zwerfleeuwen: REIS PORTUGAL/SPANJE – WEEK 8

Vrijdag 6 maart 2020 – Monsaraz (CC 10815 N 38.4425 W 7.38) – 55 km

We hebben nog niet genoeg van het mooie uitzicht en blijven vandaag ook nog lekker hier staan. Het is weer heerlijk weer en daar genieten we dan ook volop van.

Het uitzicht vinden we zo mooi, we blijven nog een dagje hier staan.

Trap omhoog naar Monsaraz.

De begraafplaats.

Er zijn ook campers die liever beneden blijven staan.

Het kasteel van Monsaraz.

Er komen steeds meer campers bij.

En allemaal komen ze voor het sfeervolle stadje EN het prachtige uitzicht.

Zaterdag 7 maart 2020 – Monsaraz tot Moura (CC 74912 N 38.20057 W 7.48697) – 60 km

Met een goed gevoel gaan we weg uit Monsaraz, een prachtige plek, eentje om te onthouden. We rijden nu langs het grote stuwmeer, overal zien we weer veel landbouw in de vorm van druivenstruiken en olijfbomen. We stoppen op verschillende camperplaatsen die aan het meer liggen, maar vinden pas een prachtige plek helemaal onderaan het meer vlakbij de stad Moura. Hier sta je heerlijk rustig en met een prachtig uitzicht op het meer. Er is ook een aanlegsteiger waar twee rondvaartboten liggen. Er staan nog twee Nederlandse campers waarvan er eentje al 17 jaar op dit plekje komt. Van hun horen we dat we vanmiddag met de rondvaartboot mee kunnen het stuwmeer op. Dat vinden we leuk! Voor de prijs hoef je het ook niet te laten: € 10,= per persoon. Onderweg wordt van alles vertelt over het stuwmeer. Na jarenlange discussies werd in 1994 definitief doorgezet met de bouw en op 8 februari 2002 werd de dam gesloten. Het duurde 10 jaar voordat het stuwmeer helemaal gevuld was. Het dorp Aldeia da Luz zou onder water komen te staan, maar dit stadje hebben ze 3 km verder helemaal opnieuw opgebouwd, precies zoals was. Dezelfde straten, dezelfde buren. Het meer wordt gebruikt voor drinkwater, opwekken van elektriciteit en voor irrigatie. We snappen nu ook dat we zoveel velden zagen waar piepkleine olijfbomen en nieuwe druivenstruiken staan. Het is nog maar vrij kort dat de mensen de grond hier kunnen bewerken door irrigatie vanuit het meer. De boottocht wat erg leuk en wat is het toch een heerlijk weer. ’s Avonds krijgen we een prachtige zonsondergang.

We vertrekken vanuit Monsaraz en rijden langs het stuwmeer. Stoppen op een aantal camperplaatsen langs het meer.

Ook nu zien we weer velden vol met nieuwe olijfbomen en nieuwe druivenstruiken.

Helemaal onderaan het stuwmeer, vlakbij de stad Moura, vinden we wel een erg mooie camperplaats.

Super lekker weer, dus lekker buiten zitten.

We maken een rondvaart over het stuwmeer, dit is onze kapitein.

Een voormalige boerderij.

De boerderij wordt nu bewoond door ooievaars.

De stuwdam, aan de andere kant is hij 96 meter hoog.

We krijgen een prachtige zonsondergang.

Zondag 8 maart 2020 – Moura (CC 74912 N 38.20057 W 7.48697)

We gaan eerst maar eens even een stuk lopen. Aad heeft weer een paar schatten gezien op zijn geocache app. Voor de eerste moeten we naar de stuwdam. Het is een indrukwekkende dam. Natuurlijk voor Nederlandse begrippen niets vergelijken bij de Delta werken, maar toch. De geocache vinden we niet. Maar een stuk verder moet er nog eentje zijn in het bos. Die vinden we gelukkig wel. Aad ook weer blij. Het is vandaag niet zulk lekker weer als gisteren, er hangt wat sluierbewolking en er staat een aardig frisse wind. Gelukkig is het nog wel lekker als we achter de camper zitten. Aad is helemaal blij met de twee Nederlandse campers die hier staan. Hij staat bijna de hele dag lekker te kletsen.

Ons plekje aan het stuwmeer.

De stuwdam.

Spreuk op de dam.

Waar zouden ze hier nu voor waarschuwen?

We lopen door een bos op zoek naar een geocache.

En ja hoor, gevonden!

Maandag 9 maart 2020 – Moura tot Mina do Sao Domingos (CC 63404 N 37.6724 W 7.50419) – 65 km

Een bijzondere dag vandaag want ons jongste kleinkind Jalyna wordt vandaag 5 jaar! Dat is dan ook gelijk zo’n nadeel van het overwinteren, dat je een verjaardag mist. We moeten het maar overdoen als we over 7 weken weer thuis zijn.

