REIS MAROKKO – WEEK 12 – 15 t/m 21 maart 2018

Donderdag 15 maart 2018 – Oued Laou tot Algeciras (CC 57257 N 36.18383 W 5.43755) – 110 km

Eigenlijk wilden we vandaag bij een dorpje 50 km verder gaan staan, maar het regent flink. Dus worden de plannen omgegooid en besluiten we om vandaag al over te varen naar Spanje. Daar ben je toch ook wel een dag mee bezig en als het dan toch regent, lijkt ons dat beter om vandaag te doen. Het is nog 100 km tot Tanger Med, het eerste stuk gaat langs de kust. Ondanks de regen, een erg mooie route. In Tetouan tanken we nog diesel. We kunnen er ook water pakken en zo is onze watertank ook weer vol. Dan pakken we stukje tolweg, 30 km voor € 1,50 tot we vlakbij Ceuta komen. Ceuta is één van de twee Spaanse enclaves in Marokko en jammer genoeg wil onze TomTom ons er doorheen laten rijden. We komen er pas achter als we in een file voor de grens terecht komen en ik Google Maps check. Oh jee, dat is helemaal niet de bedoeling en ik geloof niet dat je even Spanje in kunt rijden bij Ceuta en dan daar ook weer uit. Probleem! Aad lost het prima op, zet de alarmlichten aan en rijdt heel langzaam achteruit. We moeten een flink stuk achteruit maar gelukkig lukt het prima. Zo komen we gelukkig weer op de goede weg. De weg gaat hoog door de bergen, het is een erg slechte weg met overal gaten, goed opletten. Dan komen we eindelijk bij de haven Tanger Med. Maar het is flink zoeken waar we moeten zijn. Een agent gevraagd, maar die sprak alleen Frans. We rijden een stuk langs de haven en eindelijk zien we op borden die aangegeven waar we heen moeten. Gelukkig, we hebben het gevonden. We leveren de boekingsformulieren in voor tickets. We kunnen met de boot van 1330 (1430 Nederlandse tijd) mee. Dan komen we bij de politie. Hier moeten we twee gele briefjes invullen met onze gegevens. Dan verder naar de douane, die klaart de camper uit, neemt de gele briefjes in, zet een berg stempels en we mogen weer verder. Dan komen we bij een scan apparaat. Wij moeten, met Balou, de camper uit als de scan over de camper gaat. Dan weer verder, tickets afgeven en dan staan we eindelijk in de rij. De boot heeft een uur vertraging, we hadden ook niet anders verwacht. Maar eindelijk mogen we aan boord, de oprit is flink hoog, maar door er schuin op te rijden, raken we gelukkig niets. Balou laten we in de camper, daar voelt ze zich veiliger dan als we haar meenemen. Als we gaan varen, hebben we een flinke deining. De boot slingert enorm heen en weer en dus blijf ik, met mijn ogen dicht, op een lekkere luie stoel zitten. Als we bijna in Spanje zijn, wordt het wat rustiger. Snel naar buiten en kijken naar Gibraltar en de enorme APM terminal van Maersk. Het zonnetje schijnt lekker. Het uitchecken gaat lekker snel, even paspoort laten zien en dat is het dan. We rijden 10 km naar dezelfde Lidl die we ook aan het begin van ons Marokko avontuur hebben bezocht. Wat een luxe toch, zo’n supermarkt. Wat zijn wij eigenlijk verwend in Europa. We kopen bergen verse groente en fruit. Helemaal blij om weer alle bekende spullen te kunnen kopen. We blijven hier ook maar overnachten. Het is al half zeven en ook al weten we een leuke camperplaats 18 km hier vandaan, we vinden het wel genoeg voor vandaag.

Zo komt er een eind aan ons Marokko avontuur. We hebben er 9 weken rondgetrokken en 4330 km gereden. We zijn erg blij dat we de reis gedaan hebben. Zoveel getwijfeld vooraf maar het was totaal niet eng. Ook het feit dat wij geen Frans spreken, was totaal geen probleem. Het was gewoon een geweldige ervaring om in zo’n andere wereld te zijn. Het feit dat je daar bent met je eigen camper, hoe bijzonder is dat. Soms was het wat moeizamer, maar meestal heel erg leuk. Zulke vriendelijke mensen, zulke mooie natuur, de heerlijke steden met de smalle straatjes en vele winkeltjes. Het is een ervaring om nooit te vergeten.

