zwerfleeuwen: GRIEKENLAND, TWEEDE WEEK

Dag 9 – zaterdag 13 september 100 km

Wij zijn al vroeg wakker. Eerst maar even de wc legen bij de taverne en dan op pad. Onderweg kopen we brood. We gaan weer over het kanaal van Korinthe en dan langs de linkerkant van de Peloponnesos tot aan Nea Epidavros, hier moet een prachtige camperplek zijn zo aan zee. We vinden de plek wel maar er staan nu overal borden dat je hier niet mag kamperen. Erg jammer want het is hier prachtig. We gaan hier in ieder geval maar eerst eens ontbijten en natuurlijk zwemmen. Ook hier komen heel veel Grieken genieten van de zon en zee. Rond drie uur vertrekken we om verder naar het zuiden te rijden. We komen langs het schiereiland Methana, hier zijn we in 2003 geweest. Toen nog met de caravan en in gezelschap van Katja. Het is hier een gebied met heel veel sinaasappel- en citroenbomen. Overal langs de weg zien we kraampjes staan en bij eentje kopen we 10 kg sinaasappels voor 3 euro. We trekken nog verder zuidelijk via een prachtige route langs de zee. Met 10% omhoog en 10% omlaag rijden we langs de kust. Werkelijk echt prachtig hier. Totaal anders dan de westkust van de Peloponnesos die vrij vlak is. We eindigen in het plaatsje Galatas, hier zijn twee plekken waar je met de camper kunt staan. Vanaf Galatas heb je uitzicht op het eilandje Poros, echt een plaatje om te zien. Er gaat een ferry naar toe. We blijven uiteindelijk ten zuiden van Galatas staan. We gaan maar weer eens uit eten, er zijn heel veel tavernes hier. We kiezen voor de 1^e maar dat is achteraf gezien geen goede keus. Aad kiest varkensvlees uit de oven. Hij krijgt hele droge rollade met vette aardappels. Ik kies iets anders en krijg een soort borrelhapjes met cocktailworstjes op stukjes brood. De Griekse salade smaakt in ieder geval wel erg lekker. Ach ja, het blijft toch altijd een gok. Het is nog erg warm en we zien het in de verte bliksemen.

Hier hebben we gestaan aan het Lake Vouliagmenis.

Overal citroen- en sinaasappelbomen bij Epidavros,

10% omlaag, 10% omhoog...

Een visser bezig met zijn net in de haven van Galatas.

Het prachtige eiland Poros.

Uitzicht op Poros.

Poros in het avondlicht.

Dag 10 – zondag 14 september 100 km

Aan de overkant in Poros was het enorm druk. Veel Grieken die hier blijkbaar hun zaterdag doorbrengen. Dat gaf natuurlijk ook ook herrie wat zeker tot 5 uur in de ochtend duurde. Maar ach, wij sliepen er toch wel doorheen. We besluiten om eerst verder te rijden en te kijken of we ergens brood kunnen kopen. In een dorpje is inderdaad een winkel open en kunnen we brood kopen. We zien hier trouwens enorm veel bomen met granaatappels. Natuurlijk ook veel olijfbomen, de meeste nog vol met olijven. We zien ineens een bordje staan naar Taverne Koulis. Volgens het camperforum moet je hier erg goed kunnen eten. Wij rijden er naar toe om te kijken of we hier ook leuk kunnen staan. De taverne ziet er goed uit maar we kunnen alleen zo op de weg staan en om in zee te komen, moet je flink naar beneden klauteren. Dan maar weer verder. Tot het plaatsje Thermisia want hier moet ook een plek zijn waar je met de camper aan zee kunt staan. Dat is ook inderdaad zo, maar het is vlak voor een camping en ja, de campingbaas komt ons natuurlijk vertellen dat je in heel Griekenland niet vrij mag staan. Ach wij begrijpen heel goed dat hij geen campers voor zijn camping wilt hebben die nergens voor betalen. We blijven hier wel om te ontbijten. Dan trekken we verder naar Salandi. Ook deze plek heb ik van het camperforum. Je moet hier erg mooi kunnen staan, geen camping of wat in de buurt. Wel een oud hotel. De route is (ja het is een beetje saai dat ik dat steeds zeg) ongelofelijk mooi. We komen door piepkleine Griekse dorpjes, met smalle straatjes, bergje op en bergje af. Dan dalen we af naar Salandi. We zien het oude hotel al staan. Een enorm lelijk flatgebouw, het is helemaal leeg. Hier voorbij komen op een prachtig stuk strand. Er staan nog zo’n 6 campers. Wauw, dit ziet er heel erg goed uit. Snel de camper neerzetten, zwemkleding aan en de zee in. Jeetje, die is hier nog warmer dan we tot nu toe hebben gehad. Heerlijk, heerlijk, heerlijk. Dat is echt genieten. Geen stranddouche hier, maar we hebben onze eigen douchezak gevuld en aan onze fietsen gehangen dus kunnen we het zout er prima afspoelen. Ja en ondanks dat het hier dus een wereldplek lijkt en we al voorgenomen hebben om hier een aantal dagen te blijven, zijn we ’s middags alweer genezen want het wemelt hier van de muggen. Niet normaal gewoon, hele hordes komen op je af. We vluchten snel naar binnen. We zien ook hier weer in de verte onweer, dat blijft gelukkig bij ons weg. Wel prettig dag het ’s avonds altijd wel wat afkoelt, dat komt ook omdat er een lekker windje staat.

