GRIEKENLAND, VIJFDE WEEK

Vrijdag 21 september, dag 29, 57240 km, 30 km

Ook ’s morgens is het stadje nog heel doods. Geen cruiseschip, dus alles is dicht. Snel wegwezen hier! We rijden weer een stukje naar het noorden en gaan naar het strand bij Paleochari (N 37.80537 E 21.23954). Ook weer gevonden dankzij iemands reisverslag. We komen bij het zandstrand, er zijn veel stranddouches (en ze werken nog ook!), er is een kraan en een taverne. Die laatste is nog dicht, we hopen dat hij vandaag nog open gaat, zodat we hier vanavond kunnen eten. Het is een prachtig mooie plek, maar je zit wel dicht op de bebouwing. Niet echt rustig dus. Er stroomt een rivier uit in de zee. Eerst staan we langs de weg, maar ze scheuren hier zo hard met de auto’s voorbij, dat we de camper voor de taverne op een parkeerplaatsje zetten. Staan we wat veiliger voor de racers. Er zijn heel wat vissers in de branding bezig, allemaal met een werpnet wat keer op keer weer in de zee gegooid wordt. Uren en uren zijn ze ermee bezig. Wel met succes, want af en toe vangen ze toch een visje. Zowel links als rechts zien we verder alleen maar strand. Echt heel mooi hier. ’s Avonds gaat de taverne toch open en we wagen het erop om hier te gaan eten. Het ziet er in ieder geval allemaal erg schoon en fris uit. We zijn de enige gasten en de Griekse dame doet erg haar best om ons duidelijk te maken wat er te eten is. Natuurlijk weer allerlei vis, maar wij hebben toch liever vlees. We kiezen voor Bieftaki, griekse salade en patat. Als ze vraagt of we er 1 of 2 willen, zeggen we natuurlijk 2. Later blijft dat we 2 bieftaki’s per persoon krijgen en 2 schalen patat. Onze hele tafel staat vol met eten.  Beetje veel, maar ja. We nemen er een karafje witte wijn bij. Het eten smaakt ons erg goed. Het doet ons het incident van gisteren weer vergeten. We rekenen 30 euro af.

de Tarverne waar we 's avonds gaan eten

leeg strand, helemaal voor ons alleen

Zaterdag 22 september, dag 30, 57335 km, 95 km

Eigenlijk willen we hier wat langer blijven, maar omdat onze ene gasfles leeg is en we verwachten de kachel nodig te hebben als we zijn overgevaren, willen we de gasfles bij laten vullen. Op de site van Nico Bloot stonden twee adressen bij Patras. Dus ja, dan moeten we vandaag wel verder, anders is het zondag en dan is natuurlijk alles dicht. Dus erg jammer van het mooie plekje, maar we trekken weer verder. Via de doorgaande route zijn we al snel op de plek waar we dus een gasvulstation moeten vinden, maar de aanwijzingen die we hebben, kloppen totaal niet meer. Erg jammer! Dan maar weer verder. Voorbij Patras en de oude nationale weg op (er loopt hier een tolweg tot aan Athene, maar die moeten we niet hebben). Zo’n 15 km voorbij Patras is het plaatsje Psathopirgos en hier moet je met de camper kunnen staan. Eerst moeten we door een vrij smalle straat en dan komen we bij de Golf van Korinthe uit. We rijden naar rechts, zien een mooie plek om te staan, maar er staan ook heel veel borden dat je hier niet mag parkeren. Iets verder terug, bij de pier en de fontein mag je wel staan en we zetten onze camper hier onder de bomen. Strandje voor de deur, kraan en stranddouche zijn er ook. Helemaal goed dus. We gaan (natuurlijk) eerst maar weer zwemmen. Er drijft een flinke grote kwal rond, maar die weten we goed te ontwijken. Ook hier wordt gevist en dus is Aad al snel bezit met zijn hengel. Aan het eind van de middag maken we een rondje op de fiets en zien dat je helemaal links van het dorp ook met de camper zou kunnen staan, maar hier is geen strandje, alleen rotsen. We gaan hier toch staan, omdat het hier iets rustiger is. Er zijn verder twee supermarktjes en veel cafe en tavernes. Maar voor het eten van vanavond wordt de bbq aangestoken. Even alles opmaken wat in de vriezer zit. We worden al best een beetje weemoedig dat we over een paar dagen Griekenland weer moeten verlaten.

