zwerfleeuwen: REIS KROATIE/GRIEKENLAND

Vrijdag 26 augustus (135 km). De camperplaats nodigt niet uit om een dagje te blijven staan en dus gaan we weer verder. Eerst komt er een kleine bergpas met 10% stijging, de Iselsbergpass van 1204 mtr hoogte. We komen een Lidl tegen, dus even de boodschappen bijvullen en dan verder naar Italië. Dat gaat via de Plockenpass van 1362 mtr met een stijging van 13%. Aan de Oostenrijkse kant is het goed rijden, in Italië is de weg een stuk smaller. Maar het is heel goed te doen en zo belanden we dus in Italië. We rijden nog iets verder tot net boven de stad Udine, bij het stadje Tarcento. Hier is een heel mooie gratis camperplaats waar we lekker onder de bomen kunnen staan. Met 30 graden is dat wel heel erg prettig! Langs de camperplaats is een riviertje, met een trappetje kom je in het ijskoude water. Goede plek om een dag te blijven hangen. Balou heeft ook erg last van de warmte. Aad probeert haar eerst te knippen, maar dat duurt allemaal zo lang dat we toch de tondeuse pakken. We hebben haar vroeger ook wel eens geprobeerd te scheren met de tondeuse maar dat was altijd een drama. Maar gelukkig lukt het nu wel prima en met een half uurtje zijn haar haren eraf. Behalve dan haar pootjes, die moeten we nog met een schaar knippen en natuurlijk ook haar kopje. Maar ze is weer heerlijk kort, beter voor haar! ’s Avonds loopt de camperplaats helemaal vol. Gelukkig koelt het toch aardig af en is het niet te warm om te slapen.

Onderweg naar Italië.

De eerste Italiaanse gekleurde huizen.

Riviertje bij de camperplaats in Tarcento.

Tarcento.

Camperplaats Tarcento, lekker onder de bomen.

Balou bij de kapper, eerst haar kopje maar knippen (en fijn dat ze dat vindt maar niet heus!).

De camperplaats in Tarcento, achter ons is het riviertje.

Zaterdag 27 augustus. Vandaag blijven we hier staan. We hebben een heel gesprek met een Duits echtpaar die een hondje hebben met staar. Ze zijn super begaan met Balou, die krijgt heel wat aaien over haar kop wat Balou natuurlijk erg op prijs stelt. Ze zijn erg verbaasd en jaloers dat wij een hondenbuggy hebben. Ze hadden het nog nooit gezien. Na al het geklets lopen we naar het centrum en belanden we tot ons grote plezier op een rommelmarktje. Vinden wij zo leuk! Kopen bijna een marmeren klok voor aan de muur omdat wij dachten dat hij 3 euro was, helaas dat was 30 euro en dat vonden we toch teveel. Aad koopt nog wat honing en dan maken we nog een wandeling langs het water. Het is al aardig warm, zeker als je in de zon loopt. Bij de camper was ik de eerst shirts van ons maar uit en verder gebeurt er niet zoveel meer. Heerlijk relaxen dus!

Tarcento.

En ineens belanden we in een rommelmarktje, vinden wij natauurlijk helemaal niet leuk!

Welke honing moet ik nou nemen?

Zondag 28 augustus (75 km). Na het ontbijt vullen we de camper met schoon water, het vuile water eruit en we zijn klaar voor onze trip van vandaag. Het is niet zo ver, we gaan naar Monfalcone aan de kust. Ik heb op de site van campercontact gezien dat hier een parkeerplaats is aan de zee waar je zou mogen overnachten. Via talloze rotondes komen we al snel aan een grote parkeerplaats aan de kust (N 45.78097 E 13.53809). Hier kunnen we gemakkelijk staan. Het is inmiddels al aardig warm, maar er staat gelukkig wel wat wind. Dus luifel uit en in de schaduw en in de wind is het goed uit te houden. Maar zodra je je even in de zon waagt, vinden wij het echt veel te warm. Het is dan ook 31 graden. De Italianen schijnen er geen last van te hebben. De hele dag liggen ze in de zon te bakken. Van huidkanker schijnen ze ook weinig last te hebben. Ander huidtype natuurlijk. ’s Avonds zetten we de bbq aan en daarna even de generator om de schotel omhoog te krijgen. Het voorstellen van de nieuwe boeren voor Boer Zoekt Vrouw wil ik toch wel erg graag zien!

De camperplaats in Monfalcone, lekker aan zee maar moeilijk in het water te komen (N 45.78097 E 13.53809).

In de schaduw met een lekker windje kunnen wij het wel uithouden bij de 31 graden.

's Avonds de bbq aan.

Even de gasgenerator aan om de schotel omhoog te krijgen.

