REIS ROEMENIE – WEEK 6 – 28 september t/m 4 oktober 2024

Zaterdag 28 september 2024 – Gheorghe Doja tot Eforie Sud (PN 436187 N 44.021123 E 28.659043) – 167 km

Op naar de Zwarte Zee! Het gaat grotendeels over een vierbaansweg en dat rijdt natuurlijk lekker door. Aad geniet van het gladde wegdek en het feit dat we niet van dorpje naar dorpje rijden. Al snel zien we de haven van Constanta. We rijden met een grote boog om deze grote stad heen. Aan de zuidkant vinden we mooie plek aan zee in Eforie Sud. We zijn nu nog geen 40 km van Bulgarije verwijderd. Maar daar gaan we niet heen. Ook niet naar Griekenland wat we ook nog even in onze gedachten hadden. Nee dit is het meest oostelijke punt van deze reis. Vanaf hier gaan we weer op ons gemak richting het westen. Maar nu dus bij de zee, heerlijk om het geluid van de golven weer te horen, dat verveeld nooit. Ook fijn dat het niet zo warm is als in het binnenland, de 25 graden vinden wij een heel stuk prettiger. Op dit stukje kust staan op iedere mogelijke en onmogelijke plek caravans van de Roemenen zelf. Toch vinden we zonder moeite voor ons een prima plekje met uitzicht op zee. Het strand ligt ver beneden ons, er liggen wat mensen op het strand en een heel enkeling in het water. Verderop in zee liggen grote schepen voor anker. In de verte zien we Constanta liggen.

Brug over de Donau.

Dan zien we weer zee! De Zwarte Zee deze keer.

In de verte de grote havenstad Constanta.

Wij hebben een prima plekje gevonden op het meest oostelijke punt van deze reis.

Als je goed kijkt, zie je helemaal links onze camper staan.

Zondag 29 september 2024 – Eforie Sud (PN 436187 N 44.021123 E 28.659043) – 0 km

We blijven hier natuurlijk vandaag staan. De ochtend begint met veel bewolking maar al snel trekt het weg en is het weer volop genieten van het lekkere weer. Dat genieten moeten we zeker doen want vanavond en morgen is er regen voorspelt. We maken een wandeling langs het strand wat nagenoeg verlaten is. We zien hier trouwens voor het eerst mensen die een hond echt als huisdier hebben. Dat hebben we nog niet eerder gezien in Roemenië. De camper staat hier op gras en om te voorkomen dat we vast komen te zitten als het gaat regenen, verzetten we de camper aan het eind van de dag naar een plekje op stenen. Als we in bed liggen, gaat het dan ook inderdaad flink waaien en regenen.

Het strand bij Eforie Sud.

In de verte Constanta.

Niet veel mensen op het strand.

De parasols zijn al afgebroken, de douche werkt ook niet meer.

Zo houden we het wel vol.

 

Maandag 30 september 2024 – Eforie Sud tot Ploiesti (PN 416756 N 44.92252 E 25.987145) – 297 km

Ja met wind en regen hebben we aan de kust niets meer te zoeken en dus rijden we weer een heel stuk naar het westen. We rijden flink wat kilometers maar die gaan over snelwegen en dus zijn we na 3 uurtjes al in Ploiesti wat boven Boekarest ligt. Boekarest gaan we niet bezoeken, we hebben niet zo’n zin in een grote stad en ik heb ook niet echt het idee dat het een bijzonder mooie stad is. Het is inmiddels gestopt met regenen en ook de harde wind is weg. We zoeken eerst een apotheek op want Aad heeft wat problemen om naar het toilet te gaan. Dan rijden we naar de parkeerplaats waar we vandaag zullen blijven. Het is niets bijzonders maar prima voor vandaag.

Flinke wolken onderweg.

Tegen zonsondergang vliegen er duizenden zwarte vogels over de camper.

Dinsdag 1 oktober 2024 – Ploiesti tot Bran (PN 422298 N 45.517826 E 25.366431) – 111 km

