zaterdag 10 oktober 2020

REIS FRANKRIJK NORMANDIE/BRETAGNE – WEEK 2 – 4 t/m 10 oktober 2020

 

Zondag 4 oktober 2020 – Saint Rémy des Landes tot Le Val Saint Père (N 48.663423 W -1.374673) – 100 km

Dierendag, onze en zeker mijn eerste dierendag zonder dieren. Vreemd maar ook wel prettig dat we even zonder hond zijn. Geeft toch wat meer vrijheid. En een poes is helemaal geen optie omdat we veel te veel en te vaak van huis zijn. Ach wie weet wat de toekomst brengt.

We rijden weer terug naar ons mooie plekje aan zee. Eerst maar eens even de benen strekken. Ook hier loopt een wandelpad door de duinen. Wauw wat staat we een harde wind! Gelukkig lopen we een beetje beschut door de duinen. Als we zo’n 2,5 km gelopen hebben, wordt de lucht toch wel heel erg dreigend. Hmm… omkeren maar en teruglopen. Helaas houden we het niet droog. Een flinke regenbui plenst over ons heen. Echt heel erg fijn met ook nog eens de harde wind waar we nu pal tegenin lopen. Zo zijn we binnen no time lekker nat. Eenmaal in de camper snel droge kleding aan. Wat een wind toch weer! De camper staat flink te schudden. Aad is stoer en wil toch met zijn metaaldetector het strand op. Ingepakt gaat hij op weg. Hij liever dan ik. Ik hou me bezig met ons blog en zet deze online. Maar door de wind wordt het in de camper ook steeds kouder. Niet echt aangenaam. Met een dik vest aan probeer ik me warm te houden. Als Aad terug komt (hij heeft niets gevonden) besluiten om maar een stuk te gaan rijden. Kachel hoog aan, hé hé daar wordt ik weer lekker warm van. We hebben een camperplaats uitgezocht in de stad Avranches maar die keuren we af. Je staat er zo scheef, zelfs met keggen kun je hier niet recht staan. Op de app P4N zie ik een andere plek vlakbij in een dorpje naast een begraafplaats. Hoe rustig kun je het hebben? Deze plek is wel prima. Het is inmiddels half vijf, hoog tijd voor een kopje thee.

De duinen bij Saint Remy des Landes waar we een flink stuk gaan lopen.

In de verte donkere wolken en helaas, we houden het niet droog. We zijn flink doorweekt als we weer bij de camper komen.

De camperplaats in Avranches waar we niet blijven staan want we staan echt enorm scheef.

Via de app P4N vinden we een rustige (en rechte) plek naar een begraafplaats. Lekker rustig.

Maandag 5 oktober 2020 – Le Val Saint Père tot Saint Benoit des Ondes (CC 12170 N 48.61674 W -1.84723) – 65 km

De hele nacht regen en als we wakker worden miezert het nog flink. We zijn nu in de buurt van Le Mont Saint Michel maar we zijn hier al een aantal keer geweest en gaan het deze keer niet bezoeken. We willen wel graag even een blik op deze bijzondere rots middenin een baai werpen, maar als we bij een uitzichtpunt staan, zien we alleen een vage omtrek. De regen zorgt ervoor dat we geen mooi uitzicht hebben. Dan maar verder, we rijden langs de kust, de zee is ver weg want het is weer eb. Hadden we al eerder gezien dat de zee zich heel ver terug trekt bij eb, nou hier is de zee nog wel een heel stuk verder. Echt ongelofelijk hoor zo’n verschil tussen eb en vloed. We zien ook hier veel tractors met netten vol met oesters. Ja we zitten in oestergebied. Niet dat wij dat zullen gaan eten. Bah nee ik moet er niet aan denken! In Saint Benoit des Ondes zien we een prima camperplaats. We besluiten om hier de rest van de dag te blijven en het slechte weer uit te zitten. Gelukkig houdt het ’s middags op met regenen en kunnen we een flink stuk gaan lopen. We vinden het sowieso heel belangrijk om iedere dag zeker 5 km te lopen. Is goed voor onze gezondheid nu we wat ouder worden. Daarnaast ben ik aan het lijnen en dan helpt lopen natuurlijk ook een handje. Als we weer terug zijn in de camper pakt Aad zijn Fimo klei en ik mijn bullet journal. Zo hebben we het, ook tijdens was minder weer, toch prima naar ons zin.

De prima camperplaats in Saint Benoit des Ondes.

We zitten in het gebied van de oesters, genoeg te koop hier.

Hier worden ze gesorteerd en gewassen en natuurlijk verkocht.

De typische blauwe Bretonse kleur, ik hou ervan.

Maar ook dit huis mag er wezen.

Hier zijn heel veel molentjes te koop.

De tractors met netten vol oesters rijden af en aan.

Dinsdag 6 oktober 2020 – Saint Benoit des Ondes tot Saint Cast le Guildo (CC 43578 N 48.60796 W -2.23041) – 60 km

Alweer een verjaardag op het thuisfront, vandaag is het onze schoondochter Laressa die jarig is.