Maandag 29 augustus. We zaten wat te twijfelen of we vandaag verder zouden reizen, maar hebben toch besloten dat we hier nog een dag blijven hangen. Het is een prima plek en we hebben alle tijd. Daar moeten we echt ook nog aan wennen. Zo’n gek idee! We zijn nu iets meer dan een week weg, maar het lijkt al veel langer. Het is dan ook echt genieten en we voelen ons heel erg bevoorrecht dat we dit kunnen doen. Enige minpunt is dat we onze kinderen en kleinkinderen missen. Je zou ze af en toe even een dagje bij je willen hebben.

Ons plekje in Monfalcone.

Dinsdag 30 augustus (165 km). De donkere wolken die we gisteren de hele middag boven Slovenië zagen, zorgden ’s avonds voor veel bliksemschichten. Er kwam ook een harde wind opzetten, maar daar bleef het bij. Geen regen of onweer op ons plekje. We zijn ’s morgens al snel op weg, nog even stoppen bij de Lidl om onze voorraad groente en water aan te vullen en dan weer snel verder. Net voorbij Triest komen we bij de grens van Slovenië, geen controle, we kunnen zo doorrijden. We hoeven maar een klein stukje door Slovenië maar weten niet goed of we een tolvignet nodig hebben of niet. Maar we zien nergens iets om dit vignet te kopen, dus nemen maar aan dat het niet nodig is. Het is wel heel grappig om te zien hoe het aan de andere kant van een grens ook totaal anders is. De huizen zien er anders uit en in veel dorpjes zien we speenvarkens aan het spit. Iets wat we in Italië helemaal niet gezien hebben. Al snel zijn we bij de grens van Kroatië, weer geen controle. Wel de andere kant op, daar staat een flinke rij te wachten. Rijeka zijn we snel voorbij en dan komen we op de Magistrale kustweg van Kroatië. Het is alweer 12 jaar geleden dat we hier voor het laatst waren en oh oh wat is het hier toch prachtig! Je moet het zien om te begrijpen hoe mooi deze kust is. Ik maak aardig wat foto’s onderweg, hopen dat het een beetje goede zijn. Dan komen we bij Senj, bij de camping Skver. Hier kun je, als je geluk hebt en er nog een plaatsje vrij is, zo aan zee staan. We rijden de camping op en er zijn inderdaad nog enkele plaatsjes vrij. Dus hebben wij geluk. Maar jeetje wat zijn de plaatsen smal! Je staat werkelijk op elkaar gepropt. Maar wel met een prachtig uitzicht op zee. We gaan ons inschrijven bij de receptie en horen dat de eerste nacht 144 kuna (20 euro) kost, daarna 130 kuna (18 euro), dit zonder stroom. Op zich is het dus echt een prachtige plek zo met je camperneus aan de zee maar al snel worden we gek van alle mensen om ons heen. De afgelopen dagen zo rustig. Natuurlijk in Monfalcone waren ook veel badgasten, maar die stonden die pal op je camper. Dus besluiten we het hier maar bij 1 nacht te houden. We lopen Senj in om onze eerste Kuna’s te pinnen. Het is enorm warm, 35 graden. Gelukkig staat er een flinke wind, die ze hier de Bora noemen, en daardoor is het goed uit te houden. We zien hier wel stranddouches staan, maar in tegenstelling tot Griekenland, moet je er hier voor betalen! Aad neemt een lekker ijsje. Naast de camping zit een restaurant waar je goed zou moeten kunnen eten, maar wij koken vandaag zelf. ’s Avonds krijgen we een prachtige zonsondergang, de lucht kleurt echt mooi rood, echt heel erg mooi. Het is nu wat koeler en dus maken we wandeling langs de zee. Al met al hebben we dus een beetje gemixte gevoelens over deze plaats, mooi maar veel te kleine plekjes.

Onderweg, uitzicht op Trieste.

Onderweg, net in Kroatie.

Langs de Magistrale kustweg.

Prachtige kusten in Kroatie.

Kijk, zo lijkt het toch een heel mooi plekje? (Kon net de buren aan weerskanten van de foto af houden)

Camping in Senj, je staat echt heel mooi, maar wel pal op elkaar.

Senj.

Allemaal op een rijtje in de ondergaande zon.

Wel stranddouches dus hier in Kroatie...

... maar je moet er dan wel geld instoppen.

En nog maar een foto want het is toch best een mooi plaatje.

