Duitsers. Na alle weken bijna altijd alleen te hebben gestaan, is dit wel even wennen voor ons. Niet dat we bovenop elkaar staan of zo. Nee er is ruimte genoeg om lekker vrij te staan. Al met al is het ook hier een prima plek. De campers staan langs een brede stoep en daarachter is het enorme zandstrand. Op het strand zijn cafés maar die zijn nu allemaal gesloten. Het is heerlijk weer en we kunnen ook vandaag weer lekker buiten zitten. Ik ga eens wat telefoontjes met het thuisfront houden, daar wordt ik altijd blij van. Aan het eind van de dag komen er donkere wolken aan en krijgen we een dubbele regenboog te zien.

Het lijkt of het gaat onweren, maar het blijft bij een paar bliksems. Regen krijgen we sowieso niet.

Onderweg.

Ons plekje in Marina di Pisticci.

Aan het eind van de dag komen er donkere wolken en krijgen we twee regenbogen.

Maandag 8 oktober 2018 – Marina di Pisticci via Matera tot Laterza (N 40.622424 E 16.802818) – 80 km

We trekken weer het binnenland in, 60 km naar Matera. Eerst maar even wat informatie over Matera:

Matera is al ruim 11.000 jaar oud en bestaat uit drie stadsdelen, de Sassi Barisano, Sassi Caveoso en een modern stadsdeel uit 1950. In de twee Sassi delen woonden tot de jaren 50 30.000 tot 40.000 mensen. Dat betekent iedere woning door maar liefst 9 personen bewoond werd. Door de slechte sanitaire omstandigheden (de mensen leefden vaak samen met dieren in dezelfde ruimte) was het sterftecijfer hoog. Door deze gevaarlijke leefomstandigheden werd in de jaren 50 besloten dat iedereen de Sassi moest verlaten. Als gevolg hiervan ontstond er een enorme leegstand en werd het een soort spookstad. Sindsdien is er veel veranderd, alhoewel veel grotwoningen in Matera vandaag de dag nog onbewoond zijn, wachtend op iemand die de uitdaging aangaat om een woning te renoveren. Als je je intrek wil nemen in een van de grotwoningen, wordt als tegenprestatie gesteld dat je de woning renoveert. Zo wordt de stad beetje bij beetje opgeknapt. Als je er eenmaal woont en de kosten van de verbouwing achter de rug hebt, zijn de woonlasten er vrij laag, met zo’n 200 tot 350 euro per maand. Daarnaast is het tegenwoordig ook hip om in de sassi te wonen, zo getuigen de bewoners die we ontmoeten. Ook het toerisme heeft veel veranderd in Matera. Veel grotwoningen doen nu dienst als unieke bed & breakfasts, souvenirwinkels of extravagante vijfsterrenhotels. In tegenstelling tot deze jonge mensen zouden de ouderen niet meer in de grotwoningen willen vertoeven. Onze gids vertelt over zijn grootvader, die in de grotten is geboren en veel nare herinneringen heeft overgehouden aan die tijd. ‘Al gaven ze hem twee miljoen, dan zou hij nog niet terugkeren.’

De twee Sassi delen zijn sinds 1993 Unesco werelderfgoed. Het heeft al heel vaak gediend als filmdecor o.a. voor The Passion of the Christ. In 2019 zal Matera culturele hoofdstad zijn.

