zwerfleeuwen: REIS SPANJE/PORTUGAL - WEEK 4

Woensdag 1 februari 2017 – Villaricos tot Vera – 20 km.

Wat zijn we blij als om kwart over negen de sleepwagen aan komt rijden. Om de camper op de wagen te krijgen is nog een hele taak. Eerst raakt bijna de achterkant de grond, dan blijken de achterwielen breder te zijn dan de voorwielen en moet het weer opnieuw. Maar uiteindelijk staat de camper er dan toch op en gaan we naar de garage in Vera. Om de camper weer van de sleepwagen af te rijden, blijkt nog moeilijker. De tweede poging lukt gelukkig, helaas wel met een kleine schade aan de voorbumper. Maar goed, we staan bij de garage en daar zijn we al heel erg blij mee. Al snel gaan ze aan de camper beginnen. De dame van de receptie met de mooie naam Pepa, spreekt gelukkig Engels en ze is erg behulpzaam. Wij gaan met onze camper even Vera in want daar weten we een wasserette. Je zult wel denken, alweer wassen? Maar ik heb mijn dikke truien de vorige keer niet gewassen en dat wil ik nu toch wel doen. De wasserette vinden we heel snel. Dan gaan we verder naar een benzinepomp om onze LPG tanken weer te vullen. We stoppen nog even bij een China store waar Aad wat zekeringen koopt. Weer terug bij de garage gaan we even eten. Het is trouwens echt weer prachtig weer, strak blauwe lucht en goede temperatuur. Dus besluiten we om ’s middags nog even naar het strand te rijden. Ger blijft bij zijn camper, San gaat mee. We vinden er heel goede plek aan het strand maar hier staat wel weer een harde wind. Maar achter wat struiken vinden we een plekje uit de wind. Als we weer terug rijden naar de garage zien we ook nu weer veel mensen op het veld sla aan het snijden. De vrachtwagen staat erbij, dus hup de verse gesneden sla naar de winkels. Vlakbij de garage staat een enorm beeld van Jesus en San klautert de berg om. Ze ziet ook krotten huizen staan. Dat hadden we niet verwacht in Spanje. Wij kunnen onze camper naast die van San en Ger zetten en hebben nu ook stroom. Ideaal om onze accu’s weer goed vol te laden. Het is inmiddels duidelijk wat er kapot is aan de camper, een drukgroep en de koppelingsplaten. Ze hopen dat de onderdelen morgen geleverd worden en dan gaan ze gelijk weer aan de camper werken. Wellicht is morgen aan het eind van de dag de camper weer klaar. Maar dan toch zeker vrijdag. Natuurlijk eerst zien en dan geloven. We hopen het natuurlijk wel heel erg.

Eindelijk is daar dan de sleepwagen.

Na een aantal pogingen staat hij er op.

Daar gaat hij, weg van het strand van Villaricos.

En bij de garage in Vera moet hij er weer af.

Sla snijden.

Het strand bij Puenta Rey.

Staat wel een erg harde wind hier.

Maar wij vinden toch een plekje uit de wind en in de zon en dan is het genieten.

Uitzicht op de garage, die is bij de rode letters, links daarvan staat de camper van San en Ger.

Krottenhuisjes.

Donderdag 2 februari 2017 – Vera tot Puerto del Rey (N 37.234602 W 1.794219) – 10 km