Woensdag 31 augustus (165 km). We willen ook naar de camping Zaton Holiday resort in Nin (15 km voor Zadar). Dat is wel een mega grote camping, maar hij schijnt ook heel mooi te zijn. En met de kortingskaart van Acsi is de prijs geen 60 maar 19 euro. Maar… deze korting geldt pas vanaf 1 september, dus besluiten we onderweg nog een kleine camping aan te doen. We kiezen voor camping Igor in Starigrad. Een camping met maar 10 plaatsen, we krijgen een plaatsje toegewezen maar dat is zo schuin, dat we hier toch maar weer weg gaan. Onderweg kijken we nog bij een aantal andere campings, maar de meeste zijn niet geschikt voor campers. Dan besluiten we om maar door te rijden naar Nin om 1 nacht op camping Ninska Laguna te gaan staan. De campingbaas laat ons verschillende plaatsen zien, eentje op een veld met prachtig uitzicht over het strand en de laguna. Maar ook dit veld is erg schuin en dus kiezen we voor een plekje onder de bomen. Bij het inschrijven moet ik mijn ID kaart afgeven. Ja dat doe ik dus echt niet. Ik zeg dat hij een kopie kan krijgen maar nee, hij moet mijn ID kaart hebben. Na wat discussie betaal ik vooraf voor 1 nacht en dan hoef ik hem niet af te geven. Ik zie op zijn tafel stapels met paspoorten liggen. Dus zo open en bloot in een open hokje. Snap niet dat mensen daarmee akkoord gaan. Het sanitair is primitief maar wel super schoon. Er staat de hele dag een dame naast die maar blijft poetsen. Het is inmiddels weer 35 graden, dus wij houden ons rustig in de schaduw met een lekker windje. Pas ’s avonds gaan we naar beneden waar het strand is. Vandaar zien we het oude centrum van Nin. Morgen daar maar eens even stoppen met de camper voordat we naar camping Zaton gaan. Vandaag lekker ook lekker lang gebeld met het thuisfront, erg gezellig en dat doet ons (en zeker mij) altijd goed.

Ik moet toch nog even vertellen over onze reis van vandaag. Die ging dus weer over de kustweg en dat is echt zo’n prachtige route! Het is zo bijzonder deze weg, je rijdt echt vlak langs de zee. Veel bochten want de weg gaat met de bergen mee. In sommige inhammen zie je een huis met een strandje. Maar ondanks dat je dus af en toe een huisje in een inham ziet, valt het ons op dat het zo weinig bewoond is hier. Af en toe een klein dorpje. In zo’n dorpje zie je dan mensen die op een stoeltje zitten met een bordje ‘’apartment’’ op hun schoot. Zo proberen ze gasten te lokken en toch nog iets bij te verdienen. En steeds in zee de eilanden die voornamelijk uit kale rotsen bestaan. Het is echt zo mooi allemaal. Als we wat meer in de buurt van Zadar komen, zien we ook kraampjes langs de weg met groente en fruit.

De mooie kust van Kroatie.

Ik vind het echt mooi, de kale rotsen met wat begroeiing, de huisjes erbij en de blauwe zee.

En dit zie je allemaal vanuit je camper, echt genieten dus deze trip!

De weg slingert langs alle bergen, soms iets van de zee af.

Meestal vlak langs de zee.

Camping Ningska Laguna.

Camping Ninska Laguna.

Het strand beneden aan de camping.

In de verte ligt het stadje Nin.

Donderdag 1 september (3 km). Zo weer weg van deze camping, eerst gaan we even met de camper naar Nin. Nin is een aardig stadje waar nog wat Romeinse overblijfselen zijn. Balou gaat mee in haar buggy, het is te warm voor haar om hier te lopen en ze voelt zich heerlijk veilig in haar buggy. Met een uurtje hebben we het stadje gezien en gaan we naar de mega grote camping Zaton. Deze is normaal erg duur, maar vanaf 1 september kun je hier terecht met de Acsi kaart voor 19 euro. Het is wel even een cultuur schok voor ons. Wat groot! Een enorme rij voor de receptie. Maar de service is prima. Er wordt gevraagd hoe lang wij maximaal willen blijven, dan worden een aantal plaatsen aangekruist en mogen we zelf gaan kijken welk plekje wij dan willen. We kiezen voor plekje 486, vlakbij het centrum en het strand. De plek is enorm groot, we zouden we gemakkelijk 4 campers op kwijt kunnen. Veel bomen dus heerlijk in de schaduw. Als we wat gegeten hebben, gaan we wat rondkijken. De sanitair gebouwen zijn echt wauw! Een wand waar water langs loopt, een beekje waar je overheen loopt, een heel apart gedeelte voor kinderen waar alles op kind hoogte is. We halen wat munten voor de wasmachine want het is hoog tijd om het beddengoed te wassen. Dan snel badkleding aan en naar de zee. Het water voelt ijskoud aan, maar dat komt natuurlijk omdat wij het zo enorm warm hebben. Als we door zijn, is het super heerlijk. Gelukkig zijn er douches op het strand om het zout af te spoelen. ’s Avonds gaan we lekker uit eten, voor het geld hoef je het niet te laten hier, we waren 20 euro kwijt. Eens kijken hoe lang we hier blijven voordat het weer begint te kriebelen om weer nieuwe dingen te gaan zien. We vinden het beide vreemd dat we pas twee weken weg zijn, het lijkt echt veel en veel langer.