Als je Matera binnen rijdt, zie je al direct borden die wijzen naar de plek waar je je camper kunt parkeren (N 40.666599 E 16.596701). Dit is een grote hoog overdekte parkeerplaats met camera toezicht waar je voor € 0,50 per uur kunt staan. Voor de parkeerplaats staat een shuttle bus die je naar de Sassi brengt (€ 1,50 per persoon). Goed geregeld weer hier! De Sassi is echt overweldigd. Echt zo indrukwekkend. We hebben nog nooit zoiets gezien. We lopen door de Sassi Caveoso. Veel is hier al prachtig gerestaureerd. Veel huizen zijn bewoond, of zijn inderdaad hotels of B&B’s. Overal een wir war van straatjes en trappen. Er wordt ook gerestaureerd. In de enige doorgaande straat staat een vrachtwagen met spullen. Met een hoge kraan wordt het materiaal vanaf de vrachtwagen naar de bouwplaats gebracht. Niet zo simpel om hier iets te bouwen. We slenteren heel wat af. Het is zo’n apart gezicht deze stad, we kunnen er geen genoeg van krijgen. Maar ook het uitzicht op de kloof die naast de stad ligt, is erg mooi. Met de shuttlebus gaan we weer terug naar de camper. Dan rijden we naar een parkeerplaats die tegenover de Sassi Barisano ligt. Deze Sassi zijn grotendeels nog onbewoond. Vanaf de parkeerplaats kun je via de kloof naar deze grotwoningen lopen. Wij hebben al genoeg gelopen vinden we en houden het bij het uitzicht op deze Sassi. Eigenlijk wilden we op deze parkeerplaats overnachten maar er staan borden dat dat niet mag. Nu zijn we wel in Italië en hoef je je van deze borden niet al te veel aan te trekken. Maar toch besluiten we het er niet op de wagen. We rijden 20 km verder naar de stad Laterza. Hier moet, volgens de app Park4Night een overnachtingsplek zijn. We worden weer eens door het hele stadje geleid, natuurlijk met de nodige smalle straatjes. Dan blijkt de plek zelf ook niet veel bijzonders te zijn. Ach we doen het er maar mee.

Nog maar een foto van ons plekje in Marina di Pisticci, waar we ineens met meerdere campers staan.

In Matera sta je hier prima op een bewaakte overdekte parkeerplaats voor 0,50 per uur. Een shuttle bus brengt ons naar de Sassi.

Links de Sassi Caveoso en daarnaast een flinke kloof.

Deze Sassi wachten nog op iemand die ze gaat opknappen.

Overal het mooie uitzicht op de kloof.

Maar het uitzicht op de Sassi is toch echt wel het meest indrukwekkende! Wat een bijzondere stad is dit!

Links en rechts zie je de doorgaande straten, de rest is met steegjes en trappen te bereiken. Lekker sjouwen met je boodschappen dus!

Flinke kerk bovenop de rotsen.

Echt waar, het is echt een belevenis om hier te zijn. Best een van de hoogtepunten van deze reis.

Vanaf een parkeerplaats hebben we uitzicht op de Sassi Barisano, aan deze Sassi is nog niets gedaan.

Ook de Sassi Barisano is een enorm grote wijk.

Omdat het op de parkeerplaats met uitzicht op de Sassi Barisano verboden is om met de camper te overnachten, rijden we 20 km verder naar Laterza. Hier vinden we een plek via de app Park4Night, niet bijzonder maar het moet maar. Op deze foto lijkt het nog wel aardig.

Maar we staan vlak voor twee flinke villa's en er loopt een doorgaande weg langs. Niet ideaal dus.

Dinsdag 9 oktober 2018 – Laterza tot Punta Prosciutto (N 40.294286 E 17.764163) – 125 km

