GRIEKENLAND, DERDE WEEK

Dag 16 – zaterdag 20 september 25 km

’s Morgens rijden we even naar de andere kant van Gefyra om daar te zwemmen. Dan trekken we verder naar Viglafia, een stadje bijna onderin Lakonië. Hier is een onderwaterstad in zee die pas in de jaren 60 is ondekt. Deze stad is 5000 jaar oud. Natuurlijk erg leuk om hier te snorkelen! We rijden langs een taverne waar heel veel campers bij staan. De eigenaar van deze taverne (Andreas) heeft een overeenkomst met de politie dat campers bij hem en in het duingebied mogen staan. Daar haalt hij nl door het hele jaar zijn inkomsten vandaan. Wij willen in het duingebied gaan staan. We zien overal al campers staan. Wij zetten de camper neer bij een prachtige zandstrand. Ons eerste zand van deze vakantie! Aan het eind van de middag rijden we nog iets verder. Een andere camper heeft een generator aangezet, wat een rotgeluid is dat zeg! Maar Aad vindt een heel mooi plekje nog ietsje verderop. Nu staan we helemaal vlakbij de zee! En zonder generatorgeluid, dat is dan ook mooi meegenomen. Het is hier echt heel erg mooi! Vanavond voor de verandering maar eens zelf koken, babi ketjap. Best wel o.k. alhoewel natuurlijk niet zo lekker als al dat Griekse eten. En ja het is toch wel erg gemakkelijk als je niet hoeft te koken of af te wassen.

Piepklein marktje in Gefyra.

Alleen maar groeten, het ziet er allemaal erg goed uit.

Deze schat kwamen we onderweg tegen.

Strand, strand, strand!!!

Ons eerste plekje, rechts de bus die het nodig vond een generator aan te zetten. Grrr...

Dag 17 – zondag 21 september 0 km

Zondag, prachtig weer, enorm lang zandstrand. Dan verwacht je toch hordes Grieken. Maar dat zie je dus helemaal niet. Af en toe komt er een auto bij ons staan en komen wat mensen even een uurtje zwemmen. Dat is natuurlijk het grote verschil met Nederland. Bij ons ga je een hele dag naar het strand. Want als het een keertje mooi weer is, dan moet je daar optimaal van genieten. Hier is het bijna altijd mooi weer en de zee is altijd vlakbij. Dus gaan de Grieken even een uurtje zwemmen. Meestal hebben ze hun badkleding aan, jurk of korte broek erover, klein handdoekje mee en dat is het dan. Niet zoals bij ons met stoelen, koelboxen, windschermen en noem maar op. Aad vermaakt zich enorm met snorkelen. Hij duikt ook de mooiste schelpen op. Ik vermaakt me met natuurlijk zwemmen maar ook lekker lezen en haken. Lekker luieren dus. Het is heerlijk weer. Ik schat 30 graden met een heerlijk zeewindje is dat goed uit te houden. Aan de overkant van de baai zien we dorpjes liggen. Witte huisjes met rode daken. Toen we in 2003 voor het eerst in Griekenland kwamen, hadden alle huizen geen daken. Overal stak betonijzer omhoog. Dan hoefden te Grieken geen belasting over het huis te betalen omdat het, zogenaamd, nog niet af was. Dat is dus veranderd en gelukkig maar. Die rode dakpannen daken op de huizen ziet er echt veel gezellig uit. We zien ook een verandering met rotzooi op de straat. Het is er nog wel hoor, veel meer dan bij ons. Maar toch zie je dat het minder is. In de duinen waar wij nu staan is het redelijk schoon. Overal in Griekenland zie je nu afvalcontainers staan die bijna iedere dag geleegd worden. Het zal nooit helemaal zonder rommel worden hier, maar toch zit er wel verbetering in. Ik heb trouwens ook hier weer open wifi, dus mooi even tijd om ons blog bij te werken. We blijven hier in ieder geval morgen ook nog staan.

Ons tweede plekje, nu helemaal dicht bij de zee.

Hoeveel strand wil je hebben? Erg weinig mensen hier.

Maar wel heel veel vlinders!

Nog maar weer een foto van ons prachtige plekje!

