REIS KROATIE/GRIEKENLAND - LAATSTE DAGEN

Vrijdag 28 oktober (10 km). We hebben een hele onrustige nacht gehad. Wat een storm! De camper stond enorm te schudden. Zijn uiteindelijk nog verder gereden waar we iets meer beschutting hadden. Daar stonden wel allemaal auto’s met mannen die weet ik veel waarvoor daar waren. Maar we hadden geen last van ze. Wel van de wind dus. Ik hoop van harte dat de wind gaat liggen, want ik word al misselijk als ik op een schommel zit, laat staan nu op een boot. We rijden het kleine stukje naar Patras zelf en zetten de auto bij de waterkant. Daar is altijd genoeg parkeerplaats. We willen eigenlijk wat gaan winkelen maar dat loopt anders. We zien heel veel jongeren en kinderen in klederdracht. Een hele weg is afgezet. Oh ja, het is natuurlijk 28 oktober en dat is een nationale feestdag in Griekenland. Ze vieren het feit dat ze in 1940 nee hebben gezegd tegen de Italianen. Die wilde over het Griekse grondgebied heen. Vandaar dus ieder jaar het ‘’ohi’’ feest. We hebben heel wat te zien want er zijn enorm veel groepen allemaal in andere klederdracht. Erg leuk om mee te maken. De winkels zijn wel dicht daardoor, dus dat gaat niet door. Gelukkig is de wind wat gaan liggen, daar ben ik super blij om. Als de optocht is afgelopen gaan we naar de haven om ons in te checken. Het blijkt dat we met de rederij Anek mee gaan (ik dacht Superfast) met de boot Hellinic Spirit. Dat is leuk, want dat is voor ons een boot waar we nog nooit mee zijn geweest. We moeten echt lang wachten tot we aan boord kunnen. Maar eenmaal aan boord staan we snel op onze plek. We staan in de derde rij voor de open gaten. Snel het stroom aansluiten en naar boven want de boot kan ieder moment vertrekken. Afscheid van Griekenland. Ach we komen vast nog wel een keertje terug. Natuurlijk moeten we weer even zoeken hoe we terugkomen op het camperdek, dat is ook vaste prik bij ons. Als we hebben gegeten, begint het toch weer heel hard te waaien en het schip gaat aardig heen en weer. Ik voel me snel niet lekker en dus mijn Mercalm pil ingenomen en in mijn bed gaan liggen. Vechten tegen de misselijkheid en hopen dat ik snel in slaap val. Gelukkig heeft Aad nergens last van en kan hij voor Balou zorgen.

Het ''nee'' feest in Patras op 28 oktober.

De jeugd is allemaal in klederdracht.

En ze lopen allemaal mee in de optocht.

In de rij voor de ferry van de rederij Anek.

Daar komt hij aan, de Helenic Spirit.

Eenmaal aan boord is het weer afscheid nemen van Griekenland.

Zaterdag 29 oktober (1250 km). Wat een nacht was dit zeg. Echt enorme storm. Gelukkig is het iets rustiger als we wakker worden. Het lukt me zelfs om te gaan douchen. Verder hou ik me rustig in de camper, zo kan ik de misselijkheid te baas blijven. Maar ik ben erg blij als om 5 uur de boot vast ligt aan de kant en het uitladen gaat beginnen. Dat duurt altijd even maar eenmaal van boord, is het nog maar 9 km tot de camperplaats bij Cernobbio, vlakbij Ancona dus. Deze camperplaats in bij een grote Auchan en een winkelcentrum. We gaan maar eens kijken of we daar een restaurant vinden. We krijgen dan best een beetje een cultuurschok, wat een drukte! Als we de Auchan, wat een mega grote supermarkt is, ook nog even inlopen, zijn we een beetje overdonderd door al het aanbod hier. Ergens vragen we ons ook wel af of zoveel aanbod nou wel nodig is. Ik bedoel, wel 15 soorten verschillende verse pasta, wat moet je er mee? Aad laat zich weer verleiden en neem een heel groot Italiaans schepijs, hij blij natuurlijk. We vinden ook een zaakje waar stukken pizza verkocht worden. Deze worden gewogen en zo afgerekend. Ik ben niet zo gek op pizza, het is ook nog eens super vet, maar Aad vindt het wel erg lekker. Het smaakte dan ook prima. Het koelt enorm af. Aad is moe en duikt al snel zijn bed in en als ik om 11 uur ook ga slapen, pak ik de extra dekbedden er maar bij, want het is echt flink koud in de camper. 

