REIS PORTUGAL/SPANJE – WEEK 9 – 13 t/m 19 maart 2020

Vrijdag 13 maart 2020 – Parking Praia dos Tomates (CC 75171 N 37.07928 W 8.1416)

We beginnen onze dag weer met een flinke wandeling langs de prachtige rode rotsen. Het is zo mooi hier, echt genieten. Na 1,5 uur zijn we weer terug bij de camper. We zetten de stoelen buiten alhoewel de wind het nog best wat fris maakt.

Het aantal gezinsleden wat ziek is, is inmiddels al vier. Dan voel je je toch wat verscheurd. Je kunt natuurlijk helemaal niets voor ze doen als je thuis bent, want wij horen tot de risico groep, dus vermijden ze dan juist. De grens Marokko/Spanje is dicht en zo zijn er steeds meer grenzen die dicht gaan. Komen we nog wel terug? Allerlei vragen spoken door mijn hoofd. We besluiten om toch gewoon in Portugal te blijven. We denken dat we hier minder kans hebben om het virus te krijgen. Maar ons gevoel is nu toch wel wat anders dan de afgelopen acht weken met alle zieken thuis. Alhoewel we natuurlijk niet weten of ze het corona virus hebben, want er wordt niet getest. Al met al een dag voor vooral mijzelf, vol met corona gedachten. Ik heb er hoofdpijn van.

We lopen een flink stuk langs de kust en genieten van de prachtige rode rotsen.

Het is heerlijk helder weer vandaag.

Er staan echt heel veel campers hier.

De rotsen worden nog roder in de ondergaande zon.

Zaterdag 14 maart 2020 – Parking Praia dos Tomates (CC 75171 N 37.07928 W 8.1416)

Ja corona virus of niet: Aad is vandaag jarig. Ik kan echt niet geloven dat hij nu 68 is! We worden toch echt wel wat ouder nu.

In Spanje gaat alles op slot, je mag alleen naar buiten voor dingende zaken. Veel camperaars vertrekken hals over kop naar huis. Wij hebben het er de hele dag over wat wij zullen doen.

Maar we maken er ook nog wel een leuke dag van hoor. Met de fiets gaan we naar een kleine buurtsupermarkt om wat broodjes, croissants en ijs te kopen. Het avondeten bestaat uit varkenshaas en Griekse salade met het ijs als toetje.

Aad is jarig!

Zondag 15 maart 2020 – Parking Praia dos Tomates tot Algarve Motorhome Park Falesia (CC 24819 N 37.09036 W 8.16044) – 2,5 km

We rijden naar de betaalde camperplaats 2,5 km verder. De reden: Het is totaal onduidelijk of Portugal ook in lock down zal gaan. Wel is duidelijk dat er al veel camperplaatsen in Portugal dicht zijn of dicht gaan. In veel gevallen mogen de mensen die al op deze camperplaatsen stonden, er blijven. Maar nieuwkomers worden niet meer toegelaten. Dat is voor ons de reden om nu op de betaalde camperplaats te gaan staan. Het grote voordeel van een betaalde camperplaats is dat je water en stroom voorhanden hebt. Dat stelt het ons gerust mochten we er een aantal weken vast zitten. Dus vandaar dat wij een klein stukje verkassen. Er is plek zat, we kiezen een fijne plek uit. Al snel spreken we met de andere Nederlanders die hier staan. Overal dezelfde zorgen. Wel of niet terug reizen naar Nederland maar kan dat nog wel nu in Spanje het verboden is te reizen. Ik probeer via de ANWB, de ambassades van Portugal en Spanje en buitenlandse zaken duidelijkheid te krijgen of de grens tussen Portugal en Spanje dicht is en of we als Nederlanders op weg naar huis nog door Spanje kunnen reizen. Ik krijg geen duidelijkheid. Volgens mij weet niemand het.

Inmiddels wordt in Nederland bekend gemaakt dat de scholen, cafe’s en restaurants dicht gaan tot 6 april. Het wordt steeds erger.

Ons plekje op de camperplaats Algarve Motorhome Park Falesia.

