REIS ZUID ITALIE & SICILIE – WEEK 4 – 15 t/m 21 september 2018

Zaterdag 15 september 2018 – Alcamo tot  Rio Forgia (N 38.076302 E 12.6401) – 60 km

Nou we hadden gisterenavond geen harde muziek, dat was super prettig. Maar vanmorgen om 5 uur een hoop herrie naast ons. Dat komt van een tractor, die is van alles aan het doen op het strand en dat gaat gepaard met enorme herrie. Helaas, weer geen rustig nachtje gehad. Wij trekken weer verder, we gaan Segesta bezoeken. Hier staat een prachtige Dorische tempel op een heuvel. Met de bouw van deze tempel is begonnen tussen 416 en 426 maar de tempel bleef onvoltooid. Een stuk verder hoog op een heuvel ligt ook een theater uit de 3^e eeuw voor Chr. De parkeerplaats is een stuk van de plaats verwijderd, maar er rijden shuttle bussen heen en weer. Goed geregeld dus. Bij de ingang koop je dan een toegangskaartje voor € 6 per persoon. Als eerste lopen we naar de tempel. Wat een gebouw zeg! Super groot, en enorm indrukwekkend. Hij ligt ook zo mooi bovenop een heuvel. Het blijft toch onbegrijpelijk dat ze zulke enorme gebouwen in die tijd konden bouwen. Geweldig indrukwekkend! Daarna gaan we naar het theater. Je kunt naar boven lopen maar voor € 1,50 per persoon wordt je met een bus gebracht. De keuze is snel gemaakt voor ons, wij vinden het echt te warm om die heuvel op de klauteren. Het theater ziet er prachtig uit maar het uitzicht vanaf het theater is ook geweldig mooi. Weer terug bij de camper is Balou (zoals altijd) blij dat we er weer zijn. Ondanks dat de camper volop in de zon staat, is het in de camper niet enorm warm. Dankzij de Maxxfan blijft het toch goed te doen in de camper.

We trekken verder richting Trapani, rijden langs Erice richting Capo San Vito en komen we weer bij de kust. Het eerste plekje wat we hadden uitgezocht vinden we niets. Maar 6 km verderop weten we nog een plekje en dat is een heel erg mooie plek! Super rustig achter een terrein waar marmer wordt opgeslagen. Verder geen restaurant of zandstrand in de buurt. Dus ook weinig mensen. Er staat al een camper maar er is genoeg ruimte dat we een stuk verderop lekker rustig kunnen staan. Echt een prachtig plekje hier met aan de ene kant de kale rotsen van Capo San Vito en aan de andere kant een  rots van 751 meter hoogte waar het bergdorpje Erice op ligt. Ideaal plekje, hier blijven we wel even staan.

We rijden naar Segesta door (alweer) prachtige natuur.

De tempel van Segesta die nooit is afgebouwd.

Deze tempel is gemaakt door de Grieken. Er zijn heel veel oude Griekse gebouwen op Sicilië.

Op een andere heuvel ligt dit oude theater met een prachtig uitzicht over de omgeving.

Wij zijn met een shuttle bus naar het theater gegaan, onderweg zien we de tempel liggen.

Dit is een arancini, een specialiteit van Sicilië. Een rijst bal waar verschillende vullingen in kunnen zitten. Niet bijzonder lekker deze.

Wij vinden weer een mooi plekje in Rio Forgia, zo aan zee en lekker rustig. Uitzicht op de rots van Capo San Vito.

Zondag 16 en maandag 17 september 2018 – Rio Forgia

We hebben twee heerlijke dagen in Rio Forgia. Het is lekker om even helemaal niets te doen. We zijn het erover eens dat als het lekker weer is en we een mooi plekje hebben, we daar van moeten genieten. We hebben nog genoeg de tijd om alle bezienswaardigheden nog te gaan bezoeken. Het weer is prima met 26 graden maar wel erg veranderlijk. De ene keer strak blauwe lucht, dan ineens weer wolken, en een uurtje later weer blauwe lucht. Hier geen zandstrand maar een rotsen kust en dat vindt Aad erg leuk want nu heeft hij heel wat te zien als hij gaat snorkelen. Op zondag staan er op dit enorme stuk kust nog drie campers, maar maandag staan we helemaal alleen. Er rijden wel altijd wat auto’s langs, vooral tegen zonsondergang. Maar al met al een super rustig plekje waar we dus volop van genieten.

