zwerfleeuwen: REIS ZWITSERLAND/DUITSLAND – WEEK 2

Zaterdag 20 september 2025 – Simplon pas via de Furka pas tot Amsteg (PN 252012 N 46.769324 E 8.673695) – 115 km

Vandaag wordt ons jongste kleinkind Daniël alweer 5 jaar.

We hebben zitten twijfelen of we naar het thermaal bad van Leukerbad zouden gaan. Maar omdat het alleen vandaag en morgen nog mooi weer is, besluiten we dat we dan toch liever de route over de Furka pas gaan doen. We stoppen eerst bij een enorme hangbrug in Fiesch. Niet normaal zo groot als die is. Aad is weer de dappere die eroverheen gaat. De brug wiebelt lekker maar dat vindt hij niet erg. Dan gaan we op weg naar de Furka pas. We rijden door prachtige dorpjes met mooie oude houten huizen. Zo mooi allemaal. De Furka pas is bijna 2500 meter hoog en om daar te komen slingeren we heen en weer langs de berghellingen. Wat is het hier toch mooi. Ik weet dat ik dat heel vaak zeg, maar jongens het is echt zo genieten al die mooie natuur. Het is best druk vandaag, veel fietsen, veel motors, veel sportauto’s, veel campers en natuurlijk ook veel gewone auto’s. Bovenop de pas is een ijs grot met daarachter een gletsjer. Maar je begrijp het vast al, het is zo druk dat we met moeite een plekje vinden om de camper neer te zetten. Hij staat niet echt heel fijn maar we lopen toch even naar het begin van de wandeling naar de gletsjer. Ver beneden ons zien en horen we de stoomtrein. Als we verder tijden zien we een parkeerplek waar we wel goed kunnen staan. Tijd om onze lunch klaar te maken en tegelijkertijd naar de kwalificatie van Azerbeidzjan te kijken. Die loopt flink uit met 6 rode vlaggen en zo is het al 4 uur geweest voordat we aan de afdaling van de pas gaan beginnen. Oeps aan deze kant is de weg een stuk smaller. Goed opletten dus, vooral voor motors die vaak schuin op onze weghelft rijden. In Andermatt is het einde van de Furka pas en krijgen we nog een staartje van de Gotthard pas. We wilden op een betaalde camperplaats in Reus gaan staan, maar die staat inmiddels helemaal vol. Dus weer verder tot we in Amsteg gelukkig een plekje vinden waar we kunnen overnachten.

Even wachten tot de trein voorbij is.

De lange hangbrug bij Fiesch.

Op weg naar de Furka pas rijden we door dorpjes met prachtige oude houten huizen.

In de verte de bergen van de Furka pas.

De weg slingert heen en weer langs de bergwand omhoog.

Zo mooi hier.

Bijna hebben we een mooi uitzicht over het dal.

De parkeerplaats bij de ijsgrot staat behoorlijk vol.

Links de gletsjer, vroeger was het meertje ook onder het ijs.

Ver beneden ons zien en horen we de stoomtrein.

Geen verkeerde plek om te lunchen en de kwalificatie van Azerbeidzjan te kijken.

Als die kwalificatie is afgelopen, rijden we verder en gaan we weer naar beneden.

Ook nu weer indrukwekkende natuur.

Vanaf Andermatt rijden we nog het laatste stukje van de Gotthard pas.

We wilden op een betaalde camperplaats in Reus gaan staan maar die was al vol. Gelukkig vinden we nog een prima plek om te overnachten.

Zondag 21 september 2025 – Amsteg (PN 252012 N 46.769324 E 8.673695) – 0 km

We staan hier eigenlijk best prima en besluiten om lekker even een dag te blijven staan. Het was voorspelt maar erg jammer dat het dan ook uitkomt: het weer is omgeslagen. Geen zonnetje meer. Gelukkig is het nog wel af en toe droog en zo kunnen we onze oefeningen nog even buiten doen. Oefeningen, zul je je wellicht af vragen? Ja Aad en ik zijn thuis begonnen met oefeningen om ons lijf en spieren soepel te houden. Op YouTube is daarvoor genoeg te vinden en dus zetten we de laptop in de deuropening en staan we buiten te springen. Vandaag begint de race al om 1 uur, zo leuk om Max weer te zien winnen. Dat gebeurt tegenwoordig niet zoveel meer en dus is het dubbel zo leuk. Daarna zijn we beide zoet met onze knutsel hobby’s. Zo hebben we een heerlijk relaxed dagje.