San en Ger hebben niet lekker geslapen bij de garage, ze hadden veel last van de langs rijdende auto’s. Aad en ik hebben daar geen last van gehad, wij zijn wel wat geluiden gewend als stadsmensen. De onderdelen voor de camper zijn inmiddels al gearriveerd en de monteur gaat weer aan het werk. Wij gaan lopend naar de wasserette. We was zetten we in de buggy van Balou, dat scheelt weer sjouwen. om niet de was vervoeren. Onderweg lopen we langs een prachtige nieuwe kerk. Toevallig komt er net een man aanlopen die vraagt of we binnen willen kijken. Dat willen we natuurlijk. Binnen wacht een verrassing want er staan twee prachtige processie draagbaren. De ene met allemaal houtsnijwerk en de andere is met veel zilverwerk. Echt mooi maar wat een enorme dingen. Je zult er maar mee moeten rond lopen! De wasserette is weer snel gevonden en na 1,5 uur is alles weer gewassen en gedroogd. Echt wel ideaal hoor een wasserette. We lopen nog even naar een grote supermarkt, een Mercadano. Ook een hele goedkope supermarkt. Ik koop ook nog een landkaart waar heel Spanje en Portugal op staan, daar kan ik mooi alle vrije plaatsen op aangeven. Als we weer bij de camper terugkomen, is het al 1 uur. Verrassend genoeg is de camper bijna klaar. Tot onze grote blijdschap is de camper helemaal klaar voor de Spaanse lunchpauze die om 2 uur begint. We kunnen weer weg! Eerst even ook bij San en Ger de LPG tanks vol tanken. Bij de benzinepomp is ook water te krijgen, maar het is geen drinkwater. Ook bij een andere pomp is wel water maar weer geen drinkwater. Dan gaan we naar de haven van Garrucha waar campers gedoogd worden. We vinden het geen leuke plek om te blijven staan. Wel is er bij de haven een kraan en dus kunnen we onze beide watertanks weer vullen. We rijden naar het strand bij Puerto del Rey waar we gisteren ook waren. Hier kunnen we lekker vrij staan. Bram (de poes van San en Ger) is ook blij dat hij weer naar buiten kan. We kunnen nog lekker buiten zitten tot zes uur, het is 20 graden. Maar als de zon verdwijnt, daalt de temperatuur snel en gaan we naar binnen.

In een klein kerkje in Vera staan allemaal spullen voor een processie.

Detail van zilver van een enorm groot ding wat ze in een processie mee sjouwen.

Links en rechts de gevaartes die mee gaan in een processie.

Op naar de wasserette, de was zit in de buggy van Balou.

Echt een uitje hoor, in de wasserette (maar wel heel fijn, hoeft lekker niet met de hand!).

Met de lange slang kunnen we prima water pakken in de haven van Garrucha.

Natuurlijk allerlei vis gerei in deze haven. Altijd leuk om te zien toch?

En jawel, hij rijdt weer! Jippieeeeeeeeeeeeeeeee!!!

O.k. eerst nog even betalen, dat is even minder. Een kostenpost van 1100 euro.

Snel naar het strand van Puerto del Rey, wat zijn we blij dat we weer mobiel zijn!

Best een prima plekje zo in Puerto del Rey. De kat van San en Ger ook blij, hij mag eindelijk weer naar buiten.

Kan hij weer lekker wandelen met zijn vrouwtje.

En wij proosten op de goede afloop van het pech verhaal.

Vrijdag 3 februari 2017 – Puerto del Rey tot Agua Amarga – 40 km

We rijden eerst naar het plaatsje Mojacar. Het stadje ligt bovenop een heuvel met allemaal witte huizen. Het ziet er anders uit dan we verwacht hadden, rechte witte huizen. Heel in de verte dachten we even dat het een vakantie complex was. Er is een prima parkeerplaats bij waar we de campers gemakkelijk kunnen parkeren. Dan lopen we het stadje in en zien gelijk waarom je hier een kijkje moet nemen. Smalle straatjes met hoge witte huizen kronkelen de heuvel op en af. Af en toe een klein pleintje. Het ziet er allemaal erg leuk uit. We dwalen lekker kris kras door het stadje. Lopen natuurlijk veel winkeltjes in en genieten volop van al het moois hier. Als we weer bij de camper zijn, eten we wat en dan rijden we langs de kust verder naar het zuiden. Het eerste stuk gaat door Mojacar playa, een strook met heel veel appartementen, hotels, restaurants en winkels. Echt een vakantie stadje, maar dan heel sfeervol. Geen hoge lelijke flats hier. Als het de bebouwing achter ons laten, komen we weer in een prachtig stuk natuur. Net voorbij Carboneras is een dorpje Agua Amarga. Hier was een gedoogplaats voor campers, maar we hebben gehoord dat deze er niet meer is. Wij stoppen dan ook net voor het plaatsje, nog bovenop de heuvel. Daar kunnen we prima staan. De omgeving is ook erg leuk om te ontdekken. Van 1841 tot 1942 werden hier mineralen vanuit het binnenland vervoerd naar een schip of trein. We zien nog aardig wat restanten van gebouwen staan. Maar het uitzicht is ook waanzinnig mooi. Natuurlijk kijken we uit over Agua Amarga maar daarachter zijn prachtige witte kliffen. Wat een mooie kust hier! Het verbaasd ons ook hoeveel bloemen er al in bloei staan. Dan is het ook nog eens echt heerlijk weer, 23 graden zagen we onderweg. T-shirt aan en warme laarzen uit. Heerlijk hoor! Rond zes uur begint het flink te waaien, dat wordt geen tv kijken vanavond. Ach we hebben nog dvd’s genoeg.