En alweer een mooie zonsondergang.

Dinsdag 18 september 2018 – Rio Forgia tot Nubia (N 37.981499 E 12.4946) – 25 km

Tijd om weer verder te trekken. We gaan met de kronkelweg omhoog naar Erica, we kunnen de camper 800 meter voor het stadje goed parkeren op een speciale plaats voor bussen en campers. Na 15 september is het ook nog eens gratis parkeren. Het dorpje is Middeleeuws met smalle straatjes. Natuurlijk de nodige toeristen en de gebruikelijke souvenirs winkeltjes. Veel mooi keramiek maar wel  enorm duur. Wij genieten van de sfeer en het gezellig stadje. Vanaf het Normandische kasteel hebben we een prachtig uitzicht over de omgeving. We zien de baai waar we de afgelopen dagen hebben gestaan. Maar ook hebben we goed zicht op de grote stad Trapani met daarachter de zoutvelden. Aan de andere kant van de berg rijden we weer naar beneden met alweer een mooi uitzicht op Trapani. Net voorbij een bocht, ligt er ineens een motor op de weg. Op de een of andere manier is hij onderuit gegaan, er zijn geen andere bij betrokken. Zoals we vaak zien in Italië, heeft hij geen motorpak aan en hij is dan ook flink toegetakeld. Zijn handen, armen, benen, alles is flink geschaafd. Maar zijn aandacht gaat uit naar zijn motor die dwars op de weg ligt. Samen met Aad en een andere man lukt het met veel moeite om de motor aan de kant te krijgen. Dan stort hij toch in. Hij gaat aan de kant op een muurtje liggen. We voelen ons best hulpeloos, er is nog een auto gestopt maar dat zijn ook toeristen. Hoe bel je de ambulance? Gelukkig stopt er ook een Italiaanse auto en deze gaat bellen. Maar het valt niet mee om iemand aan de lijn te krijgen. Wij pakken een fles koud water maar ook  een paraplu want hij ligt met zijn hoofd recht in de zon te kijken. Maar oh oh wat duurt het lang voordat de ambulance komt. Na een half uur komt de politie. Die bekijkt alles, praat met de motorrijder. Aad heeft aarde over de olie geschept en dat vinden ze blijkbaar goed genoeg. Na 10 minuten zijn ze weer weg. Nog steeds geen ambulance. Nog maar eens bellen, ze zaten op de verkeerde weg. Na een uur komt eindelijk de ambulance en wordt hij naar het ziekenhuis gebracht. We kunnen ook weer verder. Bizar feit is dat als we na drie minuten van de berg af zijn en Trapani binnen rijden, we het ziekenhuis zien. Waarom het dan een uur moest duren? Geen idee.

We rijden Trapani in en stoppen we bij een eettentje. Het is al half drie, dus we gaan daar lekker wat eten. Daarna rijden we naar de haven van Trapani, waar we de camper weer parkeren.  We staan hier vlakbij het oude centrum van Trapani wat we natuurlijk gaan bekijken. Lange smalle straten met balkonnetjes waar het wasgoed aan hangt te wapperen. Er zijn twee enorme kerken en een erg mooie boulevard. Het is wel echt super warm en erg benauwd. Het voelt warmer dan de 29 graden die het is.

Om te overnachten rijden we de stad uit naar de zoutvelden. Bij de toren van Nubia vinden we een prima plek om te staan. Aan de ene kant de zee aan de andere kant de zoutvelden met op de achtergrond de berg waar Erice op ligt en daarvoor de stad Trapani. Erg mooi hoor!

