REIS SPANJE – WEEK 6 – 9 t/m 15 maart 2024

Zaterdag 9 maart 2024 – Cartagena (PN 105235 N 37.612542 W 1.005434) – 1 km

Hiep hiep hoera, Jalyna is jarig en is 9 jaar geworden! Wij waren van plan om vandaag naar La Azohia te rijden maar er wordt harde wind en regen verwacht en dus besluiten we om nog een dag in Cartagena te blijven. Bij het voetbalstadion moeten we wel weg want vanavond is er een wedstrijd maar 900 meter verderop kunnen we bij een winkelcentrum prima staan. De camper staat weer flink te schudden en er valt ook inderdaad heel wat regen. Maar we staan hier prima. Om vier uur is het tijd van de race en zien we Max alweer winnen. Binnenkort is het weer Semana Santa oftewel de week voor Pasen en dan worden in Spanje heel veel processies gehouden. We zien ze nu al repeteren hiervoor. Voorop een kruis, trommel erbij voor het tempo en zo lopen ze een uur of wat te oefenen.

 

Zondag 10 maart 2024 – Cartagena tot La Azohia (CC 88480 N 37.56305 W 1.17345) – 25 km

Zoals voorspeld is het vandaag weer prima weer. De harde wind is weg en we zien de zon weer. Dus gaan we op weg naar La Azohia, een inmiddels vertrouwde plek voor ons. Onderweg lozen we ons toilet nog even bij een BP benzinestation (N 37.641061 W 1.090964), schoon water hebben we nog genoeg. Het is maar een kleine rit vandaag, maar die gaat wel door en prachtig berggebied. Dan zien we weer de zee met in de verte Puerto de Mazarron. Daar gaan wij niet heen, we slaan linksaf naar La Azohia. Op een heuvel is hier een vrije plek die geliefd en bekend is bij camperaars. Er staan dan ook best wat campers maar er is hier zoveel ruimte, daar kunnen nog heel wat campers bij. Wij staan op een top plek met de neus van de camper zo aan zee. Door de wind zijn de golven aardig hoog, dat geluid van die golven: heerlijk! Er is dus nog best wat wind en die komt uit zee wat de temperatuur wat minder maakt. Maar uit de wind en in de zon is het prima uit te houden. We gaan slapen met het geluid van de golven op de achtergrond, heerlijk!

Onderweg naar La Azohia.

Onderweg naar La Azohia.

We rijden door prachtig berglandschap.

En dan rijden we naar beneden naar de zee

En dan zijn we weer in La Azohia, inmiddels een bekende plek voor ons.

We staan helemaal vooraan en hebben zo prachtig uitzicht op de zee.

Ja jongens, wat wil je nou nog meer?

 

Maandag 11 maart 2024 – La Azohia (CC 88480 N 37.56305 W 1.17345) – 0 km

We gaan een stuk lopen, eigenlijk was het de bedoeling tot aan het eind van de baai maar als we daar zijn aangekomen, besluiten om toch nog naar de verdedigingstoren te klimmen. Het is even pittig, zeker als je extra kilo’s mee moet zeulen, maar ach ik kom er wel. We worden getrakteerd op een prachtig uitzicht over de zee en de baai. Naar beneden gaat het natuurlijk een stuk sneller maar ik ben toch wel erg blij als we weer bij onze camper zijn. We hebben 2 uur gelopen. De temperatuur is heerlijk en dus doen we de rest van de dag niet veel meer dan genieten van het lekkere zonnetje.

Ons plekje in La Azohia met de neus van de camper pal op de zee.

Een heel bijzondere palm.

We lopen naar de verdedigingstoren en hebben daar een prachtig uitzicht over de baai.

De verdedigingstoren van La Azohia.

Er staat wind uit zee, maar achter de camper zitten we uit de wind en is het genieten.

 

Dinsdag 12 maart 2024 – La Azohia (CC 88480 N 37.56305 W 1.17345) – 0 km

Strak blauwe lucht, 20 graden, het kan niet beter. We gaan uit eten bij een restaurant wat iedere dag een ander dagmenu serveert voor 10 euro per persoon. Dat is inclusief drankje en dessert. Vandaag staat er pizza op het menu. Het smaakt prima en zo hoef ik weer niet te koken. Je hoort mij niet klagen! Voor de rest doen we niet zoveel. Aad kletst eerst met de ene Nederlandse buurman en dan weer met de andere Nederlandse buurman. Ik geniet volop van de prachtige omgeving, het is echt zo mooi hier. En toch gaan we morgen weer vertrekken. Op naar een volgende mooie plek.

Zonsondergang in La Azohia.