Weer op weg, we zijn nu echt bijna bij de grote stad Taranto. Daar in de buurt zijn natuurlijk veel supermarkten waar we onze voorraad weer even flink aanvullen. We rijden met een boog om Taranto heen om en rijden dan weer naar de kust. Op de app Park4Night staan heel veel vrije plekken hier aan de kust. Maar bij de eerste die ik had uitgezocht, kunnen we niet echt komen. Dan maar naar de volgende. De kust is hier met zandstrand en duinen. Duinen hebben we nog niet gezien in Italië. Maar dat is niet het enige wat anders is aan deze kust. Er zijn hier ook super sjieke badplaatsen met enorme vakantie villa’s. Die zijn nu natuurlijk allemaal afgesloten. Bij het volgende plekje wat ik heb uitgezocht staat een bord dat je hier niet met je camper mag staan. Ja dat is natuurlijk de keerzijde van een kust waar de rijke mensen een vakantiehuis hebben. Dan mag je er vaak niet meer staan met een camper. Misschien dat het wel gedoogd wordt in deze periode, maar ja we willen dat niet gokken. Zo rijden we langs heel wat plekjes waar we niet mogen staan. Maar als we dan na heel veel plekjes bij Punta Prosciotto terecht komen, maakt dat alles weer goed. Een super mooie plek hier, zo aan de zee. Hier willen we lekker een dag blijven staan. Als we niet weggestuurd worden dan. De politie rijdt langs en zegt niets, mooi! Maar aan het eind van de dag wordt Aad aangesproken door een buurtbewoner die zegt dat we hier niet mogen staan. Voor 1 nacht is het o.k. maar morgen moeten we weer weg. Jammer! Maar Aad vangt wel een heel apart visje hier (hij gooit hem weer terug hoor!).

We rijden langs Taranto een stad met 200.000 inwoners.

Het mooie plekje bij Punto Proscuitto.

Punta Prosciutto.

Aad vangt een heel apart visje.

Woensdag 10 oktober 2018 – Punta Prosciutto tot Porto Badisco (N 40.081352 E 18.482254) – 110 km

Heb ik het al gehad over de slechte wegen in Italië? Die wegen, dat kun je je gewoon niet voorstellen hoe slecht ze hier zijn. In Marokko waren ook af en toe wel slechte wegen, maar het lijkt wel of in Zuid Italië en Sicilië er alleen maar slechte wegen zijn. Je rijdt van de ene kuil naar de andere en we hobbelen zo door alle dorpjes heen. Van alle landen die we hebben gehad is het hier wel het ergste. Of nee, toch niet. In Albanië was het nog erger. Maar Zuid Italië volgt Albanië op de voet.

We rijden nog verder langs de kust naar het zuiden op zoek naar een mooie vrije plek waar we eventjes kunnen blijven staan. Net als gisteren zien we wel wat plekjes maar die zijn dan toch niet wat wij willen en dus rijden we weer verder. Dan komen we in Gallipoli een stad die we eigenlijk morgen of overmorgen wilden gaan bekijken. We hebben vandaag echt totaal geen zin om een stad te gaan bekijken, dus Gallipoli moet maar wachten op een andere keer. Uiteindelijk besluiten om naar de oostkust van dit stukje Italië te rijden. Het kustgebied onder Otranto moet heel mooi zijn met een rotsen kust en een aqua gekleurde zee en dat wordt ons doel. Het is even 75 km rijden maar die gaan over (ja echt waar!) erg goede vierbaanswegen. Zo zijn we snel op onze plaats van bestemming, Porto Badisco.

Onderweg zien we enorm veel dode olijfbomen. De olijfbomen in deze regio worden al een aantal jaren geplaagd door een bacterie, er zijn zo 10 miljoen bomen die definitief verloren zijn gegaan en daarmee 10% van de landelijke productie van olijfolie.

Maar goed, wij komen aan in Porto Badisco waar een prachtige baai is met zandstrand. Witte rotsen en een mooie kleur zee. Echt een geweldig plekje! In de zomer kun je hier natuurlijk echt niet staan met je camper, maar nu is het wel te doen. Alhoewel ook vandaag nog mensen aan het zwemmen zijn en er mensen op het strand liggen. Hier houden we het wel even uit.

We horen dat het in Nederland alweer prachtig weer is, temperaturen van rond de 25 graden. Niet te geloven toch. Na zo’n lange en prachtige zomer, nog zulk heerlijk nazomer weer! Over 4,5 week zullen wij ook weer terug zijn maar dan zal het warme weer echt wel over zijn.

Allemaal dode olijfbomen hier. Ze gaan dood door een bacterie waar deze regio al een aantal jaren door geplaagd wordt en die zo'n 10 miljoen bomen heeft getroffen, 10% van de landelijke productie van olijfolie.

Echt een triest gezicht.

