zwerfleeuwen: REIS PORTUGAL/SPANJE – WEEK 4

Vrijdag 7 februari 2020 – O Vicedo tot Ortigueira (CC 72040 N 43.74503 W 7.74798) – 18 km

`Een klein stukje verder weet ik nog een plek waar we kunnen staan, nu bovenop de kliffen. Echt een prachtige plek. Overal wandelpaden waar je steeds weer ander uitzicht op de kust hebt. Af en toe gaat er een vervallen trap helemaal naar beneden tot aan het strand. Een klein stukje landinwaarts is een flink dennenbos waar allerlei kleine vakantiehuisjes staan. We zien af en toe wat wandelaars maar verder is het hier echt enorm stil en rustig. Met de 17 graden van vandaag is het lekker genieten van de zon op deze bijzondere plek. Wat is toch geweldig dat je met je camper op zulke mooie plekken kunt komen.

Ook bij Ortigueira hebben we weer uitzicht op een prachtige kust.

Onze camper zie je rechts staan.

Klein stuk van de kust af, is een groot dennenbos.

Zaterdag 8 februari 2020 – Ortigueira (CC 72040 N 43.74503 W 7.74798)

We blijven nog lekker een dag op deze super mooie plek staan. Gisterenavond ging het nog wel regenen en vannacht hoorde ik het ook regenen, maar als we wakker worden is daar helemaal niets meer van te merken. Het is zaterdag en dus veel Spanjaarden die hier komen wandelen. Wij lopen zelf de andere kant uit naar een piepklein dorpje. Het stelt allemaal niet veel voor. Ik vind vooral de schuurtjes heel bijzonder. Zo kabbelt deze zaterdag lekker rustig voorbij.

Aparte schuurtje hier, het bovenste deel is bedoeld om iets in te drogen.

Dit schuurtje is wel wat ouder.

Uitzicht op de kust met hoog op de kliffen onze camper.

Oude verdedigingstoren.

En nog maar een schuurtje.

Zondag 9 februari 2020 – Ortigueira tot O Rodo (CC 65865 N 43.63805 W 8.11996) – 55 km

Vannacht begon het flink te waaien. Wellicht een staartje van de storm Ciara die vandaag over Nederland, België en Frankrijk raast? Aad gaat op een gegeven moment de camper maar even anders zetten, met de neus in de wind staat de camper een stuk minder te schudden en kunnen we verder slapen. Geen zon als we wakker worden en die laat zich ook de hele dag niet zien. We trekken verder en verlaten nu de noordkust van Spanje om naar de westkust te gaan. Onderweg zien we veel leeg staande huizen of huizen waar aan begonnen is om te bouwen maar nooit is afgebouwd. De huizen die wel bewoond zijn, missen de charme die we kennen van Spaanse huizen. Deze zijn gewoon rechttoe rechtaan met een schuin dak erop. Maar de natuur is een heel ander verhaal, die is schitterend. We gaan in O Rodo staan op een groot parkeerterrein aan de kust. Door de harde wind, zijn de golven flink hoog. Altijd zo’n geweldig gezicht. We willen even naar het strand lopen dat ver beneden ons ligt, maar komen daar niet door een rivier die vlak langs het strand loopt. Het begint ook nog eens te regenen. Gelukkig hebben we de camper nu wel zo kunnen parkeren dat we vrij beschut staan voor de wind.

Onderweg.

Ons plekje in O Rodo, vlakbij een enorm strand waar we, helaas, niet bij kunnen komen.

Omdat het vrij hard waait, gaat de zee ook flink tekeer.

Hoge golven bij O Rodo.