Ondanks de regen is de route langs de kust heel erg mooi.

Wij komen aan bij de haven van Tanger Med.

Het scan apparaat in Tanger Med.

Mooie schildering achterop een camper.

Met een uur vertraging, kunnen we aan boord.

Dag Marokko!

Heel vaag zie je nog de bergen van Marokko.

We zijn bij de rots van Gibraltar.

En varen de haven van Algeciras binnen.

Langs de enorme APM terminal van Maersk.

We overnachten vlakbij de Lidl waar we op de heenweg ook hebben gestaan. Ook nu staan er enorm veel campers.

Vrijdag 16 maart 2018 – Algeciras tot La Linea de la Concepcion (N 36.207901 W 5.32641) – 18 km

Ondanks dat we wel wat geluid horen van de autowegen, hebben we toch prima geslapen hier. Aad gaat ’s morgens broodjes halen en komt met zoveel terug dat we daar wel een paar dagen van kunnen eten. Hij heeft zelfs een chocoladetaart gekocht, nog voor zijn verjaardag. We rijden nog even naar de Carrefour want Pepsi Max kon Aad niet vinden. Die Carrefour is helemaal overweldigend, zeker na 9 weken Marokko. Niet normaal hoor zo’n winkel. Wat een keus aan artikelen, wat een overdaad. Natuurlijk verkopen ze hier Pepsi Max, met nog een fles Bacardi en Captain Morgan rum gaan we de winkel weer uit. Onze volgende stop is bij een LPG gas station. We hebben niet veel LPG verbruikt, er gaat nog geen 8 liter in. Nou ja, daar kunnen we ook weer mee vooruit. Dan is het nog een klein stukje tot de overnachtingsplek (aanbevolen door San). Dit is een parkeerplaats aan zee met prachtig uitzicht op de rots van Gibraltar. Wat een enorme grote pukkel is die rots toch! Blijft imponeren. We lopen met Balou een flink stuk over het strand, ze loopt lekker mee, meestal vindt ze het geluid van de zee eng maar vandaag is de zee vrij rustig en heeft ze daar geen last van. We staan naast een oude toren uit 1630. Er staan langs deze hele kust veel van deze torens. Ze waren er voor de bewaking van de kust. Als er piraten aankwamen, werd er vuur gestookt en zo konden ze op de volgende toren zien dat er onraad was. We lopen nog een stuk de andere kant uit waar je ook met de camper kunt staan, maar ik vind het daar veel te modderig, we blijven lekker op het asfalt staan. Er komt later nog een Duitser en een Tsjech bij staan. Er komt ook veel politie langs want langs deze kust komen heel veel bootjes met drugs aan vanaf Marokko. Pas geleden was er nog een heel stuk over in het journaal. De bewoners hier hadden er flink genoeg van. De politie noteert de namen en kentekens van de lokale bevolking. Wij worden met rust gelaten. Het is best prima weer vandaag, maar net een iets te koude wind om buiten te kunnen zitten. Gelukkig hebben we al heel veel warme dagen gehad en vinden we het geen ramp als we een keer niet buiten kunnen zitten. Waar het wel erg goed weer voor is: de camper even helemaal goed schoonmaken van binnen. Alle kleden en kussens gaan eruit, wauw wat komt daar een stof uit. Dan wordt alles gesopt en na een uurtje is de camper weer lekker schoon. Als beloning een kopje thee met de lekkere chocolade taart.

De chocoladetaart die Aad heeft gekocht, nog voor zijn verjaardag.

Wat een enorme rots is Gibraltar toch.

Als hij klaar is met bellen, gaat hij lekker op het strand lopen.

Ons overnachtingsplekje met uitzicht op Gibraltar.

Maar ook bij een oude wachttoren, deze is uit 1630.