Helaas heeft de klysma niet gewerkt en dus wordt de dokter gebeld. We horen dat hij van de poeders waarvan hij iedere dag een half zakje gebruikt, hij er wel zes per dag mag gebruiken. Dat is een goed advies maar dan moeten we wel extra zakjes hebben. Dus gaan we weer terug naar de apotheek. Maar helaas ze hebben het niet. Wel zetpillen, dus die maar gekocht. Nou zitten er in deze stad veel meer apothekers dus proberen we het bij de volgende. Die heeft niet de poeders die Aad gebruikt maar wel poeders die je voor een darmonderzoek in moet nemen. Ook mee. Bij de Lidl nog een berg pruimen en rozijnen gekocht, nu moet het toch wel een keertje gaan lukken? Maar voordat hij al die dingen gaan proberen, gaan we eerst maar eens rijden. Het eerste stuk gaat richting Brasov waar we op de heenweg ook langsreden. Langzamerhand zien we de bergen weer dichterbij komen. Erg fijn als we dan eindelijk weer in de bergen rijden, afgelopen met die enorme vlakte. Gevolg is natuurlijk wel dat we weer van de ene haarspeldbocht naar de andere rijden. We rijden nu ook de mist in. Als we door een stadje heen rijden, zie ik iedereen met dikke winterjassen. Is het dan zo koud? Nou inderdaad, het is hier maar 6 graden! In het plaatsje Sinaia is het Peles kasteel wat we wel wilden bekijken, maar dat staat momenteel helemaal in de steigers en dus rijden we verder. Na Rasnov gaan we richting Bran waar het Dracula kasteel staat. We zetten de camper op een privé parkeerplaats, eten wat en lopen dan richting het kasteel. Ook wij met dons jasjes aan want het is echt heel koud. We zien weer de gebruikelijke souvenirs kraampjes waar we een paar mooie schaaltjes kopen. Het kasteel zelf gaan we niet bezoeken. We hebben er al zoveel gezien, voor ons is de buitenkant bekijken al prima. Ze noemen dit dan wel het kasteel van Dracula maar in feite heeft hij hier alleen maar een jaar gelogeerd. Het is eigenlijk het kasteel van Koningin Marie van Roemenië en is nu bezit van één van haar nazaten. Als we weer terug zijn, begint Aad aan zijn liter laxeerdrank. Samen met een zetpil heeft het in de loop van de avond gelukkig het gewenste effect. 

De bergen komen weer langzaam in zicht.

Eenmaal in de bergen komen we in de mist terecht.

En natuurlijk slingeren we omhoog en omlaag waar we volop van genieten.

We stoppen in Bran waar het kasteel van Dracula staat.

Nou is het niet echt zijn kasteel, hij heeft er een jaar gelogeerd.

We zitten op 750 meter hoogte en het is hier behoorlijk koud met 6 graden.

 

Woensdag 2 oktober 2024 – Bran tot Curtea de Arges (PN 150184 N 45.156413 E 24.673969) – 105 km

Jippie de zon schijnt weer en ondanks dat we op 750 meter hoogte zitten, is het gelijk een stuk warmer. We rijden eerst een heel stuk over de weg 73. Ze zijn flink aan de weg bezig en op heel veel stukken is maar 1 rijstrook te berijden. Zo doen we een uur over de eerste 20 km. Niet dat we zitten te balen. Nee het uitzicht is zo gaaf, aan de ene kant bergen met sneeuw, aan de andere kant lijkt het net Oostenrijk. Wat is het toch altijd geweldig om door berglandschap te rijden. We genieten volop. We zien heel vaak paard en wagens, dat blijft een bijzonder gezicht. Als we van de 73 afslaan naar de 73C is de weg echt enorm slecht. Zo slechte weg hebben we nog niet gehad en helaas is deze weg van 35 km lang overal even slecht. Dus rijden we niet harder dan 30 km en schommelt de camper heen en weer. Soms hebben we het idee dat we in een boot zitten. Ik had een plekje uitgezocht bij een kapelletje maar we stoppen hier alleen maar om wat te eten. Geen goede plek om te overnachten. Moet zeggen dat een mooie natuurplek niet gemakkelijk te vinden is in Roemenië. We kiezen daarom maar weer voor een parkeerplaats. Niet de mooiste plek maar…. Wel bij een prachtige kloosterkerk. Achter de kerk is het bisschoppelijk paleis en daarnaast is een crypte waar de koninklijke familie begraven ligt. Genoeg te zien dus. Vooral de kerk is prachtig. Het is echt zulk lekker weer dat we nog lekker buiten kunnen zitten.

Als we Bran uitrijden over weg 73, schiet het niet erg op want ze zijn aan de weg bezig.

Maar we vervelen ons niet want het uitzicht is geweldig.

We zien weer houten kerkjes.

Maar er wordt nog steeds aan de weg gewerkt.

Zo mooi hier.

Onderweg zien we ineens deze beeldengroep.

Een plekje bij een kapelletje waar we wilden overnachten maar we bleven hier alleen eten.

Nog steeds overal paard en wagens.

De prachtige kloosterkerk.

De binnenkant is ook hier weer prachtig beschilderd.

Het bisschoppelijke paleis.

Deze crypte is gebouwd voor de graven van de Roemeense koninklijke familie.

Achter de crypte is weer een prachtig beschilderde kerk.