En we zijn, na een heftige overzocht, in Ancona.

Echt zo Italiaans, de was lekker buiten hangen.

De camperplaats in Cernobbio, lekkere grote plekken vlakbij de Auchan.

Zondag 30 oktober (600 km). De klok is een uur terug gegaan, het is weer wintertijd. Dus zijn om 7 uur wakker (anders altijd rond 8 uur). We staan op en Aad gaat Balou uitlaten. Dan ineens staat de camper enorm te schudden. Ik ga naar buiten en zie de aarde schudden, Aad ziet de hoge masten die hier staan enorm heen en weer zwiepen. Wat een gekke gewaarwoording is dit nu? We hebben al snel door dat het een aardbeving moet zijn. Het duurt best lang ook. Auto alarmen gaan af, ramen staan te trillen. Verder gebeurt is niets en na een aantal minuten is het voorbij. We horen van het thuisfront dat er een flinke beving was bij Perugia van 6,5. Dat was dus wat wij ook gevoeld hebben. Het is al de zoveelste aardbeving in dit gebied in een paar weken tijd. Nou we wilden al geen week hier blijven, maar zijn nu helemaal gemotiveerd om hier weg te gaan. Dat doet we dan ook snel en gaan de Autostrada op. Het weer is goed, lekker zonnetje, afgewisseld met af en toe wat mist. Met de tolweg schiet het lekker op en we rijden door tot de parkeerplaats ten zuiden van de Gotthard tunnel. Het is 4 uur als we hier stoppen voor onze overnachting. De bergen zien er weer heel anders uit met de herfstkleuren

Zwitserland.

Zwitserland.

Overnachten op de parkeerplaats aan de zuidkant van de Gotthard tunnel.

Maandag 31 oktober (600 km). Ook vannacht was het weer super koud maar onder de dubbele dekbedden was het heerlijk warm. Door de wintertijd ook vandaag weer vroeg wakker en dat komt prima uit op een reisdag. Dus even over acht uur zijn we weer op weg. Eerst de 18 km van de Gotthard tunnel door, er lijkt geen eind aan te komen. Lang geleden dat we door de tunnel zijn gegaan, meestal rijden we over de pas. Net voorbij de tunnel komen we in mist terecht en dat houden we tot zo’n 100 km in Duitsland. Dan komt eindelijk de zon door en kunnen we genieten van de mooie herfstkleuren. We stoppen even voor een lunch en ook nog even bij de parkeerplaats boven de Moezel. Om half vier zijn we bij het plaatsje Mendig, hier is een gratis camperplaats. Daar is ook een brouwerij waar je lekker zou moeten kunnen eten en dat gaan we vanavond zeker doen. Laatste avond van deze trip!

Een dal vol met mist.

Ja daar ontkomen wij natuurlijk ook niet aan.

Maar in Duitsland breekt de zon door en genieten we van de mooie herfstkleuren.

Het Moezeldal.

De camperplaats in Mendig.

Dinsdag 1 november (325 km). Weer een koude nacht. De rest van de trip gaat zonder problemen en om 1 uur zijn we weer thuis.

We hebben in totaal 6375 km gereden. Het was een heerlijke vakantie. Ongelofelijk veel gezien, vooral in het begin met onze rustige reis naar Griekenland. Oostenrijk was geweldig, daarna genoten van de paar dagen Italië. Toen Kroatië met zijn prachtige kustweg en de mooie natuur van de Krka watervallen. Van Montenegro vonden we vooral de baai van Kotor erg mooi. Albanië was een ervaring op zich die we niet hadden willen missen. Wat een aparte dingen hebben we daar toch gezien. Griekenland was vertrouwd, heerlijk relaxed land vinden wij het, overal prachtige plaatsjes om met je camper te staan. Kithyra is het dan niet geworden maar het alternatief Evia was super! Blij dat we terug zijn gegaan met de ferry, ondanks de harde wind. Zelfs een aardbeving meegemaakt in Italië, brrr dat was minder. Dan weer naar huis. Ook heerlijk. Het leuke van reizen is toch ook het weggaan en het thuiskomen. Kunnen nu weer genieten van onze kinderen en kleinkinderen en onze kater Frodo.