Psathopyrgos

een van de vele vissersbootjes

ons plekje bij de pier, midden in het dorp

Zondag 23 september, dag 31, 57335 km, 0 km

Heerlijk geslapen, wat een rust hier! En dat terwijl je toch aan de rand van een dorpje staat. ’s Morgens de deur open, stoelen neerzetten en we kijken op een zonovergoten Golf van Korinthe. Weer een stralende zonnige dag voor ons. Aan de overkant zien van het water zien het blauwe kerkje van Xiliadou waar we eerder hebben gestaan. Onze douchezak hangt weer aan de fietsen en als het water lekker is opgewarmd, was ik er even mijn haar. Lekker warm water zeg! We hebben al veel plezier van deze douchezak gehad, het water is heel snel lekker warm. De hele dag komen er Grieken zwemmen, blijven een uurtje of twee en vertrekken dan weer. Dan komen de volgende weer. Het zwemmen in de zee zit zo in hun dagritme ingebouwd. Wij zijn er erg jaloers op. Het moet toch heerlijk zijn als je continue mooi weer hebt, en de warme zee zo onder handbereik. Er is hier ook een zeilschool en we zien allemaal jonge jongens uren met klein zeilbootjes in de weer. Natuurlijk zijn ze hier ook bezig om op allerlei manieren vis te vangen. Tijd om je vervelen, is er niet als je in zo’n dorpje woont. Vandaag maar weer eens uit eten. Het is altijd lastig om te weten waar je nu het beste kunt gaan eten. Ja, of je moet wachten tot de Grieken ergens zitten te eten, maar meestal heb ik niet zoveel geduld. We kiezen een taverne midden in het dorp met een terras aan zee. Het is een goede keus. Heerlijke aubergine uit de oven gegeten! Ook de griekse salade en de souvlaki waren erg lekker.

ons heerlijke plekje bij Psathopyrgos

Maandag 24 september, dag 32, 57340 km, 5 km

We zagen gisteren een camper staan, net ietsje verder dan het dorp waar we nu staan. Daar gaan we vandaag eens naartoe. Het is maar een heel klein stukje verder, N 38.32417 E 21.88879. We rijden eerst even naar de fontein om bij de waterkraan ons water bij te vullen. Het volgende baaitje is al snel gevonden. Hier is een grote parkeerplaats met een Kantina. Hier is weer wel een (kiezel)strandje. Wel opletten voor de zee-egels die hier zitten. Toch vinden we het niet zo geweldig en omdat hier ook geen tavernes zitten (en we willen op onze laatste avond in Griekenland toch echt nog een keer uit eten!) besluiten om weer terug te gaan naar ons vorige plekje. We gaan ’s avonds bij een andere taverne eten en ook hier heerlijk gegeten. Deze keer gegrilde aubergines, natuurlijk de griekse salade en een karbonade. Jeetje, die was giga groot. We kregen nog meloen na. De griekse mevrouw was alleraardigst en deed alle moeite om ons van alles duidelijk te maken. Nog even slenteren door het dorpje en terug naar de camper voor onze laatste nacht in Griekenland.

Zoals altijd, komen veel Grieken even zwemmen

kun je het lezen?