Mojacar

Mojacar


Mojacar.

Mojacar.

Mojacar.

Mojacar, prachtig uitzicht.

Even wachten tot de dames zijn uitgekeken in de winkeltjes.

Vanaf ons overnachtingsplekje, uitzicht over Agua Amarga.

Deze zie je hier heel veel.

De oude, vervallen gebouwen vlakbij ons overnachtingsplekje in Agua Amarga.

Ons plekje boven Agua Amarga, prima voor 1 nachtje.

Zaterdag 4 februari 2017 – Agua Amarga tot Cabo de Gata (N 36.73843 W 2.20762) – 70 km

Het was super stil vannacht en dus hebben we heerlijk geslapen. Al snel zijn we op weg naar het stadje Nijar. Deze stad is bekend door aardewerk en geweven kleden. Onderweg stoppen we nog even bij een sani station, de cassettes worden weer geleegd en wat water bijgevuld. Nijar ligt 8 km verder. Het stadje zelf is niet heel bijzonder maar er zijn wel een aantal winkeltjes waar de kleden en aardewerk worden verkocht. Ik wil een aantal Spaanse schalen kopen en we bekijken ze allemaal. Maar ik vind ze net niet mooi genoeg om iets te kopen. De kleden zijn super mooi, lekker dik en super goedkoop. Maar ja, daar zoek ik niet naar. San en ik vermaken ons wel in de winkeltjes. Rond 1 uur gaan we weer verder. Ook hier zien we overal amandel bomen in bloei staan, prachtig! Dan komen we bij het natuurgebied Sierra del Cabo de Gata. We rijden door tot La Fabriquila, het laatste stuk rijden we langs de zee. De golven zijn mega hoog, wat een geweldig gezicht is dit! Af en toe zien we een camper staan. Wij rijden door tot het gehucht La Fabriquila, daar staan heel campers op een grote parkeerplaats. Wij zetten onze campers er ook bij en lopen naar een klein restaurantje. Hier nemen we wat te drinken en gaan ons wagen aan tapas. Wat we bestellen weten we niet, maar ze smaken allemaal erg lekker. Als onze buiken vol genoeg zijn, lopen we stuk langs het strand. Balou vindt het maar niets, dat harde geluid van de hoge golven. Ze mist dan toch een zintuig om zich te oriënteren. We lopen tot helemaal achteraan en zien daar ook twee campers staan. Er staat hier wat minder wind en je staat hier nog eens veel mooier. Dus rijden Ger en Aad onze campers ook naar achteren. We gaan lekker buiten zitten en genieten van de hoge golven. Wat een kracht heeft dat water dan. Aad probeert nog te vissen, maar veel meer dan natte schoenen houdt hij er niet aan over. Maar wat is het hier mooi. Om stil van te worden.

Onderweg naar Nijar.

Sani stop 8 km voor Nijar.

Onderweg naar Nijar.

Ik blijf het zo mooi vinden, de bloesem van de amandelboom.

Nijar.

Wij zijn niet bang hoor (achter een muurtje dan).

Nijar.

Mooie tegels in een portiek. Dat zie je hier heel erg veel. Grote deur, daarachter een prachtige portiek en dan pas de voordeur zelf.

Nijar.

Nijar is bekend om zijn aardewerk en vrolijk gekleurde kleden. De kleden zijn prachtig en zeer goedkoop.

Onderweg naar Cabo de Gata.

Tapas eten in een typisch Spaans restaurantje. Ziet er misschien niet geweldig uit, maar wij vinden het prachtig. En de tapas smaakte heerlijk.