Dag 18 – maandag 22 september 0 km

Het wordt misschien een beetje saai verhaal. Maar ook vandaag is het warm en zonnig , wel met een windje waardoor het heerlijk uit te houden is. Als we wakker worden, is het eerste wat we doen een duik in de zee nemen. Dan afspoelen onder onze eigen douche. We hebben zo’n zwarte douchezak bij ons, die hangen we dan achterop aan de fietsen en binnen een korte tijd is dat water lekker opgewarmd. Zo kunnen we het zoute water van ons afspoelen. Deze vakantie hebben we al heel veel lol van de douchezak gehad, want stranddouches zien we niet veel en als ze er al zijn, zijn ze niet aangesloten. Maar goed, wij hebben dus onze eigen douche. Dan gaan we op ons gemak ontbijten, stoelen in de schaduw. Aad gaat vandaag maar eens niet snorkelen, hij heeft een aardig rood gezicht en rug, dus maar even uit te zon blijven. Als het een uur of één is, vertrekken we van ons mooie plekje om bij de taverne te gaan staan. Weer even spannend door alle plassen heen, maar het gaat goed. Bij de taverne spoelen we het zoute zand van de camper af. Hier kun je tussen de olijfbomen gaan staan. Er staan drie Franse campers. Helaas zijn het erg ongezellige mensen, ze nemen niet eens de moeite om iets terug te zeggen als wij ze vriendelijk begroeten. Nou ja, dan niet toch? We komen hier om ons beddengoed te wassen. Niet dat het nou erg vuil geworden zal zijn, we liggen meestal zonder iets over ons heen te slapen. Dekbedden zijn al weken geleden naar de kast verbannen. Maar goed, het is toch wel even fijn als alles weer fris is. Dus wassen maar! Als we alles hebben opgehangen, wordt ons verteld dat we de was niet zomaar aan de lijn mogen hangen. Dan krijgen ze problemen met de politie want het is hier alleen maar een ‘parking’. De was mag boven het huis opgehangen worden. Erg grappig, bovenop is inderdaad een waslijn en met het windje is het allemaal met een uurtje droog. Dus ook maar onze t-shirts gewassen, dan is alles maar weer fris en fruitig. Omdat we hier bij de taverne mogen staan, is het wel de bedoeling dat we hier ook gaan eten. We offeren ons maar weer op!

Het is wel weer een belevenis, dat eten. Open een gegeven moment komt iemand bij ons tafeltje staan, mompelt iets. We komen er later pas achter, dat hij het menu aan het vertellen was. Oh ok, vertel nog maar een keertje dan. We kiezen voor pork chop (karbonade) en een Griekse salade. De karbonade is echt mega groot, de kleine poesjes genieten volop mee dus. Het is trouwens nog erg warm. Er staat wel wind maar toch, pff wat een warmte. Als we naar bed gaan, staat de themometer nog op 29 graden. Ondanks dat alle raampjes nu ook open staan en er een windje door de camper heen gaan. Echt zweten dus deze nacht.

Wasje gedaan, het mocht hier dus niet blijven hangen.

In de olijfboomgaard bij taverne Oasis, wel even wennen hoor al die campers om ons heen!