Dinsdag 25 september, dag 33, 57370 km, 30 km

Vandaag is het echt zo ver, we gaan weg uit Griekenland. Natuurlijk gaat Aad nog even snorkelen. Dan afspoelen aan onze warme douchezak eten en op weg naar Patras. We hebben nog een adres waar we gas kunnen laten bijvullen, dus dit in de TomTom gezet en op naar Patras. Nou het adres hebben we wel gevonden, maar geen gasvulstation. Jammer dan. We rijden verder naar de haven en langs het water tot we weer een Jumbo zien. Bij zo’n winkel hebben we al eerder in Patras gewinkeld, dus daar willen we nog wel een keer naar toe. Het valt niet echt mee om een parkeerplekje te vinden en voor we het weten rijden we de drukke stad in. De eerstvolgende mogelijkheid genomen om weer terug te rijden en nu kunnen we onze camper op een groot parkeerterrein langs het water kwijt. Wat is het weer enorm warm vandaag, we vermoeden dat het weer boven de 30 graden is. Maar in de Jumbo is het heerlijk koel. We kopen nog wat handige dingetjes voor thuis en natuurlijk nog wat voor de kleinkinderen. Even nog wat te eten nemen en dan zet ik het adres wat ik in mijn bevestiging email staat in mijn TomTom. Ja leuk hoor, komen we bij een kantoor van Minoan Lines uit. Dat is dus niet de haven. Gelukkig staat het allemaal best goed aangegeven en komen we bij de South Port uit wat dus de haven is die we moeten hebben. Het is weer eens onduidelijk waar je moet inchecken en als je dat dan eindelijk door hebt, duurt het inchecken ook nog een flinke tijd. Wel leuk dat we flink wat geld terug krijgen. Eerst korting gekregen omdat we niet naar Venetië varen en nog eens extra omdat we twee dagen eerder terug moeten. Dan snel naar de boot, die ligt allang voor de kant en er staat geen rij met auto’s meer te wachten. Het is dan ook al vijf uur en om zes uur gaat de boot vertrekken. Onze hut vinden we snel, spullen achter gelaten en naar het buitendek. Wat gek dat we nu echt weggaan. Om zes uur vertrekt de boot. Dag Griekenland, wat hebben we het heerlijk gehad! De avond aan boord verloopt snel. Om zeven uur gaan we wat eten, daarna gaat het flink waaien en de boot schommelt aardig. Niets voor mij dus en ik lig om half negen in mijn bedje. Laat die boot maar schommelen, ik slaap!

laatste keer snorkelen

de boot ligt al op ons te wachten

dag Griekenland!

onze hut

Woensdag 26 september, dag 34, 57400 km, 30 km

Geen last gehad van het schommelen en ’s morgens heerlijk lekker lang onder de warme douche gestaan. Om acht uur is het ontbijt, dan maar wat rondhangen, om twaalf uur de lunch en dan maar wachten tot het zes uur is en we aankomen in Ancona (dat is dus vijf uur italiaanse tijd). Normaal gesproken komt de boot echt veel eerder aan, maar door de crisis varen ze veel langzamer zodat we brandstof uitsparen. Het is een lange dag zo. Vooral als de boot dan nog eens 1,5 uur later aankomt. We ontmoeten een ander Nederlands stel wat ook met de camper in Griekenland is geweest. Ze hebben een grote hond bij zich die ook Balou heet, hoe toevallig is dat? Als de boot dan eindelijk aan de kant ligt, gaan we naar beneden om naar de camper te gaan. Maar de deuren naar de garages zijn nog niet open. Het staat helemaal vol met mensen. Het duurt nog zeker een half uur voordat de deuren open gaan. Wat een gedoe zeg! Dan moeten we over het dek met personenauto’s en aan het eind twee trappen naar beneden om op het camperdek te komen. Maar als we beneden aankomen, kunnen we amper lopen omdat de vrachtauto’s helemaal op elkaar staan. We denken even dat we een andere trap moeten hebben. Weer terug omhoog. Pff… wat een gestress allemaal. Maar we moeten dus toch tussen de vrachtauto’s door. De meeste hebben hun motor al gestart. Ik vind het doodeng. Maar gelukkig, we vinden onze camper! Wat ben ik blij! Nog even wachten en we kunnen van boord. Het is half acht als we in file Ancona inrijden. We gaan weer bij de camperplaats van Senigallia staan, net als op de heenweg. Is lekker gemakkelijk te vinden, want inmiddels is het natuurlijk ook alweer donker. Maar jeetje, wat een herrie heb je hier toch van de weg die er vlak langs loopt. Aan de overkant van de weg is ook nog eens een hond die maar blijft blaffen. We halen pizza, kijken nog even t.v. en dan is het echt tijd om te slapen.