Zaterdag 17 maart 2018 – La Linea de la Concepcion (N 36.207901 W 5.32641)

Vandaag blijven we op deze plek staan. Even alle ervaringen van Marokko verwerken. Het is zo’n verschil, daar zo weinig, arm, hier zo veel en rijk. De dingen die we hebben gezien en meegemaakt, het gaat allemaal door ons hoofd. Maar bovenaan staat het voldane gevoel dat we deze reis hebben gemaakt, echt een super ervaring!

Het is vandaag echt slecht weer, harde windstoten en heel veel regen. We proberen nog wel even een stuk te gaan lopen met Balou maar worden al snel weer terug naar de camper gejaagd door een felle regenbui. Aad gaat ook tussen de buien door nog even vissen. Ik hou het bij haken en lekkere muziek luisteren. Ben helemaal fan van de laatste cd van Ed Sheeran. Maar ook van Nick en Simon, de Cats en Creedence Clear Water Revival zit ik lekker te genieten. Ook met slecht weer genieten wij van ons camperleven. Alhoewel we natuurlijk erg blij zijn dat er vanaf maandag beter weer wordt voorspelt. We maken een eigen versie van een tajine. Penen, uien, aardappel, bouillon en de Ras El Hanou kruiden in de Omnia oven pan en dan 1,5 uur wachten en je hebt een lekker maaltje.

Zondag 18 maart 2018 – La Linea de la Concepcion via San Jose (N 36.491402 W 4.99226) tot Marbella ( N 36.486698 W 4.75915) – 80 km

Het heeft echt de hele nacht flink geregend met daarbij harde windstoten. Gewoon bizar slecht weer. Als we om 10 uur wegrijden, wordt het eindelijk droog. We rijden eerst naar het plaatsje San Jose. We genieten van de prachtige huizen hier. Het ziet er allemaal zo mooi uit, met veel groen erbij. We zijn hier in de Costa del Sol en dat is natuurlijk een super toeristisch gebied maar ik moet zeggen, het ziet er allemaal erg mooi uit. Wat een verschil dan toch met Marokko waar je alleen maar hele simpele huizen hebt die vaak niet eens af zijn. Wat hebben wij het toch goed in Europa! We stoppen eerst in het plaatsje San Jose. Via de app Park4Night heb ik een parkeerplek gevonden bij een wasserette. Tijd om alles eens lekker even te wassen. De wasserette is enorm groot met 20 wasmachines en 14 droogmachines. Ik vul een machine van 7 en eentje van 14 kg. Na een half uurtje is de was klaar en gaat alles in mega grote drogers waar de was met 20 minuten lekker droog uit komt. Zo dat is weer klaar, wij hebben weer een lekker schoon bedje vannacht.

In Marbella, 27 km verder, hebben we een camperplaats uitgezocht bij alweer een verdedigingstoren met uitzicht op zee. Je staat op grind en dat is wel zo fijn na al die regen, geen zin om in modder te staan. Het is een flinke ruime parkeerplaats waar ook een restaurant bij is. De zee is hier behoorlijk ruw, de wind is gelukkig niet zo heel hard meer. Een prima plek. Aad kijkt even in het restaurant of ze hier ook een menuutje aanbieden maar nee, dat hebben ze niet. Dan maar zelf koken vandaag. Bij Aad zijn zus Anneke zijn een neef en nicht uit Canada op bezoek. Vandaag komen daar al Aad zijn broer en zussen om ze te ontmoeten. Wij moeten het bij videobellen houden, ook leuk, maar het was leuker geweest ze in het echt te ontmoeten.

We lopen een stuk met Balou, jammer dat hier geen strand is waar we over kunnen lopen. Dus lopen we wat tussen de sjieke huizen door. Hier wonen veel Engelse, bijna alle huizen hebben camera’s en bordjes van een beveiligingsfirma. Het ziet er allemaal heel erg verzorgd uit, prachtige tuinen (nou ja wat we ervan zien met de hoge muren om te tuinen). Ondanks dat het nu droog is en de zon af en toe schijnt, is het toch nog net te fris om buiten te zitten. Maar de vooruitzichten zijn super goed, dus dat buiten zitten, dat komt wel weer.

