REIS KROATIE/GRIEKENLAND - WEEK 4

Vrijdag 9 september (170 km). Gisterenavond nog lekker de bbq aangezet. Erg handig onze Safari Chef. Sluiten we gewoon aan op onze LPG gasflessen, gasdeurtje open en de slang erop. Hadden eerst een Cob bij ons maar dan moet je ook houtskool meenemen, allemaal extra. Nu dus een nog handiger apparaat. Hij is ook lekker gemakkelijk schoon te maken (was de Cob trouwens ook). De enorme karbonade die we gekocht hadden, smaakt erg lekker. Er zit op de een of andere manier toch altijd meer smaak aan het vlees in het buitenland.

Maar goed vrijdagmorgen gaan we dus op weg, de laatste km’s in Kroatië en dan komen we bij de grens, eerst de grens waarmee we uit Kroatië gaan. Hier moeten we een tijdje wachten, maar met het tonen van onze id-kaarten mogen we verder. Een km verder de grens van Montenegro. Hier duurt het allemaal wat langer. We moeten ook het kenteken bewijs en de groene kaart laten zien en dan zijn we de grens over. Wat valt ons als eerste op? Nou de slechtere wegen, druk verkeer met veel getoeter, heel veel reclame borden zelfs op de muren langs de weg is allerlei reclame gezet, er wordt niet echt verantwoord ingehaald en het is druk! Maar… geen of weinig campers. Waar zijn al die campers gebleven? Omgedraaid bij Dubrovnik? We komen al snel bij de baai van Kotor. Hier is de natuur echt heel erg mooi, prachtig die hoge bergen en dan dat water erbij. We stoppen even in Risan waar Romeinse mozaïeken zijn maar die vallen ons erg tegen. Veel mooier is het stadje Perast, echt een plaatje! Het staat op de Unesco lijst. We hebben mazzel dat we de camper kunnen parkeren en dan lopen we naar het mooie stadje. Het is niet groot maar heel erg mooi. Voor de kust ligt een kerkeiland waar veel bootjes vol met toeristen omheen varen. Het is erg jammer dat het zo ongelofelijk warm en benauwd is. We zweten ons helemaal gek. We wilden eigenlijk de oude stad van Kotor ook bezoeken maar daar zien we toch maar vanaf, we vinden het te benauwd. Dus rijden we verder. Het is overal even druk. We komen in Budva, een vrij grote stad vol met lelijke hotels. Die lelijke hotels zie je hier overal langs de kust. Echt jammer want de kust is hier verder prachtig. In de stad Bar zien we een enorm kerk met gouden en blauwe daken. We gaan er kijken en snappen niet of dit nu een moskee of een kerk is. Maar via het thuisfront komen we er achter dat het een nieuwe Christelijke Kathedraal is, de Church of Saint John. We kunnen binnen kijken en wauw wat prachtig. De kerk is nog niet klaar maar wat er af is, ziet er zeer indrukwekkend uit. Alle wanden zijn vol met beschilderingen. Er hangen gigantische kroonluchters. Nog nooit zo’n mooie kerk gezien. Als iemand hier in de buurt is: zeker een kijkje gaan nemen! Nu zijn we al bijna in Ulcinj waar wij op de camping Eko Camp Miami Beach willen gaan staan. Onze TomTom brengt ons ergens bij de zee maar deze camping kunnen we niet vinden. We vinden wel een andere camping, geen idee hoe hij heet. De coördinaten zijn N 41.900381 E 19.275397. Deze camping is dit jaar geopend en alles ziet er prachtig uit. Nieuw toilet gebouw, aangelegde camperplaatsen maar we kunnen ook vlak langs het strand gaan staan. Dat doen we dus ook. We vragen wat we moeten betalen, dat is 10 euro per nacht daar komt nog 2 euro toeristenbelasting bij. Mooie prijs en een prachtig plekje. Dus blijven we morgen hier staan. We zijn nu vlakbij de grens van Albanië. 

Baai van Kotor.

Baai van Kotor in Montenegro.

Risan aan de baai van Kotor (Montenegro).

Perast aan de baai van Kotor (Montenegro).

Perast aan de baai van Kotor (Montenegro).

Je ziet hier veel zigeuners die kanten kleedjes proberen te verkopen.

Ook in Montenegro is de kust aardig volgebouwd met hotels zoals hier in Budva. Wij vinden het niet mooi.

Budva in Montenegro.

Sveti Stefan een eiland opgekocht door een mijardair die het heeft omgebouwd tot 1 groot hotel.

