zwerfleeuwen: REIS MAROKKO – WEEK 04

Donderdag 18 januari 2018 – Oualidia tot Souira Kedima (CC 53274 N 32.0384 W 9.34201) – 125 km

Gisterenavond nog een keer naar de zee gelopen, zo indrukwekkend! Goed geslapen hier, hoorde wel oproep voor de moskee, maar daar wen je snel aan, je draait je om en je slaapt weer. We rijden via de kustweg naar Safi. Het is een prachtige route. Ik heb in Safi met google maps een parkeerplaats opgezocht vlakbij de Colline des Potiers. Dit is een gebied waar veel pottenbakkers gevestigd zijn, die op een ambachtelijke manier schalen, tajine, borden e.d. maken. Dat wil ik natuurlijk gaan bezoeken. Gelukkig is de parkeerplaats op precies op de plek die ik had gezien (N 32.30004 W 9.23978). Voor 20 Dirham (€ 2,=) kunnen we onze camper hier veilig parkeren. We lopen naar de heuvel waar alle pottenbakkers in kleine werkplaatsjes bezig zijn. Natuurlijk is er iemand die ons rond leidt, maar hij laat ons in alle werkplaatsjes kijken en vertelt heel veel. De klei komt van 50 km ver en is zeer zacht. Het is erg leuk om alles te zien. Ze hebben nog wel de oude ovens maar er zijn ook grote vierkante gasovens. Op de heuvel werken zo’n 90 vrouwen en mannen. Ze hebben gezamenlijk een winkel waar je natuurlijk aan het eind naar toe genomen wordt. Ik moet zeggen, als liefhebber van keramiek, dat het echt prachtige spullen zijn. Maar ja, ik heb al zoveel schalen. We kopen er eentje om cadeau te kunnen geven. De prijs is natuurlijk mega hoog, we krijgen er bijna de helft vanaf. De gids geven we ook een klein bedrag, hij is er tevreden mee. Jammer genoeg blijft hij daarna wel aan ons hoofd zeuren om kleding of oude telefoons. Jammer jongen, wij hebben niets bij ons. Maar het duurt even voor hij dat door heeft, best vervelend. Op de parkeerplaats staat een vrouw die glazen verse jus d’orange verkoopt, dat lusten we wel! Daarna lopen we de kleine medina in. We zijn erg benieuwd of we hier rustig kunnen lopen. Jawel, we worden totaal met rust gelaten. Ik zie prachtige teenslippers, kan er rustig naar kijken en zonder problemen weglopen omdat ik ze toch we hard vind. Ook hier is natuurlijk aardewerk te koop en ook hier kunnen we rustig rondkijken. Het aardewerk wordt hier ook door de lokale bevolking gekocht. We kopen wat ronde platte broodjes waar we een lekkere lunch mee hebben. Dan rijden we verder langs de kust tot Souira Kedime. Een kleine badplaats waar langs de zee parkeerplaatsen zijn waar we kunnen overnachten.

Ook nu weer veel akkers waar groente wordt verbouwd.

In Safi wordt aardewerk op ambachtelijke manier gemaakt.

Deze mannen zitten te verven en dat gaat me snel!

Op de pottenbakkersheuvel in Safi.

De zwerfpoezen hebben het niet slecht hier.

De rode klei die gebruikt wordt voor het aardewerk.

De klei wordt met de hand in vormen gedraaid, maar ook verwerkt in mallen.

Ze zijn echt super trots op wat ze maken, deze man beschilderd het aardewerk.

Op de pottenbakkersheuvel in Safi.

Het begin van de Medina waar we vanuit ons camperraam zo op kijken.

In de Medina is, naast heel veel andere spullen, ook aardewerk te koop.

Oude Portugese muur in Safi.

Nog een apart stukje waar alleen maar aardewerk wordt verkocht.

Deze kalkoenen worden van de vrachtwagen op een handkar geladen om zo mee de Medina in te kunnen nemen.