Onderweg.

Salandi Beach, prachtig (behalve dat lelijke leegstaande hotelflat dan)

Prima plekje op Salandi Beach

Dag 11 – maandag 15 september 60 km

Heerlijk geslapen hier. Wat was het enorm donker zeg! Na het ontbijt en natuurlijk zwemmen, gaan we weer op weg. Eerst langs Didima. Hier is een enorme grote krater met daarin twee grotkerkjes. We parkeren de camper onder de bomen, lekker koel voor Balou. Hier is een hekwerk met een witgekalkte trap die je naar beneden voert. Dan komen we uit in de krater waar ongeveer halverwege een pad rondom loopt. Hier zijn twee piepkleine kerkjes onder de rotsen gebouwd. De krater bestaat uit rode rotsen waar allerlei planten uitgroeien. Echt een heel bijzondere plek! We rijden weer verder, komen langs het oude theater van Epidauros en dan onze eindbestemming: Nafplio. We zetten de camper bij de haven, voldoende plek hier. Zelfs w.c.’s dus kunnen we die van ons weer even legen. Het is ook vandaag weer 30 graden maar door de wind is het goed uit te houden. De camper staat in de volle zon, maar ramen aan beide kanten open en de wind waait er lekker doorheen. Als we het stadje ingaan, moet Balou natuurlijk mee. Ze kan niet in een dichte warme camper blijven. Dus pakken we weer haar buggy en zo kan ze lekker mee. Ze vindt het allemaal prima. Gaat gelijk lekker liggen. Maar wat een bekijks hebben we met haar. Heel veel mensen vragen wat er met haar aan de hand is en of deze buggy speciaal voor een hond is. Allerlei Grieken maar ook toeristen kijken hun ogen uit naar Balou. En Balou? Die vindt het allemaal prima, krijgt lekker een paar aaien over haar hoofd. Ze vindt het wel best. Nafplio is een erg mooi stadje met smalle straatjes en veel balkons. Heel veel winkeltjes met allerlei mooie sieraden. Natuurlijk ook enorm veel tavernes, dus jullie snappen het al: vanavond gaan we hier uit eten. Ook hier trouwens weer open wifi en dus eerst maar eens ons blog bijwerken. Er lopen trouwens best wat zigeuners rond. Ik vind het best spannend om dan onze camper alleen te laten als we gaan eten. Maar Aad zegt dat het allemaal prima kan, er staan nog 5 andere campers rondom ons en alles zit goed op slot. Natuurlijk hebben we ook Balou in de camper. De zon is weg, dus dat is dan geen probleem. Ben alleen niet echt blij als een zigeuner bij mijn camperdeur komt bedelen. Gelukkig slaat Balou gelijk aan: kijk maar uit voor mijn waakhond!