Alle reclame langs de weg viel ons enorm op in Montenegro. Zelfs de muren langs de weg zitten er vol mee.

De nieuwe kathedraal in Bar.

Nog maar een plaatsje van deze prachtige kerk, de binnenkant was nog niet helemaal af.

Maar wat er af was... daar stonden wij met open mond naar te kijken.

Prachtig toch?

Zaterdag 10 september. We zijn er inmiddels achter dat deze camping MCM heet. Erg lekker om een dagje hier te blijven. Eerst maar weer even wat spulletjes uitwassen. Er staat vandaag een lekker windje, dus is de was snel droog. Daarbij is het ook wat beter uit te houden. Maar natuurlijk hebben we de zee voor de deur en het is heerlijk om daar lekker af te koelen. We doen wat klusjes zoals folie op het raampje bij de wc. Moest steeds het gordijn dicht houden en dat maakt de hele hoek erg donker. Dat hoeft dus nu niet meer, we zijn er erg blij mee. Moet nog vertellen dat ons probleem met de schotel is opgelost!!! Ik had een mail gestuurd naar de importeur Megros in Drachten. Die vroeg of de 12v draad was aangesloten op een bestaande draad. Dat is dus idd zo en dat moet dus niet. Dus nu een genoeg dikke draad aangesloten vanaf de schotel naar de accu en jawel ondanks dat er 12,4 v staat op het paneel, werkt de schotel! Dus eindelijk, eindelijk is ons probleem opgelost.

We hebben ook even Wifi en dan kom ik er achter dat de Europa internetbundel van Aad niet werkt in Montenegro en Albanië. Dat is echt balen! Deze bundel is 1 maand geldig en dan hadden we hem beter kunnen activeren als we in Griekenland zijn. Verder los ik nog een probleem op met de TomTom. Altijd handig even gebruik kunnen maken van Wifi.

Aan het begin van de avond gaat het regenen. Het rommelt ook een beetje in de verte maar echt onweren doet het niet. Morgen de grens met Albanië over, we vinden het best spannend!

De nieuwe MCM camping in Ulcinj, Montenegro.

Geen verkeerd stekkie voor een camping.

Het strand van de MCM camping in Ulcinj, Montenegro.

Het strand van de MCM camping in Ulcinj, Montenegro.

MCM camping in Ulcinj, Montenegro. Helemaal nieuw dus. Midden op is het toilet gebouw.

We staan hier echt prima.

 Zondag 11 september (140 km). Nog even lekker douchen in het prachtige nieuwe sanitair gebouw en dan gaan we op weg. In Ulcinj stoppen we bij een supermarkt. Winkels zijn hier ook op zondag gewoon open. De supermarkt is een bezienswaardigheid. Allerlei andere artikelen, maar de prijzen zijn over het algemeen flink hoog. Hoe de lokale mensen dat betalen? Het is ons een raadsel. We kopen wat tomaten, eieren en weer wat kannen water. Dan op weg naar de grens. De weg er naartoe is vrij slecht. Is dit een voorbode van de wegen in Albanië? Dan zijn we bij de grens, er staat een lange rij auto’s te wachten. Het kost ons 3 kwartier om er door te mogen maar dan zijn we voor het eerst in Albanië! De wegen zijn echt een stuk beter hier en dat blijft ook zo. We zien in ieder dorpje een moskee. We zien heel, heel veel benzinepompen. We zien paard en wagens, veel kleine kraampjes, kleine winkeltjes en supermarktjes, oude vrouwtjes, bergen met afval, armoedige huisjes,  kudde met geiten over de weg, loslopende paarden, kippen, pauwen en ezels,. Maar ook veel auto’s, vaak vrij nieuwe, mooie huizen, veel nieuwe bedrijfs- en winkelpanden. We kijken echt onze ogen uit. De wegen van de route die we vandaag rijden, zijn gewoon prima. Dan komen we bij de hoofdstad Tirana. Net daar voorbij willen we op camping Tirana gaan staan. De TomTom stuurt ons een weggetje op, steil omhoog en naar beneden en natuurlijk smal. Op een gegeven moment gaat de weg over in een onverharde weg heel steil naar beneden. Dat is ons echt te gek, we draaien en gaan weer terug naar de doorgaande weg. Een stuk terug dan maar en kijken wat we dan vinden. Daar vinden we borden die naar de camping wijzen. Deze route is beter te doen, behalve dan de laatste 1,5 km, die gaat over een onverharde weg. Nou is dat niet zo’n probleem, maar het is wel echt een bar slechte weg. Alles rammelt in de camper. Eindelijk komen we de camping. Erg simpel, en het meeste is erg modderig. We mogen op een klein stukje staan waar wat kiezels liggen. We zijn in totaal met 4 campers. Het is wel een erg mooie omgeving. En super rustig. Beneden ligt een meer. Het water voor de douche en wc is geen drinkwater. Dat wordt iedere avond met een slang en een pomp uit het meer omhoog gepompt. Als we drinkwater nodig hebben, dan wordt dat uit een bron omhoog gehaald. Er is wel Wifi hier, dus kunnen we weer even contact hebben met het thuisfront. Op onze beide telefoons hebben we geen data in Albanië, dus whatsappen etc is er zonder Wifi dus niet bij. 

