GRIEKENLAND, DERDE WEEK

Vrijdag 7 september, dag 15, 56570 km - 180 km

We worden wakker van mensen die hout aan het hakken zijn. Als we aan het ontbijt zitten, vragen ze of we de camper weg kunnen zetten, zodat ze de tractor erbij kunnen zetten. Na het ontbijt weer snel op weg. Vandaag niet zoveel bergen meer. Voor we het weten komen we bij Lamia aan. Hier is een uitgestrekte laagvlakte met weer veel landbouw. We zoeken even naar Thermopilon, dat is een bron met zwavelhoudend water. Als we het hebben gevonden, valt het ons tegen. Erg klein. Eigenlijk hadden we hier willen overnachten, maar nee. We gaan weer verder, nu richting de golf van Korinthe. Via Amfissa en toch nog wat haarspeldbochten komen we bij Itea weer uit bij de zee. We gaan eerst bij de kade van Itea kijken, daar kun je ook met de camper staan. Het is een enorm parkeerterrein, ziet er best goed uit. Maar omdat gezegd wordt dat Galaxidi, 15 km verder, meer sfeer heeft, besluiten we om toch weer verder te rijden. De hele omgeving is hier trouwens bedekt onder een laag rode stof. Er wordt hier bauxiet gewonnen. Wat een stof geeft dat zeg! Overal waar je kijkt, is het rood. Maar iets verder is dat weer weg en zien we de prachtige kust. Als snel zijn we in Galaxidi en proberen we ook daar de kade te vinden. Dat valt dus niet mee, we komen in allerlei smalle straatjes terecht. Uiteindelijk vinden we dan toch de kade en kunnen we de camper hier met gemak neerzetten. Aan de overkant is het stadje. Het ziet er enorm gezellig uit. Veel tavernes, jippie daar kunnen we gaan eten vanavond! Wat ook prettig is, is dat we eindelijk internet hebben! Snel onze weblog bijwerken en skypen met het thuisfront! We maken een rondje door het stadje op onze fietsen en ’s avonds gaan we uit eten. Altijd weer een gok waar je lekker kunt eten, helaas is het deze keer niet heel bijzonder. Jammer! Om acht uur worden alle auto’s van de kade weggestuurd, de straat wordt afgesloten en jawel hoor… de hele bevolking loopt heen en weer over de kade. Wij staan gelukkig aan de overkant en kunnen blijven staan. Voor onze camper zitten we te genieten van alle drukte. Wat een verschil met gisteren! Het blijft nog langs gezellig in Galaxidi!

welke honing moet ik nou nemen?

ons uitzicht vanaf de camper: Galaxidi aan de golf van Korinthe

en 's avonds is het helemaal een mooi gezicht

Zaterdag 8 september, dag 16, 56580 km, 10 km

We hebben echt heerlijk geslapen. Wel gek dat je zo heerlijk kunt slapen met al die drukte en zo midden in een dorpje. Maar we voelen ons totaal niet onveilig, ook nooit gevoeld trouwens. We hebben goede extra sloten dat is natuurlijk ook erg prettig. Sta je te douchen terwijl er hele volksstammen Grieken voorbij je camper lopen. Echt vreemd toch? Maar goed, we gaan even het dorpje in om heerlijk vers brood te kopen en druiven (ja die waren op en dat kan natuurlijk niet!). Dan rijden we iets voorbij het dorpje naar Paralia Anemokampi. Daar gaat een weg naar beneden tot aan de zee en kunnen we heerlijk met de camper zo aan het strand staan. Eerst maar weer zwemkleding aan en een duik in de zee nemen. Als we zijn uitgespetterd gaan we ontbijten. Wat een luxe, ontbijten zo aan de zee. Het is heerlijk weer, maar we hebben vandaag wel af en toe een wolkje. Aad gaat snorkelen en natuurlijk vissen. Ik vermaak me met mijn ereader want ik zit middenin een heel spannend boek. Als het zes uur is, besluiten om toch weer terug te rijden naar Galaxidi en daar weer langs de kade te gaan staan. Het was zo gezellig om mee te maken gisteren, dat willen we vanavond weer. En ja hoor, het is nog net zo gezellig en druk. Hele gezinnen lopen rond of zijn uit eten. Wat nou economische crisis? We gaan uit eten bij een tentje wat op een veredelde snackbar lijkt, maar hmm… echt lekkere gyros op. Mijn buik knapt daarna, maar Aad heeft toch nog ruimte voor een ijsje (altijd toch?). Dan lopen we nog even wat rond, skypen met het thuisfront en is er weer een hele mooie dag voorbij.