Vandaag trekken we weer een stukje verder naar het zuiden. Wel blijven we vlak langs de Spaanse grens rijden en dat zien we aan de vele kastelen die boven de dorpen uitsteken. Ook vandaag rijden we langs enorme velden met nieuwe olijfbomen, amandelbomen en druivenstruiken. Dit gebied is echt volop in ontwikkeling. Zo ver als we kunnen kijken zien we heuvels vol met deze nieuwe aanplant. We stoppen in het dorpje Mina do Sao Domingos waar een prima camperplaats is. Op een stukje land wat omringt is door een meertje zijn de camperplaatsen waar iedereen zijn eigen plaatsje heeft. Als we de camper hebben neergezet gaan we al snel op pad want er is hier een oude kopermijn die van 1858 tot 1965 de belangrijkste werkgever van de streek was. Eerst lopen we door het dorpje dat voornamelijk bestaat uit de welbekende lage witte huisjes met daartussen een enorme kerk. Dan komen we bij het mijngebied. Erg indrukwekkend, vooral als je al die half ingestorte gebouwen ziet en je bedenkt dat hier zo hard is gewerkt door mensen die een enorm hard bestaan hadden. De middag brengen we door in de schaduw van onze luifel want met 22 graden is het, voor ons, te warm om zo in de zon te zitten. Genieten dus!

Allemaal nieuwe amandelbomen.

Overal velden vol met nieuwe olijfbomen, amandelbomen en druivenstruiken.

Het dorpje Mina do Sao Domingos met de typerende Portugese lage witte huisjes.

En natuurlijk een flink grote kerk.

Voor het kleine supermarktje zitten een aantal oude mannen te kletsen.

Op weg naar de oude kopermijn komen we deze cactussen tegen.

De oude kopermijn.

Even uitkijken over de put waar vroeger de mijn was, nu gevuld met vervuild water.

Nog wat vervallen gebouwen bij de mijn.

De camperplaats van Mina do Sao Domingos, een stukje land met aan weerszijde een meertje.

We hebben vandaag een super maan.

Dinsdag 10 maart 2020 – Mina do Sao Domingos tot Mertola (CC 12238 N 37.6379 W 7.66221) – 16 km

Het is maar een kleine rit naar Mertola. Hier zijn ook wasmachines, hoog tijd om weer eens te wassen. Als we alles net in de machines hebben gestopt en ik het geld erin wil doen, valt pas het briefje op dat de machines defect zijn. Dat is balen! Alle was er maar weer uit. Een klein stukje verder is de camperplaats. Een mooie plek zo aan de rivier. Het staat al behoorlijk vol met campers, maar wij passen er nog wel bij. We gaan eerst maar eens het stadje bekijken en dat betekent enorm veel omhoog lopen. Zelfs op deze vroege ochtend, brandt de zon al flink en lopen we aardig te puffen. Maar het is een erg sfeervol stadje met natuurlijk overal een mooi uitzicht over de rivier. Bij het eerste de beste cafeetje nemen we wat te drinken. Dat smaakt wel na dat gezweet. Als we weer helemaal uitgerust zijn, bekijken we Mertola verder. We lopen een stukje de brug over om zo een prachtig uitzicht op het stadje te krijgen. Het loopt inmiddels tegen etenstijd en op goed geluk zoeken we een restaurant uit. Aad besteld varkensvlees en ik ga, alweer, voor een biefstuk. Altijd spannend hoe het eten deze keer zal zijn maar we hebben vandaag totaal geen klagen want het smaakt echt heel erg goed. Dan is het hoog tijd om terug te gaan naar de camper, het is al 25 graden en Balou zit natuurlijk in de camper. Gelukkig valt de temperatuur in de camper mee, we hebben de Maxxfan aan staan, dat scheelt veel warmte. De temperatuur loopt ’s middags zelfs nog op tot 27 graden, gelukkig kunnen we lekker in de schaduw zitten. Er komt iemand langs met kistjes aardbeien, 2 kg voor € 6,=. Dat wordt ons toetje. En wat voor een toetje! Wauw de aardbeien zijn echt heerlijk, zo zoet dat suiker totaal niet nodig is.

Mertola.

Er staan al best veel campers op de camperplaats maar wij passen er nog wel bij.

We gaan maar gelijk het stadje bekijken, voor het te warm wordt.

Uitzicht vanaf Mertola.

Vanaf de brug hebben we een erg mooi uitzicht op Mertola.

Boven het stadje een kasteel.

De camperplaats onderaan de muren van Mertola.

Grote bronzen ffiguren.

's Middags komt er iemand langs met deze heerlijke aardbeien. Zo zoet dat suiker niet nodig is.