Oud vrouwtje, nog in Montenegro.

Lange rij voor de grens met Albanië.

Dag Montenegro!

In Albanië zien we gelijk al een kleine moskee.

En deze meneer aan de wandel met zijn koe.

Oude dame in Albanië.

En nog een moskee.

En nog eentje.

Dit ging ook over de weg.

Maar ook dit, links een voorbeeld van een kraampje.

Van alles zie je hier over de weg gaan.

Zo ziet de gemiddelde stad er uit.

En nog maar wat foto's van wat we over de weg zagen gaan.

Een van de vele kraampjes.

Onverharde hobbelweg naar camping Tirana.

Uitzicht vanaf camping Tirana. Uit dit meer wordt het water voor wc en douche iedere avond opgepompt.

Het toiletgebouw, bovenop zie je de blauwe tank waar het water ingepompt wordt.

Op het ''gras'' mochten we niet staan, dus vier campers op een stukje met grind.

Maandag 12 september (200 km). Eerst maar weer de onverharde weg over, we schudden weer alle kanten uit. Maar eenmaal op de grote weg, schieten we weer lekker op. Dan komen we in de stad Fier, hier moeten we doorheen en de weg is gelijk mega slecht. Overal enorme kuilen. En druk in de stad! Niet te geloven! Mensen, fietsers, auto’s alles gaat kriskras door elkaar. Het gaat heel langzaam aan en we zijn blij dat we er doorheen zijn. We moeten ook nog door de stad Vlore en hier weer hetzelfde beeld. De weg mag eigenlijk die naam niet hebben. Maar we zien nu wel weer de zee. Voorbij Vlore wordt de natuurlijk eindelijk ook mooier. We rijden nu weer vlak langs de kust en die is hier erg mooi. We komen zo op de Logarapas. We klimmen en klimmen. Overal staat aangegeven dat we 10% omhoog en omlaag gaan, maar volgens ons kennen ze geen andere borden, want het is af en toe echt wel veel steiler dan dan. De natuur is geweldig mooi. We zijn super verbaasd om nog een andere Nederlandse camper te zien die ook over deze pas gaat. Ons doel voor vandaag is camping Kranea in Hirare-Vlore en zij gaan daar ook naar toe. Het is een flinke trip geweest en we zijn maar wat blij als we bij de camping aankomen. Moeten daarvoor wel een stuk over het kiezelstrand rijden, dus weer veel gehobbel. De camping is prima, goede ruime plekken met gelukkig veel schaduw. Sanitair is prima in orde, er is gratis Wifi, er is een restaurant en op het strand staan parasols en ligbedden die allemaal gratis gebruikt mogen worden. Als de camper staat, gaan we eerst even zwemmen. De zee is echt super warm, heerlijk! ’s Avonds gaan we bij het restaurantje eten. Ze hebben vis, vlees of spaghetti. Wij kiezen voor het vlees, dat wordt een flinke karbonade. Daarbij tzatziki en een lekkere salade. Het andere Nederlandse echtpaar (Rien en Lottie) zitten ook bij het restaurant en dus worden de nodige ervaringen uitgewisseld. We houden niet op met praten en dus zitten we na het eten nog even gezellig bij elkaar bij de camper.

Nog een foto van de camping Tirana.

Onderweg blijven we ons verbazen over alles wat er over de weg gaat, dit is dus op een 4-baans weg.

De stroomvoorziening in de stad Fier.

Huizen in de stad Fier.

En weer verder met van alles op de weg.

De kust vanaf de stad Vlore, eindelijk zien we mooie natuur.

Logarapas, erg mooi hier. Maar het is wel stijgen en dalen, stijgen en dalen.

Logarapas, echt mooi hier.

Het strand bij camping Kranea in Himare-Vlore, ligbedden en parasols zijn gratis.

Camping Kranea in Himare-Vlore.