Maandag 16 maart 2020 – Parking Praia dos Tomates tot Algarve Motorhome Park Falesia tot 80 km voor Salamanca - 600 km

’s Morgens gaan we nog op de fiets naar een supermarkt. Ik blijf proberen duidelijkheid te krijgen of we terug kunnen reizen. Michiel hangt eindeloos aan de telefoon bij buitenlandse zaken. De enige duidelijkheid die ik krijg, is dat de grenzen niet dicht zijn en dat de Spanjaarden zelf wel de weg op mogen als ze b.v. naar huis willen. Dat geeft voor ons de doorslag. We gaan toch op weg en proberen door Spanje te komen. Ondanks dat we op deze camperplaats alles voorhanden hebben, moeten we er niet aan denken dat één of alle twee ziek worden en mogelijk naar een ziekenhuis moeten. Nee, dan zijn we véél liever thuis. Zo gebeurd het dat we om 1 uur vertrekken richting Spanje. Het stukje Portugal kost ons veel tijd maar net voor de Spaanse grens komen we op de snelweg. Spannend, is de grens open? Nou totaal geen problemen, we rijden zo Spanje in. Dan gaat het snel over de snelwegen, er zijn heel erg weinig auto’s op de weg. Natuurlijk wel vrachtauto’s en heel af en toe een personenauto. Het is wel lekker rustig rijden zo. Het is half negen als we bij een wegsperring aankomen. De man spreekt alleen Spaans, maar hij lijkt te waarschuwen voor sneeuw. Op de eerste parkeerplaats die we tegenkomen stoppen we, er staan twee sneeuwschuivers te wachten. Als we ’s avonds naar de tv kijken, horen we dat de grens van Frankrijk morgenmiddag om twaalf uur dicht gaat. Jeetje, het is nog 560 km rijden tot de grens. Dus zetten we de wekker om half vijf om zo voor twaalf uur bij de grens te zijn.

Bijna in Spanje.

Dag Portugal.

 

En dan zijn we zonder problemen de grens van Portugal en Spanje over. In Spanje lege wegen.

Heel af en toe een vrachtwagen en nog minder een personenwagen. Wel rustig rijden zo.

Dinsdag 17 maart 2020 – 80 km voor Salamanca tot Morcenx (CC 21124 N 44.03806 W 0.90926) – 680 km

We zijn beide even na vier uur wakker, schieten onze kleren aan en gaan op weg. Er ligt aardig wat sneeuw maar gelukkig is de weg sneeuwvrij. De enige keer dat we stoppen is om te tanken. Wel nog even wat oponthoud bij een tolpoortje als de persoon die voor ons staat problemen heeft. Pff dat kunnen we niet gebruiken, we hebben haast. Maar gelukkig, gelukkig om 11 uur gaan we de grens over. Er staat al politie klaar om te boel om 12 uur af te sluiten. Maar gelukkig zijn wij de grens over. Op de eerste parkeerplaats die we tegenkomen, stoppen we. Kopje thee en wat te eten. Heel veel campers stoppen hier en zijn allemaal opgelucht dat ze op tijd de grens over zijn gekomen. Als we gegeten hebben, rijden we nog 100 km verder tot de camperplaats Morcenx waar we op de heenweg ook hebben gestaan. Als we Morcenx inrijden, lijkt het wel een spookstad. Echt niemand op straat. Dat is ook vanaf twaalf uur verboden. Ga je ongeoorloofd toch op straat, staat daar een boete op. Nou wij blijven wel binnen. Ik stuur Aad gelijk zijn bed in en binnen 1 minuut hoor ik al een flink geronk. Nog 1150 km tot we thuis zijn. Ik ben super blij dat we gisterenmiddag toch zijn weggegaan, want de grens tussen Portugal en Spanje is nu wel dicht, ook voor toeristen. Net op tijd weggegaan en dan ook weer net op tijd de grens met Frankrijk over. Zo wordt het wel een spannende terugreis.

Er ligt aardig wat sneeuw als we om half vijf weg willen, gelukkg zijn de wegen sneeuwvrij.

Jippie, we hebben het gered, voor twaalf uur de grens met Frankrijk over.