De enorme wasserette in San Pedro.

Ons overnachtingsplekje in Marbella, alweer naast een oude verdedigingstoren.

De zee is lekker ruw, wel weinig strand hier.

Bloeiende mimosa bomen.

Alles ziet er even mooi en verzorgd uit hier.

Mooie huizen bouwen kunnen ze wel in Spanje.

Het 'strand' bij ons overnachtingsplekje in Marbella.

Maandag 19 maart 2018 – Marbella tot Caminito del Rey (N 36.932598 W 4.80315 – 75 km

We gaan een stuk het binnenland in want we willen de Caminito del Rey (koningsweg) gaan lopen. Dit is een spectaculaire wandeling boven een rivier en door een kloof. Je loopt over vlonders die aan de rotswand zijn bevestigd. Je steekt ook met een hangbrug de kloof over. Het eerste pad was gebouwd tussen 1901 en 1905 en werd voornamelijk gebruikt om transport materiaal en personen tussen twee elektriciteit centrales te vervoeren aan beide zijden van de kloof. Tot Koning Alfonso XIII in 1920 het pad heeft gelopen waarmee het officieel werd geopend (vandaar de naam koningsweg). In 2000 was het pad zo verslechterd en onveilig, dat het werd gesloten. Net boven het oude pad, werd een nieuw pad aangelegd en dat werd geopend in 2015. Om dit pad te kunnen lopen, heb je wel een ticket nodig en deze kun je online kopen. Jammer genoeg zijn alle tickets uitverkocht voor de komende dagen. We besluiten om toch gewoon te gaan en bij de ingang proberen of we toch nog een ticket kunnen kopen.

We gaan lekker op tijd rijden en komen even na 9 uur bij het begin van de wandeling aan. Tot onze verbazing is de parkeerplaats is gesloten. Gelukkig kunnen we de camper iets verderop bij een restaurant ook parkeren. Rugzak met drinken mee, Balou een lekkere kluif gegeven (zij blijft in de camper) en we gaan op pad. Vanaf het restaurant is het 2,7 km naar het begin van de wandeling. We lopen door een prachtig gebied, het wel flink modderig na alle regen van de afgelopen dagen. Dan komen we bij de ingang. Hmm… alles dicht. We horen van een Spaanse man dat het hier altijd op maandag gesloten is. Dat is balen. Dat wisten wij dus niet. Hij wijst ons een andere weg terug, een stuk korter en minder modderig. Met een lange voetgangerstunnel komen we weer bij de weg en even later weer bij onze camper. Omdat we toch wel heel graag deze wandeling willen lopen, blijven we hier overnachten en gaan het morgen nog maar een keer proberen. We staan erg mooi, kijken zo uit op een stuwmeer. Aad kijkt even de olie na, maakt het luchtfilter schoon en de brander en uitlaat van de koelkast. Zo, zijn die klusjes ook weer gedaan. Heel jammer dat de zon zich amper laat zien vandaag, het is niet erg warm met 12 graden.

Het restaurant waar de wandeling Caminito del Rey begint.

We lopen de 2,7 km naar de ingang waar tickets worden verkocht. Dit is ook al een erg mooie wandeling.

Ons uitzicht vanaf de camper over het stuwmeer.

Ons parkeerplekje, later kwamen er nog 2 campers bij staan.

Stuwdam van het stuwmeer waar we bij staan.

Dinsdag 20 maart 2018 – Caminito del Rey via Campillos tot Antequera (CC 26374 N 37.0215 W 4.57198) – 50 km