Het rotskerkje bij Didima.

Dit is de ingang naar de krater.

De krater van Didima.

Nafplio. Aad helemaal blij: hij ziet ijs! Maar welke smaak moet hij nou nemen?

Die liep ook rond in Nafplio.

He, stukje gras, dan kan Balou even plassen.

Klein eilandje voor Nafplio, was vroeger een gevangenis.

We eten bij een kleine tarverne, Aad kiest voor souvlaki en ik neem gyros. Het smaakt echt heerlijk. We zien de lucht steeds donkerder worden en op een gegeven moment barst het onweer los. Gevolgt door enorm harde regen. We vluchten van het terras naar binnen. Ook hier weer wifi dus even via Viber met het thuisfront gebeld. Als de regen iets minder is, wagen we het erop. Maar al heel snel gaat het weer keihard regenen. We schuilen even tot het weer iets minder is en dan maar verder ondanks de regen. De straten staan blank. Uiteindelijk komen we weer bij onze camper, nat maar niet doorweekt. Gelukkig hadden we het dakluik boven ons bed gesloten. Met de camper is verder niets aan de hand en Balou lag ook heerlijk te slapen. We kijken nog een dvdtje en gaan dan slapen.

Enorm donkere wolken boven Nafplio!

Dag 12 – dinsdag 16 september 20 km

Best goed geslapen hier. Wat herrie gehoord af en toe, maar het viel mee. Uiteindelijk stonden hier 12 campers te overnachten. ’s Morgens komt er een Nederlandse camper aanrijden, de eerste die we hier zien. We kletsen even met elkaar en dan rijden we naar een rioolput om ons vuile water te lozen. Iets verder is een kraan en zo is onze watertank ook weer gevuld. We gaan eerst naar een pompstation om onze LPG gasfles te vullen. De eerste is leeg en dat al na 10 dagen. Best snel. Maar dat zal wel door het warme weer komen. We hebben het gas alleen nog maar gebruikt voor de koelkast. Koken doen we amper en de boiler wordt ook zelden aangezet. Maar ach, de gastank is snel gevuld. We rijden nog iets verder tot aan Kiveri Beach. Hier is een groot stuk kiezel strand waar we vrij kunnen staan. In de verte zien we nog Nafplio liggen. Het is opnieuw een heerlijk warme dag, dus jullie raden het al: zwemkleding aan en de zee in! Aad gaat ’s middags ook nog even vissen. Het is nu dus echt de bedoeling om hier een aantal dagen te blijven.

Kiveri Beach, Aad is aan het vissen.

Lekker bezig wezen...

Ons prive strand met op de achtergrond het dorpje Kiveri.

Dag 13 – woensdag 17 september 0 km

Vandaag lekker genieten van de zon en de zee. Wat ook zo fijn is in Griekenland is het lekkere fruit. We eten iedere dag onze buiken rond aan druiven, meloenen en sinaasappels. Ook de tomaten smaken echt zo lekker! We kunnen er geen genoeg van krijgen. Aad heeft ’s morgens ook bij de bakker pilopitas meegenomen, dat is een soort appelflap, ook erg lekker. Natuurlijk vermaakt Aad zich met vissen en snorkelen. Jammer genoeg heeft hij nog geen vis gevangen. Maar hij blijft het vrolijk proberen! ’s Middags is er flink wat wind en ’s avonds rond negen uur gaat het zelfs regenen! Nou ja, wij waren toch al in de camper.

Aad gaat op de fiets naar de bakker.

Ach, ach wat staan we toch zielig!

Dag 14 – donderdag 18 september 45 km

We trekken weer verder langs de kust. Werkelijk een prachtige kust met hier af en toe een dorpje en een strandje. We ontbijten onderweg op één van die standjes. Na zo’n 45 km komen we bij het plaatsje Tyros. Hier moet een plek zijn waar we kunnen staan. We rijden eerst langs de boulevard met allemaal tavernes. Net achter het haventje is een stuk waar we inderdaad kunnen staan. Met een privé strandje! Het kan niet beter. Hier blijven we de rest van de dag. Ook hier is weer wifi beschikbaar, dus ik kan mooi weer even met het thuisfront bellen en hoor dat Sienna zaterdag gaat afzwemmen voor haar A-diploma! Wat een knappe meid! Erg jammer dat we dat nu missen!

