REIS KROATIE/GRIEKENLAND - WEEK 6

Vrijdag 23 september. Laatste dag op het mooie plekje bij Killini beach. Het was echt genieten, heerlijk weertje, 27 graden, net zo warm als het zeewater. Er staat een lekker windje en dat maakt dat we af en toe ook lekker in de zon kunnen zitten (we vinden het vaak te warm in de zon). We zijn dan ook best een beetje bruin geworden. Het is ook vandaag enorm druk met campers op deze plaats. Ondanks dat we nog 7 weken te gaan hebben, hebben we toch even overlegd hoe we de terugreis gaan doen. We zijn het er snel over eens dat we niet over land weer terug rijden. Dus kijken we wat de opties zijn met de ferry. Met de rederij Superfast kun je in je camper slapen, maar dat kan maar tot eind oktober. Ga je later terug dan heb je de rederij Minoan Lines als optie. Bij hun krijg je een hut toegewezen. Heb je een hond zoals wij, dan krijg je een hut waar je hond ook in mag. Omdat wij het prettiger vinden om in de camper te slapen (en dit ook beter vinden voor Balou), boeken we bij Superfast. Op 30 oktober gaan we om 1730 in Patras aan boord  en komen dan op 31 oktober 1630 aan in Ancona. Dus alles in orde gemaakt voor de ferry, geld overgemaakt (300 euro) en zo staat onze terugreis al een beetje vast. We willen nog wel een week in Umbrië of Toscane blijven. Planning is om op 11 november weer thuis te zijn. Dan zijn we precies 12 weken weg geweest. Maar voorlopig zijn we nog steeds op weg naar Kithyra. Morgen gaan we alvast een stukje die kant uit, naar Kalamata.

Zaterdag 24 september (250 km). We nemen afscheid van alle mensen waar we contact mee hadden. Het oude Duitse echtpaar was naast ons stond, een Nederlands stel die voor het eerst in Griekenland zijn en die we heel wat informatie hebben gegeven. Dan op pad. Eerst komt de stad Pyrgos, we zoeken naar een dierenwinkel want we zijn de vlooienpipetten van Balou vergeten. We vinden de winkel wel, maar daar is het niet te koop. Volgende stop is natuurlijk weer de Lidl. Na 160 km komen we bij Kalamata waar we de camper bij de Jumbo neerzetten. De Jumbo is een soort Action maar dan veel groter. We vinden het altijd leuk om daar even rond te kijken en dat doen we dus ook. Daarna probeert Aad nog een vis aan zijn hengel te krijgen (wat helemaal niet lukt). Rond half vier vertrekken we weer voor de laatste 90 km. De natuur op deze middelste vinger van de Peloponnesos is echt prachtig. Deze streek heet de Mani. We gaan omhoog en dan weer naar beneden, veel haarspeldbochten dus. En af en toe die typische Griekse dorpjes. We komen langs Stoupa waar we twee jaar geleden onze bumper kapot hebben gereden. Maar nu blijven we op de doorgaande weg en laten het centrum links liggen. We zien nu ook weer de typische Mani bouwstijl van de huizen, gebouwd van grove stenen. Oh oh wat is het toch geweldig mooi hier. Om half zes komen we bij ons plekje, vlakbij de Dirgos grotten (N 36.640652 E 22.383058). We hebben hier in 2014 ook gestaan en we vinden het zo’n mooi plekje dat we hier dit jaar ook willen staan. We kunnen nog even buiten zitten voordat de zon ondergaat en we vanwege de muggen naar binnen moeten.

Onderweg.

Onderweg.

Onderweg.

Onderweg.

Onderweg.

Onderweg.

Onderweg.

Onderweg.

Onderweg.

Ons plekje vlak voor de Dirgos grotten, links waar de campers staan, rechts in de ingang van de grotten.

Lekker plekje vlakbij de zee.

Zondag 25 september. Het is gisteren avond gaan regenen en ’s morgens regent het nog. Terwijl het  in Nederland 25 graden is en volop zomer, hebben wij dus eerst wat minder weer. Maar zoals altijd in Griekenland klaart het alweer snel op. De temperatuur van het zeewater is 24 graden, lekker warm dus. Veel doen we niet vandaag, zwemmen, beetje lezen, foto’s nemen, proberen een vis te vangen en dan heb je het wel gehad. 

Het is hier echt heel erg mooi, althans dat vinden wij dan!