Maandag 22 september 2025 – Amsteg via Stein am Rhein tot Rielosingen Duitsland (PN 433105 N 47.72347 E 8.857718) – 165 km

Regen, regen, regen. Er is heel wat gevallen gisteren avond en vannacht. Het piepkleine beekje waar we naast staan, is veranderd in een snelstromende modder rivier. Wij trekken nu helemaal naar het noorden van Zwitserland. Vlakbij de Bodenmeer is het plaatsje Rhein am Stein wat we gaan bekijken. De huizen hier zijn prachtig beschilderd. Erg leuk om te zien. Ook fijn dat het net even droog is als we het stadje bekijken. Groot is het niet en we hebben het al snel allemaal bekeken. Op zoek naar een plek om te overnachten. Die vinden we net over de grens in Duitsland bij het plaatsje Rielosingen. Hier is een vrije plek bij sportvelden. Niet heel veel bijzonders, maar goed genoeg om te rest van de dag door te brengen.

Het kleine beekje waar we naast stonden, is (door de vele regen die er is gevallen) veranderd in een snel stromende rivier.

Even nog een blik op de plek waar we hebben gestaan. Bij die pilaar van het trein viaduct dus.

De ingang van het stadje Stein am Rhein.

Het prachtige stadje Stein am Rhein.

De huizen zijn prachtig beschilderd.

We vinden een overnachtingsplekje net over de grens in Duitsland bij Rielosingen.

Dinsdag 23 september 2025 – Rielosingen via Todtnau tot Oberried (PN 371651 N 47.932297 E 7.952242) – 115 km

Na een rustige nacht gaan we weer op weg, op naar de waterval van Todtnau. Deze waterval is gelegen middenin het Zwarte Woud. Om er te komen moeten we de Feldberg van 1200 meter over. Dat zou een heel mooi gebied moeten zijn maar wij zien er niet veel van want we zitten de hele dag in de mist. Erg jammer. Heel vaag zien we ski liften maar meer zien we niet. In Todtnau is dus de waterval maar ook een enorme hangbrug. Vanaf die hangbrug heb je uitzicht op de waterval. Brrr wat is het koud, het is maar 8 graden en met de mist en wind voelt het nog kouder. Op de parkeerplaatsen mag je niet overnachten en dus rijden we nog een klein stukje verder naar Oberried waar een gratis camperplaats is. Door de miezer regen lopen we stukje door het dorp. Veel bijzonders is het niet. Er is wel een bakkerij met super veel heerlijk uitziende taarten. Ja en als je dan in het Zwarte Woud bent, dan kies je natuurlijk voor een schwarzwälder kirschtorte. Jeetje wat een grote stukken zijn dat! Ja en toch helemaal opeten hé! Het smaakt ook zo enorm lekker. Voordeel: we hoeven geen avondeten meer klaar te maken.

De enorme hangbrug bij Todtnau. We zijn er niet opgeweest, beetje koud en regen.

Onderweg zien we niet veel, we rijden constant door dikke mist.

De camperplaats in Oberried.

Oberried is een piepklein dorpje waar niet veel te beleven valt.

Maar er zit wel een bakker met heel veel lekkere taarten.

Woensdag 24 september 2025 – Oberried via Donaueschingen tot Sigmaringen (PN 35515 N 48.078999 E 9.15703) – 125 km

Ook vandaag de hele dag regen en nog eens regen. Je zou er sip van worden maar gelukkig wordt aan het eind van de week beter weer verwacht. Voorlopig moeten we het er maar even mee doen. We rijden naar Donaueschingen waar de bron van de Donau is. Leuk om even gezien te hebben. Nadat we onze lunch op hebben, rijden we weer verder. Vanaf Tuttlingen rijden we een super mooie route door het Donaudal. Zelfs met dit trieste weer is het volop genieten van al het moois. De Donau is hier nog een klein riviertje en wordt omgeven door steile rotswanden. In Beuron is een enorm klooster. Net voor Sigmaringen stoppen we op een parkeerplaats langs de Donau. Het is inmiddels 4 uur en we hebben wel genoeg gereden voor vandaag.