Dinsdag 13 september (150 km). Weer op pad, eerst naar Sarande een vrij grote stad onderin Albanië. Ondanks dat we niet meer op de Logarapas zitten, blijf de weg maar stijgen en dalen. In Sarande gaan we de SH99 op, deze weg gaat landinwaarts en eindigt bij de Griekse grens bij Konispol. Wij maken even een uitstapje naar een zoetwaterbron, Syri i Kalter wat ‘’het blauwe oog’’ betekent. De bron is meer dan 50 meter diep en per seconde komt er 6 m3 helder mineraalwater naar boven. Het water heeft een heel aparte donker blauwe kleur. Erg mooi! Dan rijden we weer terug naar de SH99 en gaan richting Griekenland. Deze weg is echt geweldig mooi, heel breed en heel goed. Dus schieten we lekker op en zijn we snel bij de grens. Deze keer hoeven we niet zo lang te wachten. Jawel, dan is daar eindelijk Griekenland. Na 3,5 week onderweg met heel veel campings is het nu tijd op vrij te staan. Na 5 km komen we bij de zee en hier vinden we al snel een heerlijk plekje direct aan de zee. Er is ook een stranddouche en dat maakt het plekje helemaal top. Ideaal om het zout af te spoelen maar ook om water te hebben voor de was en de afwas. We duiken al snel de zee in, heerlijk dat warme water. Verder doen we niet veel meer. Ja super genieten, dat wel! (N 39.634407 E 20.171066)

Mooie kust in Albanië.

De bron ''het blauwe oog'', echt een aparte kleur blauw.

Uit deze bron komt 6 m3 helder mineraalwater per seconde omhoog!

Een erg mooi stukje hier.

Laatste km's in Albanië.

De grens Albanië Griekenland, we hoeven hier niet te wachten.

Ons mooie plekje aan het strand net boven Sagiada N 39.634407 E 20.171066

Erg fijn plekje, strand douche vlakbij voor het nodige water, warme zee voor de deur, heerlijk!

 Woensdag 14 september. Het is hier ’s nachts super rustig dus hebben we lekker geslapen. We staan naast een boom waar we ’s morgens schaduw van hebben, zo blijft het lekker koel in de camper. Eerst maar even een duik in de zee nemen en dan onder de stand douche. We gaan op de fiets naar Sagiada, dat is heel goed te doen. We zien het haventje, daar kun je ook met de camper staan maar wij vinden die plekken niet zo leuk als waar we nu staan. Er zijn aan het haventje ook een aantal restaurantjes, het ziet er gezellig uit. Daar moeten we maar eens een keertje gaan eten. In het dorp is een bakker en een klein supermarktje. Hij is erg klein maar ze hebben er van alles. Gelukkig ook groente en fruit en dat hebben we weer hard nodig. Als we terug zijn, gaan we het beddengoed wassen bij de stranddouche. Het is wel even een werkje om alles met de hand te wassen, maar ach, we hebben de tijd. Het is in ieder geval super snel droog met het lekkere weer. ’s Middags zien we tot onze verbazing een Nederlandse camper aankomen met daarin Rien en Lottie. Zij zijn via een grote omweg van Albanië naar Griekenland gereden. Wat een toeval om elkaar weer tegen te komen. Natuurlijk hebben we weer genoeg te kletsen. ’s Avonds gaat het even onweren maar dat is al snel over. Erg leuk om in het donker de lichtjes aan de overkant te zien op het eiland Korfoe.

Sagiada.

Het haventje van Sagiada waar veel restaurantjes zijn.

Supermarkt in Sagiada.

De supermarkt in Sagiada.

Even onze was gedaan, lekker ouderwets, met de hand

De onweersbui hangt net boven de ondergaande zon.

 Donderdag 15 september. Ja wat doen we vandaag? De andere helft van ons wasgoed. Aad zoekt waar we ons toilet kunnen legen. Gelukkig weet Rien dat er bij het haventje van Sagiada een oud toiletgebouw staat. Het wordt niet meer gebruikt, maar is wel aangesloten op het riool. Dus Aad en Rien samen op de fiets naar het haventje. En zo kunnen we weer met een gerust hart onze plasjes etc kwijt. Verder genieten we van de rust, de zee, het lekkere weer. Gelukkig wel af en toe contact met het thuisfront, want dat mis zeker ik, toch wel. Krijgen nog een filmpje gestuurd van onze kat Frodo en dan krijg je toch echt heimwee. Maar ik moet niet zeuren, vind ik zelf, we zijn pas 4 weken weg dus kom op Hennie!