Donderdag 3 oktober 2024 – Curtea de Arges tot Carta (PN 28838 N 45.784 E 24.566999) – 121 km

Vandaag gaan we de meest spectaculaire route van Roemenië rijden namelijk de Transfagarasan! Deze weg is tussen 1970 en 1974 aangelegd door het leger. Er is alleen al meer dan 6000 ton dynamiet gebruik om deze spectaculaire weg aan te leggen. Bij de bouw zijn ook 40 mensen omgekomen. Waarom is deze weg dan eigenlijk gemaakt? President Ceaucescu wilde een strategische verbindingsweg door de bergen om te voorkomen dat de Sovjets Roemenië zouden binnenvallen zoals zij in 1968 bij Tsjechië-Slowakije hadden gedaan. In ieder geval heeft dat er dus voor gezorgd dat wij nu deze bijzondere route kunnen rijden. Gelukkig is het vandaag ook prachtig zonnig weer en zo kunnen we genieten van prachtige uitzichten. Het begin van de route gaan eerst kilometers lang langs een enorm stuwmeer. Eenmaal daar voorbij zien we de hoge bergen oprijzen en begint het klimmen. We slingeren via allerlei haarspeldbochten naar boven. Helemaal boven is een kleine tunnel en dan zijn we op het hoogste punt van deze pas over de Karpaten: 2000 meter. Er zijn heel veel eetstalletjes en een aantal souvenirs winkeltjes. Er zijn twee grote parkeerplaatsen waar ze 60 Lei voor vragen, wat neerkomt op 12 euro. Terwijl je iets verder gewoon gratis kunt parkeren wat wij dan ook doen. We kopen een langos, zo’n soort platgeslagen oliebol met zure room en kaas. Ik moet zeggen dat ik het niet echt lekker vind en die van mij verdwijnt dan ook snel in de kliko. Hier bovenop de pas ligt nog her en der wat sneeuw. Als we genoeg foto’s hebben gemaakt, beginnen we aan de afdaling. Ook weer met heel veel haarspeldbochten en zo dalen we langzaam weer naar de boomgrens. We hopen dat we een beer kunnen spotten, maar helaas, we hebben geen geluk want de beren laten zich niet zien aan ons. We gaan vandaag naar camping De Oude Wilg, een camping van Nederlanders. Het is een eenvoudige camping maar met heerlijk warme douches. Een prima plek om even twee nachten te blijven staan.

Je ziet veel van deze kraampjes waar de mensen hun groente en fruit van eigen land proberen te verkopen.

Jippie, de Transfagarasan is open!

Al snel rijden we de bergen in.

En begint het genieten van mooie uitzichten.

Overal deze borden, want ja echt, hier worden heel vaak beren gezien.

Langzamerhand rijden we boven de boomgrens.

En wordt het kaler en ruiger.

We genieten volop van al het moois.

Natuurlijk wordt er heel vaak gestopt om even te genieten.

Bijna bovenop de pas.

Helemaal boven ligt er best nog wat sneeuw.

Wij hebben onze camper net voorbij de top geparkeerd.

Ook naar beneden gaat met heel veel haarspeldbochten.

Vlakbij de camping zie ik deze twee zigeunervrouwen.

Ons plekje op de camping De Oude Wilg, het is flink warm met 23 graden.

Vrijdag 4 oktober 2024 – Carta (PN 28838 N 45.784 E 24.566999) – 0 km

Ja het plan was om hier wat te wassen maar helaas regent het af en toe en daar krijg ik de was niet mee droog. Dat moet dan maar wachten tot een andere keer. Helaas wordt dat ook geen buiten zitten zo. Dan maar een stuk gaan lopen door Carta. Het is een klein stadje maar on-Romeens goed verzorgd. Overal plantenbakken met bloeiende bloemen, mooie dennenboompjes langs de weg en een erg mooi parkje. Er is zelfs een oude Cisterciënzer abdij wat wel grotendeels vervallen is maar toch heel indrukwekkend om te zien. Voor 10 Lei (2 euro) kun je het bezoeken, wat wij trouwens niet gedaan hebben. We wandelen rustig door het mooie stadje en na 1½ uur vinden we het wel genoeg en gaan we weer naar de camper. De rest van de middag wordt gevuld met knutselen. Eind van de zesde week alweer. We zullen nog 1 week in Roemenië blijven en dan op ons gemak aan de terugreis via Hongarije, Oostenrijk en Duitsland beginnen.

Het sanitair gebouw van de camping.

De camping waar we op staan is van Nederlandse eigenaars.

Bewolkt en af en toe regen vandaag, dat wordt niet buiten zitten maar wel door het stadje heen lopen.

Zo netjes hebben we de straten in Roemenië nog niet gezien. Bloembakken, dennenboompjes, ziet er erg verzorgd uit.

Ook het kleine parkje is mooi verzorgd.

Er staat een oude abdij in het stadje.

Wat wel grotendeels een ruïne is.

Ook hier genoeg hout bij de huizen, dit moet nog even in stukken worden gehakt.

Maar ook in dit mooie verzorgde stadje rijdt gewoon nog paard en wagen.