De bron van de Donau.

Aad zit goed ingepakt want de regen valt nog steeds flink.

Het enorme klooster van Beuron.

De route door het Donaudal is, zelfs met dit regen weer, erg mooi.

Ik kon toch nog een beetje kleur vinden vandaag.

Maar de steile rotswanden maken de meeste indruk.

Net voor Sigmaringen stoppen we, genoeg gereden voor vandaag.

Donderdag 25 september 2025 – Sigmaringen via Metzingen tot Neckartenzlingen (PN 95154 N 48.595294 E 9.245025) – 90 km

Ook vandaag blijft het de hele dag regenen. We besluiten om naar Metzingen te rijden. Dit wordt ook outlet city genoemd want er zijn hier enorm veel outlet winkels. Er zijn enorm veel parkeerplaatsen rondom de stad, dus genoeg plek om de camper ergens te parkeren. Paraplu’s mee en op weg naar de outlet winkels. Kijk, eigenlijk ben ik er niet zo van, van al die dure merkwinkels. Ik zou zelf nooit zoveel uitgeven aal kleding, zelfs nier voor de prijzen van deze outlet winkels. Dat is aan mij niet besteed, na 1 seizoen vind ik het veel te leuk om weer wat anders te kopen. Kijk er is ook een Sketches winkel, daar moet ik wel uitgebreid snuffelen, maar nee ik vind niets om te kopen. Is ook niet zo gek natuurlijk want ik heb al aardig wat van deze schoenen. We snuffelen ook rond in de kookwinkels van bijvoorbeeld Zwilingen maar ook hier wordt niets gekocht. Nadat we een broodje kebab hebben gegeten, slenteren we weer langzaam terug naar de camper. We rijden 11 km verder naar een plek in Neckartenzlingen waar we langs de rivier de Neckar een prima plek hebben om te overnachten.

Het kasteel van Sigmaringen.

Metzingen met zijn vele outdoor shops.

Vrijdag 26 september 2025 – Neckartenzlingen tot Obrigheim (PN 14768 N 49.350399 E 9.09959) – 115 km

Zo fijn dat het vandaag niet regent! Heerlijk! We gaan vandaag een heel stuk langs de Neckar rijden. Het eerste stuk gaat dwars door Stuttgart en dan komen we in het Neckar dal. Jammer genoeg is dit niet zo’n mooi dal als we b.v. twee dagen geleden bij de Donau hebben gereden. Of zoals het Moezel dal. Af en toe zien we wel een mooi plaatsje maar we krijgen niet echt het wauw gevoel. Dat krijgen we wel als we langs een winkel rijden die allemaal prachtig glaswerk heeft voor in de tuin. Stoppen!!! We brengen er heel wat tijd door want ja, er moet natuurlijk iets mee. Maar wat? Keuzes, keuzes. Uiteindelijk wordt het een huisje van keramiek, gemaakt door een artiest uit Augsburg. Helemaal blij gaan we weer verder tot we in Obrigheim een heel goede camperplaats vinden direct aan de Neckar. Even wat eten en dan het dorp in. Daar is niet veel te beleven maar…. Er zit wel een kapper. En aangezien ik helemaal gek wordt van mijn veels te lange haar, weet ik niet hoe snel ik naar binnen moet rennen om te vragen of ze tijd hebben om mij te knippen. Wat ben ik blij dat dat inderdaad zo is. Ze is enorm lang bezig met mijn haar maar wat zit het dan weer goed. Wat kun je je dan toch weer opgeknapt voelen. Weer terug bij de camper gaat Aad walnoten rapen want die liggen hier genoeg. Zo komt er ook een eind aan deze dag en aan de tweede week van deze korte reis. Morgen staat Heidelberg op het programma.