Het Middeleeuwse stadje Erice.

Erice.

Typische Siciliaanse lekkernijen.

Uitzicht over de baai waar we de afgelopen dagen hebben gestaan.

We rijden weg uit Erice en zien Trapani liggen met daarachter de zoutvelden.

Dan ineens een motorrijder op de weg. De motor hebben we aan de kant van de weg kunnen krijgen. De motorrijder ligt op het muurtje waar Aad een paraplu boven zijn hoofd houdt tegen de zon. We moesten een uur wachten voordat de ambulance kwam.

Trapani.

Trapani.

Trapani.

De zoutvelden.

Uitzicht vanaf de camper, de zoutvelden, de berg waar Erice op ligt en links Trapani.

Woensdag 19 september 2018 – Nubia tot Torre Sibiliana (N 37.720501 E 12.4686) – 50 km

Vandaag is mijn broer Tars 67 jaar geworden. Natuurlijk bel ik even met hem. Wij rijden langs de kust naar de stad Marsala. Ik dacht dat het een mooie route zou zijn, maar dat valt wat tegen. In Marsala kunnen we bij een supermarkt onze watertank vullen wat hard nodig is want hij is echt bijna leeg. We kopen er gelijk weer wat Pepsi Max en dan rijden we naar de Lidl. We hebben groente en yoghurt nodig en dat halen we liever daar. Het begint te onweren, we schrikken ons gek van de harde knallen. Natuurlijk gaat het dan ook regenen en staan de straten vol met giga grote plassen. Marsala is bekend vanwege een heel zoete dessertwijn, ik ken hem niet. Marsala zelf gaan we niet bezoeken. We rijden verder langs de kust en komen zo bij de zuidkust van Sicilië. Die is heel anders dan aan de noordkant. Geen bergen hier, alles plat. Daardoor heel veel plek om met de camper te kunnen staan. Wij hebben een plekje gevonden via de app Park4Night, daarvoor moeten we wel een stukje over het strand rijden. Gelukkig is het hard zand en gaat het zonder problemen. We komen in een dorpje, ik vind het bizar dat er een dorpje is wat alleen via een zandweggetje te bereiken is. Maar ach, het is prima te berijden en zo komen we net voorbij het dorpje bij een strook lege kust waar we prima kunnen staan. Alweer een super prachtig plekje. Wat jammer dat het nu regent en we niet buiten kunnen zitten! Maar aan de andere kant vinden het wel erg prettig dat het niet meer zo benauwd is. Heerlijk zo’n fris windje door de camper heen. 

Nog maar even het plekje waar we hadden overnacht in Nubia.

Met uitzicht over de zoutvelden en de berg waar Erice bovenop ligt.

 De zoutvelden.

Via dit weggetje kun je het dorpje bereiken.

Ons plekje in Torre Sibiliana met het onweer boven Marsala.

Even proeven van de Limoncelli die we hebben gekocht. Hij smaakt heel erg lekker. Omdat we haast nooit alcohol drinken, voelen we het wel in ons lijf.

Onweer is verdwenen en het zonnetje komt weer te voorschijn.

Donderdag 20 september 2018 – Torre Sibiliana tot Secca Grande (N 37.43425 E 13.23773) – 90 km

Echt een super rustige nacht gehad hier. Het regent nog steeds af en toe. We gaan op weg naar Mazara del Vallo. In deze stad is het Teatro Garibaldi een piepklein oud theatertje gebouwd rond 1848 wat je gratis mag bezoeken. Echt apart! Het is totaal niet gerestaureerd maar dat maakt het nu juist zo bijzonder. De schilderingen zijn flink vervaagd. Maar wat een sfeer hier! Alles is van hout en dat ruik je en dat hoor je, want alles kraakt. Erg leuk om te bezoeken. We lopen ook even door wat ze de Kasbah noemen, ach het zijn smalle kronkelige straatjes. Maar het heeft totaal niets van de Kasbahs die we in Marokko hebben gezien. De kathedraal is ook vrij te bezoeken en erg mooi van binnen. Hij staat ook aan een mooi plein. Jammer dat het nog steeds regent, dat maakt de foto’s toch wat minder.