staan lekker op het strand vlakbij Galaxidi

uitzicht vanaf de camper, Aad zie je rechts op de rotsen staan vissen

en dan weer terug naar Galaxidi

Zondag 9 september, dag 17, 56640 km, 60 km

Nu hebben we echt wel weer genoeg van de drukte. Op zoek naar een rustig strandje dus. We vinden er eentje bij Paralia Tolofonas, een strand in het dorpje. Voor de verandering gaan we maar eerst ontbijten en dan pas de zee in. Hier staan een paar bomen aan het strand en dat is erg welkom want het is ook vandaag weer erg warm weer. Tegen twee uur breken we toch weer op, op zoek naar toch een rustiger plekje. We zien er heel wat maar vinden het allemaal toch net niet helemaal wat we zoeken. Dan op naar Xiliadou, net voor Nafpaktos. Ik had hierover in iemands verslag gelezen. Nou, het valt dus echt niet mee om hier van de grote weg af aan zee te komen. Er is wel een afslag naar rechts, maar dan moet je de weg onderdoor en deze onderdoorgang is te laag voor onze camper. Dan maar weer de grote weg op, ergens keren en zo aan de rechterkant (dus zeekant) naar het dorpje. Maar nergens zien we verder borden naar Xiliadou en dus rijden we aardig wat af (en weer terug) voordat we eindelijk het strand vinden. Ze noemen het hier White Sand en dat komt omdat hier een zandstrand is, wat erg uniek is aan de golf van Korinthe. Er zijn allemaal tavernes met parasols en strandstoelen. Natuurlijk ook hier de stranddouches. Dit is wat we zochten en hier blijven we dan ook staan. Genoeg gereden! Snel een duik in de zee. Heerlijk is het hier! Er is zelfs een wifi verbinding. ’s Avonds maar weer eens zelf koken, ook lekker hoor! Als het donker wordt, zijn we de enige op het donkere strand.

ontbijten bij Paralia Tolofonas, lekker in de schaduw

onze stranddouche, mooi he?

Maandag 10 september, dag 18, 56580 km, 0 km

We blijven vandaag staan op het strand van Xiliadou. Er staat een stevig windje en de golven zijn dan ook aardig hoog. Heerlijk om in te zwemmen! We genieten als twee kleine kinderen van het geweld van de golven. Wat is dit toch enorm leuk! We zijn zelfs nog op een andere manier aktief, want we maken een wandeling langs de zee tot aan het haventje van Xiliadou. Het stelt allemaal niet echt veel voor maar goed, we hebben het idee dat we (een beetje) sportief zijn geweest toch? In de loop van de dag wordt de wind steeds sterker en dus de golven hoger. Echt erg gaaf om te zien, we raken er niet op uitgekeken. De temperatuur vandaag is ook veel beter, ik schat het op 29 graden en dat is prettiger dan de 33/35 graden die we tot nu toe hebben gehad. We kunnen nu zelfs af en toe even lekker in de zon zitten zonder te puffen. De kantina met bijbehorende ligstoelen en parasols worden afgebroken vandaag. Dat houdt dus ook in dat we onze douche kwijt zijn. We zien niet veel mensen in het water en dat terwijl het zo gaaf is in die golven. Maar ja, het is maandag dus waarschijnlijk is iedereen aan het werk. Wij genieten in ieder geval. Aan het eind van de middag gaat de bbq aan.
's Avonds nog via skype contact gehad met het thuisfront. Ach gossie, als dan een van de kleintjes gaat huilen omdat ie oma zo mist, is oma ook in tranen en dan wil ik alleen maar naar huis!!!