Als we verder rijden krijgen we eerst een prachtig uitzicht op de stad Cancale. Dit is de hoofdstad van de oesters. Het moet er gezellig zijn met enorm veel restaurants, maar wij houden niet van oesters en ook vanwege corona besluiten om de stad niet te gaan bekijken. In een supermarkt halen we een vers bruin stokbroodje, dat vinden we dan weer wel erg lekker. Gelijk maar even tanken, de diesel is (voor Frankrijk) echt heel goedkoop nu met 1,16 per liter. Dan rijden we naar Pointe du Grouin waar we eerst even eten en dan naar de punt gaan lopen. Het is niet ver, maar 2 km maar jeetje die harde wind maakt het wel een inspannend tochtje. We zijn helemaal buiten adem van het lopen tegen de wind. Maar het is wel de moeite waard, het is hier weer enorm mooi! Gek toch dat als je terug loopt, je weer tegen de wind in loopt. Weer terug bij de camper besluiten we om ook de stad Saint Malo niet te gaan bezoeken. We rijden door tot Saint Cast le Guildo waar we een camperplaats vinden met uitzicht over de zee. Die valt weer langzaamaan droog en dan rijden er weer volop tractors om oesters en mosselen binnen te halen. We staan op een klif van 70 meter hoog, maar gelukkig kunnen we toch beschut staan voor de harde wind. Morgen zou het, eindelijk, wat minder moeten gaan waaien. We gaan het zien.

Het mooie Cancale wat we niet gaan bezoeken.

Heel vaag zie je in de verte de rots van Mont San Michel.

Point du Grouin waar we een stukje gaan lopen.

Prachtige kusten hier.

Helemaal op de punt van Point du Grouin.

Hier kun je geld doneren voor de vrijwillige reddingsbrigade.

Ergens onderweg, het wordt weer eb en dus liggen de boten op het droge.

Uitzicht vanuit de camper in Saint Cast le Guildo.

Als de zee zich steeds verder terug trekt, komen de tractors oesters en mosselen binnen te halen.

Woensdag 7 oktober 2020 – Saint Cast le Guildo tot Tréguier (CC 1172 N 48.78972 W -3.23183) – 125 km

Gelukkig waait het inderdaad een flink stuk minder. We rijden eerst naar Fort La Latte. Dit middeleeuwse kasteel staat hoog op de rotsen. We wilden het graag bezoeken maar helaas, het gaat pas om 1300 uur open. Daar willen we niet op wachten, we rijden 4 km verder naar Cap Fréhel. Wat een prachtige natuur hier, hoge steile rotsen waar ver beneden de zee tegenaan slaat. We lopen een tijdje rond op deze rotspunt. Als we genoeg hebben gezien, rijden we een flink stuk naar het westen. Onderweg stoppen we nog bij een prachtig strand en bij een supermarkt voor wat vers brood. Rond drie uur komen we aan in Tréguier. Snel maar de omgeving verkennen. Eerst lopen we naar de haven. Hier zien we met borden aangegeven dat we mondkapjes op moeten. Inderdaad gewoon in de buitenlucht. En ja inderdaad we zien dat iedereen een mondkapje op heeft. Dat doen we ook maar snel. Het stadje is verassend leuk met prachtige vakwerkhuizen. Ik loop even een brocante winkeltje in maar de prijzen zijn mij te hoog. Natuurlijk wel leuk om even rond te kijken. In een sieradenwinkeltje vindt ik oorbellen met amber. In het groen deze keer. Ik ben er helemaal blij mee. We lopen nog even de enorme kerk in en dan hebben we het wel gezien en gaan we terug naar de camper.

Cap Frehel.

Cap Frehel.

In de verte ligt het Fort La Latte.

Ook onderweg is er genoeg moois te zien.

Rotskusten met daar tussen baaien met stranden.

De camperplaats in Treguier ligt langs een rivier.

Uitzicht op de camperplaats, het is weer eb, dus de rivier is aardig leeg.

Treguier is een verassend mooi stadje met veel vakwerkhuizen.

Ik kijk even rond in een brocante winkeltje maar de prijzen liggen mij veels te hoog.

Vakwerkhuizen in Treguier.

Treguier.

Donderdag 8 oktober 2020 – Tréguier tot Plougasnou (CC 3472 N 48.70767

W -3.82801) – 70 km

Op naar de Côte de Granit Rose of te wel de kust met roze granieten rotsen. Veel parkeerplaatsen hebben een hoogtebalk van 2 meter maar in Tregastel vinden we gelukkig wel een parkeerplaats voor onze camper. Voor en op de kust liggen de enorme rotsblokken, mooi gezicht! Wel jammer dat de zon niet schijnt, dan waren de kleuren nog mooier geweest. Aad gaat kijken of hij schatten in het zand vindt en is daar een flinke tijd mee zoet. De buit: 3 eurocent. Nou dat loopt weer lekker binnen. Na het eten rijden we weer een stuk naar het westen. In het plaatsje Plougasnou is een super mooie camperplaats vlakbij een rotspunt met de naam La Diben. Vanuit ons camperraam kijken we uit over de zee met kleine rotseilandjes. Het is eb en dus liggen de boten weer op het droge. Echt een mooi uitzicht zo, het doet ons een beetje aan Noorwegen denken. Wel jammer dat het gaat regenen maar we blijven hier morgen ook nog staan. Dus nog tijd genoeg om naar de rotspunten te lopen.