De rotsen bij Cabo de Gata met de ruige zee.

Rechts zie je onze campers staan.

Aad probeert te vissen maar het enige wat hij eraan overhoudt, zijn natte voeten.

In de avondzon, wij zijn de twee linkse campers.

Jut en Jool. Oh nee, Aad en Hennie.

Zondag 5 februari 2017 – Cabo de Gata.

De zee maakt flink kabaal met die hoge golven en onze camper stond vannacht ook best te schudden, maar toch hebben we prima geslapen. Ook vandaag weer volop zon maar hardere wind dan gisteren. Daardoor zijn de golven nu nog hoger, wat een gezicht is dit. Zo indrukwekkend! We zijn niet heel vroeg opgestaan maar we hebben dan ook alle tijd vandaag want we blijven hier staan. Wel rijden we nog even naar de vuurtoren waar vulkanische rotsen zijn. Best een spannend ritje met de harde wind. Als we uitstappen hebben we moeite om te blijven staan. Maar het uitzicht is geweldig! Wat een prachtige rotsen. Die hoge golven die ertegenaan beuken maken het helemaal indrukwekkend. We genieten volop. Als we weer terug rijden, zien we het plekje waar we met de campers staan. Daarachter de twee kleine dorpjes. We rijden nog even naar de kerk. San en Aad wagen zich op het strand waar ze beide een zee-egel vinden. Er is haast niet te lopen. De rest van de dag doen we niet zoveel meer behalve van de zon genieten. Met de harde wind voelt het kouder dan de 21 graden die het vandaag is. Zodra de wind even wat minder is, voelen we de zon goed branden. Ik ga nog even verder met mijn haakproject en zo waar, ik krijg het ook nog eens af! Wat een werk was dit, erg moeilijke beschrijving maar het is dan toch gelukt! ’s Avonds krijgen we nog een prachtige zonsondergang en komen er flink veel vissers.

Onderweg naar de vuurtoren van Cabo de Gata.

Ook weer door prachtige natuur.

De vulkanische rotsen bij de vuurtoren van Cabo de Gata.

Een enorm indrukwekkend gezicht met de hoge golven die er tegenaan slaan.

Echt een prachtig stukje natuur hier.

En weer terug, helemaal links de plek waar we staan.

Een prachtige zonsondergang!

Mijn haakproject is eindelijk af!

Maandag 6 februari 2017 – Cabo de Gata tot Canjayar (N 37.01391 W 2.74520) – 125 km

Het is wel even een ander gezicht als we wakker worden want de zee is vrij rustig. Het is prachtig plekje hier om te staan maar wij trekken toch weer verder. Ons plan is om Almeria te gaan bekijken. Maar als we eenmaal op de camperplaats zijn gearriveerd, zijn we niet onder de indruk van de stad. Toch maar weer verder. Natuurlijk stoppen we even bij een Lidl want de voorraden moeten nodig worden bijgevuld. Toch weer een prettig gevoel als de koelkast weer helemaal vol zit. We rijden nu een stuk het binnenland in naar Barlos de Sa. Alhamilla. Dit plaatsje ligt in de Sierra de Alhamilla en dat is de enige woestijn in Europa. Dit landschap was vaak decor voor diverse Westerns. Het is een kaal gebied met prachtige rotsen. Prachtig! We klimmen langzaam omhoog tot we bij het dorpje komen. Daar kunnen we niet verder en moeten we dezelfde weg weer terug, wat natuurlijk geen straf is. Iets verder ligt bij Tabernas het complex Mini Hollywood. Dit diende vaak als decor voor Westerns. Het is alleen in het weekend open maar wij kunnen toch wel een kleine indruk krijgen als we er omheen lopen. We eten even op de parkeerplaats en dan gaan we weer verder. Nu naar de Sierra Nevada. We blijven aan de zuidkant van deze bergen waar de sneeuw nog op de toppen ligt. In Canjayar is een camperplaats waar we blijven overnachten. Hier is ook een sani station. Erg prettig want onze campers zitten helemaal onder het zout van ons plekje aan Cago de Gata. Dus is het spoelen en poetsen en weer spoelen en weer poetsen. Het valt niet mee om het zout eraf te krijgen. We staan hier bij de brandweer en als we iemand met een hoge ladder zien, vragen we of we deze mogen gebruiken om het zout van onze zonnepanelen te halen. De man is erg behulpzaam en zet de ladder aan alle kanten van de campers neer zodat we erbij kunnen. Aad gaat nog wat sinaasappels rapen en dan komt er een kudde geiten langs. Het is trouwens een prima camperplaats hier. Al was het alleen al om het gratis sani station. Want mogelijkheden om water te tappen, zie je niet erg veel.