even een wasje doen, lekker snel droog met de harde wind!

groepje zwerfhonden, die geen vlieg kwaad doen, zijn heel rustig en totaal niet agressief

ons plekkie bij Xiliadou, Aad zit (natuurlijk) weer te vissen

Dinsdag 11 september, dag 19, 56730 km, 90 km

Nee hoor, we gaan natuurlijk niet naar huis omdat een van onze kleinkinderen ons zo mist. Nee vandaag trekken we weer verder, nu naar Nafpaktos 10 km verderop. We willen deze stad gaan bekijken maar het lukt ons niet om de camper ergens te kunnen parkeren. Dan niet. Dan gaan we weer verder. We zien de brug over de Golf van Korinthe. Prachtig gezicht, hij torent hoog boven het water uit en wij gaan erover heen. Erg gaaf! Nu zijn we op de Peleponessos! Daarna gaan we richting Patras. We willen heel graag iets meenemen voor onze 7 kleinkinderen en hopen in Patras te slagen. Al snel zien we een heel groot gebouw met een warenhuis. Het is enorm druk, parkeerplaats vol, maar het lukt ons de camper toch dicht in de buurt te parkeren. Er is gelukkig keus genoeg om te kleintjes blij te maken en met tassen vol komen we de winkel dan ook weer uit. Helemaal blij dat dit gelukt is! We rijden iets verder langs de westkust van de Peleponessos tot aan Kalogria. Hier is een natuurgebied en een enorm zandstrand. Hebben in verschillende verhalen gelezen dat je hier mooi kunt staan met de camper. Het natuurgebied is echt erg mooi met parasoldennenbomen, een moerasgebied en een kale berg op de achtergrond. Echt heel erg mooi. Maar… misschien zijn we een beetje verwend geraakt met de camper zo aan het strand. Dat kan hier dus niet. Er zijn drie plaatsen waar je met de camper aan zee kunt komen. We bekijken ze alle drie maar bij alle drie sta je op een parkeerplaats en moet je nog lopen naar de zee. Dus als je bij de camper wilt zitten, zit je op de parkeerplaats. Ja en die zijn (zoals we al eerder meldden) erg smerig. Vol met troep, vooral plastic flessen. Maar goed, de camper neergezet, zwemkleding aan en de zee in. Heerlijk zandstrand en zand in zee. Niets over te klagen hoor! Rond acht uur gaat de zon onder in de zee. Wat een prachtig gezicht! Als de schemer invalt, komen hordes muggen. Echt niet te geloven zoveel muggen als hier zitten. Je begrijpt dat wij dan allang in de camper zitten. Jammer genoeg is dan net onze eerste gasfles op. Dus gewapend met lange broek en heel veel muggenspul, gaat Aad de gasfles omwisselen. Het is echt heel stil hier ’s nachts en pikkedonker. 

de brug over de Golf van Korinthe

de parasoldennenbomen bij Kalogria

pad van de parkeerplaats naar het strand

ondergaande zon (er kwam een bruidspaar met fotograaf)

Woensdag 12 september, dag 20, 56780 km, 50 km

Vandaag dus weer een stukje verder kijken. Ik heb gelezen dat vlakbij Kylini een mooie plek moet zijn. Net naast camping Melissa en op deze camping hebben wij zes jaar geleden met onze caravan gestaan, dus we weten dat het strand daar erg mooi is. Al heel snel hebben we de camperplek gevonden (N 37.88988 E 21.11131), voorbij camping Melissa de tweede weg naar links. En ja hoor, dit is wat we zoeken. Met de camper sta je op een groot plateau en kijk je prachtig uit over de zee. Er is een kantina, een gewone wc, waterkraan en een douche. Paradijs voor de camperaar dus. Het strand ligt ietsje lager maar er is een trappetje naar beneden. In de verte ligt Kefalonie en we zien de veerboten er naartoe varen. Onderweg hebben we heerlijk brood gekocht en dus eerst maar even ontbijten. Dan de heerlijke zee in. Hier alleen maar zandstrand, heerlijk. Wat is dit toch genieten. Ik heb het volgens mij al vaak gezegd, maar echt hoor, dit is het helemaal. Ons eigen huisje zo aan zee, wat wil een mens nog meer? In de loop van de middag wakkert de wind aan en natuurlijk zijn er dan weer hoge golven. Heerlijk om dan in de zee te zijn. We kunnen ons amper staande houden en de golven komen steeds over ons hoofd heen. Gaaf! We lopen ook nog via het strand naar de camping, even oude herinneringen ophalen. Alles ziet er nog net zo uit als toen. Best een prima camping. Wel triest dat de camping zo leeg is nu. ’s Avonds is er een prachtige zonsondergang.