Maandag 10 februari 2020 – O Rodo tot Muxia (CC 77397 N 43.10729 W 9.2163) – 172 km

Waren de weersverwachting nog somber, gelukkig komen ze niet altijd uit want het zonnetje schijnt vaak genoeg vandaag. We rijden vandaag een flink stuk naar het zuiden. Eerst naar Ferrol waar we onze voorraad weer bijvullen bij de Lidl. De volgende stad is A Coruna, een flinke havenstad aan deze westkust van Spanje. Wij rijden er met een grote boog omheen. Het valt op dat we nu geen half afgemaakte of leegstaande huizen meer zien. Van de 172 km die we vandaag rijden, gaat ongeveer 50 km over de snelweg, de rest gaat via tweebaanswegen. We hebben genoeg te zien onderweg, veel tulpenbomen staan prachtig in bloei, overal de smalle schuurtjes in allerlei soorten. Maar ook de stadjes, de baaien met standen, het is echt geen straf om hier te rijden. In Muxia gaan we bij de vuurtoren staan (CC 71260 N 43.1122 W 9.21928). Oh wat gaat de zee hier tekeer! Echt wauw, ik heb nog nooit zoiets gaafs gezien. Aad en ik blijven maar filmpjes en foto’s nemen, het is zo ongelofelijk indrukwekkend. Wat een mega hoge golven! Deze kust wordt Costa del Morte genoemd, oftewel de kust van de dood. Er vergingen hier heel veel schepen op deze rotsenkust. Aan het begin van de avond gaan we toch weg op deze prachtige plek. We vinden het hier te hard waaien om te blijven slapen. Gelukkig vinden we een prima plek in het stadje zelf waar het heerlijk rustig is.

's Morgens schijnt lekker de zon op ons plekje in O Rodo, dan ziet het er toch veel beter uit.

We rijden 172 km naar het zuiden, geen straf want het uitzicht is overal even mooi.

Mooie baaien onderweg.

En dan stoppen we bij de vuurtoren van Muxia waar ook deze kerk staat, rechts zie je onze camper.

En bij de vuurtoren gaat de zee enorm te keer, wat een hoge golven!

We blijven foto's en filmpjes nemen, het is zo indrukwekkend.

De zee bij de vuurtoren van Muxia.

Op zich staan we hier prima bij de vuurtoren van Muxia, maar om te overnachten rijden we 1,8 km terug waar we niet pal op de wind staan.

Dinsdag 11 februari 2020 – Muxia tot Muros (CC 86840 N 42.77513 W 9.05607) – 80 km

Ik moet toch nog even iets vertellen over Muxia want ook hier lopen pelgrims die vanaf Santiago de Compostela naar de kust lopen. Vroeger dacht men namelijk dat bij het meest westelijke puntje van Spanje het eind van de wereld was. Amerika was nog niet ontdekt. Dat was de reden dat de pelgrims die naar Santiago de Compostela lopen, hun pelgrimstocht af wilde maken door naar Finsterre te lopen. Vandaar ging het langs de kust naar Muxia en dan weer terug naar Santiago de Compostela. Grappig om te weten toch?

Vandaag is het een bewolkte dag maar zelfs op deze donkere dag is het super genieten van al het moois wat we zien. We rijden eerst naar Finsterre want ja, ook wij willen het meest westelijke puntje van Spanje even zien. Het is een aardige plek maar de plek bij de vuurtoren van Muxia vonden wij mooier. Iets verder stoppen we in Corcubion om even rond te kijken en wat te eten. Dan gaat de tocht weer verder langs deze prachtige kust tot Muros waar we blijven overnachten. Muros is een leuk vissersstadje waar de vis zo aan de kade wordt verkocht. Als we het stadje hebben bekeken en we net weer in de camper zijn, begint het te regenen. De vooruitzichten zijn ook niet al te best, maar we hopen maar dat het allemaal mee gaat vallen. In Nederland is het nog steeds aan het stormen en hagelen dus eigenlijk hebben wij dan helemaal niets te klagen.

Het meest westelijke puntje van Spanje, Finisterre.

Ook naar deze plek lopen de pelgrims van Santiago de Compostela.

Daar staat ie dan hoor op het westelijke puntje.

Hier staat ook een bronzen wandelschoen.

Best donker weer vandaag.

Nog steeds overal deze grappige schuurtjes.

In Corcubion stoppen we even om wat rond te kijken en te eten.

Corcubion.

En ook in Corcubion heel veel oude schuurtjes.