Zo'n 30 km onder Safi overnachten we in Souira Kedima, vlak aan de zee.

Souira Kedima, ons overnachtingsplekje.

Vrijdag 19 januari 2018 – Souira Kedima tot Essaouira (CC 26643 N 31.49151 W 9.76352) – 90 km

Prima geslapen hier, geen omroep voor de moskee gehoord. We krijgen een telefoontje van Katja en Michiel. Het gaat niet goed met onze kater Frodo, na een bezoek aan de dierenarts blijken zijn nierwaarden 5 x te hoog te zijn. Natuurlijk wordt hij behandeld en hopen we allemaal dat hij het red, maar de dierenarts was er niet erg hoopvol op. Hij is 12 jaar en kan eigenlijk nog heel wat jaartjes mee. We moeten het maar afwachten.

Ja we trekken natuurlijk toch weer verder zuidwaarts over de kustweg. De weg is vrij slecht dus rustig aan maar. Als we in de buurt van Essaouira komen, zien we heel andere huizenbouw. Dit zijn gewoon villa’s met een muur er omheen. Vakantiehuizen? Of wonen hier zulke rijke Marokkanen? In Essaouira vinden we vrij snel een parkeerplaats vlakbij de Medina. De stad is in de stijl van Europese forten gebouwd met buiten- en binnenmuren. Op de muren zijn twee sqala’s (geschutsplatformen) om de stad te beschermen, hier staan een rij Spaanse kanonnen opgesteld. Daarachter is de haven, die eens de grootste sardinehaven van het land was. Er is een traditionele scheepswerf waar houten schepen worden gebouwd. In de haven zien we ook heel wat blauw geverfde houten vissersschepen liggen. De Medina is gezellig druk, we zien hier voor het eerst ook veel toeristen lopen. Essaouira is ook bekend vanwege het thujahout, een kostbaar, compact hardhout met een heerlijke geur. Hier worden de mooiste dingen van gemaakt, vaak ingelegd met allerlei materialen. Het is erg mooi. We zien al snel een zaakje waar we wat gaan eten. We kiezen voor een soort Turkse pizza met kip en patat. Het smaakt heel erg lekker. We is gezellig om door de straatjes te lopen. We zien ook arganolie te koop maar ook prachtige hoge stapels met kruiden. Ook hier de mooie aardewerken schalen, ik moet me echt bedwingen om niet nog een schaal te kopen. We slenteren en slenteren. Zo bijzonder om hier te lopen. Vaak hoor ik ‘’bonjour Madame’’ in de hoop dat ik in een winkel ga kijken. Wij kijken liever in een winkeltje waar ze dat niet zeggen en zo komen we terecht bij een jongeman die voorwerpen van thujahout verkoopt. Hij laat zien hoe hij een stukje citroenhout inlegt. Wat een monnikenwerk zeg! Hij heeft twee tafelbladen af, prachtig. Dan laat hij allerlei geheime kistjes zien. Op de meest verassende manieren zijn ze te openen. We kopen zo’n kistje van hem. Iets verder komen we bij een geschutsplatform en kijken we uit over de zee die weer lekker te keer gaat. Een prachtig gezicht. Dan lopen we naar de haven. Hier liggen allemaal kleine blauwe vissersbootjes. Maar ook grotere houten visserskotters. Overal in de hele stad zien we poezen, allemaal met dikke buiken. De Marokkanen houden volgens mij wel van poezen, ze worden flink geaaid en zoals ik al zei, ze zien er allemaal erg goed gevoed uit. Ze hebben ook vaak lange haren, mooie beesten hoor! We houden we flink lang uit in de Medina. Kopen een glas vers geperste jus d’orange, zitten een tijdje op een bankje naar alles te kijken. Tegen vijf uur zijn er weer bij de camper waar Balou blij is dat we er weer zijn. Ja Balou, we nemen haar maar niet mee. Een kinderwagen voor een kind zie je hier al niet, laat staan als er nog eens een hond in zit. We hebben alle gordijnen dicht, de Maxxfan open en aan en zo is het binnen de camper een goede temperatuur. Ach het is ook nog niet zo warm natuurlijk met 20 graden. Een kleine 2,5 km buiten de stad ligt de camping Sidi Magdoul Essaouira waar we heen rijden. Net daarvoor is langs het strand ook een grote parkeerplaats waar je met de camper mag overnachten, maar daar zijn geen voorzieningen bij. De camping vraagt dezelfde prijs van 60 dirham (€ 6,=) inclusief stroom, dus kiezen we voor de camping. Kunnen we ook weer lozen en vullen morgenochtend. Verder is de camping niets bijzonders maar ach we hebben alles zelf dus niets nodig.