Dag 19 – dinsdag 23 september 85 km

’s Morgens gaan we hier even onder de douche, het nachtzweet eraf wassen. De w.c. legen. Aad krijgt nog een sneer van een Franse dame dat hij het niet goed doet. Ja, dan praten ze wel tegen ons, die zes Franse camperaars die hier staan. Echt gezellig vinden we het niet. Dus snel wegwezen. Onderweg gaan we wel ontbijten. Oh jeetje, krijgen weer een tik op de camper. Er ligt een snoer van 1 van de Fransen over de weg, dat moet eerst weggehaald worden. Stel je voor dat we daar overheen rijden. Wat een stelletje zeikerds zeg, sorry dat ik het zeg! Nou ja, wij zijn weer op weg. We komen weer door de gebruikelijk smalle Griekse dorpjes. Altijd een belevenis maar alles gaat zoals altijd heel gemoedelijk tot iedereen er weer langs kan. We komen in Skala de Lidl tegen. Het wordt tijd dat we weer even wat inslaan. Flink wat flessen water, druiven, meloenen, olijfolie en ga zo maar door. Het lijkt wel een pleisterplaats voor camperaars, zo’n Lidl. Er staan er een stuk of tien, allemaal verschillende nationaliteiten. Dan is het nog maar een klein stukje tot we bij Aghio Konstantinos zijn. Hier ligt een scheepswrak met de naam Dimitros. Op het camperforum zijn hier al vaak foto’s van voorbij gekomen en wij wilden dit zelf wel eens zien. Er is een taverne Glyfada en daar net voor is een stuk waar campers kunnen staan. Wij vinden een plekje met schaduw van een olijfboom. Gelukkig maar, want het is ook vandaag echt heel erg warm. Er staan zeker 10 campers hier. Jammer genoeg kun je niet zo op de zee kijken. In zee zijn lekkere hoge golven door de harde wind. Heerlijk om lekker in te zwemmen. Iets verder op het strand ligt inderdaad het scheepswrak. Helemaal verroest. Wat een gek gezicht. Dat ze dat zo laten liggen! In de camper is het, zelfs met de wind die er lekker doorheen gaat, 34 graden. Zweten, zweten, zweten vandaag. Ook Balou vindt het veels te warm. We houden haar koel door haar af en toe helemaal nat te maken. Dat vindt ze erg lekker.  Volgens de weersverwachting schijnt het de komende dagen iets minder warm te worden, 28 graden. We hopen het maar.

We gaan uit eten bij de taverne Glyfada, echt heel erg lekker gegeten. Aad gevulde aubergines en ik gehaktballetjes in tomatensaus. Het smaakt gewoon zo lekker en echt Grieks. Jammie! Ook vannacht laten we de ramen open, het is zo warm!

Het scheepswrak Dimitros.

Dag 20 – woensdag 24 september 30 km

Wat is het toch heerlijk om wakker te worden, je zwemkleding aan te doen en in de zee te duiken. De golven zijn echt enorm hoog. Als ik tot mijn knieën in water sta, komen de golven tot mijn hoofd. Geweldig! Dan het zoute water even afspoelen en we zijn weer klaar voor vertrek. Op een parkeerplaats op de doorgaande weg, zien we van boven het plekje waar je gestaan hebben. Natuurlijk ook het scheepswrak. Dan gaan we door naar Gythio, 10 km verder. Dit is een erg leuk plaatsje waar ferries o.a. naar Kreta vertrekken. Langs de kade allemaal terrasjes. Toen we hier 11 jaar geleden waren, hingen er overdag nog inktvissen langs de overkappingen te drogen. Dat is er nu niet meer. Overal zijn moderne grote parasols, geen inktvis te zien. We zouden op de pier de camper kunnen laten, maar ze zijn de haven aan het uitbreiden en op de pier mag niet geparkeerd worden. We vinden wel een andere parkeerplaats zodat we in ieder geval Gythio kunnen bezoeken. Aad is helemaal blij als hij in een ongelofelijk typisch Grieks winkeltje vistuig kan kopen. Ik kijk mijn ogen uit in die winkel, wat een aparte spullen hebben ze hier. Het lijkt wel of ik in de jaren 50 ben. Eigenlijk vind ik het gênant, maar ik maak toch een aantal foto’s. Verderop in het stadje vinden we een winkel met allemaal aparte katoenen jurken. Ik vraag of ze ook iets in mijn maat hebben en voor ik het weet pas ik de een na de andere jurk. Om uiteindelijk met drie verschillende de winkel uit te lopen. Daar zal ik veel plezier aan beleven met dit warme weer! Ik ben helemaal blij! We gaan weer ietsje verder langs de kust tot het dorpje Kamares. Hier kunnen we de camper zo langs de zee plaatsen. Prachtig plekje! Het is trouwens inderdaad niet zo warm vandaag, 26 graden in de schaduw. Jammer genoeg is hier geen taverne in de buurt. Dan maar weer eens zelf koken toch? Is ook wel weer eens lekker. We zitten hier dus op de middelste punt van de Peloponnesos, dit gebied heet de Mani. Het zuidelijkste punt is vrij onherbergzaam, daar komen we nog. Waar we nu zitten, zijn er nog volop olijfbomen en ander groen. We hebben de zee 5 meter voor onze camperdeur. Wat wil een mens nog meer?

Het scheepswrak met links de plek waar al de campers staan en de taverne ervoor.

Gythio

Een typisch Griekse supermarkt in Gythio.