Weer weg van ons mooie plekje van Cabo de Gata.

Overal deze cactussen die in bloei hebben gestaan.

Onderweg naar Tabernas, prachtig ruig en woest gebied hier. Dit was decor voor vele Westerns.

Kijk daar rijden San en Ger!

En alweer San en Ger.

Echt zo'n mooi gebied hier. De enige woestijn van Europa.

Kijk nou toch hoe gaaf!

Mini Hollywood bij Tabernas, film decor voor Westerns.

Even lunchen bij Mini Hollywood, we konden het niet bezoeken omdat het alleen in het weekend open was.

Op de camperplaats van Canjayar, hier een sani station dus proberen we al het zout van de zee eraf te poetsen.

Deze kwamen even voorbij wandelen.

Na al het poetsen nog even lekker buiten zitten op de camperplaats in Canjayar.

Dinsdag 7 februari 2017 – Canjayar tot Embalse de Beznar (N 36.915802 W 3.537705) 150 km

Als we zijn opgestaan, lopen we eerst even naar Canjayar. Ook nu weer een typisch Spaans dorpje zonder toeristische invloed. We worden vriendelijk gedag gezegd door de bewoners. Overal zijn hier tegelplateaus in de muren gemetseld met afbeeldingen hoe het hier vroeger was. Ook is er een oude overdekte wasplaats. Best leuk om even gezien te hebben, maar dan is het tijd om aan onze trip langs de zuidkant van de Sierra Nevada te beginnen. Het zonnetje schijnt, de temperatuur is goed en we hebben er zin in! Het is dan ook geweldig mooi allemaal, we zien heel afwisselde natuur. Natuurlijk overal de hoge bergtoppen met sneeuw erop. Maar ook cactussen, amandelbomen in bloei, sinaasappelbomen, olijfbomen, kale stukken, prachtige rotsen en overal de wit gekalkte dorpjes tegen de berghellingen aan liggen. Met natuurlijk een flinke kerk in het midden. Onze planning is om net voorbij het plaatsje Valor op een camperplaats te gaan staan (campercontact nr 13006). Nou dat gaat dus niet lukken want er is alleen een steil grindpad omhoog. Aad en Ger lopen het pad een eind omhoog maar dit is geen doen met een camper. Dus rijden we verder. De coördinaten zetten we op het stuwmeer Embalse de Beznar wat nog 100 km verder is. Maar we hopen eerder een plekje te zien waar we kunnen overnachten. Een plekje om te lunchen vinden we gelukkig wel al snel. Aad duikt nog even onder een amandelboom om aardig wat amandelen te rapen. Weer verder komen we in Trevelez, een plaatsje wat bekend is door zijn hammen. Het hele dorpje staat dan ook in het teken van hammen. We nemen er ook even een kijkje, best leuk al die hammen maar pfff wat een prijzen! Aad houdt het bij een grote pot honing. We trekken weer verder en genieten weer van de prachtige natuur. Wat is het hier mooi! Natuurlijk vinden we nergens een plekje waar we kunnen overnachten en zo komt het dat we om half vijf bij het stuwmeer zijn. Vlakbij het dorpje Pinos del Valle is de dam en daar kunnen we prima staan met de camper. Wel typisch dat we de hele dag prachtig weer hebben gehad en nu we zijn gestopt er wolken zijn en een enorm harde wind. Beetje jammer. Kunnen daardoor niet lang meer buiten zitten. Maar het is wel een prachtig plekje. We staan nu 40 km onder Granada. We kopen via het internet kaartjes voor het Alhambra voor a.s. donderdag. Morgen dus een rustdag hier. Vandaag was een lange maar super prachtige reisdag, wat genieten we toch van al het moois dat we te zien krijgen!