Avonds gaan we natuurlijk weer uit eten. Er zijn hier genoeg tavernes om uit te kiezen. Ook hier weer wifi en dus gelegenheid om wat foto’s via whatsapp met het thuisfront te delen. Vooral de foto’s van ons eten maakt iedereen jaloers. We verwachten eigenlijk niet dat het hier heel toeristisch is, maar er liggen zo’n 20 zeilboten in het haventje die verhuurd worden. Er zijn ook best veel Engelsen hier. Dus toch ook hier aardig wat toeristen. ’s Nachts hebben we weer wat regen

Onderweg komen we wat geiten tegen.

Tyros

Ons plekje in Tyros, aan het eind is een prive strandje.

Dag 15 – vrijdag 19 september 125 km

We trekken verder naar Monemvasia, dat ligt een stuk zuidelijker. Om daar te komen, zullen we door het binnenland moeten. Vooraf had ik al gelezen dat de dorpjes Leonidio en Kosmas enorm smal waren om doorheen te rijden. Dus wordt het een spannend ritje vandaag. En ja, Leonidio is inderdaad flink smal. Maar wat een typisch Grieks dorp is dit. Allemaal heel aparte winkeltjes, we rijden overal vlak langs. We draaien langs alle huizen en balkonnetjes en komen zonder problemen het dorp weer uit. We zijn wel heel blij dat we niet een mega grote camper hebben. Voorbij het dorp begint een prachtige bergroute. We zien rode rotsen op de bergen, een droge rivierbedding beneden waar we een flinke tijd langs rijden. Maar dan gaat het omhoog en omhoog en omhoog tot we van bovenaf op de rode rotsen kijken. We rijden het dorp Kosmas in. Ook hier best smal, maar we kunnen we goed doorheen rijden. Kosmas is trouwens echt heel gaaf, middenin het dorp een groot plein met de kerk en allemaal terrasjes onder grote bomen. Het is echt goed opletten of de TomTom ons niet via heel kleine weggetjes stuurt, maar ik let goed op de borden richting Monemvasia. Maar toch merken we op een gegeven moment dat we op een binnenweggetje zitten en volgens de kaart gaat deze weg over in een weg zonder asfalt. We zijn al te ver om terug te gaan rijden, dus wagen we het er maar op. En ja hoor, het asfalt houdt op en we zullen over grind en kuilen verder moeten. Aad vindt het gaaf, ik vind het wat minder. Zeker als we ook met deze weg bergje op en af moeten. We schudden en schommelen, het lijkt eindeloos lang te duren. We komen drie Griekse jongemannen tegen die ons echt stoer vinden. Hmm… lekker stoer, gewoon op het verkeerde spoor gezet door de TomTom. Eindelijk komen we weer op een normale weg en dan zijn we al snel bij Monemvasia. Wat een indrukwekkend stuk rots is dit toch! Het dorpje Monemvasia zelf kun je niet zien liggen, dat ligt aan de zeekant. Dit dorp is alleen te voet te bereiken en is 1 groot monument. Tegenover de rots ligt de stad Gefyra. Hier zetten we onze camper neer. Wat gaan we doen? Nu nog naar het dorp lopen? Of later vanavond? Of morgenochtend? We besluiten het toch maar gelijk te doen. Balou in de buggy en we gaan op pad. Het is 1,5 km lopen tot we in het dorp zijn. Eenmaal in het dorp wordt lopen met de buggy haast onmogelijk met allemaal grote keien als stoep. Maar het is gewoon gaaf om hier te zijn. Echt leuk, doet een heel klein beetje aan Mont St. Michiel denken. Maar dan zonder de hordes toeristen.

’s Avonds gaan we uit eten, ook hier weer genoeg keus van tavernes. Aad kiest voor Moussaka en ik weer voor gyros. Het smaakt prima. We zien ook nog schildpadden in het water. We overnachten op de kade.