ons mooie plekje zo aan het strand

de kantina met trap naar het strand

ook nu weer een prachtige zonsondergang

Donderdag 13 september, dag 21, 56790 km, 10 km

Wakker worden, zwemkleding aan en de zee in. Het wordt misschien een eentonig verhaal maar het bevalt ons meer dan prima. Aad is verbaasd over de manier van vissen hier. Ze doen een levende grote vis aan een draad die weer verbonden is met een lange bamboestok. Daarmee loopt de ene visser door de branding en zodra er vissen met deze gevangen vis meezwemmen, gooit visser nummer twee er een net overheen. En zo vangen ze hier dan weer vis. Overal anders dus maar de lokale mensen weten altijd weer een eenvoudige manier om vis te vangen, dat was ook zo in Noorwegen. Ja en met Aad als visser, hoor ik vanzelf ook al deze dingen. Het is trouwens nog steeds zo’n 29 graden, heerlijk weer dus. Lekker windje ook nog, dus heerlijk genieten. De hele dag wordt gevuld met zwemmen, snorkelen, vissen. Om vijf uur trekken we weer eens gewone kleding aan. We gaan naar Kastro, een heel klein dorpje 5 km hiervandaan. We duiken een souvenierszaakje in want we willen nog twee dingen voor de kleinkinderen, maar nee, hier vinden we niets. Dan naar een piepklein supermarktje waar van alles en nog wat verkocht wordt. We kopen een grote fles Retsina wijn, dat is een speciale Griekse wijn met een harsachtige smaak. Die moeten we maar eens proberen. We willen ook Samos wijn en zijn hier al een tijdje naar op zoek, maar dat zien we hier niet. We zien een groentewinkeltje met achterin wat wijnflessen. Hier maar even vragen, en ja hoor, hij verkoopt Samos wijn. Twee soorten zelfs. Dus we moeten gelijk proeven. Al snel weten we welke de wijn is die wij zo lekker vinden, de muskaatachtige. Hij heeft zes flessen staan en die gaan natuurlijk alle zes met ons mee. We krijgen ook nog een likeur te proeven van kaneel, kruidnagel etc. Erg lekker voor de feestdagen, maar we nemen hem toch maar niet mee. De man en vrouw van dit winkeltje zijn echt allervriendelijkst. Er wordt ons ook verteld dat ze vannacht regen verwachten. Daar zitten ze met smart op te wachten, want de maanden mei, juni, juli, augustus en september is er geen spatje gevallen. We zetten de wijn in de camper en gaan op zoek naar een eettentje. Dat wordt dezelfde taverne waar we zes jaar geleden ook gegeten hebben. De eigenaar kijkt wel een beetje vreemd op, want het is nog vroeg (zeven uur) maar we kunnen toch terecht. Heerlijk souvlaki en griekse salade gegeten. Net voordat het helemaal donker is, zijn we weer terug bij ons plekje bij de zee. We zien het boven de eilanden Kefalonie en Zakinthos onweren. We waait ook enorm hard. Alle ramen moeten dicht. En ja hoor, ’s nachts begint een enorm onweer. De camper staat te schudden. Lichtflitsen aan alle kanten, weinig donder trouwens. Wel veel regen.

de vissers

's avonds even shoppen en uit eten in Kastro