De hele aparte winkel waar Aad vistuig heeft gekocht.

Zouden ze nou weten wat er in al die dozen zit?

Ons plekje in Kamares, lekker dicht bij de zee.

Veel camperaars weten van dit plekje, 's avonds staan er zeker 10.

Dag 21 – donderdag 25 september 0 km

Eerst vannacht alleen de dakluiken open en de ramen dicht (we staan hier uiteindelijk in de middle of nowhere) maar rond drie uur toch maar het raam bij ons bed open gezet. Dat was beter, koelere lucht over ons heen. Vandaag wordt het toch weer 30 graden en ook wat bewolkt waardoor het benauwd is. Maar ach, de zee is een paar stappen weg dus genoeg verkoeling. Ik haak de voorkant van het bloemenkussen voor Katja af. Nu alleen de achterkant nog maar en er is weer een kussen af. Aad probeert wat te vissen, helaas geen visje die in zijn hengel wil happen. Ook vandaag dus weer zelf koken. Morgen trekken we ietsje verder naar het zuiden. Over twee weken zitten we weer op de boot richting Italië. Nog maar even niet aan denken.

Haken, haken, haken... oh ja of lezen of zwemmen natuurlijk.

Het bloemenkussen voor Katja is in ieder geval af!

Dag 22 – vrijdag 26 september 75 km

Vanmorgen heel vroeg ging het onweren en het regende een paar spatjes. Ons ochtendritueel is hetzelfde: zwemkleding aan en de zee is. Die is zo lekker warm dat het ons moeite kost om er uiteindelijk weer uit te komen. Even ontbijten en dan weer op weg. We rijden langs de oostkust van deze streek Mani. Ook hier weer een prachtige route. In het dorpje Kotrones staan een aantal campers op de pier. Ook wij gaan hier even staan. Er is hier een waterkraan, dus kunnen we mooi onze watertank en douchezak vullen. Kijk en dan is een camperaar weer helemaal tevreden: alles gevuld, wc en vuilwatertank leeg. We rijden werkelijk een ongelofelijk prachtige route. Het wordt allemaal steeds ruiger. De streek de Mani staat er bekend om dat hier bepaalde clans het voor het zeggen hadden. Ieder dorp heeft versterkte huizen met een toren. De bouwstijl is hier dus echt heel anders dan in de rest van Griekenland. Erg leuk om te zien dat de nieuwe huizen ook allemaal in dezelfde stijl gebouwd worden. We rijden helemaal tot het zuidelijkste punt van Europa: Kokinogia. Het is KaapTenaro, een helemaal kaal gebied. Ook hier kijken we even rond om dan weer verder te rijden langs de westkust van de Mani. We komen bij het museumdorp Vathia. Geweldig mooi om te zien. Ze zijn het nog steeds aan het restaureren. We eindigen in het dorpje Gerolimenas. Hier zijn aardig wat tavernes. We kunnen de camper niet echt heel leuk neerzetten, gewoon op een parkeerplaats. Maar we vinden dat we wel genoeg gereden hebben vandaag. Het is al vier uur. Dus hier blijven we overnachten en natuurlijk gaan we ergens eten. Het was één van de mooiste routes tot nu toe. Helaas was het eten geen succes. Er hier geen menu met prijzen. Nu gebeurt dat wel vaker, maar we hadden de keus uit veel verschillende tavernes. We dachten bij een leuke authentieke te gaan eten. Maar het eten was bar slecht. We kozen voor souvlaki en biefteki, samen met tzaziki. Maar alles was slecht, de patat heel slap en vet en enorm zout. De souvlaki vet en de biefteki (soort gehakt) aangebrand. Als je dan ook nog eens bijna 2x zoveel hiervoor moet betalen, is het niet leuk. We nemen ons voor om voortaan alleen nog ergens te gaan eten, als we vooraf prijzen zien.

Het ruige landschap van de Mani.

Het zuidelijkste puntje van Europa, Kaap Tenaro.

Kaap Tenaro, de westkant.

Parkeerplaats op kaap Tenaro, verder kunnen we niet.

Typisch dorp in de Mani: Vathia.

Vathia

In Gerolimenas hangen poten van een inktvis te drogen.

Gerolimenas, ons overnachtingsplekje.