Tregastel waar de kust is bezaaid met grote granieten rotsblokken.

Die rotsblokken zouden roze moeten zijn, maar nu de zon niet schijnt, is dat moeilijk te zien.

Aad gaat op zoek naar een schat en hij vindt?.... 3 euro cent!

Onderweg, het is weer eb en dus liggen de boten op het droge.

We stoppen in Plougasnou en dit is ons uitzicht vanaf de camper. Jammer dat het zulk grijs weer is, want op de foto zie je niet goed hoe mooi het hier is. Het lijkt wel Noorwegen.

Vrijdag 9 oktober 2020 – Plougasnou (CC 3472 N 48.70767 W -3.82801)

Heerlijk om even een dagje te blijven staan, zeker nu de zon volop schijnt. Zo ziet ons uitzicht er toch echt een heel stuk mooier uit. We lopen naar de rotspunt Le Diben. Dit is een grillige rotsformatie op een klein schiereilandje. Super mooi. Ook het uitzicht langs de kust is weer spectaculair. In het haventje lossen kleine vissersboten hun lading. Zo uit zee in hun bestelauto en hup naar de klanten. Dat is nog eens vers. We krijgen maar geen genoeg van het kijken naar als het moois om ons heen en dat doet we dan ook de hele verdere dag.

We blijven een dag in Plougasnou staan en lopen naar de rotspunt Le Diben.

Het is geen straf om hier te lopen, wat een mooie natuur.

Even een blik langs de kust.

Aparte rotsformaties hier.

Even wandelen op de rotspunt Le Diben.

Een vissersbootje komt binnen.

Zaterdag 10 oktober 2020 – Plougasnou tot Carantec (N 48.662998 W -3.90564) – 30 km

Het was lekker om een dagje te blijven staan, maar vandaag gaan we toch weer op pad. We rijden naar de stad Morlaix. Hoog boven de stad is een trein viaduct, 58 meter hoog en 292 meter lang. Het heeft 14 bogen en twee verdiepingen en is gebouwd in 1863. Het enorme viaduct domineert de oude binnenstad, overal waar je staat zie je het viaduct. Er zijn speciale parkeerplaatsen voor de camper (CC 1278) en die zijn vlakbij de oude binnenstad. Prima geregeld door Morlaix! Ook hier loopt iedereen met een mondkapje en natuurlijk doen wij dat ook. Er is markt, gelukkig niet druk zodat we er ook even overheen kunnen lopen. Achter de markt is een enorme kermis maar die is nu nog gesloten. Daarna lopen we door smalle straten met prachtige vakwerkhuizen. De straten zijn te smal om de mooie huizen op de foto te nemen. Dan komen we op een plein waar weer een markt is. Het terras zit vol met mensen, niet zo gek want in het zonnetje is het prima uit te houden. Ook rondom dit plein prachtige oude huizen. Met twee uurtjes hebben we het wel weer gezien. We rijden even langs de Lidl en dan weer terug naar zee. We vinden ons overnachtingsplekje op een parkeerplaats langs de weg. Niet het meest geweldige plekje zo langs de weg, maar er rijden niet veel auto’s. Het uitzicht is weer wel super mooi. Het is ons laatste uitzicht op de noordkust van Bretagne want morgen rijden we naar de westkust. Als ik dit net heb zitten schrijven, besluit Aad dat hij toch op een plek ietsje verder wil kijken. Nou dat was geen gek idee van hem, we komen op een plek met een enorm zandstrand. Aad blij, kan hij weer schatten gaan zoeken.

Morlaix met het enorme treinviaduct.

Maar ook met prachtige vakwerkhuizen. Iedereen heeft hier een mondkapje om en dus wij ook.

Behalve mooie oude huizen, ook leuke muurschilderingen.

In het zonnetje is het goed uit te houden, de terrassen zitten dan ook helemaal vol.

Uitzicht vanaf, wat ik dacht, ons overnachtingsplekje.

Het is gewoon een parkeerplaats langs de weg, maar wel met een prachtig uitzicht.

Maar Aad wil toch nog even verder kijken en zo komen we bij deze plek met een enorm zandstrand waar hij weer naar schatten kan zoeken.

En ik klaag zeker niet over deze plek want het uitzicht is nog steeds prachtig ondanks dat de zon weer even is verdwenen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3 opmerkingen:

  1. Mooi geschreven weer en de foto's heerlijk genieten hier is het weer ook hollen of stilstaan !

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een prachtige kerktoren in Treguier. Nog nooit gezien.
    Hier zwemmen we weg dus blijf nog maar lekker daar: Wilma

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een mooi huizen en prachtige stranden. Jullie zullen je niet vervelen zo met als die wandelingen.

    BeantwoordenVerwijderen