Even na negen uur zijn we weer bij de ingang van de wandeling, de verkoop van de tickets begint om half tien. Gelukkig zijn er inderdaad gewoon nog losse tickets te koop en kunnen we met de eerste groep van half tien naar binnen. Zo beginnen we aan deze geweldig mooie wandeling door de smalle kloof. De gigantische kliffen zijn wel 400 meter hoog. Het eerste deel gaat over planken met een reling van staaldraad. Ik heb hoogtevrees en vind het wel wat eng, vooral als ik langs de reling foto’s wil nemen. Maar het is zo mooi allemaal, dat ik mij over mijn angst heen zet om mooie plaatjes te kunnen schieten. Ik kan niet omschrijven hoe gaaf deze wandeling is. Ik hoop dat de foto’s een beetje een beeld geven. Het middenstuk van de wandeling is een gewoon wandelpad waarbij we ook langs een bron komen. We nemen de tijd om alles te bekijken en te genieten van al het moois hier. Maar dan komt het laatste deel van de wandeling. Die gaat weer over houten planken met de reling van staaldraad, soms is het pad erg smal. Maar de wanden! Ongelofelijk zo steil en zo hoog! Ik vind het best eng, maar met hulp van Aad (die aan de buitenkant loopt) en mijn andere hand langs de wand, kom ik er wel. Tot we de brug zien waarmee je over de kloof loopt. Een brug van staaldraad met een open rooster als bodem. Nee dat is lekker als je hoogtevrees hebt! Ik moet het toegeven: ik ben echt super bang. Maar ja, helaas pindakaas, ik zal er toch over heen moeten. Dus niet te lang getreuzeld maar gaan. Van Olav de tip gekregen om te zorgen dat je alleen (nou ja met Aad natuurlijk) over de brug loopt, want er zijn mensen die het leuk vinden om de brug te laten wiebelen. Wij samen op de brug. Jeetje zeg, daar staat me toch een enorm harde wind! Echt niet normaal, we worden haast van de brug geblazen. Jullie zullen begrijpen dat we op de brug geen foto’s hebben genomen. Ik heb Aad zijn hand bijna fijn geknepen tot we aan de overkant waren. Pfff, bibber knieën maar ik ben er! Ik blij! Tot ik de trappen zie die we op en af moeten. Smalle plankjes die open zijn en waar je dus lekker door naar beneden kunt kijken. Ik vind ze net zo eng als de brug dus Aad zijn hand moet er weer aan geloven. Oh oh wat ben ik blij als we ook dat stuk hebben gehad. Even bijkomen met wat water en een ontbijtkoek. Dan zie ik waar we liepen. Als een stelletje geiten lopen alle mensen over de vlonders en trappen die langs de enorm hoge en steile rotswand zijn bevestigd. Ik zou deze route echt niet nog een keer lopen, maar wat was hij super, super mooi. Ben ook best trots dat ik het gedaan heb al zou ik het zonder Aad nooit van mijn leven gedaan hebben.

We lopen verder tot we bij de bushalte zijn. De bus brengt ons weer terug naar het restaurant waar onze camper staat. We zijn 4 uur bezig geweest.

We rijden met de camper een kleine 25 km naar Campillos (CC 54348 N 37.04282 W 4.86349) waar een camperplaats is waar we de cassette kunnen legen en onze watertank kunnen vullen. Via Google Maps vind ik een goed restaurant in de buurt want een etentje hebben we wel verdiend na al dat geklauter. Het is restaurant La Perdiz, een gemoedelijke zaak. We krijgen eerst de kaart te zien maar even later geeft de ober ons een briefje met 2 menu’s waar we uit kunnen kiezen. We kiezen als voorafje een salade en als hoofdgerecht karbonade van een Iberisch varken. Geen idee van de prijs. De salade die we vooraf krijgen is een flink bord vol met van alles en nog wat. Het is genoeg om je maag mee te vullen. Dan komt het hoofdgerecht, een flinke dikke karbonade met gebakken aardappeltjes. Het vlees heeft een heel aparte en erg lekkere smaak. Ons eerste etentje in Spanje is meer dan geslaagd. Nog leuker wordt het als we maar € 18,= hoeven af te rekenen.

We rijden verder naar Antequera, doen nog wat boodschappen bij de Lidl en gaan dan naar de camperplaats daar. Die staat al helemaal vol, gelukkig zijn om de hoek nog heel veel parkeerplaatsen waar we onze camper prima neer kunnen zetten. Als dan ook nog eens de zon gaat schijnen, zijn we helemaal happy. Vandaag doen we niets meer, morgen Antequera bekijken.