Typisch Spaans, zo'n prachtig betegelde bank aan de boulevard.

Volgende stopplaats is in Muros waar we blijven overnachten.

Muros is een best aardig vissersdorpje.

Woensdag 12 februari 2020 – Muros tot Pontevreda (CC 54427 N 42.43321 W 8.63582) – 100 km

Gelukkig, het is droog en de zon breekt af en toe door. Heb ik zoveel weer app’s maar ze hebben het allemaal verkeerd en in dit geval gelukkig maar! We gaan weer een stukje naar het zuiden. Ook nu weer een erg mooie route. De kust is hier bezaaid met dorpjes. We zetten de camper neer in Combarro (CC 55446 N 42.4382 W 8.69325). Combarro is dan weer typisch zo’n dorpje wat nergens vermeld staat in reisboekjes maar ik las op de beoordelingen van CamperContact dat het een bijzonder mooi en historisch dorp moet zijn. Vanaf de camperplaats ben je met 10 minuten lopen in Combarro. En dat is inderdaad een zeer bijzonder dorp. De huizen liggen direct aan de zee, daarachter allemaal smalle kronkelende straatjes en overal, werkelijk overal staan de bijzondere schuurtjes. Echt een heel bijzonder dorpje. We gaan vandaag eens een keertje uit eten, het is de eerste keer van deze reis. Veel restaurants zijn niet open maar we zien er eentje waar ook veel Spanjaarden zitten. Er is een dagmenu voor € 12,=, maar ja alles in het Spaans natuurlijk. Maar ze zijn zo lief om het voor ons in het Engels te vertalen en zo kunnen we ons voorgerecht kiezen en als hoofdgerecht iets van varkensvlees. Het voorgerecht smaakt prima maar het hoofdgerecht valt enorm tegen. Stukjes vlees met een erg sterke chorizo smaak, daarbij slappe patat. Nee, ik ben er al snel klaar mee. Het toetje valt dan wel weer mee. Ach, zegt Aad, dan hoef je niet te koken vanavond. Maar eerlijk gezegd, ik had liever zelf wat klaargemaakt. Nou ja, het kan niet altijd lekker zijn. We lopen weer terug naar de camper en rijden dan een klein stukje verder naar Pontevreda om daar op de camperplaats te gaan staan. Het is een mooie camperplaats, maar geen rustige. Dat kan natuurlijk ook niet in een stad, zeker niet als er achter de camperplaats ook nog gebouwd wordt. Maar zo zijn we wel alvast in deze stad die we morgenochtend willen gaan bekijken.

Smalle straatjes in Combarro, met overal de smalle schuurtjes.

Pleintje in Combarro.

Menu van de dag.

Combarro ligt direct aan zee, overal de smalle schuurtjes.

Het is eb, dus de zee is nu wel heel ver weg.

De camperplaats in Pontevedra.

Donderdag 13 februari 2020 – Pontevreda tot Brabantes (CC 73088 N 42.33466 W 8.0126) – 85 km

Wat jammer dat het regent nu we Pontevreda willen gaan bekijken, maar ach we zijn geen watjes. Paraplu mee en op naar het oude centrum. Gelukkig valt het uiteindelijk heel erg mee met de regen en is de paraplu dicht gebleven. Het is een gezellige stad. Natuurlijk scheelt het dat we in de ochtend hier rondlopen en alle winkels open zijn.

We brengen er heel wat uurtjes in rond. Weer terug bij de camper kijken we wat we nu gaan doen. Blijven we nog aan deze westkust? Of gaan we een stuk naar het binnenland richting Ourense waar thermaal baden zijn? We besluiten voor het laatste. Zo nemen we afscheid van de westkust, we gaan naar het binnenland. We kiezen een camperplaats uit bij thermaal baden. Ze zijn nu, in de winter periode, wel gesloten maar je staat er erg mooi aan de rivier Minho en er is ook nog eens gratis stroom. Altijd erg fijn om de accu’s weer goed vol te laden. Echt een mooie plek, het lijkt me helemaal een superplek als de thermaal baden open zijn.