het zwembad

de brug met daaronder de bar

eindelijk... Ancona

echt zo'n Italiaanse stad, allemaal pasteltinten

Donderdag 27 september, dag 35, 57960 km, 560 km

We hebben niet al te best geslapen. Wat een herrie zeg! Maar het was ook behoorlijk warm in de camper, de ventilator hebben we maar weer de hele nacht laten draaien. Om half negen rijden we weg. Even gedag zeggen tegen het Nederlandse echtpaar wat ook een slapeloze nacht op deze camperplaats heeft gehad. Al snel rijden we de tolweg op. Maar ze zijn de weg aan het verbreden en dus hebben we 80 km lang smallere rijbanen. Het houdt maar niet op! Verder gaat de reis voorspoedig. Nog wel flink oponthoud bij het betalen van de tol bij Milaan. Maar drie poortjes open en dus flinke lange rijen ervoor. Als we in Zwitserland zijn, gaan we gelijk tanken. De diesel in Italië echt enorm duur, maar gelukkig hoefden we dus pas in Zwitserland te tanken. Nu zien we ineens ook weer Nederlandse kentekens. Lang niet gezien hoor! Als we net voor de Gotthardtunnel komen, hangt er een enorme donkere lucht boven de bergen. We stoppen even om te overleggen of we de pas wel zullen nemen. Inmiddels is het enorm hard gaan regenen. Niet echt lekker weer om over de pas te rijden. Toch besluiten we het erop te wagen en dat is een heel goed besluit geweest. Want de regen is al snel weg. We rijden door het prachtige landschap ophoog. Wat een verschillende kleuren zie je toch in de bergen! We moeten stoppen want er gaat een enorme grote kudde schapen over de weg. Wat grappig! Er zijn twee herders bij. Even later kunnen we stoppen op een parkeerplaats. We zien het dal met de autobaan ver beneden ons liggen. Met een enorme donkere wolk erboven en een regenboog. Waar wij zijn, schijnt de zon. Het is echt prachtig! Ik blijf maar foto’s nemen. Als we boven bij het hotel zijn, is het nog steeds helder en zonnig. Een heel ander gezicht dan op de heenweg. Wat zijn we blij dat we toch de pas hebben genomen. Het is natuurlijk wel erg koud op de 2200 meter. Dus snel sokken, vest en lange broek opgezocht. Het was 28 graden onderweg en hier is het 5 graden! Wat een verschil! Maar het is echt een prachtige plek om te staan. De bergen zo om je heen, geweldig gewoon. Een perfect eind van een lange reisdag!

80 km wegwerkzaamheden vanaf Ancona

de Gotthardpas

een enorme kudde schapen steken de weg over

in de verte het dal met de weg naar de tunnel

de oude pasweg

leuk hé, dat geslinger!

ons plekje bovenop de Gotthard, zo mooi hier!