Onderweg naar Essaouira.

Hier is de weg weggespoeld.

In de buurt van Essaouira zien we heel andere huizen.

Als we Essaouira binnenrijden, zien we ineens kamelen.

Parkeerplaats vlakbij de Medina, in die handkar ligt iemand te slapen.

Eerst maar even wat eten.

In de Medina weer allerlei kleine winkeltjes.

In de Medina.

Een slager.

Heel veel zeer tevreden mooie poezen hier.

Essaouira is echt een zeer mooie stad.

Uitzicht op de zee, blijft indrukwekkend hoe die golven op de rotsen slaan.

De muur rondom Essaouira.

Hier kun je dus een glas lekker vers geperst sinaasappelsap kopen voor 50 cent.

Werk aan een houten visserskotter.

Allemaal houten visserskotters in de haven.

Maar ook heel veel blauwe kleine vissersbootjes.

Een geschutsplatform met Spaanse kanonnen.

Zaterdag 20 januari 2018 – Essaouira tot camping Atlantic Parc in Imi Ouaddar (CC 19777 N 30.58761 W 9.75137) – 145 km

Het was lekker rustig vannacht op de camping, we zijn alweer snel op weg om via de N1 richting Agadir te rijden. We zien nu heel andere natuur. We rijden in het gebied van de argania bomen. Deze krachtige kronkelige boom wordt nooit hoger dan 6 meter. De geiten vinden de blaadjes heel erg lekker en je ziet ze dan ook hoog in de bomen zitten. Van de pitten van de vruchten wordt arganiaolie geperst. De olie wordt voor cosmetische doeleinde gebruikt maar ook in de keuken. Een paar druppels zijn al heerlijk over een salade of in een stoofpotje. Langs de weg veel mensen die de producten verkopen. Ook wij kopen er wat. Even later stoppen we ook nog bij een lokale winkel om nog wat olie te kopen en tot onze verbazing is het hier nog goedkoper. 1 Liter arganiaolie voor in de keuken kost € 20,=. Het landschap waar we doorheen rijden, is werkelijk schitterend. Het is droger, de huizen zien er anders uit en we rijden door berglandschap met daarnaast de zee. Er worden hier ook heel veel bananen verbouwd. We stoppen onderweg bij een plek waar heel veel surfers op de hoge golven bezig zijn. Prima plek om lekker van de zon te genieten. Aad probeert hier een visje te vangen. Hij hoopt op zeebaars maar helaas. We ontmoeten een Nederlands echtpaar die op de fiets door Marokko trekken. Ze zijn, met fiets, gevlogen naar Cassablanca en willen sowieso ook nog naar de Sahara. Ik neem mijn petje voor ze af. Ook zij zijn onder de indruk van de relaxte, vriendelijke en behulpzame houding van de Marokkanen. Leuk dat andere mensen dat ook zo beleven.