Als we wat hebben gegeten, trekken we weer verder. Eigenlijk wilde ik naar Selinunte waar ook Griekse tempels staan. Maar Aad heeft geen zin om nog meer tempels te zien. Die van Segesta vond hij genoeg. Dus rijden we naar de stad Sciacca waar we bij de haven kunnen staan. De bedoeling was om hier te blijven en morgenochtend deze stad te gaan ontdekken. Maar het zonnetje breekt door en dan is het flink warm in de camper. Omdat dit ook niet echt een plek is waar je je stoel buiten gaat zetten, besluiten we om toch hier te vertrekken naar een plekje aan zee waar we wel buiten kunnen zitten. Dit wordt het dorpje Secca Grande. Hier een parkeerplaats aan het begin van het dorpje waar we prima staan. Aad duikt gelijk de zee in en ik hou me bezig met de om uit te zoeken hoe de rest van onze reis gaat verlopen.

Pleintje in Mazara del Vallo.

Het Teatro Garibaldi, prachtig en helemaal van hout.

Aad geniet van zijn zoveelste ijsje, deze keer de smaak cheesecake. Dit enorme ijsje is dus 1 bol hé!

Mazara del Vallo.

Ook in Mazara del Vallo staat een erg mooie kerk.

Mazara del Vallo.

Een heel klein greep uit de enorme soorten ijs die ze hier verkopen.

Weer onderweg, hier aan de zuidkant van Sicilië geen bergen maar heuvels.

Ons plekje in Secca Grande, weer lekker aan de zee.

Maar zoals je ziet, staan we wel vlak voor allerlei huizen. Geen plekje om langer dan 1 nacht te blijven staan.

Vrijdag 21 september 2018 – Secca Grande tot Porto Empedocle (N 37.290001 E 13.4962) – 35 km

Vannacht werden we met een ruk wakker want er trok een heel zwaar onweer over. Buiten het onweer, was het een prima plekje om te overnachten. Maar we vinden het plekje niet mooi genoeg om nog een dag te blijven en dus gaan we weer verder. De zuidkust van Sicilië waar we nu langs rijden, is een stuk vlakker dan de noordkust. Niet helemaal plat, er zijn wel wat heuvels, ook mooi hoor maar minder indrukwekkend dan de noordkust, vinden wij dan. Dan komen we bij het stadje Realmonte waar een prachtige witte kalkrotsformatie aan de kust is. Het heet Scala dei Turchi (Trap van de Turken). Het heet zo omdat weer en wind in de loop der tijd een soort trap in de rots hebben uitgehouwen. Het ziet er echt heel erg mooi uit. Echt helder witte rotsen en dan de helder blauwe zee ervoor. Prachtig! Iets verder is de plaats Porto Empedocle en daar vinden we een erg mooi plekje aan het enorme zandstrand. We willen langs het strand naar Scala dei Turchi lopen, dat is een wandeling van 30 minuten. Maar oeps wat komt daar een enorm donkere lucht aan! We besluiten om maar terug te gaan. Morgenochtend dan maar proberen. Het gaat wel regenen maar het is ook snel weer droog. De zon schijnt en het is weer heerlijk lekker warm. We gaan even lekker zwemmen, ook het zeewater is nog steeds heerlijk warm. Alweer het einde van onze vierde week, wat gaat dat toch snel!

De witte kalkrotsformatie Scala dei Turchi (Turkse trappen) bij Realmonte.

Weer en wind hebben een soort trap uitgesleten in de rotsen.

Ons plekje in Porto Empedocle met een enorm zandstrand voor onze camper.

Maar we staan wel pal voor huizen zoals je ziet, maar niemand die het vervelend vindt dat wij hier staan.

We willen via het strand naar de rotsformatie lopen maar dan wordt het ineens erg donker. Dan maar weer terug. Morgenochtend gaan we het opnieuw proberen.