REIS KROATIE/GRIEKENLAND - WEEK 8

Vrijdag 7 oktober (65 km). Het vakantiegevoel is een beetje weg bij mij. Weet niet waar het aan ligt. Komt misschien door wat er met Suus aan de hand is. Of misschien vind ik het wel lang genoeg geweest? Ik weet het niet. We gaan in ieder geval weer verder. Eerst maar eens het Zuiden van Evia onderzoeken. We komen zelfs een Lidl tegen, dus weer onze groente en fruit voorraad weer aangevuld. Vanaf hier wordt de natuur ook een stuk mooier. We zien zelfs aan beide kanten van het eiland de zee. Dan dalen we af met een flink steile weg naar Nea Stira. Aan de zuidkant van het stadje is een haventje en strand waar we prima kunnen staan. Een erg mooi plekje. Aan de ene kant kijken we uit op het stadje, aan de andere kant het haventje met allemaal Griekse vissersboten. Voor ons neus de bergen van Evia en van het vaste land. Prachtig om te zien. Er zijn hier ook kranen en dus wordt alles weer gewassen. Met de harde wind is alles zo weer droog. Ik bel een tijd en San en we gaan een flink eind lopen en dan voel ik me gelukkig toch weer wat prettiger. ’s Avonds gaat het flink onweren, er staat en enorm harde wind. De harde wind blijft maar het onweer is over als wij gaan slapen.

Onderweg van Eretria naar Nea Stira op het eiland Evia.

Onderweg naar Nea Stira.

Onderweg naar Nea Stira.

Zo zien dus de Griekse dorpjes er altijd uit.

Nea Stira met de ferry naar het vasteland.

Blijven leuk toch, die Griekse vissersbootjes.

En als ik een kraan tot mijn beschikking heb, dan gelijk maar even de was doen.

Zoals zo vaak, weer een mooie zonsondergang.

Zaterdag 8 oktober. Het is weer een strak blauwe lucht als we wakker worden. Na het ontbijt lopen we eerst naar de Wind winkel in het dorp om weer 6 gb op onze sim kaart te laten zetten. Dit kost nu 17 euro. Ik bel nog met Suus en krijg te horen dat ze volgende week een gesprek heeft met de artsen over haar behandeling. In ieder geval begint woensdag de eerste bestraling. Ze is ook zo sterk en nuchter. Ik heb echt bewondering voor haar. Het is erg fijn om met haar gesproken te hebben.

Ik was nog de laatste dingen die natuurlijk weer snel droog zijn. Ik ga zwemmen en Aad snorkelen, hij vind nog een heel bijzonder ding, geen schelp maar ik weet niet hoe ik het moet noemen. Verder doen we niet zo heel veel. Genieten van de prachtige natuur hier, kijken naar de Grieken die komen zwemmen of wat eten bij de Kantina hier op het strand. Aan het eind van de middag varen heel veel vissersbootjes uit. 

Dagje op het strand bij Nea Stira.

Strand van Nea Stira.

Sorry, kan het niet laten...

Zondag 9 oktober (40 km). We gaan weer een klein stukje verder, naar het Zuiden van Evia. Eerst gaan we naar het stadje Marmari, hier kunnen we langs het strand staan, maar dan staan we wel zo aan de weg en we vinden het geen geweldig plekje. Dan maar even doorrijden naar Karisthos. Deze stad ligt aan een grote baai en is een geliefd oord voor mensen uit Athene die hier met de ferry naar toe kunnen. We zetten onze camper op een piertje met aan de ene kant de haven en aan de andere kant het strand (N 38.012381 E 24.416103). We gaan natuurlijke even zwemmen, het water is erg lekker warm met 22 graden, bijna net zo warm als de 23 graden die we vandaag hebben. ’s Avonds gaan we eten bij een van de vele tavernes langs het water. Zo vol als het hier vanmiddag zat, zo leeg is het nu. De Grieken eten warm tussen de middag of ’s avonds vrij laat nog wat. Wij zijn eerst nog de enige maar er komen later nog wat toeristen bij. We willen gevulde paprika en tomaat, maar dat is er niet. Dan maar weer een Griekse salade, dat is altijd lekker. Aad besteld Moussaka, ik hou het veilig bij een karbonade. De patat die erbij komt is weer slap, wat ook typisch Grieks is. Maar ach die wil ik toch niet eten, dus daar ben ik alleen maar blij om. Aad zijn Moussaka smaakt niet echt geweldig en mijn karbonade is vrij droog. Helaas! De salade is weer super lekker. Voordeel: we hoeven niet te koken en af te wassen. 

Onderweg op Evia, van Stira naar Marmari.

Marmari met de ferry naar Rafina op het vasteland.

Karistos, helemaal in het zuiden van Evia.

Het enorme strand bij Karistos.

Maandag 10 oktober. Het slapen op de pier was niet erg rustig, er liggen hier grote vissersboten en daar werd aardig aan gewerkt. Dus verplaatsen we ons naar het strand, dat is enorm lang. Bijna achteraan vinden we een mooie plek en blijven we de rest van de dag staan. ’s Avonds krijgen we onze zoveelste prachtige zonsondergang.

We zijn een stukje buiten de stad gaan staan, strand genoeg hier.

Karystos in de avond zon.