Het begin van de wandeling Caminito del Rey, we kunnen met de eerste ploeg van half tien mee.

En gelijk lopen we al door een prachtige kloof.

We lopen over houten planken met een reling van staaldraad.

Zo mooi hier!

Zo zie je goed waar het pad loopt, halverwege de steile rotswand.

Het middenstuk gaat over een gewoon pad.

Aan het eind gaat het weer over houten planken door een nog nauwere kloof.

Onder het nieuwe pad, zie je hier nog heel goed het oude pad lopen..

Steile wanden, niet normaal.

En dan is daar de brug. Ervoor is een betonnen pijp waar water door heen loopt.

Hier kun je wat beter zien wat voor lekker bruggetje het is voor iemand met hoogtevrees. Denk daar nog de harde wind bij en je snapt wel hoe ik me voelde.

Maar als je denkt dat de brug eng was, deze trappen vind ik net zo eng, je kunt er zo lekker doorheen kijken.

Als geitjes tegen de rotswand aan, zo lopen alle mensen over de vlonders.

Dat ik daar gelopen heb!

Ons eerste etentje na Marokko in Spanje, lekker een bord vol met rauwkost.

Hoofdgerecht is een speciale karbonade, erg lekker!

Dit is het restaurant waar we gegeten hebben, ziet er niet bijzonder uit, maar dankzij Google Maps heerlijk gegeten hier voor 18 euro.

Woensdag 21 maart 2018 – Antequera (CC 26374 N 37.0215 W 4.57198)

Vandaag begint de lente! Van de lente hier in Antequera merken we nog niet veel, het was behoorlijk koud vannacht met 2 graden. Dus als we wakker worden, zetten we eerst maar de kachel aan zodat het een beetje warmer wordt in de camper. Maar… de zon schijnt wel volop alhoewel het vandaag niet warmer dan 10 graden zal worden.

We gaan de stad eens ontdekken. We zien al snel de arena met daarvoor een poort van drie bogen. Een stukje verderop zien is een pleintje met een mooie kerk en ook hier een poort. In de kerk zijn ze bezig om allerlei beelden uit de zij altaars te halen. Dit is voor de processies die in de Semana Santa worden gehouden. De Semana Santa betekend heilige week en die is van Palm zondag (de zondag voor Pasen) tot aan Pasen. We lopen ook de heuvel op naar de Alcazaba. We gaan deze niet bezoeken maar hebben vanaf deze heuvel een prachtig uitzicht over de stad. Ik vind het altijd zo’n prachtig gezicht die steden in Andalusië met alle witte huizen. Er is ook een kerk bovenop de heuvel, maar ook hiervoor moet je een kaartje kopen (wat wij dus niet doen). We dwalen wat door de stad, lopen door een winkelstraat waar je altijd in de verleiding wordt gebracht door de super goedkope en erg leuke schoenen. Zo brengen we een kleine drie uur door in de stad voor we weer bij de camper komen. We genieten volop om weer in een Spaanse stad te zijn. Alles is zo mooi, er zijn altijd veel mensen op straat en het Spaanse gebabbel klinkt ook altijd zo gezellig. ’s Middags lukt het nog om in de zon en uit de wind even buiten te zitten. Dat is dan weer heel lekker om het zonnetje op je te voelen.

De officiële camperplaats staat helemaal vol, wij staan ook prima in een zijstraat.

Mooie Spaans pand in Antequera.

Bovenkant van de kerktoren.

De arena van Antequera.

Met daarvoor, op een rotonde, deze poort.

Kerk in Antequera.

In de kerk staan de draagbaars al klaar voor de processies die in de week voor Pasen worden gehouden.

Zij altaars worden leeg gehaald en op het draagbaar geplaatst.

Uitzicht over Antequera, de huizen in Andalusië zijn altijd wit geverfd.

Bij het Alcazaba bovenop de heuvel in Antequera, wij zijn hier niet in geweest.

Natuurlijk heb je in Spanje ook palmbomen, ik vond deze wel erg mooi.

Overal winkels met speciale communie kleding.

Ze hebben hier echt een hele gaaf speeltuin voor de kinderen.