Ons plekje bij Porto Badisco. een prachtige baai aan de oostkust van dit stukje van Italië.

Porto Badisco.

En nog maar een foto van Porto Badisco.

Donderdag 11 oktober 2018 – Porto Badisco

We blijven lekker een dagje genieten op dit mooie plekje. Het is lekker weer met 24 graden. Gelukkig zijn de nachten koeler en liggen we niet meer de hele nacht te zweten. Dat slaapt een stuk prettiger zo. Het is hier echt een populair plekje want de hele dag door komen hier mensen aan om te zwemmen, op het strand te liggen of om verderop op de rotsen te liggen. Het valt ons op dat het heel vaak buitenlanders zijn die wel in Italiaanse auto’s rijden. Vooral veel Fransen. Het is natuurlijk ook wel ideaal dat hier een strand is waar nog ligbedden, kano’s en waterfietsen verhuurd worden. Want ja als je naar dit stuk Italië bent gevlogen, heb je geen stoel bij je. Heel veel strandtenten zijn allang gesloten. Hier dus niet en ik denk dat dat verklaard waarom het hier nog zo druk is overdag. In de loop van de dag komen er ook drie campers maar die gaan na een tijdje ook weer weg. Als het 7 uur is, staan we weer alleen. Af en toe komt er een auto naar beneden rijden om even een kijkje te nemen.

Het stuk kust hier.

Ook vandaag is het weer lekker zonnig en de hele dag komen er mensen zwemmen, zonnen of even met de kano varen.

Vrijdag 12 oktober 2018 – Porto Badisco via Otranto naar Torre Specchia (N 40.3386 E 18.3652) – 40 km

We hebben nog even getwijfeld of we hier nog een dag zullen blijven staan, maar we besluiten toch om weer verder te gaan. We rijden eerst naar Otranto, waar de oude stad nog ommuurd is. De camper kunnen we prima parkeren op een grote gratis parkeerplaats. Dan is het nog 500 meter lopen en staan we voor de stadsmuren. Otranto is niet heel erg toeristisch, niet groot ook. Echt leuk voor een bezoekje van een uurtje. Precies waar we zin in hebben. Ze hebben erg leuke aparte dingen in de vele winkeltjes die hier zijn. Verder is er natuurlijk ook hier een prachtige kerk, smalle straatjes en een enorme haven. We genieten er weer van. Dan trekken we weer verder langs de kust. Oh wat is de kust aan deze kant toch prachtig. Aan de westkant is het voornamelijk zandstranden, aan deze oostkant zijn het witte rotsen met daarvoor die prachtige gekleurde zee. We stoppen eerst bij een plekje maar dat is niets meer dan een kale parkeerplaats waar we niet lekker buiten kunnen zitten. Nee, dat wordt hem niet. We rijden weer verder en stoppen iets verder bij een echt waanzinnig mooi stukje kust, Grotta della Poesia. Overal zijn grotten in de rotsenkust. Maar er is hier ook een grote ronde grot met ook weer met die prachtige kleur water. Heel wat mensen die hier een kijkje komen nemen of aan het zonnen en zwemmen zijn. Iets verder zien we een plekje direct aan zee waar we zouden kunnen staan. Er staat al een andere camper. Maar er staat een best frisse wind vanuit zee. Daarom besluiten we een kleine 2 km verder te gaan staan. Daar staan we net wat beschutter achter wat duinen. Zo kunnen we weer heerlijk buiten zitten en genieten van het heerlijke weer. Ook hier komen erg veel mensen langs. Sommige gaan kite surfen, sommige gaan een stuk langs het strand lopen, sommige komen om te zonnen. Maar er zijn ook verschillende mannen met een duikpak en een harpoen. Die gaan inktvissen vangen en dat lukt ze ook heel erg goed want ze komen met een flink aantal weer terug.

Dit is dan alweer het einde van onze 7^e week. We hebben nog 4 weken te gaan. Nog tijd genoeg om Puglia te gaan bekijken voordat we aan onze terugreis gaan beginnen.