 

Woensdag 13 maart 2024 – La Azohia tot Palomares (CC 64512 N 37.23241 W 1.79700) – 75 km

Zo gaan we inderdaad vandaag weer verder. We rijden weer door prachtig ruig berggebied. In een piepklein dorpje zien we een waterkraan waar we onze watervoorraad weer bijvullen. Vlakbij Aguilas is een tankstation waar we onze cassette weer kunnen legen. We rijden nu langs de prachtige plek bij twee baaien waar we vorig nog een tijdje hebben gestaan. Toen kwamen San, Ger, Marco en Moniek ook hierheen en later kwamen Verie en Arie op bezoek. Leuke herinneringen. Deze keer besluiten we om verder te rijden naar Palomares. Hier is een enorm groot gebied waar campers gedoogd worden. Ook hier hebben we vorig jaar gestaan samen met San, Ger, Marco en Moniek. Maar wauw wat is het deze keer druk! Wat een campers! Echt veel en veel meer dan vorig jaar. Maar hoe druk het ook lijkt, er is echt nog genoeg plek om onze camper neer te zetten. We zien een plekje waar wat takken op liggen. Ik stap uit om ze opzij te leggen. Komt er gelijk een klein mannetje op een brommer naar me toe en schreeuwt van alles in het Frans naar me. Ik begrijp eruit dat er een amigo van hem hier morgen moet staan. Aad zegt rustig tegen hem dat het gewoon vrije plekken zijn maar daar is het mannetje niet van gediend. Op zijn brommer scheurt hij alsmaar rondjes om ons en onze camper heen. Maakt duidelijk dat hij dat vanavond ook zal doen en flink herrie zal maken om ons wakker te houden. Echt een warm welkom dus. We trekken ons er weinig van aan maar gezellig is anders. ’s Middags komen de Franse die links en recht van ons staan terug en wordt er gelijk een radio flink hard aangezet. Wat een zielig gedoe is dit toch. We besluiten om het maar te negeren en genieten lekker de hele middag van de zon. Als de Fransen met z’n allen rond 5 uur op hun brommers en quads zijn vertrokken, besluiten we om toch ergens anders te gaan staan want ondanks dat we het negeren, gezellig is het niet. We rijden helemaal naar de andere kant waar we ook prima kunnen staan.

Onderweg even onze watertank vullen.

Ook nu rijden we weer door prachtig berglandschap.

Vlakbij Palomares zien we deze grotten.

Dan komen we bij het grote strand van Palomares, er staan veel meer campers dan vorig jaar maar er is nog plek genoeg.

We worden 'vriendelijk' welkom geheten door deze Franse camperaar.

Maar negeren zijn gescheld en gedreig maar en genieten weer lekker van de zon.

Genoeg campers hier, helemaal links zie je nog net de neus van onze camper.

Aan het eind van de dag, als onze 'vrolijke'Franse buren weg zijn, rijden we helemaal naar de andere kant van het enorme terrein.

Aad probeert weer wat te vinden met zijn metaaldetector.

 

Donderdag 14 maart 2024 – Palomares (CC 64512 N 37.23241 W 1.79700) – 0 km

Jawel het is weer zover: Aad is vandaag jarig en wordt 72! Zo grappig dat we al vanaf 2017 ieder jaar met zijn verjaardag in het zuiden zijn, behalve dan in 2021 toen we door corona niet op reis konden en we druk aan het verbouwen waren in ons nieuwe huis.

Stonden we gisteren nog naast de gefrustreerde Fransen, vanmorgen hebben we uitzicht op een blote buurman. Oh achter ons nog eentje. Ja er zijn best veel nudisten hier, ieder zijn ding natuurlijk maar om er zo op te kijken hoeft voor mij niet echt. Ik heb liever een ander uitzicht. Maar goed, we gaan eerst even weer de nodige boodschappen halen en nemen natuurlijk taart mee. Tussen de middag gaan we natuurlijk uit eten. Dat doen we bij het eetcafé Monika. Het is eenvoudig maar prima eten en de sangria die we erbij bestellen is echt mega groot. Het valt dan ook niet mee om weer terug te lopen naar de camper. Daar zitten we de rest van de middag te genieten van het lekkere weer. Aad geniet van de online felicitaties maar van de vele telefoontjes wordt hij pas echt blij. Hij kan nu ook eindelijk het cadeau van Katja, Michiel, Tygo en Fay uitpakken wat al die tijd in de kast heeft gelegen. Het bellen gaat tot laat in de avond door, zo leuk om hem daarvan te zien genieten.

Genoeg Tinto de Verano te koop in de supermarkten in Spanje.

Aad is jarig en dan gaan we natuurlijk uit eten met een glas sangria die hier wel erg groot zijn.

Het eten is eenvoudig maar lekker.

Het eetcafé Monika.

 

Vrijdag 15 maart 2024 – Palomares (CC 64512 N 37.23241 W 1.79700) – 0 km

Voordat het al te warm wordt, gaan we een stuk lopen, Het terrein hier is zeker 1,5 km lang en 50 meter diep. We lopen langs de zee naar de verste punt. Er staan genoeg campers, maar er is ook zeker nog genoeg plek. Het is hier zo groot. Onze gezellige Franse buren staan er niet meer. Al die stampei voor 2 nachtjes? Ach je kunt je maar ergens druk over maken. Wij wandelen zo een uurtje, daarna gaat Aad nog met zijn metaaldetector op pad en vindt zowaar geld. Ja verder valt er niet veel te vertellen. Dat het alweer een prachtige zonnige dag is. Dat we al aardig bruin aan het worden zijn. Dat we aan het einde van de zesde week zijn. En als laatste: dat we nog steeds enorm aan het genieten zijn.

Even wandelen langs het enorme strand.

Helemaal achteraan staat onze camper.

Er staan ook heel bijzondere campers hier.

Onze camper staat links naast de enorme Morelo.