Dinsdag 11 oktober (45 km). Als we wakker worden, regent het zachtjes. We rijden terug naar Karistos om wat winkels te bekijken. Die winkels hier in Griekenland, dat blijft toch een heel aparte ervaring. Helemaal vol gestampt met van alles en nog wat. Van die blikken karafjes waar ze wijn in serveren, mattenkloppers, gedroogde vis, olijfolie, glazen, levensmiddelen, tuin gereedschap, balen met meel, verf, souvenirs, zakken met bonen en ga zo maar door. Echt, je kijkt je ogen uit. Ook in deze stad zitten weer winkels van de drie belangrijkste providers van Griekenland: Vodafone, Wind en Cosmote. We bekijken of even de kerk die vrij donker is van binnen maar wel helemaal beschilderd. Weer terug bij de camper besluiten we om hier te vertrekken. Dat kan dan alleen maar met de weg terug, naar het Noorden. We komen weer bij Nea Stira en gaan dan naar de oostkant van Evia naar Messochorion Bay (N 38.243300 E 24.246398). Het is een vrij smalle en steile weg die eindigt bij een mooie baai. Er zijn vier tavernes waarvan er zowaar nog twee open zijn. De baai is echt heel mooi. De regen is inmiddels opgehouden en de zon laat zich weer zien. Aad gaat snorkelen en zegt dat het net was of hij in een aquarium aan het snorkelen was, zoveel mooie vissen zag hij. ’s Avonds komt er tot onze verbazing nog een camper aanrijden, een Duitser. Dat is pas de eerste camper die we zien op Evia. Aan het eind van de avond is ons stroom weer op. Waarschijnlijk is de accu niet genoeg opgeladen met de regen van vanmorgen.

Mooie baai van Messochorion waar we twee nachten blijven.

Geen grote baai, geen huizen, alleen vier tavernes.

Aad vindt het plekje prima.

Woensdag 12 oktober. We blijven op dit mooie plekje staan. De zon schijnt weer volop, dan zorgen de zonnecellen ervoor dat de accu weer wordt bijgeladen. Voor de zekerheid zetten we onze generator ook nog even 1,5 uur aan. Dan kunnen we gelijk Balou weer even scheren. Ze is aardig vuil en van haar vieze haren zijn we zo gelijk af. Met een uurtje ziet ze er weer lekker fris uit. Er komen aardig wat mensen om lekker te zwemmen of van de zon te genieten. Nog bericht over Suus, ze is bestraald, volgende week weer en de week daarna is pas duidelijk of dat iets geholpen heeft. Daarna wordt pas over chemo gesproken. Het ergste is nu de pijn die ze heeft. De tumor drukt op haar zenuwen en zorgt voor heel veel pijn. Ze heeft zwaardere morfine gekregen, dus we duimen maar dat dat helpt. Heb je die rot ziekte waar je zeer waarschijnlijk niet meer beter van wordt, heb je ook nog eens zoveel pijn! Wij leven met haar mee. Krijg steeds het advies om toch vooral nog te genieten maar het is en blijft erg dubbel allemaal.

Het is zelfs zo warm dat we in de schaduw gaan zitten.

Donderdag 13 oktober (50 km). We gaan weer verder. In de buurt van het dorpje Ag. Apostoli moet een mooi strand zijn. Om van onze baai weg te komen, kiezen we een andere weg dan we eergisteren hebben gereden en dat was geen goed besluit. We komen in een dorpje waar de weg heel smal doorheen gaat. We rijden zelfs nog verkeerd ook. Maar de Grieken zijn altijd zo super vriendelijk, in het Grieks wordt ons van alles verteld. Als we het niet snappen, wordt iemand erbij gehaald die wat woorden Engels spreekt. Zo weten we welke weg we wel door het dorp moeten nemen. Met nog een aardig stukje steil omhoog en smal, zijn we gelukkig het dorp weer uit. We krijgen een stukje doorgaande weg en dan moeten we weer een mindere weg op om in Ag. Apostoli te komen. Dat gaat gelukkig redelijk en zo komen we bij het haventje. Daar staat zelfs een toilet gebouw. Dat komt goed uit want onze cassette zit helemaal vol. Aad vindt het hier niet leuk genoeg om te blijven staan, dus op zoek naar het plekje aan het strand wat iets naar het Noorden moet liggen. Maar we vinden het niet. De weg die we in gaan eindigt in een onverharde weg en daar heb ik geen zin in. Dus weer terug naar de doorgaande weg en eerst maar eens even boodschappen halen bij de Lidl. De camper weer volgepropt met yoghurt, groente en fruit gaan we verder naar het Noorden. We komen in het plaatsje Avionari en zien een grote markt. Dat vinden we leuk! Dus camper geparkeerd en de markt op. Het is een enorme overdekte markt met van alles en nog wat. Veel kleding, linnengoed, kleden maar ook houtwerk, koeienbellen, riemen, kachtels, tassen en nog veel en veel meer. We genieten er echt van en zijn helemaal blij als we wat voor onze kleindochters vinden. We brengen aardig wat tijd door op de markt. Dan rijden we verder tot we bij Paralia aan de kust komen. De weg loopt hier langs de zee maar is aan de zeekant aardig beschadigd. Hele stukken zijn er niet meer. Iets verder komen we in Paralia Kimis waar we bij de ferry blijven staan. Deze ferry gaat naar het eiland Skyro. Het plekje is niet geweldig, maar prima om te overnachten. Tijd om ons blog weer eens op internet te zetten. 

Onderweg naar Ag. Apostoli.

Ag. Apostoli, ziet er best mooi uit, maar Aad wil toch een ander plekje zoeken.

Vrij nieuwe kerk in Ag. Apostoli.

De markt in Avionari.

Onderweg naar Paralia Kimis.