Heel veel vlinders.

Kale bergen op de achtergrond.

En rode aarde, dat vinden we altijd zo bijzonder.

En natuurlijk weer een mooie zonsondergang.

Maandag 26 september (60 km). Weer op pad, wat is het hier toch mooi. Geen straf om hier te reizen. We komen in Gythio en even later bij het scheepswrak waar we in 2014 hebben gestaan. Dan komt het piepkleine plaatsje Kokkinia bij de zee. Langs de zee loopt een weggetje waar heel veel campers staan. (N 36.798869 E 22.782898) Er is hier zandstrand en heel veel stranddouches. Maar de reden dat we hierheen rijden is dat René en Toos van het camperforum hier staan (Digiwalker). René is de grote hulp bij het reizen door Griekenland want hij heeft alle vrije camperplaatsen verzameld en in een hele handig overzicht voor iedereen beschikbaar gesteld. Daarnaast zijn ze ook nog eens super aardig. We vinden het erg gezellig om ze te zien. Het is ook een heel mooi plekje. Wel een populaire plek want er staan aardig wat campers. Er loopt een vrij jonge herder rond, daar ben ik eerst wat huiverig van, maar hij is super vriendelijk. Hij ziet er ook erg goed uit dus het is geen zwerver. Alleen Balou vindt hem maar niets dus zodra de herder in de buurt komt, geeft ze een aardig blafconcert weg. 

Nog een laatste blik op onze plekje.

In het dorp natuurlijk wat souveniers winkels.

Onderweg, het scheepswrak vlakbij Gythio (we hebben hier in 2014 gestaan).

Grappig bruggetje.

Ons plekje in Kokkinia, naast ons staan Rene en Door.

Ook weer een erg mooi plekje met het strand en de zee voor de deur.

En ook hier kale bergen en rode aarde.

Je zou denken dat het nu gaat regenen maar binnen een uur zijn alle wolken weer weg.

Dinsdag 27 september. Ook vandaag weer heerlijk weer en met een waterkraan voor de deur wil ik natuurlijk even onze was wegwerken. We hebben alweer aardig wat t-shirts, ondergoed en korte broeken vuil weten te maken. Dus aan de slag. De was aan een lange lijn en dan is het al voor het middaguur weer droog en schoon in de kast. Natuurlijk gaan we ook zwemmen, we kletsen heel wat af met René en Door. René is iemand die altijd overal een oplossing voor weet te vinden en hij maakt dan ook onze Safari Chef. Van deze bbq zit de brander bevestigd met een klein plastic moertje. Plastic bij de brander, hoe verzinnen ze het! Dit moertje was dus afgebroken en we konden de bbq niet meer gebruiken. Maar René heeft het met een ijzeren pijpje, veel gezaag, vijlen en veel geduld  weer gemaakt. Ideaal! Kunnen we onze bbq weer gebruiken! We drinken weer een lekker ouzotje met elkaar (nou ja, ik hou het bij water) en kletsen heel wat af. Erg leuk om ze te hebben ontmoet. Maar morgen gaan we toch weer verder. 

Er komt gezellig een kudde schapen langs (wat kunnen die beesten stinken zeg!).

De moderne schaapsherder die zit gewoon op een scooter.

Ons plekje in Kokkinia.

Sorry, maar weer een foto van ons plekje in Kokkinia.

Er is een nieuwe haven die nooit is afgebouwd maar er staat wel een mooi gedenkhuisje.

Ouzootje drinken met Rene en Door.

Woensdag 28 september (60 km). Het begon gisterenavond flink te waaien en dat doet het vandaag nog steeds. We gaan dus weer op pad als we afscheid hebben genomen van René en Door. Eerst een stukje terug naar Skala om weer onze voorraad aan te vullen bij de Lidl voordat we naar Kithyra gaan. Dan verder naar de onderkant van de Peloponnesos naar het plaatsje Neapoli waarvandaan de ferry vertrekt. Als we bijna in Neapoli zijn, ruiken we een hele vieze lucht. Als we bij het ticketburo zijn, blijkt dat de linker rem heel heet is. Wat moeten we nu doen? We gaan een stukje terug naar een benzinepomp en vragen daar of ze een garage weten. Er zitten er twee vlakbij. We proberen het bij beide maar ze hebben geen materiaal voor een camper. Er is nog een derde garage in de buurt maar die kan ons ook niet helpen. We gaan weer terug naar de kade van Neapoli waar we de camper langs de kade neerzetten. Aad haalt het wiel eraf om te kijken hoeveel er nog op de remschoenen zit, dat blijkt nog wel genoeg te zijn maar de remschijf loopt erg stroef. We besluiten om de ANWB te bellen, we zijn niet voor niets verzekerd. Ondanks dat ik de coördinaten voor ze heb, is het nog even moeilijk om te bepalen waar wij precies zijn, maar dan wordt ons gezegd dat er binnen twee uur iemand komt. Drie uur later bel ik nog maar een keer, ze gaan navraag doen. Als de ANWB ons weer terugbelt, vertellen ze dat de Griekse organisatie de afmetingen van onze camper moest weten. Die zijn nu doorgegeven. Wij verwachten niet dat er vandaag nog iemand komt, het is inmiddels negen uur Griekse tijd. Gelukkig hebben we ons hele huis bij ons. 