Aan het eind van de middag rijden we de laatste km’s naar camping Atlantic Parc in Imi Ouaddar. Dit is een gigantische grote camping met 700 plaatsen. Heel wat anders dan het kleine campinkje waar we vanmorgen zijn vertrokken. Het is ongelofelijk maar de camping staat bijna helemaal vol. Voornamelijk met Fransen die hier waarschijnlijk maanden staan. Nu snappen we ook waarom de meeste Franse een auto achter hun camper hebben hangen. De camper blijft hier staan en met de auto kunnen ze van de camping af. Er is natuurlijk een jeu-de-boulle baan, er is entertainment om de grijze massa bezig te houden. Er is ook een zwembad bij de camping. Wat voor ons belangrijk is: er zijn wasmachines. Kunnen we ons beddengoed weer wassen. Het is wel even een cultuurschok hoor deze camping.

De kleine camping bij Essaouira staat behoorlijk vol.

Simpele, eenvoudige camping in Essaouira.

We kopen wat argania olie onderweg.

Maar ook hier en de prijzen waren hier dus een stuk lager.

Het landschap wordt droger en roder. Wij vinden het prachtig!

Kijk een geit boven in een argania boom.

Echt andere huizenbouw hier. De huizen zijn mooi, niet zo armoedig als in het begin van Marokko.

We rijden door enorme bananenplantages.

Allemaal bananenplanten.

De kust is hier super mooi, rotsen, zand en hoge golven.

Dan weer verder door het mooie landschap.

In heb een camper en wat zit er in mijn garage? Nee geen fiets, een auto dat is pas handig!

Hier hebben we een tijdje gestaan, kijkend naar de surfers op de hoge golven. Aad probeert nog een vis te vangen.

Op deze camping geen entertainment voor de jeugd, nee hier is het voor de grijze massa die hier overwintert (voornamelijk Fransen).

Ook een zwembad op de camping.

Zondag 21 januari 2018 – Camping Atlantic Parc in Imi Ouaddar (CC 19777 N 30.58761 W 9.75137)

Ondanks dat het zo’n volgepropte camping is (het is er drukker met mensen dan in onze straat in Rotterdam) was het ’s avonds enorm stil en dus hebben we goed geslapen. ’s Morgens maar gebruik maken van de warme douches hier. Je wilt niet weten hoe lang een mens er dan onder kan staan. Echt een verwennerij. We lopen naar de receptie om een munt te kopen voor de wasmachine. Helaas, de munten zijn op. Kom over een uurtje maar terug. Het is een flinke camping en wij staan helemaal achteraan en dus sjouwen we ons wasgoed maar weer terug naar de camper. Na een uurtje weer terug. Ja natuurlijk zijn er nog steeds geen muntjes. Maar dan bedenkt hij een andere oplossing. Gaat op de fiets ergens heen en komt terug met 6 muntjes. We kunnen wassen! Het is een eenvoudige machine met zo’n ding in het midden wat ronddraait. We stoppen hem vol tot aan de rand, draaien maar. Muntje kost € 4,=. Overal op de camping zijn waslijnen waar je was kunt ophangen. Het is zo warm vandaag met 25 graden, dat het allemaal snel droog is. Vandaag maar weer eens ergens iets eten. Dat gaat hier, net zoals in veel zuidelijke landen, tussen de middag. Dus lopen we de camping af naar het stadje. Daar zijn heel veel restaurantjes waar overal de tajine potjes al op het vuur staan. Wij kiezen voor een tajine met vlees en het smaakt heel erg lekker. Met een fles water erbij kost het ons 85 Dirham (€ 8,50), daar kun je niet zelf voor koken toch? We lopen naar de zee. Ook hier veel van de blauwe houten vissersbootjes. Je kunt hier vis zo van de vissers kopen. Er zijn ook heel wat restaurantjes waar vis wordt gegrild. Op het strand zien we twee kamelen, hoe bijzonder is het hier toch allemaal. We genieten volop van de Marokkaanse sfeer, zo grappig dat ik me vooraf druk heb gemaakt of het wel leuk zo zijn. Weer terug bij de camper genieten we van het heerlijke weer.

Ons plekje op de camping.

Zo'n beschildering kun je hier op je camper laten maken.

Er staat al heel veel in bloei.

Een grote tajine voor ons tweeën.