Woensdag 11 maart 2020 – Mertola tot Estoi (CC 15769 N 37.09293 W 7.8939) – 95 km

We verlaten Mertola en even later ook de provincie Alentejo om de provincie Algarve in te rijden. Geen velden vol met nieuwe boomgaarden deze keer, die liggen nu echt wel achter ons. Dat neemt niet weg dat deze route ook erg mooi is. In Sao Bras de Alportel stoppen we bij een Intermarche om te wassen. Je snapt dat we erg blij zijn als we zien dat deze niet kapot zijn. We hebben genoeg was op twee machines te vullen, eentje van 18 en eentje van 8 kg. Daarna het grootste gedeelte in de enorme droger en na 75 minuten is alles weer schoon en droog en kunnen we er weer een tijdje tegen. We rijden daarna naar Estoi waar we op een oud voetbalveld gaan staan. Niets bijzonders maar we komen hier niet voor de mooie camperplaats maar voor een roze paleis. In dat paleis is nu een hotel gevestigd maar je mag er gewoon een kijkje nemen. Er zijn twee prachtige oude zalen en een kapel. Buiten is een mooie tuin met tegen het hotel de bekende azulejos blauw/witte tegels. Allemaal erg mooi. Als we alles gezien hebben, drinken we nog wat op een terras en gaan dan terug naar de camper. Ook vandaag behoorlijk warm weer met 23 graden.

In Sao Bras de Alportel staan bij de Intermarche een aantal wasmachines en deze zijn gelukkig niet defect. Na 75 minuten ligt onze hele berg wasgoed weer schoon in de kasten.

In Estoi is een camperplaats op een oud voetbalveld, niets bijzonders deze keer. Maar we komen hier voor het roze paleis.

In dat paleis is nu een hotel gevestigd, maar we mogen er wel gewoon een kijkje nemen.

Een mooie kamer in het roze paleis van Estoi.

De strak in gerichte tuin van het paleis.

Het roze paleis van Estoi.

Zit je lekker? Hij kijkt niet heel blij hé? Beetje last van de warmte.

Mooie tegels.

Vanuit de kapel kom je in nog een mooie tuin.

Het paleis heeft een mooi dak, door de kleuren doet het me een beetje denken aan het paleis Pena in Sintra.

Zomaar een huis in Estoi, ik vind het zo apart hoe hier al die stroomkabels lopen.

Ja waarom een foto van een begraafplaats zul je je afvragen? Wij vinden de begraafplaatsen hier zo anders, dat moest even op de foto.

Donderdag 12 maart 2020 – Estoi tot Parking Praia dos Tomates (CC 75171 N 37.07928 W 8.1416) – 40 km

Vandaag staat Loule op het programma om te bezoeken. Via Park4Night vinden we een grote parkeerplaats vlakbij het historische centrum. Als eerste zien we de enorme overdekte markthal, wat een mooi gebouw zeg! In de markthal is van alles en nog wat te koop, groente, fruit, vlees, brood en vis. Maar ook wat lokale streekproducten. Wij zijn op zoek naar sinaasappel honing, maar die zien we hier toch niet te koop. Weer buiten zien we al snel het toeristen bureau. Daar krijgen we te horen dat vanwege het corona virus alle openbare gebouwen dicht zijn. Dat is balen! Verder is het levendig genoeg in het stadje, alle winkels en bars zijn gewoon open en er zijn genoeg mensen overal. Ons valt wel op dat de mensen zich hier nu ook begroeten met een tik tegen de ellenboog in plaats van elkaar een hand te geven. Omdat de meeste bezienswaardigheden dicht zijn, hebben we alles snel gezien. Dan maar naar de Lidl om flink wat voorraad in te slaan voor de week die we op 1 plek aan de kust willen doorbrengen. Hmmm in de Lidl zijn veel dingen niet meer te krijgen zoals flessen water en toiletpapier. Gelukkig hebben we gisteren al wat water gekocht bij de Intermarche. De kassière zit wat te hoesten dus wassen we eerst onze handen maar eens goed als we weer bij de camper zijn. Onze volgende stop is bij een tankstation om LPG te tanken. Daarna stoppen we nog bij de betaalde camperplaats waar we vorige jaar een week hebben gestaan om ons toilet te legen en de watertank te vullen. Zo nu zijn we echt klaar voor onze relax week. Als we aankomen bij de parkeerplaats Praia dos Tomates is het wel even schrikken. Wat staan er veel campers! Echt niet normaal. Veel en veel meer dan vorig jaar. Maar ondanks dat er zoveel campers staan, vinden wij nog een prima plek helemaal vooraan, lekker dichtbij de zee. Daar lopen we natuurlijk snel naar toe. En al hebben we deze kust al zo vaak gezien, we zijn ook nu weer onder de indruk. Wat is het hier toch mooi! Ik had deze reis niet zo’n behoefte om naar deze kust te gaan (vooral omdat het altijd zo druk is met campers) maar ik ben nu toch wel heel blij dat Aad hierheen wilde. Zo zijn we, na 8 reisweken, op ons zuidelijkste puntje van deze reis gekomen.

Inmiddels slaat het corona virus steeds verder toe in Europa. Zelfs in ons gezin al iemand die ziek is. We houden vanaf nu maar flink afstand, etentjes houden we ook maar even voor gezien. We hopen maar dat er niet zoveel op slot gaat dat we problemen krijgen met onze terugreis. Maar voorlopig blijven we hier een week staan.