Onderweg naar Neapoli.

Onderweg naar Neapoli.

De boot naar Kithyra.

Wiel eraf halen in Neapoli.

Ook hier een mooie zonsondergang.

Donderdag 29 september (45 km). Er is dus niemand meer gekomen dus vanmorgen maar weer met de ANWB gebeld. Wij zijn benieuwd of we weggesleept gaan worden of wat de actie nou is. Hmm nog weinig actie dus, er zijn gewoon geen garages in de buurt die de camper kunnen repareren. We besluiten om terug te rijden naar Bozas, daar staan René en Door en René heeft genoeg gereedschap bij zich om de remklauw uit elkaar te halen. Op weg dus, proberen zo min mogelijk de rem te gebruiken. Het is een spannend ritje maar het lukt. Aad en René halen alles uit elkaar en dan blijkt dan een manchet gescheurd te zijn. Als we een nieuwe remcilinder kunnen laten bezorgen hier, kan die erin gezet worden en kunnen we weer verder. Via de ANWB moet dat toch wel lukken. Aad en René gaan op de brommer naar het dorpje Asopos, 5 km terug, om te kijken waar de onderdelen bezorgd kunnen worden. Als we een adres hebben, nemen we weer contact op met de ANWB en worden de onderdelen hopelijk besteld. Het is geen verkeerd plekje, Bozas, om een tijd te moeten staan. Prachtig strandje, een taverne (die helaas wel dicht is), water, een put waar je de wc in kunt lozen. We staan lekker onder de bomen, het is nog steeds overdag 26 graden. ’s Avonds gaan wij op de fiets en René en Door op de brommer naar Asopos om uit eten te gaan. Het is zo’n heerlijk typisch Grieks dorpje. Het restaurant is nog niet open, dus eerst wat drinken. Natuurlijk zitten er in het cafe alleen maar mannen. Vlak langs het terras scheuren alle auto’s voorbij, want het terras zit pal aan de doorgaande weg naar Neapoli. Super smal in dit dorp, alles staat dan ook nog eens dubbel geparkeerd, maar het gaat steeds goed. Vrachtwagens, tractors, pick ups, van alles scheurt langs en kan toch nog langs alle geparkeerde auto’s. Om acht uur worden ineens alle stoelen richting de tv geschoven voor het voetbal, Griekenland gaat blijkbaar spelen. Om half negen brandt er licht in het restaurant, wij zijn de enige gasten. Een familie runt het restaurant en we mogen in de keuken kijken wat we willen eten. Echt geweldig! We eten heerlijk en moeten maar 35 euro afrekenen, hoe bestaat het? Dan volgt een spannende rit weer terug naar de camper. We zien geen hand voor ogen. De fietsen hebben wel licht, maar dat is maar een klein stukje van de weg wat je daarmee ziet. Gelukkig blijft René voor ons uit rijden zodat we weten waar de weg loopt. Maar wat een sterrenhemel! Geweldig! En zo zijn we dus aan het einde gekomen van week 6. Normaal gesproken precies op de helft van onze vakantie maar hoe de vakantie verder gaat verlopen is nu nog een groot vraagteken. 

Rene en Aad halen de remklauw uit elkaar.

Hier zie je het manchet wat gescheurd is.

Maar wel weer een super plekje hier bij Bozas.

Wij staan lekker in de schaduw want het is hier nog zeker 26 graden.

Alleen maar mannen op het terras van een cafe.

Aan de ouzo met Rene en Door in het mannen cafe.