Hier hebben we gegeten, zoals je ziet zijn er nog maar twee tajines.

De bekende blauwe houten vissersbootjes, waar al die mensen staan, wordt zojuist de binnengehaalde vis verkocht.

Echt een flink groot stand hier.

Met een kameel erop.

Maandag 22 januari 2018 – Imi Ouaddar tot camping Bakanou in Tifnit (CC 23290 N 30.1769 W 9.5995) – 75 km

Langs de kust rijden we naar de Marjane in Agadir. Een Marjane is een mega grote supermarkt waar van alles te koop is, zoals de grote supermarkten in Frankrijk. Er zijn niet heel veel van deze supermarkten en dat is ook niet nodig want overal heb je kleine winkels waar van alles te koop is. Maar de Pepsi Max en emmertjes yoghurt zijn wat moeilijker te vinden en dat is wat we hier gaan kopen. Ik vind het grappig dat ook in deze supermarkt (net zoals op de markt) de kruiden, pasta en rijst los worden verkocht. We gaan Agadir verder niet bekijken maar rijden iets verder naar het zuiden naar het plaatsje Tifnit. Dat ligt middenin het National Park Souss Massa. De TomTom weet natuurlijk weer een weg tussendoor wat op zich natuurlijk prima is tot we voor een opbreking staan waar we niet over kunnen. Dan maar weer terug. We rijden langs de rand van Agadir waar huizen in aanbouw staan. Ondanks dat de huizen nog niet af zijn, worden ze wel bewoond. Ook erg veel afval hier. Dan komen we in een wijk terecht waar het mega druk is. Wat een mensen en wat een verkeer. Goed opletten dus. Dan staan we weer voor een wegomleiding die wij met de camper niet willen nemen. Dan maar Google Map aan op mijn telefoon en zo vinden we de weg terug naar de hoofdweg. Dat gaat een stuk beter en al snel zijn we op de plaats van bestemming. Hier is een groot plateau waar we kunnen staan, met uitzicht op het dorpje Tifnit en de blauwe zee. Een prachtige plek, helaas mogen we hier niet overnachten. Er komt iemand met een dromedaris langs die Aad een briefje van 20 euro wil geven, geen idee wat hij wil. Na een paar keer nee gezegd te hebben, gaat hij weer weg. We komen het fietsende Nederlandse echtpaar weer tegen, zij staan op de camping Bakanou waar wij vanavond ook heen gaan. Het is een eenvoudige camping waar je voor 30 Dirham (€ 3,=) kunt overnachten zonder voorzieningen, met kost het 70 Dirham (€ 7,=). Er staat hier nog een Nederlands stel met camper die ook voor het eerst in Marokko zijn. Ook zij zijn erg positief, vinden het een geweldig land met erg vriendelijke mensen. Zij zijn ook in Roemenië geweest waar ze ook erg over te spreken waren.

De vrouwen zijn wat kleuriger gekleed hier.

Langs een buitenwijk van Agadir waar de huizen in aanbouw zijn en toch al bewoond worden.

Dit zie je heel vaak, met z'n drieën op de brommer.

Kruiden te koop in de Marjane supermarkt.

Deze kwamen we tegen in Tifnit.

Ingang van het natuurpark, helaas gesloten.

Uitizicht over Tifnit.

Op de camping Bakanou in Tifnit.

Dinsdag 23 januari 2018 – camping Bakanou in Tifnit (CC 23290 N 30.1769 W 9.5995)