Woensdag 18 maart 2020 – Morcenx tot Saran (CC 73165 N 47.95048 E 1.87274) – 575 km

Om negen uur gaan we weer op weg. We gaan via de tolweg naar huis rijden, minder vermoeiend voor Aad en natuurlijk ook veel sneller. Het gaat lekker snel, erg rustig op de weg, vooral vrachtwagens, af en toe een personenauto en af en toe een camper. Op een gegeven moment worden we, samen met nog wat auto’s, door motoragenten naar een parkeerplaats gedirigeerd. De auto’s moeten tussen pionnen parkeren, wij moeten iets verder gaan staan. De agenten zijn alleen met de auto’s bezig en zij mogen al snel weer verder. Wij hebben geen idee wat de bedoeling is. De camper uit mag natuurlijk niet, kun je een flinke boete krijgen. We zien de motoragenten opnieuw auto’s naar de parkeerplaats dirigeren maar naar ons wordt niet gekeken. Aad zegt: “ik ga weer rijden, zie wel wat er gebeurd”. Zo gezegd, zo gedaan. Er gebeurde helemaal niets en zo zijn we weer verder gegaan. We stoppen nog even om te tanken en om te eten en komen om vier uur aan in Saran een klein plaatsje in de buurt van Orleans. Morgen nog het laatste stuk en dan zijn we weer thuis. We horen dat San en Ger nu toch ook uit Portugal vertrekken naar Nederland. Gelukkig zijn er nu documenten beschikbaar waarmee ze de grenzen over kunnen en door Spanje en Frankrijk kunnen reizen.

Het plein van Morcenx, normaal vol met mensen, nu uitgestorven.

Onderweg lege wegen.

Het schiet wel lekker op met zo'n lege weg.

De camperplaats in Saran.

Donderdag 19 maart 2020 – Saran tot huis – 575 km

Om negen uur zijn we weer op weg. We moeten natuurlijk via Parijs, altijd een gedoe vind ik want jeetje wat een enorme stad is dat toch. Op de rondweg A86 moet je altijd zo opletten, links aanhouden, rechtsaf slaan, drie rijbanen moet je ineens naar de meest linkse. Het is wel wat drukker op de weg rondom Parijs maar het is veel rustiger dan we gewend zijn en zo rijden we zonder problemen Parijs voorbij. Net voorbij het vliegveld Charles de Gaulle is een tankstation waar we gaan tanken. Maar helaas, dat lukt niet. Geen enkele pomp die het doet, winkel dicht. Hmm niet leuk want het was echt wel nodig, tank is bijna leeg. Gelukkig zit er 55 km verderop weer eentje. Mocht die ook niet werken, dan gaan we wel de tolweg af op zoek naar een tankstation. Als we net weer rijden, moeten we weer stoppen om een ticket te pakken voor de tolweg. Maar wat is dat? Er staat een flinke rij te wachten. En rijden? Nee er rijdt niets. Niet prettig met een bijna lege tank. Het duurt een flinke tijd maar dan gaat alles langzaam aan weer rijden. Wat blijkt? Net voorbij de slagbomen wordt gecontroleerd of je het document bij je hebt om door Frankrijk te mogen reizen. De Nederlandse camper voor ons heeft hem niet en wordt apart gezet, wij zwaaien met ons overgeschreven document en mogen wel doorrijden. Dat hebben we ook weer gehad. Gelukkig kunnen we bij het volgende tankstation wel onze camper volgooien. De rest van de reis verloopt gelukkig helemaal zonder stress en om vier uur kunnen we onze eigen voordeur weer openen. In 3 dagen en 3 uur tijd hebben we 2400 km gereden. Een super stressvolle terugreis waar we zeker even van bij moeten komen. Maar oh wat zijn we blij dat we weer thuis zijn.

We zijn precies 9 weken weggeweest en hebben 6500 km gereden.

We zijn Parijs voorbij en rijden langs het vliegveld Charles de Gaulle.

Stil staan voor de tolpoortjes. Het duurt super lang voordat we eindelijk een ticket kunnen trekken, net daar voorbij wordt gecontroleerd of je het juiste document bij je hebt om door Frankrijk te mogen rijden.

Onderweg nog wel erg mooi uitzicht.

En dan zijn we eindelijk thuis, in 3 dagen en 3 uur hebben we 2400 km gereden. We zijn erg moe maar, net als Balou, super blij dat we weer thuis zijn.