Vrijdag 28 september, dag 36, 58540 km, 580 km

Onder ons dekbedje (ja die hebben we snel weer in de hoes gestopt) was het heerlijk warm. Als we wakker worden is het in de camper ook nog maar 6 graden, dus snel de kachel en de boiler aan en nog een kwartiertje onder het dekbed. Dan is het warmer in de camper, lekker even douchen, broodjes afbakken, ontbijten en weer op weg. Het is inmiddels negen uur. Wat genieten we toch enorm van het prachtige uitzicht op de bergen. Eenmaal weer op de snelweg zijn we weer snel bij het Vierwoudstedenmeer. Wat is dit toch ook prachtig. We vervelen ons helemaal niet met al dit moois om ons heen. Voor we het weten, rijden we de grens met Duitsland over. We balen wel dat ook hier weer veel wegwerkzaamheden zijn. Over een lengte van 41 km zijn er steeds weer smalle stukken waar we dus niet kunnen inhalen. Als we de weg 61 op gaan, dan staat er weer een enorme file omdat ze bezig zijn met de brug over de Rijn. Daarna kunnen we dan wel opschieten. We rijden door tot net voorbij Koblenz, het plaatsje Plaidt. Hier gaan we bij de camperplaats staan bij het Vulkaanpark Rauschermuehle. Een heerlijk rustige plek. Het is een beetje onduidelijk waar je zou mogen gaan staan, maar we gaan maar gewoon ergens op een parkeerplaats staan. Het museum waar je je moet melden, is al dicht. Op de TomTom vinden we een kebabzaak in Plaidt. Dus weer even de camper starten en we halen giga grote broodjes kebab. De bakker is ook nog open dus ja, kwarktaart is ook lekker. Genieten dus van onze laatste avond in de camper deze vakantie.

de afdaling van de Gotthard

kijk nou eens, ook die gaan over de pas!

ons overnachtingsplekje in Duitsland, vlakbij Koblenz

het museum bij ons overnachtingsplekje

Zaterdag 29 september, dag 37, 58865 km, 325 km

Vandaag de laatste kilometers naar huis. Geen problemen gehad. Lekker ’s morgens bij de duitse bakker heerlijke broodjes gehaald en dan op weg. Om half drie zijn we weer thuis.

Samenvattend:

In totaal hebben we dus 4475 km gereden deze vakantie. We hebben 538 liter diesel getankt wat ons 850 euro heeft gekost, daarnaast hebben we 80 euro tolgeld betaald (20 euro voor Frankrijk en 60 euro in Italië). We hebben steeds gratis overnacht. De camper heeft 1:8,3 verbruikt.

De vakantie in Griekenland was geweldig! Terwijl we eerst dus met de caravan zouden gaan, zijn we zo blij dat we deze trip met de camper hebben kunnen doen. Niets ergens staan op de camping. Nee gewoon lekker overal vrij staan. We hebben op de meest prachtige plekjes gestaan. Zo aan zee zodat je ’s morgens eerst even in de zee zwemmen. Heerlijk! Maar we hebben ook in dorpjes gestaan, wat ook weer heel erg gezellig was. We hebben veel gezien van het leven van de Grieken zelf.  Zijn vaak uit eten geweest, soms was de kwaliteit minder maar meestal was het erg lekker. We hebben zo’n 1500 km gereden in Griekenland. Op heel veel plaatsen geweest die totaal niet toeristisch zijn en dus erg leuk om te zien. Genoten van de relaxte houding van de Grieken. Wij hebben alleen maar vriendelijkheid ondervonden, ondanks dus de crisis. Enige minpuntje van Griekenland is de troep die de mensen overal maar neergooien. Dat is echt onbegrijpelijk.
We begonnen onze reis bij Igoumenitsa. Daarna langs de westkust naar Lefkada. Nog verder de westkust gevolgd en toen over de bergen naar Lamia aan de oostkust. Weer naar het zuiden tot de Golf van Korinthe. Deze gevolgd tot aan de brug bij Patras op de Peloponessos. Daar weer langs de westkust naar beneden gereden. De eerste arm van de Peloponessos bekeken, naar Kalamata en toen weer door het binnenland terug naar de westkust. Onze laatste stopplaats was weer aan de Golf van Korinthe, net voorbij Patras. Het was echt een top vakantie!