Vandaag blijven we hier in de buurt. We halen eerst 2 grote platte broodjes in het dorpje voor de hele prijs van 20 eurocent. Daarna rijden we weer naar het grote plateau bij Tifnit. We lopen naar het strand en zien daar heel veel grotten. Deze grotten zijn bewoond geweest, misschien door vissers? De kust is erg mooi met de rotsen die op het zand liggen. Er zijn heel wat vissers bezig. Wij lopen over het strand naar het dorpje Tifnit. Van veraf ziet het dorpje er erg mooi uit maar hoe dichter we bij het dorp komen, hoe meer vervallen het eruit ziet. Er komt een vissersbootje aan en die wordt uit het water getild door een tractor en hoger op het strand gezet. Aad koopt twee grote vissen bij deze vissersboot. Dat smaakt prima op onze ronde broodje. Er komen ook veel Marokkanen naar dit punt en die lopen dat wat langs het strand of blijven op het strand zitten. De vrouwen hebben prachtige doeken om. We blijven de hele dag op deze mooie plek staan. Aan het eind van de dag rijden we weer de 5 km naar de camping Bakanou. Vanaf het dorpje horen we weer de oproep voor het gebed vanaf de moskee, het geeft een aparte sfeer.

Ik besef me ineens dat ik niets meer heb verteld over onze kater Frodo. Die was zo ziek vrijdag en ook de hele zaterdag. Zaterdagavond hadden we ons er al bij neergelegd dat we hem niet meer zouden zien. Maar wonder boven wonder knapt hij zondag toch weer op. Hij gaat weer eten en drinken, kan weer lopen zonder om te vallen. Tot nu toe gaat het nog steeds erg goed met hem. Nu maar duimen dat hij het zo goed blijft doen en we hem toch weer zien als we thuis komen!

De vuilniswagen in het kleine dorpje naast de camping.

Camping Bakanou in Tifnit.

Het strand bij Tifnit.

Heel veel grotten hier die bewoond zijn of in ieder geval waren.

Het strand bij Tifnit.

Deze man heeft zijn tajine potje al op staan.

Tifnit, vanaf een afstand ziet het er zo mooi uit maar als we dichterbij komen, zien we hoe vervallen het is.

Tifnit.

Het vissersbootje wordt met een tractor uit het water getild. De visser blijft er lekker in zitten.

Woensdag 24 januari 2018 – Tifnit tot camping International in Sidi Ouassai (CC 20627 N 30.05624 W 10.6869) – 40 km

Tijd om weer iets verder naar het zuiden te trekken. Het is maar 40 km naar camping International in Sidi Ouassai. Deze camping ligt aan zee, is vrij groot en kost inclusief stroom 100 Dirham (€ 10,=) per nacht. Er is ook een zwembad maar die is leeg. We mogen zelf een plekje uitzoeken, de plekjes vlak aan zee zijn natuurlijk allemaal al bezet maar we hebben een plekje daar net achter en zo kunnen we ook van het uitzicht genieten. Het sanitair is eenvoudig zoals je kan verwachten in Marokko maar het is wel schoon. Er staan best veel campers op de camping, ook hier voornamelijk Fransen maar toch ook veel Duitsers. Als we hebben gegeten, lopen we naar het strand. Aan de ene kant zijn rotsen aan de andere kant een enorm uitgestrekt strand. Ook hier staan heel wat Marokkanen te vissen met eenvoudige spullen maar ze halen wel de ene na de andere vis uit de zee. Aad is maar wat jaloers! Het stadje zelf lijkt van een afstand mooi, maar als wij omhoog lopen, zien we hoe vervallen sommige panden zijn. Sommige zijn echt wel heel mooi hoor, maar het afval ligt gewoon tussen de huizen en stinkt. Er is wel een super leuke kleine moskee en er zijn een paar restaurantjes. We zien in een heel kleine ruimte een bakkertje, mooi kunnen we daar brood kopen. Het is ook vandaag weer een lekkere temperatuur met 22 graden. Af en toe komt er wel wat zee mist opzetten maar die trekt altijd snel weer weg.

Al met al zijn we alweer vier weken van huis en alweer twee weken in Marokko. Ik ben heel blij dat ik kan bellen via WhatsApp en dat doe ik ook zeer regelmatig. Ik heb het vast al vaker gezegd maar we genieten echt volop van ons Marokko avontuur en zijn zeker van plan om hier drie maanden te blijven.